SZKOLENIE: BDO BEZ TAJEMNIC – KOMPLEKSOWE WSPARCIE W OBSŁUDZE SYSTEMU Do końca zapisów pozostało . Nie przegap >>
TEMATYKA

Darmowy dostęp na 48h

Testuj bezpłatnie Portal Ochrony Środowiska przez 48h i zyskaj pełen dostęp do bazy porad i aktualności.

Testuj teraz

oczyszczalnia ścieków

Optymalizacja zużycia energii w oczyszczalni ścieków

Oczyszczalna ścieków pracuje w ciągłym ruchu i urządzenia zasilane elektrycznie, takie jak pompy, silniki, dmuchawy i wiele innych, działają przez 24 godziny na dobę. To z kolei wymaga dostarczenia dużej ilości energii elektrycznej. Czy da się jakoś ograniczyć jej zużycie? 

Z artykułu dowiesz się:

  • który stopień oczyszczania ścieków zużywa najwięcej energii
  • po co przeprowadza się audyt energetyczny w oczyszczalni
  • jak zoptymalizować systemy oczyszczania by zużywały mniej energii 

Schamatyczny proces oczyszczania ścieków obejmuje trzy główne stopnie oczyszczania:

1) w części mechanicznej następuje usuwanie zanieczyszczeń stałych (skratki) poprzez układ krat oraz usuwanie zawieszonych cząstek stałych w piaskownikach, a także sedymentacja zanieczyszczeń organicznych w osadnikach wstępnych;

2) w części biologicznej zachodzi usuwanie zanieczyszczeń organicznych, w szczególności związków biogennych – azotu i fosforu, poprzez napełnianie reaktorów/zbiorników ścieków z podawanym osadem czynnym i ciągłym napowietrzaniem, sedymentację, a następnie dekantację. Rozdział ścieku od osadu może następować także w osadniku wtórnym;

Największe zapotrzebowanie na energię elektryczną wymagane jest przede wszystkim do biologicznego oczyszczania ścieków. Proces napowietrzania w drugim stopniu oczyszczania charakteryzuje się najwyższym zużyciem energii z uwagi na wymóg intensywnego napowietrzania, mieszania i recyrkulacji wewnętrznej.

3) w części biologiczno-chemicznej następuje tzw. doczyszczanie i zaawansowane usuwanie związków azotu i fosforu poprzez dozowanie koagulanta, np. związków węgla. Następuje zintensyfikowanie procesów usuwania składników biogennych (nitryfikacja, denitryfikacja i biologiczne usuwanie fosforu), a także wspomaganie poprzez np. zastosowanie dezynfekcji promieniowaniem UV.

Prawie 50% obszarów wiejskich nie ma jeszcze kanalizacji. Czy pasywne systemy oczyszczania to dobra alternatywa?

Skanalizowanie całej miejscowości wymaga wysokich nakładów inwestycyjnych i wiąże się w konsekwencji z budową tradycyjnej oczyszczalni ścieków. Ponadto, w eksploatacji sieć kanalizacyjna, wiąże się z wysokimi kosztami utrzymania. Czy da da się zastosować inne rozwiązanie.

Z artykułu dowiesz się:

  • jakie są cechy pasywnych systemów oczyszczania ścieków,
  • jak działają oczyszczalnie hybrydowo-hydrofitowe
  • jak wykorzystać metody pasywne w mikro skali.

W ramach Krajowego Programu Oczyszczania Ścieków Komunalnych (KPOSK) poszczególne gminy mogą łączyć się w tzw. aglomeracje i być beneficjentem środków unijnych w tym zakresie. Niestety wiele gmin i małych miejscowości nie kwalifikuje się do programu, gdyż nie spełnia uwarunkowań wymaganych do utworzenia aglomeracji. Dlatego coraz intensywniej poszukuje się alternatywnych rozwiązań gospodarki ściekowej na obszarach nieobjętych systemem kanalizacji zbiorczej.

Obecnie najpopularniejszy kierunek myśli technicznej w tym zakresie to pasywne systemy oczyszczania ścieków, cechujące się:

  • niskim nakładem inwestycji;
  • niskimi kosztami utrzymania (np. systemy bezobsługowe);
  • uniwersalnym charakterem, czyli adresowane do ścieków różnego rodzaju;
  • odpornością na nierównomierny dopływ ścieków;
  • możliwością rozbudowy;
  • brakiem uciążliwości np. zapachowej, hałasowej;
  • brakiem osadów ściekowych.

Wszystkie powyższe cechy posiadają systemy oczyszczania ścieków bazujące na budowie „sztucznych mokradeł”, naśladujących naturalne ekosystemy bagienne, pod względem hydraulicznym i siedliskowym.

Tego typu systemy wymagają dużej powierzchni do zagospodarowania, co na terenach wiejskich z reguły nie stanowi jednak problemu.

Omawiana pasywna oczyszczalnia ścieków bytowych oparta jest wyłącznie na biologicznym procesie oczyszczania, przy udziale mikroorganizmów „zadomowionych” w rozwiniętym systemie korzeni i kłączy roślin wodolubnych (np. trzcina zwyczajne, palisander olbrzymi), zasadzonych w glebie będącej w stanie nasycenia wodą. To właśnie rośliny wodolubne spulchniają złoże i dostarczają tlen, a tym samym stwarzają idealne warunki tlenowe do rozwoju różnorodnych mikroorganizmów, które pełnią najistotniejszą rolę w procesie oczyszczania, np:

  • rozkładają i asymilują związki węgla;
  • asymilują i ulatniają związki azotu;
  • wytrącają związki siarki;
  • blokują metale ciężkie oraz związki fosforu.