ustawa
z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach1)2)3)
(Dz.U. z dnia 8 stycznia 2013 r.)
Art. 1.
Ustawa określa środki służące ochronie środowiska, życia i zdrowia ludzi przez zapobieganie powstawaniu odpadów i zmniejszenie ich ilości oraz negatywnego wpływu wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi, a także przez zmniejszenie całkowitego wpływu użytkowania zasobów oraz poprawę efektywności takiego użytkowania, w celu przejścia na gospodarkę o obiegu zamkniętym.
Art. 2.
Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1)
gazów i pyłów wprowadzanych do atmosfery;
2)
gruntu w pierwotnym położeniu (w miejscu), w tym niewydobytej zanieczyszczonej gleby, i budynków trwale związanych z gruntem;
3)
niezanieczyszczonej gleby i innych materiałów występujących w stanie naturalnym, wydobytych w trakcie robót budowlanych, pod warunkiem, że materiał ten zostanie wykorzystany do celów budowlanych w stanie naturalnym na terenie, na którym został wydobyty;
4)
odpadów promieniotwórczych;
5)
wycofanych z użytku materiałów wybuchowych;
a)
odchodów podlegających przepisom rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009”,
c)
innych, niebędących niebezpiecznymi, naturalnych substancji pochodzących z produkcji rolniczej lub leśnej
-
wykorzystywanej w rolnictwie, leśnictwie lub do produkcji energii z takiej biomasy za pomocą procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska ani nie stanowią zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi;
7)
osadów przemieszczanych w obrębie wód powierzchniowych w celu związanym z gospodarowaniem wodami lub drogami wodnymi, zarządzaniem wodami lub urządzeniami wodnymi lub ochroną przed powodzią bądź ograniczaniem skutków powodzi i susz, rekultywacją, refulacją, pozyskiwaniem lub uzdatnianiem terenu, jeżeli osady te nie są niebezpieczne;
9)
produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w tym produktów przetworzonych, objętych rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009, z wyjątkiem tych, które są odpadami przewidzianymi do składowania na składowisku odpadów albo do przekształcania termicznego lub do wykorzystania w zakładzie produkującym biogaz lub w kompostowni, zgodnie z tym rozporządzeniem;
10)
zwłok zwierząt, które poniosły śmierć w inny sposób niż przez ubój, w tym zwierząt uśmierconych w celu wyeliminowania chorób epizootycznych, i które są unieszkodliwiane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009;
11)
mas ziemnych lub skalnych przemieszczanych w związku z wydobywaniem kopalin ze złóż, jeżeli koncesja na wydobywanie kopalin ze złóż lub plan ruchu zakładu górniczego zatwierdzony decyzją, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981), lub miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu górniczego określają warunki i sposób ich zagospodarowania;
13)
substancji, które są przeznaczone do użycia jako materiały paszowe w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady i uchylającego dyrektywę Rady 79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG, 83/228/EWG, 93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji 2004/217/WE (Dz. Urz. UE L 229 z 01.09.2009, str. 1, z późn. zm.) i w których skład nie wchodzą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu art. 3 pkt 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz które nie zawierają tych produktów.
Rozdział 2
Objaśnienia określeń ustawowych
Art. 3.
1.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1)
bioodpadach - rozumie się przez to ulegające biodegradacji odpady z ogrodów i parków, odpady żywności i kuchenne z gospodarstw domowych, gastronomii, w tym restauracji, stołówek oraz zakładów zbiorowego żywienia, biur, hurtowni i jednostek handlu detalicznego, a także podobne odpady z zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność;
2)
gospodarowaniu odpadami - rozumie się przez to zbieranie, transport lub przetwarzanie odpadów, w tym sortowanie, wraz z nadzorem nad wymienionymi działaniami, a także późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów oraz działania wykonywane w charakterze sprzedawcy odpadów lub pośrednika w obrocie odpadami;
3)
gospodarce odpadami – rozumie się przez to wytwarzanie odpadów i gospodarowanie odpadami;
4)
komunalnych osadach ściekowych – rozumie się przez to pochodzący z oczyszczalni ścieków osad z komór fermentacyjnych oraz innych instalacji służących do oczyszczania ścieków komunalnych oraz innych ścieków o składzie zbliżonym do składu ścieków komunalnych;
5)
magazynowaniu odpadów – rozumie się przez to czasowe przechowywanie odpadów obejmujące:
a)
wstępne magazynowanie odpadów przez ich wytwórcę,
b)
tymczasowe magazynowanie odpadów przez prowadzącego zbieranie odpadów,
c)
magazynowanie odpadów przez prowadzącego przetwarzanie odpadów;
6)
odpadach – rozumie się przez to każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany;
6a)
odpadach budowlanych i rozbiórkowych - rozumie się przez to odpady powstałe podczas robót budowlanych;
7)
odpadach komunalnych - rozumie się przez to odpady powstające w gospodarstwach domowych oraz odpady pochodzące od innych wytwórców odpadów, które ze względu na swój charakter i skład są podobne do odpadów z gospodarstw domowych, w szczególności niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne i odpady selektywnie zebrane:
a) z gospodarstw domowych, w tym papier i tektura, szkło, metale, tworzywa sztuczne, bioodpady, drewno, tekstylia, opakowania, zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, zużyte baterie i akumulatory oraz odpady wielkogabarytowe, w tym materace i meble, oraz
b) ze źródeł innych niż gospodarstwa domowe, jeżeli odpady te są podobne pod względem charakteru i składu do odpadów z gospodarstw domowych
- przy czym odpady komunalne nie obejmują odpadów z produkcji, rolnictwa, leśnictwa, rybołówstwa, zbiorników bezodpływowych, sieci kanalizacyjnej oraz z oczyszczalni ścieków, w tym osadów ściekowych, pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz odpadów budowlanych i rozbiórkowych; niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne pozostają niesegregowanymi (zmieszanymi) odpadami komunalnymi, nawet jeżeli zostały poddane przetwarzaniu odpadów, ale przetwarzanie to nie zmieniło w sposób znaczący ich właściwości;
8)
odpadach medycznych – rozumie się przez to odpady powstające w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń naukowych w zakresie medycyny;
9)
odpadach obojętnych – rozumie się przez to odpady, które nie ulegają istotnym przemianom fizycznym, chemicznym lub biologicznym; są nierozpuszczalne, nie wchodzą w reakcje fizyczne ani chemiczne, nie powodują zanieczyszczenia środowiska lub zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, nie ulegają biodegradacji i nie wpływają niekorzystnie na materię, z którą się kontaktują; ogólna zawartość zanieczyszczeń w tych odpadach oraz zdolność do ich wymywania, a także negatywne oddziaływanie na środowisko odcieku są nieznaczne, a w szczególności nie stanowią zagrożenia dla jakości wód powierzchniowych, wód podziemnych, gleby i ziemi;
10)
odpadach ulegających biodegradacji – rozumie się przez to odpady, które ulegają rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu przy udziale mikroorganizmów;
11)
odpadach weterynaryjnych – rozumie się przez to odpady powstające w związku z badaniem, leczeniem zwierząt lub świadczeniem usług weterynaryjnych, a także w związku z prowadzeniem badań naukowych i doświadczeń na zwierzętach;
13)
odpadach z wypadków – rozumie się przez to odpady powstające podczas prowadzenia akcji ratowniczej lub gaśniczej, z wyłączeniem:
a)
odpadów powstałych w wyniku poważnej awarii lub poważnej awarii przemysłowej, w rozumieniu art. 3 pkt 23 i 24 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.
4)),
b)
odpadów powstałych w wyniku szkody w środowisku, o której mowa w art. 6 pkt 11 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493, z późn. zm.
