Zgodnie z art. 400a ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2020 r. poz. 1219 z późn. zm.): „minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej na cele z zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej ze środków Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich funduszy, uwzględniając konieczność zapewnienia przejrzystości udzielania tej pomocy oraz zapewnienia zgodności udzielanej pomocy z warunkami jej dopuszczalności”.
Ustawa zastrzega, że środki Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przeznacza się m.in. na dofinansowanie rozbudowy infrastruktury dla sprzedaży wodoru lub do ładowania pojazdów energią elektryczną, wykorzystywanych w transporcie.
Dofinansowanie takie w przypadku gdy przeznaczone jest na infrastrukturę wykorzystywaną do świadczenia usług ładowania energią elektryczną lub tankowania wodorem albo na infrastrukturę wykorzystywaną w innej działalności gospodarczej, stanowi pomoc publiczną, która może być udzielana zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis lub podlega notyfikacji do Komisji Europejskiej na podstawie art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Ze względu na ograniczoną wartość pomocy de minimis, aby możliwa była efektywna realizacja zadań Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w zakresie dofinansowanie rozbudowy infrastruktury dla sprzedaży wodoru lub do ładowania pojazdów energią elektryczną, wykorzystywanych w transporcie, konieczne jest opracowanie programu pomocy, który ustanawia projektowane rozporządzenie i który pozwoli na udzielanie tego dofinansowania zgodnie z określonymi w nim warunkami, po jego akceptacji przez Komisję Europejską.
