Karty odpadów - Odpady i BDO

Ropa naftowa jest mieszaniną trzech tysięcy węglowodorów z niewielkim udziałem części mineralnych. Podstawowe węglowodory
wchodzące w skład pięciu głównych grup to: parafi ny, olefi ny, nafteny i węglowodory aromatyczne. Charakterystyka ropy naftowej jest
zależna od rodzaju analizy, którą wykorzystamy. Do najważniejszych należą analizy dające składy:
– frakcyjny (udział różnych frakcji różniących się temperaturą wrzenia),
– chemiczny (udział poszczególnych grup węglowodorów),
– elementarny (udział poszczególnych pierwiastków).
Skład frakcyjny otrzymuje się przez destylację ropy naftowej. W zależności od temperatury wrzenia uzyskuje się następujące frakcje:
– lekka benzyna: 313–433 K,
– ciężka benzyna (ligroina): 433–473 K,
– nafta: 473–590 K,
– olej napędowy: 590–633 K,
– lekki destylat próżniowy: 633–813 K,
– ciężki destylat próżniowy: powyżej 813 K.
Skład chemiczny wyraża udział składników węglowodorowych oraz związków heteroorganicznych w ropie naftowej:
– węglowodory parafi nowe to węglowodory nasycone (CnH2n+2) występujące we wszystkich frakcjach ropy naftowej, przy czym zawartość tych węglowodorów maleje ze wzrostem temperatury wrzenia frakcji,
– węglowodory naftenowe są to nasycone węglowodory cykliczne (CnH2n) o pierścieniowym układzie atomów węgla i wodoru, występują w dużych ilościach w olejach ciężkich,
– węglowodory aromatyczne – z tej grupy węglowodorów w ropie występują głównie benzen, naftalen, antracen i fenantren oraz ich
homologi, przy czym zawartość węglowodorów aromatycznych w większości rop jest znacznie mniejsza niż węglowodorów parafi -
nowych i naftenowych, na przykład 10–15% w benzynach i 30–40% we frakcjach o wyższej temperaturze wrzenia, bywają jednak
złoża, w których ropa ma zawartość węglowodorów aromatycznych 50–70%,
– węglowodory olefi nowe występują w niewielkich ilościach w ropie naftowej, spotykane są raczej w produktach przeróbki ropy, są to
penten, okten itd.,
– związki heteroorganiczne są to związki siarki (merkaptany, siarczki dwusiarczki i inne), azotu (głównie pirydyna i jej pochodne oraz
aminy), tlenu (kwasy karboksylowe i ich estry, fenole, alkohole, ketony), a ponadto aminokwasy, tiazole i inne.

Opakowania z tworzyw sztucznych obejmują wszystkie materiały opakowaniowe w przemyśle rolnym, budowlanym, spożywczym, chemicznym, a także w turystyce. Zapotrzebowanie na materiały opakowaniowe jest bezpośrednio proporcjonalne do wzrostu gospodarczego, produkcji przemysłowej oraz handlu, ponieważ towary są wytwarzane, a następnie dystrybuowane zarówno lokalnie, jak i międzynarodowo. Wzrastające zainteresowanie ochroną środowiska generuje popyt na opakowania ekologiczne i wielokrotnego użytku, co otwiera nowe możliwości dla wyrobów tworzyw sztucznych na tym rynku.

Odpady ze szkła to materiały pochodzące z zużytych opakowań szklanych, takich jak butelki, słoiki i inne przedmioty wykonane z tego materiału. Opakowania ze szkła znajdują szerokie zastosowanie w różnych branżach, takich jak spożywcza, napojowa, farmaceutyczna i kosmetyczna. Szkło jest trwałym, nieprzezroczystym materiałem, który można poddać procesom recyklingu.

Odpady te obejmują różnego rodzaju używane i zużyte baterie oraz akumulatory, takie jak baterie alkaliczne, baterie litowe, baterie niklowo-metalowo-wodorkowe, ogniwo guzikowe, baterie samochodowe, akumulatory samochodowe, które są używane do rozruszników, oświetlenia lub inicjowania zapłonu w pojazdach i inne. Wymagają one specjalnego postępowania z uwagi na zawartość substancji toksycznych i potencjalne zagrożenie dla środowiska.