5));
13a)
odpadach żywności - rozumie się przez to żywność w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1, z późn. zm.), która stała się odpadami;
14)
odzysku – rozumie się przez to jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu przez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym przypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub ogólnie w gospodarce;
15)
odzysku energii – rozumie się przez to termiczne przekształcanie odpadów w celu odzyskania energii;
15a)
odzysku materiałów - rozumie się przez to każdy odzysk inny niż odzysk energii i ponowne przetwarzanie na materiały, które mogą zostać wykorzystane jako paliwa lub inne środki wytwarzania energii; odzysk materiałów obejmuje w szczególności przygotowanie do ponownego użycia, recykling i prace ziemne;
16)
olejach odpadowych – rozumie się przez to wszelkie mineralne lub syntetyczne oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do jakiego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności zużyte oleje z silników spalinowych i oleje przekładniowe, oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje hydrauliczne;
17)
PCB – rozumie się przez to polichlorowane bifenyle, polichlorowane trifenyle, monometylotetrachlorodifenylometan, monometylodichlorodifenylometan, monometylodibromodifenylometan oraz mieszaniny zawierające jakąkolwiek z tych substancji w ilości powyżej 0,005% wagowo łącznie;
18)
ponownym użyciu – rozumie się przez to działanie polegające na wykorzystywaniu produktów lub części produktów niebędących odpadami ponownie do tego samego celu, do którego były przeznaczone;
19)
posiadaczu odpadów – rozumie się przez to wytwórcę odpadów lub osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości;
20)
pośredniku w obrocie odpadami – rozumie się przez to każdego, kto organizuje przetwarzanie odpadów w imieniu innych podmiotów, w tym również podmiot, który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;
20a)
prowadzącym zakład recyklingu statków - rozumie się przez to prowadzącego zakład recyklingu statków w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem 1257/2013"
20b)
pracach ziemnych - rozumie się przez to każdy odzysk, w ramach którego odpady inne niż niebezpieczne są wykorzystywane do przywracania wartości użytkowych lub przyrodniczych wyrobiskom i zapadliskom lub do celów inżynieryjnych na potrzeby kształtowania krajobrazu; odpady wykorzystywane do prac ziemnych zastępują materiały niebędące odpadami, nadają się do wyżej wymienionych celów i ograniczają się do masy bezwzględnie koniecznej do osiągnięcia tych celów;
21)
przetwarzaniu – rozumie się przez to procesy odzysku lub unieszkodliwiania, w tym przygotowanie poprzedzające odzysk lub unieszkodliwianie;
22)
przygotowaniu do ponownego użycia – rozumie się przez to odzysk polegający na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie, w ramach którego produkty lub części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do tego, aby mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych czynności wstępnego przetwarzania;
23)
recyklingu – rozumie się przez to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do prac ziemnych;
23a)
recyklingu statków - rozumie się przez to recykling statków w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia 1257/2013;
24)
selektywnym zbieraniu – rozumie się przez to zbieranie, w ramach którego dany strumień odpadów, w celu ułatwienia specyficznego przetwarzania, obejmuje jedynie odpady charakteryzujące się takimi samymi właściwościami i takimi samymi cechami;
25)
składowisku odpadów – rozumie się przez to obiekt budowlany przeznaczony do składowania odpadów;
26)
spalarni odpadów - rozumie się przez to zakład lub jego część przeznaczone do termicznego przekształcania odpadów z odzyskiem lub bez odzysku wytwarzanej energii cieplnej, obejmujące instalacje i urządzenia służące do prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów wraz z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich do powietrza, kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów oraz instalacjami związanymi z przyjmowaniem, wstępnym przetwarzaniem i magazynowaniem odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami związanymi z magazynowaniem i przetwarzaniem substancji otrzymanych w wyniku spalania i oczyszczania gazów odlotowych; jeżeli współspalanie odpadów odbywa się w taki sposób, że głównym celem tej instalacji nie jest wytwarzanie energii ani wytwarzanie produktów materialnych, tylko termiczne przekształcenie odpadów, wówczas instalacja ta uważana jest za spalarnię odpadów;
27)
sprzedawcy odpadów – rozumie się przez to podmiot, który nabywa, a następnie zbywa odpady, we własnym imieniu, w tym również podmiot, który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;
28)
stosowaniu komunalnych osadów ściekowych – rozumie się przez to rozprowadzanie komunalnych osadów ściekowych na powierzchni ziemi lub wprowadzanie ich do gleby;
28a)
systemie rozszerzonej odpowiedzialności producenta - rozumie się przez to zestaw środków podjętych w celu zapewnienia, aby wprowadzający produkty, w tym produkty w opakowaniach, ponosili odpowiedzialność finansową albo odpowiedzialność finansową i organizacyjną na etapie cyklu życia produktu, gdy staje się on odpadem;
29)
termicznym przekształcaniu odpadów – rozumie się przez to:
a)
spalanie odpadów przez ich utlenianie,
b)
inne niż wskazane w lit. a procesy termicznego przetwarzania odpadów, w tym pirolizę, zgazowanie i proces plazmowy, o ile substancje powstające podczas tych procesów są następnie spalane;
30)
unieszkodliwianiu odpadów – rozumie się przez to proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii;
31)
współspalarni odpadów – rozumie się przez to zakład lub jego część, których głównym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii lub produktów, w których wraz z paliwami są przekształcane termicznie odpady w celu odzyskania zawartej w nich energii lub w celu ich unieszkodliwiania, obejmujące instalacje i urządzenia służące do prowadzenia procesu termicznego przekształcania wraz z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich do atmosfery, kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów, instalacjami związanymi z przyjmowaniem, wstępnym przetwarzaniem i magazynowaniem odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami związanymi z magazynowaniem i przetwarzaniem substancji otrzymanych w wyniku spalania i oczyszczania gazów odlotowych;
32)
wytwórcy odpadów – rozumie się przez to każdego, którego działalność lub bytowanie powoduje powstawanie odpadów (pierwotny wytwórca odpadów), oraz każdego, kto przeprowadza wstępną obróbkę, mieszanie lub inne działania powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów; wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie budowy, rozbiórki, remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania, konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba że umowa o świadczenie usługi stanowi inaczej; wytwórcą odpadów zdawanych do portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków w rozumieniu art. 5 pkt 9 ustawy z dnia 12 maja 2022 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów (Dz. U. poz. 1250) jest podmiot świadczący usługę odbioru odpadów w porcie lub przystani morskiej;
33)
zapobieganiu powstawaniu odpadów – rozumie się przez to środki zastosowane w odniesieniu do produktu, materiału lub substancji, zanim staną się one odpadami, zmniejszające:
a)
ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie lub wydłużenie okresu dalszego używania produktu,
b)
negatywne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko i zdrowie ludzi,
c)
zawartość substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach;
34)
zbieraniu odpadów – rozumie się przez to gromadzenie odpadów przed ich transportem do miejsc przetwarzania, w tym wstępne sortowanie nieprowadzące do zasadniczej zmiany charakteru i składu odpadów i niepowodujące zmiany klasyfikacji odpadów oraz tymczasowe magazynowanie odpadów, o którym mowa w pkt 5 lit. b.
2.
Niewyczerpujący wykaz procesów odzysku określa załącznik nr 1 do ustawy.
3.
Niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania określa załącznik nr 2 do ustawy.
3a.
Niewyczerpujący wykaz kategorii odpadów niepalnych określa załącznik nr 2a do ustawy.
3b.
Za odpady niepalne mogą zostać uznane także odpady należące do kategorii innych niż wymienione w załączniku nr 2a do ustawy, jeżeli nie mogą one brać udziału w procesie spalania (nie są zdolne do palenia się), a przez to nie mogą wpływać na rozwój pożaru oraz jego moc, w szczególności ze względu na sposób magazynowania lub składowania tych odpadów, ich skład chemiczny lub postać, niezależnie od przyjętych kodów odpadów zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3.
3c.
Uznania odpadów, o których mowa w ust. 3b, za niepalne dokonuje się indywidualnie w każdym przypadku w odniesieniu do określonego stanu faktycznego. Przy dokonywaniu uznania odpadów za niepalne można na zasadzie dobrowolności, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1372 i 1518), wykorzystać opinie rzeczoznawców do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych lub osób, o których mowa w art. 4 ust. 2a tej ustawy, a w przypadku braku takiej możliwości - instytutów badawczych lub ośrodków naukowych specjalizujących się w badaniach w zakresie palności.
4.
Odpady niebezpieczne oznaczają odpady wykazujące co najmniej jedną spośród właściwości niebezpiecznych. Właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, oraz warunki uznania odpadów za niebezpieczne, z wyjątkiem warunków uznania odpadów za posiadające właściwości zakaźne, określają przepisy rozporządzenia Komisji (UE) nr 1357/2014 z dnia 18 grudnia 2014 r. zastępującego załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 365 z 19.12.2014, str. 89, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem (UE) nr 1357/2014", oraz rozporządzenia Rady (UE) 2017/997 z dnia 8 czerwca 2017 r. zmieniającego załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE w odniesieniu do niebezpiecznej właściwości HP 14 "Ekotoksyczne" (Dz. Urz. UE L 150 z 14.06.2017, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem (UE) 2017/997".
4a.
Odpadami innymi niż niebezpieczne są odpady inne niż określone w ust. 4.
5.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki uznania odpadów za posiadające właściwości zakaźne oraz sposób ustalania tych właściwości, kierując się wymaganiami ochrony środowiska oraz zagrożeniami dla życia lub zdrowia ludzi.
Rozdział 3
Katalog odpadów i zmiana statusu odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne
Art. 4.
1.
Odpady klasyfikuje się przez ich zaliczenie do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju odpadów, uwzględniając:
1)
źródło ich powstawania;
2)
właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określone w rozporządzeniu (UE) nr 1357/2014 i w rozporządzeniu (UE) 2017/997, oraz przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 5;
3)
składniki odpadów, dla których przekroczenie wartości granicznych stężeń substancji niebezpiecznych może powodować, że odpady są odpadami niebezpiecznymi.
2.
Składniki odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa załącznik nr 4 do ustawy.
3.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje ze wskazaniem odpadów niebezpiecznych, kierując się źródłem powstawania odpadów oraz właściwościami odpadów.
Art. 5.
Zakazuje się zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne przez ich rozcieńczanie lub mieszanie ze sobą, lub z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia początkowego stężenia substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom określony dla odpadów niebezpiecznych.
Art. 6.
Odpadami niebezpiecznymi są odpady wskazane w katalogu odpadów, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, jako odpady niebezpieczne, z zastrzeżeniem art. 7.
Art. 7.
1.
Posiadacz odpadów może dokonać zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne, jeżeli wykaże, że nie posiadają one właściwości powodujących, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1357/2014 i w rozporządzeniu (UE) 2017/997, a w przypadku odpadów posiadających właściwości zakaźne, również że nie spełniają one warunków uznania odpadów za posiadające właściwości zakaźne określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5.
Art. 8.
1.
Posiadacz odpadów jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa, właściwemu odpowiednio ze względu na miejsce wytwarzania lub gospodarowania odpadami, zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne.
2.
Zgłoszenie zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne zawiera:
1)
imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3)
określenie miejsca wytwarzania lub gospodarowania odpadami przewidzianymi do zmiany klasyfikacji;
4)
wskazanie odpadów przewidzianych do zmiany klasyfikacji oraz proponowaną klasyfikację tych odpadów;
5)
opis procesu technologicznego, w którym powstają odpady przewidziane do zmiany klasyfikacji, oraz jeżeli jest to zasadne, inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na właściwości tych odpadów.
3.
Do zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne dołącza się wyniki badań właściwości odpadów przewidzianych do zmiany klasyfikacji oraz ocenę tych wyników badań w odniesieniu do badanych właściwości odpadów, uwzględniając przepisy rozporządzenia (UE) nr 1357/2014 i rozporządzenia (UE) 2017/997 oraz przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 5.
4.
Badania właściwości odpadów, o których mowa w ust. 3, wykonują wyłącznie laboratoria, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska. W celu przeprowadzenia badania laboratoria pobierają próbki odpadów objętych zgłoszeniem.
5.
Marszałek województwa wydaje decyzję zatwierdzającą zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne albo decyzję o wyrażeniu sprzeciwu.
Art. 9.
1.
Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu:
1)
kopie zgłoszeń zmiany kwalifikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne wraz z kopiami wyników badań właściwości odpadów – w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji;
2)
zbiorczą informację za dany rok o liczbie zgłoszeń, decyzji zatwierdzających zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne oraz decyzji o wyrażeniu sprzeciwu – w terminie do dnia 31 marca następnego roku.
2.
Wymóg przekazania dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy przypadku, gdy od decyzji marszałka województwa zatwierdzającej zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne albo od decyzji o wyrażeniu sprzeciwu wniesiono odwołanie, które przekazano ministrowi właściwemu do spraw klimatu.
3.
Minister właściwy do spraw klimatu weryfikuje, zamieszczone w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, ostateczne decyzje zatwierdzające zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne oraz ostateczne decyzje o wyrażeniu sprzeciwu.
4.
Minister właściwy do spraw klimatu niezwłocznie zawiadamia Komisję Europejską o wszystkich przypadkach zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne.
