Testuj bezpłatnie Portal Ochrony Środowiska przez 48h i zyskaj pełen dostęp do bazy porad i aktualności.
Terminem węgle aktywne określa się szeroką grupę mikrokrystlicznych materiałów węglowych, charakteryzujących się silnie rozwiniętą powierzchnią właściwą oraz rozbudowaną strukturą porowatą. Głównym składnikiem tych materiałów jest węgiel pierwiastkowy, stanowiący zazwyczaj 85-95% wagowych. Dodatkowe składniki to m.in. wodór, azot, siarka, tlen oraz tlenki i węglany różnych metali.
Karta odpadu opisana jest na przykładzie miedzi. Miedź jest miękkim metalem o właściwościach kowalnych i ciągliwych, charakteryzującym się czerwonawym odcieniem. Posiada wysoką temperaturę topnienia wynoszącą 1063,45°C oraz temperaturę wrzenia równą 2567°C, a jej gęstość wynosi 8,92 g/cm3. Jest jednym z najlepszych przewodników ciepła i elektryczności spośród wszystkich pierwiastków, ustępując jedynie srebru.
Odzież to elementy noszone na ciele, które zazwyczaj są wykonane z tkanin lub tekstyliów. Może także zawierać elementy wykonane ze skóry zwierzęcej, futra lub innych cienkich arkuszy materiałów. Skład chemiczny odzieży zależy głównie od materiałów, z których została wykonana. Wyróżniamy dwa główne rodzaje włókien: naturalne i sztuczne.
Odpady te obejmują różnego rodzaju używane i zużyte baterie oraz akumulatory, takie jak baterie alkaliczne, baterie litowe, baterie niklowo-metalowo-wodorkowe, ogniwo guzikowe, baterie samochodowe, akumulatory samochodowe, które są używane do rozruszników, oświetlenia lub inicjowania zapłonu w pojazdach i inne. Wymagają one specjalnego postępowania z uwagi na zawartość substancji toksycznych i potencjalne zagrożenie dla środowiska.
Kod odpadu 15 01 02 jest przypisany do odpadów z opakowań z tworzyw sztucznych. Obejmują one wszystkie materiały opakowaniowe w przemyśle rolnym, budowlanym, spożywczym, chemicznym, a także w turystyce, wykonane z tworzyw sztucznych. Zapotrzebowanie na materiały opakowaniowe jest bezpośrednio proporcjonalne do wzrostu gospodarczego, produkcji przemysłowej oraz handlu, ponieważ towary są wytwarzane, a następnie dystrybuowane zarówno lokalnie, jak i międzynarodowo.
Azbest to nazwa włóknistych minerałów z grupy amfiboli i serpentynów, które łatwo rozdzielają się na długie, cienkie, pojedyncze włókna, nazywane fibrylami. Jest substancją szkodliwą dla zdrowia. Wdychanie azbestowych włókien może prowadzić do poważnych schorzeń płuc. Dlatego też, ze względu na ryzyko zdrowotne, azbest jest obecnie ściśle regulowany i jego stosowanie jest ograniczone lub zakazane w wielu krajach.
Te odpady to pozostałości po wyciśnięciu soku, m.in. skórki, pestki i nasiona owoców takich jak jabłka, gruszki czy oliwki. Są to resztki, które pozostają po procesie ekstrakcji soku z tych owoców. Ze względu na zawartość cukrów, kwasów organicznych, polifenoli, błonnika, białek i mikroelementów, mają wiele zastosowań. Mogą być używane jako karma dla zwierząt, do produkcji pektyny oraz jako nawóz po kompostowaniu. Produkty uboczne mogą być sprzedawane do gorzelni.
Tkanka zwierzęca to różne odpady pochodzące ze zwierząt. Można do nich zaliczyć różne części ciała zwierząt oraz resztki po nich, takie jak skóra, łapki, kopyta, krew, pióra, jelita, a także różnego rodzaju narządy i treść przewodu pokarmowego. Te odpady mogą pochodzić z różnych miejsc, takich jak gospodarstwa rolnicze, ogrodnictwo, uprawy hydroponiczne, leśnictwo, łowiectwo i rybołówstwo.
Odpady z produktów nieprzydatnych do spożycia oraz przetwarzania mogą być różnorodne i są uzależnione od przekazywanego odpadu. Karta przedstawia przykładowe odpady pochodzące z zakładów przetwórstwa mleczarskiego - mogą to być sery, mleka w proszku, masło, śmietana, jogurty, kefiry czy mleko.
Ten odpad jest produktem ubocznym w procesie przemysłowym. Powstaje głównie podczas przetwarzania ługu czarnego, który jest stosowany w różnych branżach, takich jak przemysł chemiczny, górnictwo czy metalurgia. Szlam z ługu zielonego zawiera wiele związków chemicznych, takich jak cynk, miedź i kobalt. Charakteryzuje się konsystencją maziastą, gliniastą lub plastelinową, co utrudnia jego rozprowadzanie
Ropa naftowa i ciężkie pozostałości mogą zawierać różne związki nieorganiczne. Wśród tych związków znajdują się sole, które mogą rozpuszczać się w wodzie, a także substancje stałe, takie jak piasek, ił, rdza i inne osady. Ogółem te substancje stałe są określane jako osady denne.
Osady definiuje się jako substancje o półciekłej konsystencji, które pozostają po przemysłowych procesach i oczyszczaniu ścieków. Ilość tych osadów zależy od rodzaju procesów oraz dostępności metody spopielania.
Kwas fluorowodorowy to roztwór wodny fluorowodoru (HF). Jest to bezbarwna ciecz o ostrym zapachu o toksycznych właściwościach. Ma silne działanie żrące na skórę, błony śluzowe i spojówki oczu, co oznacza, że już niewielki kontakt może powodować poważne obrażenia lub nawet śmierć. Wchodzi również w reakcję ze szkłem.
Odpad ten powstaje, gdy żużel paleniskowy i lotny popiół łączą się i następnie są odprowadzane z komory paleniskowej przy użyciu płynów. Popiół denny to materiał niepalny, który osadza się na dnie kotła i pozostaje w postaci nieskonsolidowanego popiołu. Jeśli temperatura podczas spalania jest wyższa niż temperatura, przy której popiół staje się palny, to ten popiół zostaje w postaci płynnego żużla, aż do momentu, gdy zostanie usunięty z dna kotła jako żużel paleniskowy.
Szkło jest materiałem nieorganicznym, który powstaje w wyniku stopienia i następującego po nim ochłodzenia bez krystalizacji. Spełnia makroskopową definicję ciała stałego, chociaż może być także traktowane jako przechłodzona ciecz. Szkło nie jest plastyczne, może ulegać odkształceniu sprężystemu lub pękać. Skład chemiczny szkła w dużej mierze zależy od użytych materiałów w procesie jego produkcji.