Pojedynczy katalizator zawiera co najwyższej kilka gramów platynowców, które są uwięzione w kapilarnej strukturze 
jego zwykle ceramicznego nośnika. Katalizator (konwerter katalityczny) zawiera w swojej budowie substancje chemiczne (katalizatory), które pobudzają zawarte w spalinach substancje do reakcji ze sobą, same się nie zużywając. Masą
czynną w nich jest np. platyna, pallad oraz rod. Odpowiedni dobór substancji katalitycznych powoduje, że w wyniku
takich wymuszonych reakcji powstają związki chemiczne mniej (lub wcale) nieuciążliwe dla środowiska (np. z tlenku
węgla powstaje dwutlenek węgla).
Katalizator składa się z płaszcza ze stali nierdzewnej, izolacji cieplnej oraz nośnika w formie plastra miodu, pokrytego
metalami szlachetnymi, takimi jak platyna, pallad czy rod. Katalizatory trójfunkcyjne zbudowane są z nośników monolitycznych, na których zostały osadzone powłoki zawierające składniki katalitycznie aktywne. Ze względu na materiał,
z którego są wykonane nośniki, katalizatory można podzielić na:
• ceramiczne (z blokiem ceramicznym),
• metalowe (z blokiem metalowym).
Do wytwarzania bloków ceramicznych najczęściej używana jest ceramika kordierytowa 2MgO – -Al2
O3
o składzie
wagowym: 50% SiO2
, 36% AL2
O3
, 14% MgO, zawierająca dodatkowo niewielką ilość składników pomocniczych
w postaci Na2
O, Fe2
O3
, CaO, spełniających funkcje topników i stabilizatorów. Do wyrobu tej ceramiki wykorzystywane
są podstawowe surowce w postac i magnezytu (MgCo3
), tlenku glinowego (Al2
O3
), kwarcu (SiO2
) oraz kaolinu (Al2
O3
-2SiO2-2H20). Bloki metalowe najczęściej wykonuje się ze stali FeCrAl.

Tkanka zwierzęca to różne odpady pochodzące ze zwierząt. Można do nich zaliczyć różne części ciała zwierząt oraz resztki po nich, takie jak skóra, łapki, kopyta, krew, pióra, jelita, a także różnego rodzaju narządy i treść przewodu pokarmowego. Te odpady mogą pochodzić z różnych miejsc, takich jak gospodarstwa rolnicze, ogrodnictwo, uprawy hydroponiczne, leśnictwo, łowiectwo i rybołówstwo.

Odpady z produktów nieprzydatnych do spożycia oraz przetwarzania mogą być różnorodne i są uzależnione od przekazywanego odpadu. Karta przedstawia przykładowe odpady pochodzące z zakładów przetwórstwa mleczarskiego - mogą to być sery, mleka w proszku, masło, śmietana, jogurty, kefiry czy mleko.

Te odpady to pozostałości po wyciśnięciu soku, m.in. skórki, pestki i nasiona owoców takich jak jabłka, gruszki czy oliwki. Są to resztki, które pozostają po procesie ekstrakcji soku z tych owoców. Ze względu na zawartość cukrów, kwasów organicznych, polifenoli, błonnika, białek i mikroelementów, mają wiele zastosowań. Mogą być używane jako karma dla zwierząt, do produkcji pektyny oraz jako nawóz po kompostowaniu. Produkty uboczne mogą być sprzedawane do gorzelni.

Ten odpad jest produktem ubocznym w procesie przemysłowym. Powstaje głównie podczas przetwarzania ługu czarnego, który jest stosowany w różnych branżach, takich jak przemysł chemiczny, górnictwo czy metalurgia.  Szlam z ługu zielonego zawiera wiele związków chemicznych, takich jak cynk, miedź i kobalt. Charakteryzuje się konsystencją maziastą, gliniastą lub plastelinową, co utrudnia jego rozprowadzanie