Rozdział 4
Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny
Art. 10.
Przedmiot lub substancję powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest ich produkcja, uznaje się za produkt uboczny niebędący odpadem, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
1)
dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;
2)
przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez dalszego przetwarzania, innego niż normalna praktyka przemysłowa;
3)
przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część procesu produkcyjnego;
4)
przedmiot lub substancja spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym prawne, w zakresie produktu, ochrony środowiska oraz życia i zdrowia ludzi, dla określonego wykorzystania danego przedmiotu lub danej substancji i wykorzystanie takie nie doprowadzi do ogólnych negatywnych oddziaływań na środowisko, życie lub zdrowie ludzi;
5)
przedmiot lub substancja spełniają szczegółowe warunki uznania danego przedmiotu lub danej substancji za produkt uboczny, jeżeli zostały one określone w przepisach prawa Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 6.
Art. 11.
1.
Wytwórca przedmiotu lub substancji, o których mowa w art. 10, jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa właściwemu ze względu na miejsce ich wytwarzania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny.
2.
Zgłoszenie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny zawiera:
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3)
określenie miejsca wytwarzania przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt uboczny;
4)
wskazanie przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt uboczny oraz ich masy;
5)
opis procesu produkcyjnego, w którym powstaje przedmiot lub substancja, i procesu, w którym zostaną one wykorzystane;
6)
informacje wskazujące na spełnienie warunków, o których mowa w art. 10.
3.
Do zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny dołącza się dowody potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 10. Dowodami mogą być w szczególności umowy potwierdzające wykorzystanie przedmiotu lub substancji do określonych celów lub potwierdzające właściwości przedmiotu lub substancji wyniki badań, wykonanych przez laboratoria, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
4.
Marszałek województwa, w drodze decyzji wydawanej po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce wytwarzania przedmiotu lub substancji, potwierdza spełnienie warunków uznania za produkt uboczny albo stwierdza niespełnienie tych warunków.
4a.
Decyzję potwierdzającą spełnienie warunków uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.
4b.
Przed wydaniem opinii, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może przeprowadzić kontrolę w zakresie objętym zgłoszeniem, o którym mowa w ust. 2.
4c.
W kontroli, o której mowa w ust. 4b, może uczestniczyć marszałek województwa, o którym mowa w ust. 1.
4d.
W przypadku negatywnej opinii wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska marszałek województwa wydaje decyzję stwierdzającą niespełnienie warunków uznania za produkt uboczny.
4e.
Kontrola, o której mowa w ust. 4b, wstrzymuje bieg terminu do wydania opinii, o której mowa w ust. 4.
4f.
W przypadku dokonywania zmian w procesie produkcyjnym, w którym powstają przedmiot lub substancja uznane za produkt uboczny, lub w procesie, w którym są one wykorzystywane, wytwórca przedmiotu lub substancji jest obowiązany do dokonania nowego zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny. Przepisy ust. 2-4e stosuje się.
5.
Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do przedmiotów lub substancji, które spełniają warunki uznania za produkt uboczny, stanowiących:
1) produkty przetworzenia drewna, takich jak: kora, strużyny, odziomki pomanipulacyjne, wałki połuszczarskie, trociny, wióry, zrębki, zrzyny, szczapy i inne pochodzące z przetworzenia tych produktów, w tym brykiety i pelety, stanowiących mechanicznie przetworzony naturalny surowiec drzewny niezawierający jakichkolwiek innych substancji;
2) substraty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 13 lipca 2023 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie biogazowni rolniczych, a także ich funkcjonowaniu (Dz. U. poz. 1597), wykorzystywane do produkcji biogazu w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1436 i 1597) lub biogazu rolniczego w rozumieniu art. 2 pkt 2 tej ustawy.
6.
Jeżeli szczegółowe warunki uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny, o których mowa w art. 10 pkt 5, nie zostały określone w przepisach prawa Unii Europejskiej, minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, odrębnie dla jednej lub kilku spraw, dla niektórych przedmiotów lub substancji, szczegółowe warunki uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny, kierując się względami ochrony środowiska oraz życia lub zdrowia ludzi.
Art. 13.
1.
Zakazuje się łącznego magazynowania produktów ubocznych i odpadów, a także magazynowania produktów ubocznych w miejscach przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania odpadów.
2.
Przedmioty lub substancje, które przestały spełniać warunki uznania za produkt uboczny, o których mowa w art. 10, są odpadami.
Rozdział 5
Utrata statusu odpadów
Art. 14.
1.
Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek poddania ich recyklingowi lub innemu odzyskowi spełniają:
1)
łącznie następujące warunki:
a)
przedmiot lub substancja mają zostać wykorzystane do konkretnych celów,
b)
istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji lub popyt na nie,
c)
przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla zastosowania do konkretnych celów oraz wymagania określone w przepisach, w szczególności dotyczących chemikaliów i produktów mających zastosowanie do danego przedmiotu lub danej substancji, i w normach mających zastosowanie do danego produktu,
d)
zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska;
2)
szczegółowe warunki utraty statusu odpadów, które są określone w przepisach prawa Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie ust. 1a, a jeżeli nie zostały określone w tych przepisach - w zezwoleniu na przetwarzanie odpadów.
1a.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu odpowiednio z ministrem właściwym do spraw: budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, energii, gospodarki, gospodarki morskiej, łączności, informatyzacji, rolnictwa, transportu, żeglugi śródlądowej, wewnętrznych, zdrowia oraz Ministrem Obrony Narodowej, może określić, w drodze rozporządzenia, odrębnie dla jednej lub kilku spraw, dla niektórych odpadów, szczegółowe warunki utraty statusu odpadów, obejmujące w szczególności:
1)
odpady wykorzystywane w procesie odzysku;
2)
dopuszczalne procesy i techniki przetwarzania tych odpadów;
3)
kryteria jakościowe stosowane do materiałów powstałych w procesie odzysku, które utraciły status odpadów, zgodnie z mającymi zastosowanie normami dotyczącymi produktów obejmującymi w razie potrzeby dopuszczalne wartości zanieczyszczeń;
4)
wymogi dotyczące systemu gospodarowania, aby wykazać zgodność z warunkami utraty statusu odpadów, obejmujące - jeżeli to niezbędne - kontrolę jakości i monitorowanie własnej działalności, a także akredytację;
5)
wymogi dotyczące oceny oraz oświadczenia o zgodności z warunkami utraty statusu odpadów.
1b.
Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1a, minister właściwy do spraw klimatu uwzględnia możliwy negatywny wpływ przedmiotów lub substancji, które utraciły status odpadów, na zdrowie lub życie ludzi oraz środowisko.
2.
Przedmiot lub substancja, które przestały spełniać warunki utraty statusu odpadów, o których mowa w ust. 1, są odpadami.
3.
Przedmiot lub substancja, które utraciły status odpadów, do czasu gdy są po raz pierwszy:
1) używane - w przypadku gdy nie zostały wprowadzone do obrotu lub
2) wprowadzane do obrotu
- powinny spełniać warunki utraty statusu odpadów, o których mowa w ust. 1.
Art. 15.
Zakazuje się łącznego magazynowania odpadów i przedmiotu lub substancji, które utraciły status odpadów, a także magazynowania przedmiotu lub substancji, które utraciły status odpadów w miejscach przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania odpadów.
DZIAł II
Zasady ogólne gospodarki odpadami
Rozdział 1
Ochrona życia i zdrowia ludzi oraz środowiska
Art. 16.
Gospodarkę odpadami należy prowadzić w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności gospodarka odpadami nie może:
1)
powodować zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;
2)
powodować uciążliwości przez hałas lub zapach;
3)
wywoływać niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc o szczególnym znaczeniu, w tym kulturowym i przyrodniczym.
Rozdział 2
Hierarchia sposobów postępowania z odpadami
Art. 17.
1. Wprowadza się następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami:
1) zapobieganie powstawaniu odpadów;
2) przygotowywanie do ponownego użycia;
3) recykling;
4) inne procesy odzysku;
5) unieszkodliwianie.
2. W celu stworzenia zachęt do stosowania hierarchii sposobów postępowania z odpadami wykorzystuje się instrumenty ekonomiczne i inne środki.
3. Przykładowe instrumenty ekonomiczne i inne środki, które mają zachęcać do stosowania hierarchii sposobów postępowania z odpadami, są określone w załączniku nr 4a do ustawy.
Art. 18.
1.
Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstanie odpadów, powinien takie działania planować, projektować i prowadzić przy użyciu takich sposobów produkcji lub form usług oraz surowców i materiałów, aby w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi oraz na środowisko, w tym przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użycia.
2.
Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi.
3.
Odzysk, o którym mowa w ust. 2, polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych – poddaniu innym procesom odzysku.
3a.
Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia odzysku zgodnego z ust. 3 lub ułatwienia lub udoskonalenia tego odzysku, posiadacz odpadów, z wyjątkiem wytwórcy odpadów nieprowadzącego ich odzysku, przed odzyskiem lub podczas odzysku usuwa niebezpieczne substancje, mieszaniny i składniki z odpadów niebezpiecznych w celu zapewnienia przetworzenia tych odpadów zgodnie z art. 16 i art. 17 ust. 1.
4.
Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan; składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.
5.
Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn, o których mowa w ust. 3, posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać.
6.
Składowane powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie w inny sposób było niemożliwe z przyczyn, o których mowa w ust. 3.
7.
Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku.
Art. 19.
1.
Organy administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości, podejmują działania wspierające ponowne użycie i przygotowanie do ponownego użycia odpadów, w szczególności:
1)
zachęcając do tworzenia i wspierając sieci ponownego wykorzystania i napraw;
2)
stwarzając zachęty ekonomiczne.
2.
Jednostki sektora finansów publicznych stosują kryteria ponownego użycia lub przygotowania do ponownego użycia odpadów przy udzielaniu zamówień publicznych, o ile ponowne użycie lub przygotowanie do ponownego użycia odpadów jest możliwe.
Rozdział 2a
Zapobieganie powstawaniu odpadów
Art. 19a.
