instalacja fotowoltaniczna

W ostatnim czasie w Polsce obserwuje się wzrost inwestycji związanych z OZE, ale nie na tyle, by sprostać restrykcyjnym wymaganiom stawianym przez UE. Inwestycje te są realizowane w dużej mierze dzięki programom pomocowym, takim jak np. program NFOŚiGW „Mój prąd”. Inwestycje w OZE stanowią obecnie 13% naszego miksu energetycznego, w którym nadal bezsprzecznie rządzi węgiel. Tymczasem zgodnie z ustaleniami Komisji Europejskiej stosunek ten powinien być aktualnie na poziomie co najmniej 15%, a w 2030 roku już 32%.

W dobie rosnących znacznie opłat za energię elektryczną ustalanych przez Urząd Regulacji Energetyki opłacalna staje się realizacja przedsięwzięć OZE, i to zarówno przez osoby fizyczne, jak i firmy. Ustawa o rynku mocy z 2017 roku zakładała pojawienie się nowej pozycji na fakturach za prąd od 1 stycznia 2021 r. Wysokość opłaty mocowej zależy między innymi od:

• wcześniejszego zużycia energii w godzinach szczytowego poboru,
• prognoz dotyczących zapotrzebowania na prąd i energię w danym roku,
• prognoz kosztów funkcjonowania utrzymania całego przedsięwzięcia.

Instalacja paneli fotowoltaicznych o powierzchni powyżej 1 ha wymaga:

• decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (duś),

• decyzji o warunkach zabudowy,

• pozwolenia na budowę,

• warunków przyłączenia.

Uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymaga również instalacja paneli fotowoltaicznych o powierzchni powyżej 0,5 h, jeżeli ma być zlokalizowana na terenach cennych przyrodniczo, o czym mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, zgodnie z którym do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się zabudowę przemysłową, w tym zabudowę systemami fotowoltaicznymi, lub magazynową, wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą, o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż:

• 0,5 ha na obszarach objętych następującymi formami ochrony przyrody: parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, obszary Natura 2000, użytki ekologiczne, zespoły przyrodniczo-krajobrazowe lub w otulinach następujących form ochrony przyrody: parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych;

• 1 ha na obszarach innych niż wymienione powyżej.

Zgodnie z definicją ustawową zawartą w ustawie o odnawialnych źródłach energii (OZE)odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Panujące w Polsce warunki pozwalają na wykorzystanie energii z:

• wody,
• wiatru,
• zasobów geotermalnych,
• biopaliw – stałych,  ciekłych i biogazu,
• otoczenia – poprzez pompy ciepła,
• promieniowania słonecznego, co zostanie szerzej omówione w tym artykule.

Energia promieniowania słonecznego może być przetwarzana na ciepło lub na energię elektryczną. Wykorzystanie energii słonecznej umożliwiają takie instalacje, jak:

• kolektory słoneczne,
• ogniwa fotowoltaiczne,
• elektrownie słoneczne (farmy fotowoltaiczne).

Kolektory słoneczne  są wykorzystywane do wytwarzania ciepła − podgrzewania ciepłej wody użytkowej lub wody w basenach, do ogrzewania pomieszczeń, a także w przemyśle np. w różnego rodzaju suszarniach. W kolektorach słonecznych wykorzystywane jest zjawisko konwersji energii pochodzącej z promieniowania słonecznego na ciepło. Nośnikiem ciepła może być ciecz (np. glikol lub woda) w kolektorach cieczowych lub gaz (np. powietrze) w kolektorach gazowych. Na rynku dostępne są różne rodzaje kolektorów, np. kolektory płaskie, próżniowe, próżniowo-rurowe czy skupiające.