Bilans lotnych związków organicznych (LZO) za 2022 rok
Prowadzący instalację, w których używane są rozpuszczalniki organiczne i dla których określono standardy emisyjne, muszą złożyć roczny bilans LZO. Termin na złożenie bilansu mija 28 lutego 2023 roku.
Z artykułu dowiesz się:
- dla jakich procesów określone są standardy emisyjne
- jak ustalić, czy instalacja, w której prowadzi się wymieniony wyżej proces podlega przepisom zawartym w rozporządzeniu w sprawie standardów emisyjnych
- co grozi za brak bilansu
Do procesów, dla których określone zostały standardy emisyjne zalicza się:
-
nakładanie spoiwa,
-
powlekanie,
-
czyszczenie na sucho,
-
produkcję obuwia,
-
produkcję mieszanin powlekających (lakierów, farb drukarskich, spoiw),
-
wytwarzanie produktów farmaceutycznych,
-
drukarstwo,
-
przeróbkę gumy,
-
czyszczenie powierzchni produktów,
-
ekstrakcję oleju roślinnego lub tłuszczu zwierzęcego oraz rafinowanie oleju roślinnego,
-
obróbkę wykończeniową nowych pojazdów,
-
powlekanie drutu nawojowego,
-
impregnowanie drewna lub wyrobów drewnopodobnych,
-
laminowanie drewna i tworzyw sztucznych.
Zużycie LZO
Żeby ustalić, czy instalacja, w której prowadzi się wymieniony wyżej proces podlega przepisom zawartym w rozporządzeniu w sprawie standardów emisyjnych, należy obliczyć zużycie LZO w Mg/rok zawarte w stosowanych materiałach i surowcach do produkcji (wsad LZO w okresie roku, pomniejszony o masę LZO, która została w tym okresie odzyskana – wtórnie wykorzystania).
Wsad LZO to inaczej masa zakupionego LZO, którą wprowadzono do instalacji w okresie roku, powiększoną o masę LZO ponownie wprowadzonych do instalacji w okresie tego roku (odzyskana).
Szczegółowe informacje zawarte są w rozdziale 6 oraz w załączniku nr 9 i 10 ww. rozporządzenia.
Sposób wyliczenia emisji lotnych związków organicznych
Dotrzymanie standardów emisyjnych sprawdza się na podstawie pomiarów wielkości emisji LZO i rocznego bilansu masy LZO, stosując wzory podane w § 33 rozporządzenia.
Ponadto rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji w § 7 oraz § 8 ust. 4 wskazuje sposoby oraz metodykę prowadzenia pomiarów LZO.
Pomiary ciągłe
Ciągłe pomiary prowadzi się, gdy z jednego komina są wprowadzane do powietrza LZO w ilości powyżej 10 kg/h w przeliczeniu na emisję całkowitą węgla organicznego.
Pomiary wykonuje się metodą ciągłej detekcji płomieniowo – jonizacyjnej bądź metodą chromatograficzną.
Pomiary okresowe
Okresowe pomiary emisji LZO do powietrza wykonuje się raz w roku. Wielkość średniej emisji LZO w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla organicznego ustala się na podstawie wyników okresowych pomiarów emisji albo z bilansu masy LZO zużywanych w każdym kolejnym okresie 12-miesięcznym odniesionego do czasu pracy instalacji, w której są używane LZO.
Emisje LZO można bilansować m.in. na podstawie: pomiarów stężeń całkowitego węgla organicznego, bilansu masy – masa LZO wprowadzana do instalacji w okresie roku, wskaźników emisji NMLZO (niemetanowe lotne związki organiczne) dla poszczególnych procesów.
Prowadzący instalację sprawdza dotrzymywanie standardów emisyjnych, w terminie dwóch miesięcy od zakończenia roku objętego bilansem.W przypadku przekroczenia standardów emisyjnych LZO prowadzący instalację niezwłocznie informuje o tym fakcie organ właściwy do wydania pozwolenia, przedkładając mu wykonany bilans.
Kara za brak bilansu
W przypadku niezłożenia raportu do KOBiZE zastosowanie mają regulacje ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska. WIOŚ podczas kontroli może zażądać ww. raportu. W przypadku niewykonania tego obowiązku może nałożyć obowiązek uzupełnienia takiego raportu (bądź poprawy w przypadku błędnie wyliczonego).
Za niewykonanie zarządzeń pokontrolnych grozi kara aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny (art. 31a ust. 1 ww. ustawy).
Pamiętać należy, że zgodnie z art. 149 Poś, wyniki pomiarów okresowych oraz ciągłych prowadzący instalację przekazuje WIOŚ w przypadku gdy mają szczególne znaczenie ze względu na potrzebę zapewnienia systematycznej kontroli wielkości emisji.
Nieprzedłożenie wyników pomiarów podlega karze grzywny (art. 341 Poś).