1. Zapobieganie powstawaniu odpadów polega co najmniej na:
1) promowaniu i wspieraniu zrównoważonych modeli produkcji i konsumpcji;
2) zachęcaniu do projektowania, wytwarzania i korzystania z produktów, które są zasobooszczędne, trwałe, nadające się do naprawy, ponownego użycia i modernizacji oraz do nieskracania sztucznie cyklu życia produktów;
3) zachęcaniu do ponownego używania produktów i tworzenia systemów promujących ich naprawę i ponowne użycie, w szczególności w odniesieniu do sprzętu elektrycznego i elektronicznego, tekstyliów, mebli, opakowań oraz materiałów i produktów budowlanych;
4) wspieraniu dostępności części zamiennych, instrukcji obsługi, informacji technicznych lub innych narzędzi, sprzętu lub oprogramowania pozwalających na naprawę i ponowne użycie produktów bez szkody dla ich jakości i bezpieczeństwa - jeżeli nie prowadzi to do naruszenia prawa własności intelektualnej;
5) zmniejszeniu powstawania odpadów w procesach związanych z produkcją przemysłową, wydobywaniem kopalin ze złóż i z wytwórczością oraz budową i rozbiórką, przy uwzględnieniu najlepszych dostępnych technik;
6) zmniejszeniu wytwarzania odpadów żywności w produkcji podstawowej, przetwórstwie i wytwarzaniu, w sprzedaży detalicznej i innej dystrybucji żywności, w usługach gastronomicznych oraz w gospodarstwach domowych;
7) zachęcaniu do dokonywania darowizn produktów spożywczych i do innych form redystrybucji żywności, przy zachowaniu pierwszeństwa przeznaczania dla ludzi przed wykorzystaniem jako paszy dla zwierząt czy przetwarzania na produkty niespożywcze;
8) promowaniu zmniejszania zawartości substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach;
9) zmniejszaniu powstawania odpadów, w szczególności tych, które nie nadają się do przygotowania do ponownego użycia lub do recyklingu;
10) identyfikowaniu produktów będących głównymi źródłami zaśmiecania, w szczególności środowiska lądowego i morskiego, oraz podejmowaniu działań w celu zapobiegania powstawaniu odpadów pochodzących z tych produktów i zmniejszaniu ich ilości;
11) dążeniu do przeciwdziałania powstawaniu oraz przedostawaniu się odpadów do środowiska morskiego;
12) opracowaniu i wspieraniu kampanii informacyjnych podnoszących poziom świadomości na temat zapobiegania powstawaniu odpadów i zaśmiecania.
2. Przykłady środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów są określone w załączniku nr 5 do ustawy.
Rozdział 3
Zasada bliskości
Art. 20.
1.
Odpady, z uwzględnieniem hierarchii sposobów postępowania z odpadami, w pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich powstania.
2.
Odpady, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę, o której mowa w art. 207 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, lub technologię, o której mowa w art. 143 tej ustawy, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.
1)
stosowania komunalnych osadów ściekowych,
2)
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
-
poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone.
4.
Zakazuje się przywozu na obszar województwa odpadów, o których mowa w ust. 3, wytworzonych poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 3.
5.
Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa.
6.
W przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
Rozdział 4
Postępowanie z odpadami niebezpiecznymi
Art. 21.
1.
Zakazuje się mieszania odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszania odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne, a także mieszania odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami, w tym rozcieńczania substancji niebezpiecznych.
2.
Dopuszcza się mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszanie odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne, a także mieszanie odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami, jeżeli ich zmieszanie służy poprawie bezpieczeństwa procesów przetwarzania odpadów powstałych po zmieszaniu i jeżeli w wyniku prowadzenia tych procesów nie nastąpi wzrost zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub środowiska.
3.
W przypadku gdy odpady niebezpieczne uległy zmieszaniu niezgodnie z przepisami ust. 1 lub 2 z innymi odpadami, substancjami, materiałami lub przedmiotami, rozdziela się je, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące warunki:
1)
w procesie przetwarzania odpadów powstałych po rozdzieleniu nastąpi ograniczenie zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub środowiska;
2)
jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione.
4.
W przypadku gdy proces rozdzielenia odpadów niebezpiecznych zmieszanych z innymi odpadami, substancjami, materiałami lub przedmiotami nie spełnia warunków określonych w ust. 3, przetworzenie zmieszanych odpadów następuje w instalacjach lub urządzeniach określonych w zezwoleniu na przetwarzanie odpadów.
Rozdział 5
Koszty gospodarowania odpadami
Art. 22.
1. Koszty gospodarowania odpadami, w tym koszty związane z niezbędną infrastrukturą i jej eksploatacją, są ponoszone przez pierwotnego wytwórcę odpadów lub przez obecnego lub poprzedniego posiadacza odpadów.
2. W przypadkach określonych w przepisach odrębnych koszty gospodarowania odpadami ponosi określony w tych przepisach wprowadzający produkty do obrotu na terytorium kraju. Do kosztów tych zalicza się koszty:
1) selektywnego zbierania odpadów powstałych z produktów, a następnie ich transportu i przetwarzania oraz koszty niezbędne do realizacji innych celów i zadań, o których mowa w przepisach odrębnych, pomniejszone o przychody z ponownego użycia, ze sprzedaży materiałów pochodzących z przetwarzania tych odpadów, a w przypadku wprowadzenia systemu kaucyjnego - z nieodebranej kaucji;
2) informowania posiadaczy odpadów powstałych z produktów o środkach służących zapobieganiu powstawaniu odpadów, zakładach zajmujących się ponownym użyciem i przygotowaniem do ponownego użycia, systemach zbierania odpadów oraz o sposobach zapobiegania zaśmiecaniu;
3) gromadzenia danych dotyczących produktów wprowadzanych do obrotu oraz zbierania i przetwarzania odpadów powstałych z produktów, a także sprawozdawczości w tym zakresie.
3. W przypadku zbiorowego wypełniania obowiązków wynikających z systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta realizowanych przez podmiot reprezentujący wprowadzających produkty koszty, o których mowa w ust. 2, różnicuje się w odniesieniu do poszczególnych produktów lub grup podobnych produktów, z uwzględnieniem ich trwałości, przydatności do naprawy, ponownego użycia i recyklingu oraz obecności w nich substancji niebezpiecznych.
4. Koszty, o których mowa w ust. 2, są ustalane między podmiotami uczestniczącymi w systemie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, tak aby nie przekraczały kosztów niezbędnych do świadczenia usług gospodarowania odpadami.
5. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta ustanowionych przepisami ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 2056), ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2020 r. poz. 1850 oraz z 2021 r. poz. 2151) oraz ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1893 oraz z 2021 r. poz. 2151).
Art. 22a.
W ramach systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta wprowadzający produkty do obrotu na terytorium kraju, którzy realizują obowiązki samodzielnie, albo podmioty realizujące w ich imieniu obowiązki:
1) nie ograniczają wykonywania obowiązków do przypadków, w których zbieranie i przetwarzanie odpadów przynosi największe zyski;
2) zapewniają odpowiednią dostępność systemu zbierania odpadów na obszarze, na którym wprowadzają produkty do obrotu;
3) posiadają środki finansowe i organizacyjne niezbędne do wykonywania obowiązków;
4) stosują mechanizmy samokontroli, w szczególności audyty, w zakresie:
a) zarządzania finansami przeznaczonymi na realizację obowiązków,
b) gromadzenia danych i sporządzania sprawozdań dotyczących produktów wprowadzanych do obrotu,
c) zbierania i przetwarzania odpadów powstałych z produktów;
5) udostępniają publicznie informacje o realizacji celów w zakresie gospodarowania odpadami, w tym realizacji obowiązków określonych w pkt 1-4, a w przypadku podmiotów realizujących obowiązki w imieniu wprowadzających produkty do obrotu na terytorium kraju - podmioty te udostępniają dodatkowo informacje o:
a) strukturze własności i członkostwa tych podmiotów,
b) wkładach finansowych wnoszonych przez wprowadzających produkty do obrotu na terytorium kraju, w odniesieniu do każdej tony produktu wprowadzonego do obrotu,
c) procedurze wyboru podmiotów gospodarujących odpadami.
Rozdział 6
Zbieranie i transport odpadów
Art. 23.
1.
Odpady są zbierane w sposób selektywny.
2.
Zakazuje się zbierania poza miejscem wytwarzania:
1)
pozostałości z sortowania odpadów komunalnych, o ile są przeznaczone do składowania;
2)
komunalnych osadów ściekowych;
3)
zakaźnych odpadów medycznych;
4)
zakaźnych odpadów weterynaryjnych.
5)
niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych;
6)
bioodpadów stanowiących odpady komunalne.
4.
Jeżeli ze względów bezpieczeństwa lub w celu zapewnienia ciągłości odbioru zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych, zbieranie tych odpadów jest konieczne, marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce zbierania odpadów może zezwolić, w drodze decyzji, na ich zbieranie.
5.
W przypadku zbierania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych na terenach zamkniętych zezwolenie, o którym mowa w ust. 4, wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska właściwy ze względu na miejsce zbierania tych odpadów.
6.
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 4 i 5, może być wydane na okres nie dłuższy niż rok.
7.
W przypadku, o którym mowa w ust. 4 i 5, przepisy art. 42 ust. 1 i art. 43 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
8.
Zakaz zbierania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych nie dotyczy zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia usług medycznych lub weterynaryjnych na wezwanie.
9.
Wytwórca zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia usług na wezwanie jest obowiązany do bezzwłocznego dostarczenia wytworzonych odpadów do przystosowanych do tego celu pomieszczeń spełniających wymagania w zakresie magazynowania takich odpadów.
10.
Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania odpadów, o których mowa w ust. 2 pkt 5 i 6, w stacji przeładunkowej prowadzonej przez:
1)
podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub
2)
prowadzącego instalację komunalną, lub
3)
prowadzącego instalację do przetwarzania bioodpadów.
11.
Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania bioodpadów stanowiących odpady komunalne przez prowadzącego punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych.
Art. 24.
1.
Transport odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi, w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów, w tym stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować odpady, w tym zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
2.
Transport odpadów niebezpiecznych stanowiących towary niebezpieczne w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1834, 1948 i 1954) odbywa się z zachowaniem przepisów o transporcie towarów niebezpiecznych.
3.
Zlecający usługę transportu odpadów jest obowiązany wskazać transportującemu odpady wykonującemu usługę transportu odpadów miejsce przeznaczenia odpadów oraz posiadacza odpadów, do którego należy dostarczyć odpady.
4.
Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów jest obowiązany dostarczyć odpady do miejsca przeznaczenia odpadów i przekazać je posiadaczowi odpadów, o którym mowa w ust. 3.
4a.
W przypadku transportu odpadów bez wymaganych dokumentów, w których wskazany jest posiadacz odpadów przekazujący odpad oraz posiadacz odpadów, do którego należy dostarczyć odpady, posiadaczem tych odpadów jest transportujący te odpady.
5.
Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów umieszcza indywidualny numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1, na dokumentach związanych z tą usługą.
6.
Środki transportu odpadów są oznakowane w sposób zgodny z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7.
7.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla transportu odpadów, w tym dla środków transportu i sposobu transportowania, oraz oznakowanie środków transportu, biorąc pod uwagę właściwości odpadów i ich wpływ na środowisko oraz bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi.
Art. 24a.
1.
Jeżeli w trakcie kontroli transportu odpadów ujawniono:
1)
naruszenie szczegółowych wymagań dla transportu odpadów,
2)
przemieszczanie odpadów do nieuprawnionego odbiorcy,
3)
naruszenie przepisów o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów
-
pojazd wraz z odpadami może zostać zatrzymany przez Krajową Administrację Skarbową, Straż Graniczną, Policję, Inspekcję Transportu Drogowego oraz organy Inspekcji Ochrony Środowiska.
2.
Zatrzymany pojazd wraz z odpadami jest kierowany do najbliższego dostępnego miejsca wyznaczonego w wojewódzkim planie gospodarki odpadami spełniającego warunki magazynowania odpadów. Plan ten w części dotyczącej wyznaczenia miejsc spełniających warunki magazynowania odpadów podlega zaopiniowaniu przez właściwych starostów, na terenie działania których mają zostać wyznaczone te miejsca. Starosta wyraża opinię w terminie nie dłuższym niż miesiąc od dnia otrzymania planu. Nieudzielenie opinii w tym terminie uznaje się za opinię pozytywną.
2a.
Skierowanie, o którym mowa w ust. 2, polega na:
1)
nadzorowaniu przejazdu tego pojazdu przez funkcjonariuszy lub inspektorów podmiotów, o których mowa w ust. 1, albo
2)
usunięciu pojazdu przez jego przewiezienie lub holowanie.
2b.
Dyspozycję przewiezienia lub holowania pojazdu wydaje się podmiotowi, któremu starosta właściwy ze względu na miejsce kontroli powierzył zadanie usuwania pojazdów w trybie art. 130a ust. 5f ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990, z późn. zm.), a jeżeli jest to niemożliwe, dyspozycję wydaje się innemu przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą obejmującą usuwanie pojazdów.
2c.
Jeżeli w związku z ujawnieniem przypadków, o których mowa w ust. 1, niezbędne jest przeprowadzenie czynności, o których mowa w art. 217, art. 228 oraz art. 308 § 1 i 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1987 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 150, 679 i 1255), skierowanie, o którym mowa w ust. 2, jest realizowane po wykonaniu tych czynności.
3.
Miejsca, o których mowa w ust. 2, wyznacza się uwzględniając jedno miejsce magazynowania odpadów na 1 mln mieszkańców w województwie, nie więcej jednak niż trzy miejsca w województwie.
4.
Starosta w terminie 6 miesięcy od uchwalenia wojewódzkiego planu gospodarki odpadami utworzy miejsce, o którym mowa w ust. 2.
5.
Pojazd wraz z odpadami umieszcza się w miejscu wyznaczonym zgodnie z ust. 2 do czasu usunięcia naruszeń szczegółowych wymagań dla transportu odpadów lub ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za zagospodarowanie tych odpadów.
6.
Za usunięcie, strzeżenie i przechowywanie pojazdu w miejscu, o którym mowa w ust. 2, pobiera się opłaty.
7.
Do uiszczenia opłat jest obowiązany podmiot wykonujący transport odpadów.
8.
Starosta właściwy ze względu na miejsce, o którym mowa w ust. 2, ustala, w drodze postanowienia, wysokość opłat za usunięcie, strzeżenie i przechowywanie pojazdu w tym miejscu, uwzględniając wydatki z tym związane zgodnie ze średnią ceną rynkową usług w zakresie usuwania, strzeżenia i przechowywania pojazdów na obszarze jego działania; w postanowieniu starosta ustala termin i sposób wniesienia opłat.
9.
Na postanowienie, o którym mowa w ust. 8, służy zażalenie.
10.
W przypadku konieczności ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za gospodarowanie odpadami zwrot pojazdu z miejsca, o którym mowa w ust. 2, następuje po przedstawieniu podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, ostatecznej decyzji, o której mowa w art. 24b ust. 3, albo rozstrzygnięcia wydanego na podstawie przepisów o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów.
11.
Jeżeli ustały przyczyny uzasadniające przechowywanie pojazdu w miejscu, o którym mowa w ust. 2, starosta właściwy ze względu na miejsce, na które został skierowany zatrzymany pojazd wraz z odpadami, zawiadamia uprawnionego o możliwości odebrania pojazdu. W przypadku nieodebrania pojazdu w terminie 60 dni od dnia otrzymania zawiadomienia stosuje się odpowiednio przepisy działu II rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, 1495, 1501, 1553 i 1579), dotyczące egzekucji należności pieniężnych z ruchomości. Zawiadomienie zawiera pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu w terminie.
12.
Od dnia następującego po upływie terminu wniesienia opłat, o których mowa w ust. 6, nalicza się odsetki ustawowe. Opłaty wraz z odsetkami podlegają egzekucji w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
13.
Egzekucji, o której mowa w ust. 12, nie wszczyna się, a wszczętą umarza, jeżeli od dnia doręczenia prawomocnego postanowienia, o którym mowa w ust. 8, upłynęło 5 lat.
14.
W zakresie nieuregulowanym w ustawie do wydania dyspozycji przewiezienia lub holowania pojazdu stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie art. 130a ust. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym dotyczące dyspozycji usunięcia pojazdu.
Art. 24b.
1.
W przypadku, o którym mowa w art. 24 ust. 4a, gdy nie ustalono podmiotu odpowiedzialnego za zagospodarowanie zatrzymanych odpadów, podmiot wykonujący transport odpadów jest obowiązany do zagospodarowania odpadów na własny koszt.
2.
W przypadku ustalenia posiadacza odpadów, odpowiedzialnego za zagospodarowanie odpadów jest on obowiązany do zagospodarowania odpadów na własny koszt.
3.
Obowiązek zagospodarowania odpadów nakłada, w drodze decyzji, na podmiot, o którym mowa w ust. 1 i 2, starosta właściwy ze względu na miejsce, na które został skierowany zatrzymany transport odpadów.
4.
Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
5.
Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do transportu odpadów umieszczonych w miejscach, o których mowa w art. 24a ust. 2, w wyniku realizacji przepisów o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów.
Rozdział 7
Magazynowanie odpadów
Art. 25.
1.
Magazynowanie odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi, w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów, w tym stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować te odpady, w tym zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
2.
Magazynowanie odpadów odbywa się na terenie, do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny.
3.
Magazynowanie odpadów jest prowadzone wyłącznie w ramach wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów.
4.
Odpady, z wyjątkiem odpadów przeznaczonych do składowania, mogą być magazynowane, jeżeli konieczność magazynowania wynika z procesów technologicznych lub organizacyjnych i nie przekracza terminów uzasadnionych zastosowaniem tych procesów, nie dłużej jednak niż przez 3 lata.
5.
Odpady przeznaczone do składowania mogą być magazynowane wyłącznie w celu zebrania odpowiedniej ilości tych odpadów do transportu na składowisko odpadów, nie dłużej jednak niż przez rok.
6.
Okresy magazynowania odpadów, o których mowa w ust. 4 i 5, są liczone łącznie dla wszystkich kolejnych posiadaczy tych odpadów.
6a.
Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący magazynowanie odpadów, z wyjątkiem wstępnego magazynowania odpadów przez ich wytwórcę, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a, lub zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do prowadzenia wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów, zgodnie z ust. 6b-6f. 6h i 6i oraz przepisami wydanymi na podstawie ust. 8a.
6b.
Zapis obrazu wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów przechowuje się przez miesiąc od daty dokonania zapisu.
6c.
Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów udostępnia utrwalony obraz lub jego kopię na żądanie organu uprawnionego do kontroli działalności w zakresie gospodarki odpadami, sądu, prokuratury, Policji, Krajowej Administracji Skarbowej, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego.
6d.
Wizyjny system kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów prowadzi się przy użyciu urządzeń technicznych zapewniających przez całą dobę zapis obrazu i identyfikację osób przebywających w tym miejscu.
6e.
Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do właściwego przechowywania i zabezpieczenia zapisu obrazu wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów przed dostępem osób nieuprawnionych oraz jego utratą, w szczególności wskutek zniszczenia lub kradzieży.
6f.
W przypadku magazynowania lub składowania następujących odpadów palnych:
1)
paliwo alternatywne oraz odpady przeznaczone bezpośrednio do produkcji takiego paliwa,
4)
odpady wielkogabarytowe, z wyłączeniem odpadów metali,
5)
tworzywa sztuczne, w tym folia, oraz opony i inne odpady z gumy,
6)
dreno i odpady drewnopochodne,
7)
odpady pochodzące z przetwarzania odpadów komunalnych, z wyłączeniem odpadów pochodzących z termicznego przetwarzania odpadów,
8)
odpady wielomateriałowe złożone z materiałów, o których mowa w pkt 2, 3, 5 lub 6
-
posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów zapewnia wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska właściwemu ze względu na lokalizację miejsca magazynowania lub składowania odpadów dostępność obrazu z wizyjnego systemu kontroli tego miejsca w czasie rzeczywistym przez system teleinformatyczny.
6g.
Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykorzystuje dostęp do rejestrowanego obrazu w czasie rzeczywistym w przypadku:
1)
prowadzonej kontroli, o której mowa w art. 9 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1355 i 1501);
2)
powzięcia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa przeciwko środowisku określonego w art. 182, art. 183 lub art. 186 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1600, z późn. zm.) albo wykroczenia określonego w art. 154 § 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2019 r. poz. 821 i 1238), albo wykroczeń, o których mowa w art. 10b ust. 1 pkt 1-15 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska.
6h.
Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów zapewnia dostępność obrazu w czasie rzeczywistym wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, o którym mowa w ust. 6f, przez przekazanie informacji umożliwiających logowanie do wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów w sposób zapewniający zachowanie tych informacji w poufności. Informacje te mogą podlegać weryfikacji przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, która polega na próbnym zalogowaniu się przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska do wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów, w terminie ustalonym z podmiotem, którego ta weryfikacja dotyczy.
6i.
W przypadku miejsca magazynowania lub składowania odpadów:
1)
w jednostkach organizacyjnych podległych albo nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej,
2)
stanowiącego element obiektów, instalacji, urządzeń i usług ujętych w jednolitym wykazie obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1398)
-
nie stosuje się przepisów ust. 6f-6h.
6j.
Przepisów ust. 6a-6i nie stosuje się do odpadów wymienionych w załączniku nr 2a do ustawy oraz odpadów uznanych za niepalne zgodnie z art. 3 ust. 3c, niebędących odpadami niebezpiecznymi.
7.
Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla magazynowania odpadów, obejmującego wstępne magazynowanie odpadów przez wytwórcę odpadów, tymczasowe magazynowanie odpadów przez prowadzącego zbieranie odpadów oraz magazynowanie odpadów przez prowadzącego przetwarzanie odpadów, kierując się właściwościami odpadów, wymaganiami ochrony środowiska, życia i zdrowia ludzi oraz ograniczeniem uciążliwości związanych z magazynowaniem odpadów
8.
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 7, minister właściwy do spraw klimatu może określić czas magazynowania, kierując się rodzajem magazynowania i właściwościami odpadów.
8a.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania dla prowadzenia wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów, minimalne wymagania dla urządzeń technicznych wizyjnego systemu kontroli oraz wymogi przechowywania i udostępniania zapisanego obrazu, kierując się koniecznością umożliwienia sprawowania nadzoru nad działalnością w zakresie gospodarowania odpadami.
Rozdział 8
Usuwanie odpadów
Usuwanie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania
Art. 26.
1.
Posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania.
2.
Z zastrzeżeniem art. 26a, w przypadku nieusunięcia odpadów zgodnie z ust. 1, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji wydawanej z urzędu, nakazuje posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania, z wyjątkiem przypadku, gdy obowiązek usunięcia odpadów jest skutkiem wydania decyzji o cofnięciu decyzji związanej z gospodarką odpadami, stwierdzenia nieważności, uchylenia lub wygaśnięcia decyzji związanej z gospodarką odpadami.
3.
Nakaz usunięcia odpadów, o którym mowa w ust. 2, z terenów zamkniętych oraz z nieruchomości, którymi gmina włada jako władający powierzchnią ziemi, a niebędących w posiadaniu innego podmiotu – wydaje właściwy regionalny dyrektor ochrony środowiska.
3a.
Decyzję, o której mowa w ust. 2, wydaje się w stosunku do wszystkich posiadaczy odpadów odpowiedzialnych za gospodarowanie odpadami, o których mowa w ust. 1. Za wykonanie obowiązków wskazanych w decyzji posiadacze odpadów odpowiedzialni są solidarnie.
3b.
Jeżeli po wydaniu ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 2, właściwy organ stwierdzi, że za gospodarowanie odpadami odpowiedzialny jest również inny posiadacz odpadów, może wydać decyzję o nałożeniu obowiązku wykonania ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 2, przez tego posiadacza odpadów. Odpowiedzialność posiadaczy odpadów za wykonanie decyzji jest solidarna.
3c.
Właściwy organ może zmienić, bez odszkodowania, sposób wykonania decyzji, o której mowa w ust. 2, w przypadku gdy wykonanie decyzji w sposób w niej wskazany okaże się niemożliwe lub może stwarzać zagrożenia dla życia, zdrowia lub środowiska lub inny sposób wykonania jest bardziej racjonalny ze względu na wymagania ochrony środowiska lub ze względów ekonomicznych przy zachowaniu właściwego poziomu ochrony życia, zdrowia ludzi i środowiska.
4.
Jeżeli posiadacz odpadów nie posiada tytułu prawnego do nieruchomości, z której jest obowiązany usunąć odpady, władający powierzchnią ziemi jest obowiązany umożliwić posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z tej nieruchomości, a w przypadku wykonania zastępczego decyzji – organowi egzekucyjnemu.
5.
Władającemu powierzchnią ziemi przysługuje od posiadacza odpadów wynagrodzenie za udostępnienie nieruchomości.
6.
W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się w szczególności:
1)
termin usunięcia odpadów;
3)
sposób usunięcia odpadów.
Art. 26a.
1.
W przypadku gdy ze względu na zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi lub środowiska konieczne jest niezwłoczne usunięcie odpadów, właściwy organ podejmuje działania polegające na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi.
2.
Właściwym organem w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest:
1)
w przypadku terenów zamkniętych oraz nieruchomości, którymi gmina włada jako władający powierzchnią ziemi - regionalny dyrektor ochrony środowiska;
2)
w przypadku gdy obowiązek usunięcia odpadów powstał w związku z wydaniem decyzji o cofnięciu decyzji związanej z gospodarką odpadami, stwierdzeniem nieważności, uchyleniem lub wygaśnięciem decyzji związanej z gospodarką odpadami - organ właściwy do wydania tej decyzji;
3)
w pozostałych przypadkach - wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
3.
W celu wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, właściwy organ określa, w drodze decyzji skierowanej do władającego powierzchnią ziemi:
1)
zakres i termin udostępnienia przez niego powierzchni ziemi, obiektów lub innych miejsc, w których znajdują się odpady;
2)
zakres i sposób przeprowadzenia działań mających na celu usunięcie odpadów przez ten organ;
3)
termin rozpoczęcia i zakończenia działań, o których mowa w pkt 2.
4.
Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu. Przepisów art. 61 § 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) nie stosuje się.
5.
Decyzję, o której mowa w ust. 3, wydaje się po zasięgnięciu opinii w sprawie spełnienia przesłanek konieczności niezwłocznego usunięcia odpadów:
1)
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska;
2)
odpowiednio organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej albo organu Wojskowej Inspekcji Sanitarnej stosownie do ich właściwości miejscowej w odniesieniu do:
a)
oceny występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi w związku z obecnością tych odpadów,
b)
zanieczyszczenia w ujęciach wody przeznaczonej do spożycia w związku z obecnością tych odpadów;
3)
regionalnego dyrektora ochrony środowiska, z wyjątkiem przypadku gdy decyzję wydaje ten organ;
4)
komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej.
6.
Właściwy organ żąda od posiadacza odpadów odpowiedzialnego za gospodarowanie odpadami zwrotu poniesionych przez siebie kosztów działań polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi. Posiadacz odpadów jest obowiązany zwrócić te koszty w terminie 14 dni od dnia doręczenia żądania.
7.
Właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu całości lub części kosztów działań polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi, jeżeli:
1)
wobec posiadacza odpadów nie można wszcząć postępowania egzekucyjnego lub egzekucja okazała się bezskuteczna;
2)
koszt postępowania egzekucyjnego jest wyższy niż kwota możliwa do odzyskania.
8.
Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 6, w stosunku do posiadacza odpadów, który ustanowił zabezpieczenie roszczeń, o którym mowa w art. 48a ust. 1, właściwy organ wydaje decyzję o przeznaczeniu środków z tego zabezpieczenia na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6, określając w decyzji wysokość tych kosztów. W przypadku gdy wysokość ustanowionego zabezpieczenia roszczeń jest niewystarczająca na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6, właściwy organ w decyzji nakłada na posiadacza odpadów także obowiązek zwrotu różnicy między wysokością tych kosztów a wysokością tego zabezpieczenia, określając wysokość tej różnicy oraz sposób i termin jej uiszczenia.
9.
Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 6, w stosunku do posiadacza odpadów, który nie ustanowił zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 48a ust. 1, właściwy organ, w drodze decyzji, nakłada na posiadacza odpadów obowiązek zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 6, oraz określa wysokość tych kosztów oraz sposób i termin ich uiszczenia.
1)
kosztów, o których mowa w ust. 6,
2)
różnicy, o której mowa w ust. 8
-
przedawnia się po upływie 10 lat od dnia, w którym decyzja, o której mowa odpowiednio w ust. 8 albo 9, stała się ostateczna.
11.
Do należności z tytułu obowiązku zwrotu kosztów poniesionych przez właściwy organ, w ramach realizacji działań polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują właściwemu organowi.
12.
Przepisów ust. 1-11 nie stosuje się, w przypadku gdy:
a)
na eksploatowanym lub zamkniętym składowisku odpadów,
b)
w miejscu, w którym przed dniem 1 października 2001 r. były składowane odpady;
2)
odpady są przemieszczane na podstawie przepisów o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów;
3)
zastosowanie ma art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie.
Rozdział 9
Przekazywanie odpadów i przenoszenie odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami
Art. 27.
1.
Wytwórca odpadów jest obowiązany do gospodarowania wytworzonymi przez siebie odpadami.
2.
Wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów może zlecić wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami wyłącznie podmiotom, które posiadają:
1)
zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, lub
2)
koncesję na podziemne składowanie odpadów, pozwolenie zintegrowane, decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami wydobywczymi, zezwolenie na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych lub wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie odrębnych przepisów, lub
3)
wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5
-
chyba że działalność taka nie wymaga uzyskania decyzji lub wpisu do rejestru.
3.
Jeżeli wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów przekazuje odpady następnemu posiadaczowi odpadów, który posiada decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1 lub 2 albo posiada wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a, odpowiedzialność za gospodarowanie odpadami, z chwilą ich przekazania, przechodzi na tego następnego posiadacza odpadów.
3a.
Jeżeli po przekazaniu odpadów przez wytwórcę odpadów następnemu posiadaczowi odpadów nie jest możliwe ustalenie wytwórcy odpadów, za zagospodarowanie odpadów odpowiada aktualny lub poprzedni posiadacz odpadów.
3b.
Wytwórca odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem wytwórcy pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, jest zwolniony z odpowiedzialności za gospodarowanie tymi odpadami z chwilą przekazania ich do ostatecznego procesu odzysku lub ostatecznego procesu unieszkodliwienia przez posiadacza odpadów prowadzącego taki proces. Ostateczny proces odzysku oznacza proces R1-R11, zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy, a także proces przygotowania do ponownego użycia. Ostateczny proces unieszkodliwiania oznacza proces D1-D12, zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy.
3c.
Przepisu ust. 3b nie stosuje się do:
1)
wytwórcy odpadów komunalnych;
2)
wytwórcy odpadów, o których mowa w art. 71 pkt 1 lit. a, który przekazuje te odpady posiadaczowi odpadów posiadającemu decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1 lub 2 albo posiadającemu wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a.
4.
Posiadacza odpadów, który przekazał odpady transportującemu odpady, nie zwalnia się z odpowiedzialności za zbieranie lub przetwarzanie odpadów, do czasu przejęcia odpowiedzialności przez następnego posiadacza odpadów, który posiada decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1 lub 2 albo posiada wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a.
5.
Wytwórca zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych jest zwolniony z odpowiedzialności za zbieranie lub przetwarzanie tych odpadów, z chwilą dokonania unieszkodliwienia tych odpadów przez następnego posiadacza odpadów przez termiczne przekształcenie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych w spalarni odpadów niebezpiecznych.
7.
Sprzedawca odpadów oraz pośrednik w obrocie odpadami nie przejmują odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami, jeżeli nie są posiadaczami tych odpadów.
8.
Osoba fizyczna i jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi tylko takie rodzaje odpadów, za pomocą takich metod odzysku, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, i w takich ilościach, które mogą bezpiecznie wykorzystać na potrzeby własne.
9.
Posiadacz odpadów może przekazywać osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej niebędącym przedsiębiorcami określone rodzaje odpadów, do wykorzystania na potrzeby własne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku, zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 10.
10.
Minister właściwy do spraw klimatu, w drodze rozporządzenia:
1)
określi listę rodzajów odpadów, które osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne, oraz dopuszczalne metody odzysku,
2)
może określić dla niektórych rodzajów odpadów, o których mowa w pkt 1, warunki magazynowania odpadów przeznaczonych do wykorzystania na potrzeby własne oraz dopuszczalne ilości, które te podmioty mogą przyjąć i magazynować w ciągu roku, lub sposób określenia tych ilości
-
kierując się właściwościami odpadów oraz możliwościami ich bezpiecznego wykorzystania.
Art. 28.
1.
W przypadku korzystania przez wytwórców odpadów ze wspólnego lokalu dopuszcza się przeniesienie odpowiedzialności za wytworzone odpady na rzecz jednego z nich lub na rzecz wynajmującego lokal, jeżeli podmiot ten zapewni postępowanie z przyjętymi odpadami w sposób zgodny z niniejszą ustawą.
2.
Przeniesienie odpowiedzialności, o którym mowa w ust. 1, oznacza przeniesienie praw i obowiązków ciążących na wytwórcy odpadów i następuje pod warunkiem zawarcia umowy w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
Rozdział 10
Przetwarzanie odpadów w instalacjach i urządzeniach
Art. 29.
1.
Odpady są przetwarzane w instalacjach lub urządzeniach.
2.
Instalacje oraz urządzenia do przetwarzania odpadów eksploatuje się tylko wówczas, gdy:
1)
spełniają wymagania ochrony środowiska, w tym nie powodują przekroczenia standardów emisyjnych, o których mowa w przepisach o ochronie środowiska, oraz
2)
pozostałości powstające w wyniku działalności związanej z przetwarzaniem odpadów będą przetwarzane z zachowaniem wymagań określonych w ustawie.
Art. 29a.
1.
Podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości jest obowiązany przekazywać niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne do instalacji komunalnej zapewniającej przetwarzanie, o którym mowa w art. 35 ust. 6 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 158 ust. 4.
2.
Wytwórca odpadów powstających w procesie mechaniczno-biologicznego przetwarzania niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych lub pozostałości z sortowania odpadów komunalnych, przeznaczonych do składowania, jest obowiązany przekazywać te odpady do instalacji komunalnej zapewniającej składowanie, o którym mowa w art. 35 ust. 6 pkt 3.
3.
Odpady, o których mowa w ust. 1 i 2, przekazuje się do instalacji komunalnych, o których mowa w art. 38b ust. 1.
Art. 30.
1.
Zakazuje się przetwarzania odpadów poza instalacjami lub urządzeniami.
2.
Dopuszcza się odzysk poza instalacjami lub urządzeniami w przypadku:
1)
odzysku w procesie odzysku R10, o którym mowa w załączniku nr 1 do ustawy, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 4;
2)
rodzajów odpadów wymienionych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5, poddawanych odzyskowi, zgodnie z warunkami określonymi w tych przepisach, w procesach odzysku R3, R5, R11 i R12, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy;
3)
osób fizycznych prowadzących kompostowanie na potrzeby własne.
3.
Odzysk poza instalacjami lub urządzeniami, o którym mowa w ust. 2, może być prowadzony, jeżeli nie stwarza zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi oraz jest prowadzony zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie ust. 4 lub 5.
4.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, warunki odzysku w procesie odzysku R10, wymienionego w załączniku nr 1 do ustawy, i rodzaje odpadów dopuszczonych do takiego procesu odzysku, uwzględniając potrzebę ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska.
5.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów oraz warunki ich odzysku w procesach odzysku R3, R5, R11 i R12 wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, poza instalacjami i urządzeniami, uwzględniając właściwości tych odpadów oraz możliwość bezpiecznego dla środowiska i zdrowia ludzi wykorzystania tych odpadów.
Art. 31.
1.
Jeżeli spalanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach przeznaczonych do tego celu jest niemożliwe ze względów bezpieczeństwa, marszałek województwa może zezwolić, w drodze decyzji, na spalanie odpadów poza instalacjami lub urządzeniami.
2.
Zezwolenie na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami dla terenów zamkniętych wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska.
3.
Organem właściwym do wydania zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami jest organ właściwy ze względu na miejsce spalania odpadów.
4.
Wniosek o wydanie zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami zawiera:
1)
wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do spalania poza instalacjami i urządzeniami;
2)
określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych spalaniu w okresie roku;
3)
oznaczenie miejsca spalania odpadów;
4)
szczegółowy opis stosowanej metody spalania odpadów;
5)
proponowany czas obowiązywania decyzji.
5.
W przypadku gdy określenie rodzajów odpadów jest niewystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla środowiska, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów.
6.
W zezwoleniu na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami określa się:
1)
rodzaj odpadów przewidzianych do spalania poza instalacjami i urządzeniami, w tym podstawowy skład chemiczny i właściwości odpadów – w przypadku, o którym mowa w ust. 5;
2)
ilość odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych spalaniu w okresie roku;
3)
miejsce spalania odpadów;
4)
warunki spalania odpadów danego rodzaju poza instalacjami i urządzeniami;
5)
czas obowiązywania zezwolenia.
7.
Dopuszcza się spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza instalacjami i urządzeniami, chyba że są one objęte obowiązkiem selektywnego zbierania.
Rozdział 11
Wstrzymywanie działalności posiadacza odpadów
Art. 32.
1.
Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze decyzji, kierując się stopniem zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi, wstrzymać działalność posiadacza odpadów w przypadku naruszenia:
1)
hierarchii sposobów postępowania z odpadami, polegającego na niewysegregowaniu odpadów nadających się do odzysku spośród odpadów przeznaczonych do unieszkodliwiania, wbrew art. 18 ust. 7;
2)
zakazu dotyczącego postępowania z odpadami niebezpiecznymi, o którym mowa w art. 21;
3)
zakazów określonych w art. 23 ust. 2;
4)
obowiązku określonego w art. 27 ust. 2;
5)
wymagań dotyczących eksploatacji instalacji lub urządzeń do przetwarzania odpadów, o których mowa w art. 29 ust. 2;
6)
zakazu przetwarzania odpadów poza instalacjami lub urządzeniami, o którym mowa w art. 30 ust. 1.
1a.
Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzymuje, w drodze decyzji, działalność posiadacza odpadów, w przypadku gdy posiadacz ten zbiera lub przetwarza odpady bez wymaganego zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
1b.
Jeżeli w okresie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej za naruszenie polegające na gospodarowaniu odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem na zbieranie odpadów lub zezwoleniem na przetwarzanie odpadów stała się ostateczna, posiadaczowi odpadów została wymierzona po raz drugi administracyjna kara pieniężna za naruszenie polegające na gospodarowaniu odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem na zbieranie odpadów lub zezwoleniem na przetwarzanie odpadów, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzymuje, w drodze decyzji, działalność tego posiadacza odpadów.
2.
Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o których mowa w ust. 1-1b, wszczyna się z urzędu.
3.
W przypadkach określonych w ust. 1 i 1b, na wniosek posiadacza odpadów, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze postanowienia, określić termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, zawieszając na ten czas postępowanie. Termin nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.
4.
W razie nieusunięcia nieprawidłowości w terminie określonym na podstawie ust. 3, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzymuje, w drodze decyzji, działalność posiadacza odpadów w zakresie, o którym mowa w ust. 1 lub 1b, związaną z gospodarowaniem odpadami.
5.
W decyzji o wstrzymaniu działalności określa się termin wstrzymania działalności, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska zaprzestania wykonywania działalności w sposób, o którym mowa w ust. 1-1b. Termin wstrzymania działalności nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia decyzji o wstrzymaniu działalności.
5a.
Decyzja, o której mowa w ust. 1a lub 1b, podlega natychmiastowemu wykonaniu. Przepisów art. 61 § 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, 1467 i 1544) nie stosuje się.
6.
Po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania działalności, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na wniosek zainteresowanego, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na podjęcie wstrzymanej działalności.
Rozdział 12
Postępowanie z odpadami
Art. 33.
1.
Posiadacz odpadów jest obowiązany do postępowania z odpadami w sposób zgodny z zasadami gospodarki odpadami, o których mowa w art. 16–31, w tym do prowadzenia procesów przetwarzania odpadów w taki sposób, aby procesy te oraz powstające w ich wyniku odpady nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska, a także w sposób zgodny z przepisami o ochronie środowiska i planami gospodarki odpadami.
2.
Ministrowie właściwi do spraw: budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, gospodarki, gospodarki morskiej, łączności, informatyzacji, rolnictwa, transportu, żeglugi śródlądowej, wewnętrznych, zdrowia oraz Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu, każdy w zakresie swojego działania, mogą określić, w drodze rozporządzeń, szczegółowy sposób postępowania z niektórymi rodzajami odpadów, z wyłączeniem wymagań dla prowadzenia procesów przetwarzania, kierując się potrzebą zapewniania prawidłowego postępowania z odpadami.
3.
Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania dla określonych procesów przetwarzania lub dla instalacji do przetwarzania odpadów, z wyjątkiem składowania na składowiskach odpadów i termicznego przekształcania w spalarniach odpadów lub współspalarniach odpadów, oraz wymagania dla odpadów powstających w wyniku tych procesów, kierując się zapobieganiem zagrożeniom dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska, a także zapobieganiem nieprawidłowościom przy przetwarzaniu odpadów.
4.
Minister właściwy do spraw klimatu, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, może uwzględnić również wymagania tylko dla określonego rodzaju lub rodzajów odpadów.
DZIAł III
Plany gospodarki odpadami
Art. 34.
1.
Dla osiągnięcia celów założonych w polityce ochrony środowiska, oddzielenia tendencji wzrostu ilości wytwarzanych odpadów i ich wpływu na środowisko od tendencji wzrostu gospodarczego kraju, wdrażania hierarchii sposobów postępowania z odpadami oraz zasady samowystarczalności i bliskości, a także utworzenia i utrzymania w kraju zintegrowanej i wystarczającej sieci instalacji gospodarowania odpadami, spełniających wymagania ochrony środowiska, opracowuje się plany gospodarki odpadami.
3.
Plany gospodarki odpadami są opracowywane na poziomie krajowym i wojewódzkim.
4.
Plany gospodarki odpadami dotyczą odpadów wytworzonych na obszarze, dla którego jest sporządzany plan, oraz przywożonych na ten obszar, w tym odpadów komunalnych, odpadów ulegających biodegradacji, odpadów opakowaniowych i odpadów niebezpiecznych.
5.
Plany gospodarki odpadami obejmują również środki służące zapobieganiu powstawaniu odpadów, przykładowo wskazane w załączniku nr 5 do ustawy.
Art. 34a.
1. Zapobieganie powstawaniu odpadów prowadzi się w szczególności na podstawie Krajowego programu zapobiegania powstawaniu odpadów, zwanego dalej "KPZPO".
2. Dla odpadów żywności opracowuje się program zapobiegania powstawaniu odpadów żywności.
3. KPZPO stanowi załącznik do krajowego planu gospodarki odpadami, o którym mowa w art. 36 ust. 1.
4. Program zapobiegania powstawaniu odpadów żywności stanowi część KPZPO.
Art. 35.
1.
Plany gospodarki odpadami zawierają:
1)
analizę aktualnego stanu gospodarki odpadami na obszarze, dla którego jest sporządzany plan, w tym:
a)
informacje o istniejących środkach służących zapobieganiu powstawaniu odpadów i ocenę ich użyteczności,
b)
informacje o rodzajach odpadów, ich ilości i źródłach ich powstawania,
c)
informacje o rodzajach i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom odzysku, również w instalacjach położonych poza terytorium kraju,
d)
informacje o rodzajach i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom unieszkodliwiania, również w instalacjach położonych poza terytorium kraju,
e)
informacje o istniejących systemach gospodarowania odpadami, w tym zbierania odpadów,
f)
informacje o rodzajach, rozmieszczeniu i mocy przerobowej istniejących i istotnych dla systemu gospodarki odpadami instalacji odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym o rozwiązaniach dotyczących olejów odpadowych, odpadów niebezpiecznych, odpadów komunalnych, odpadów zawierających znaczne ilości surowców najistotniejszych z ekonomicznego punktu widzenia, których dostawy są obarczone wysokim ryzykiem, zwanych dalej "surowcami krytycznymi", lub innych strumieni odpadów,
g)
informacje o problemach w zakresie gospodarki odpadami, w tym ocenę:
– konieczności zamknięcia istniejących instalacji gospodarowania odpadami i potrzeby budowy dodatkowej infrastruktury gospodarowania odpadami zgodnie z zasadą bliskości oraz konieczności realizacji inwestycji w celu zaspokojenia istniejących potrzeb - jeżeli jest to uzasadnione,
– istniejących systemów zbierania odpadów, w tym rodzajów odpadów objętych tymi systemami i terytorialnego zakresu selektywnego zbierania odpadów, środków służących poprawie funkcjonowania tych systemów oraz potrzeby stworzenia nowych systemów zbierania odpadów,
– uwzględniającą - jeżeli to konieczne - podstawowe informacje związane z obszarem, dla którego jest sporządzany plan gospodarki odpadami, w szczególności położenie geograficzne, sytuację demograficzną, sytuację gospodarczą oraz warunki glebowe, hydrogeologiczne i hydrologiczne, mogące mieć wpływ na lokalizację instalacji gospodarowania odpadami,
h)
ocenę inwestycji i środków finansowych, w tym w odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego, niezbędnych do zaspokojenia potrzeb, o których mowa w lit. g tiret pierwsze,
i)
informacje o środkach mających na celu przeciwdziałanie umieszczaniu odpadów nadających się do poddania recyklingowi lub innemu odzyskowi, w szczególności odpadów komunalnych, na składowisku, z wyjątkiem odpadów, których składowanie zapewnia wynik najlepszy dla środowiska,
j)
informacje o środkach na rzecz zwalczania zaśmiecania środowiska lądowego i morskiego oraz przeciwdziałania temu zaśmiecaniu i usuwaniu wszystkich rodzajów odpadów,
k)
jakościowe lub ilościowe wskaźniki i cele, w tym dotyczące ilości wytworzonych odpadów i ich przetwarzania oraz odpadów komunalnych unieszkodliwianych lub poddawanych procesowi odzysku energii;
2)
prognozowane zmiany w zakresie gospodarki odpadami, w tym wynikające ze zmian demograficznych i gospodarczych;
3)
przyjęte cele w zakresie gospodarki odpadami z podaniem terminów ich osiągnięcia, w tym cele dotyczące zapobiegania powstawaniu odpadów i ograniczania ilości odpadów komunalnych ulegających biodegradacji kierowanych na składowisko odpadów;
4)
kierunki działań w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów oraz kształtowania systemu gospodarki odpadami, podejmowanych dla osiągnięcia celów, o których mowa w pkt 3, w tym:
a)
rozwiązania dotyczące olejów odpadowych, odpadów niebezpiecznych, odpadów komunalnych, odpadów zawierających znaczne ilości surowców krytycznych oraz innych strumieni odpadów,
b)
określenie polityki w zakresie gospodarki odpadami wraz z planowanymi technologiami i metodami jej realizacji lub polityki w zakresie postępowania z odpadami stwarzającymi problemy z ich zagospodarowaniem, w tym:
– środki, jakie należy zastosować, aby udoskonalić z punktu widzenia ochrony środowiska przygotowanie do ponownego użycia, recykling, inny niż recykling odzysk oraz unieszkodliwianie odpadów,
– środki zachęcające do selektywnego zbierania bioodpadów w celu ich kompostowania, fermentacji lub przetwarzania w inny sposób, który zapewnia wysoki poziom ochrony środowiska, stosowania bezpiecznych dla środowiska materiałów wyprodukowanych z bioodpadów, przy zachowaniu wysokiego poziomu ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska,
c)
informacje dotyczące kryteriów lokalizacji instalacji gospodarowania odpadami oraz mocy przerobowych przyszłych instalacji unieszkodliwiania odpadów lub istotnych dla systemu gospodarki odpadami instalacji odzysku - jeżeli jest to konieczne;
4a)
kierunki działań w celu zapobiegania powstawaniu odpadów z produktów, w tym opakowań jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, oraz działania służące zmniejszeniu stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1903 oraz z 2023 r. poz. 877) będących opakowaniami;
5)
harmonogram, określenie wykonawców i sposobu finansowania oraz przewidywane koszty zadań wynikających z przyjętych kierunków działań, o których mowa w pkt 4;
6)
informację o strategicznej ocenie oddziaływania planu na środowisko;
6a)
ocenę, w jaki sposób plan wspiera działania zmierzające do osiągnięcia celów i spełnienia wymagań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami;
7)
określenie sposobu monitoringu i oceny wdrażania planu pozwalającego na określenie sposobu oraz stopnia realizacji celów i zadań zdefiniowanych w planie;
8)
streszczenie w języku niespecjalistycznym.
1a.
KPZPO określa środki zapobiegania powstawaniu odpadów wymienione w art. 19a ust. 1 oraz:
1) cele dotyczące zapobiegania powstawaniu odpadów;
2) opis istniejących środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów, z wyodrębnieniem ponownego użycia, oraz ich wkład w zapobieganie powstawaniu odpadów;
3) wskaźniki jakościowe lub ilościowe w celu monitorowania i oceny wdrażania środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów, z wyodrębnieniem ponownego użycia, w szczególności dotyczące ilości wytwarzanych odpadów oraz pomiaru poziomów odpadów żywności;
4) informacje o wpływie instrumentów ekonomicznych i innych środków określonych w załączniku nr 4a do ustawy na zapobieganie powstawaniu odpadów - jeżeli jest to konieczne;
5) ocenę użyteczności środków określonych w załączniku nr 5 do ustawy lub innych stosowanych środków - jeżeli jest to konieczne;
6) określenie surowców krytycznych, które są istotne przy podejmowaniu działań w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów - jeżeli jest to konieczne;
7) działania rekomendowane do realizacji w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów, w tym działania zapobiegające temu, aby produkty zawierające surowce krytyczne nie stały się odpadami.
1b.
Program zapobiegania powstawaniu odpadów żywności obejmuje:
1) cele dotyczące zapobiegania powstawaniu odpadów żywności;
2) opis istniejących środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów żywności;
3) wskaźniki jakościowe lub ilościowe w celu monitorowania i oceny wdrażania środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów żywności;
4) działania rekomendowane do realizacji w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów żywności.
2.
W przypadku przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania planu gospodarki odpadami na środowisko podsumowanie, o którym mowa w art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.
6)), a w przypadku odstąpienia od jej przeprowadzenia – uzasadnienie, o którym mowa w art. 42 pkt 2 tej ustawy, stanowi załącznik do planu.
3.
Plany gospodarki odpadami mogą zawierać, z uwzględnieniem uwarunkowań geograficznych i obszaru objętego planem, następujące informacje:
1)
opis aspektów organizacyjnych związanych z gospodarowaniem odpadami, w tym opis podziału odpowiedzialności pomiędzy podmioty publiczne i prywatne zajmujące się gospodarowaniem odpadami;
2)
ocenę użyteczności i przydatności stosowania instrumentów ekonomicznych i innych instrumentów do rozwiązywania problemów związanych z gospodarką odpadami, z uwzględnieniem potrzeby utrzymywania niezakłóconego funkcjonowania rynku wewnętrznego;
3)
dane dotyczące kampanii informacyjnych i informowania społeczeństwa lub określonej grupy osób w zakresie gospodarki odpadami;
4)
informacje dotyczące skażonych miejsc unieszkodliwiania odpadów i środków podjętych dla ich przywrócenia do stanu pozwalającego na ich gospodarcze wykorzystanie;
5)
kwestie specyficzne związane z gospodarką odpadami, wynikające z uwarunkowań dotyczących obszaru, dla którego jest sporządzany plan.
4.
Wojewódzkie plany gospodarki odpadami, oprócz elementów określonych w ust. 1–3, zawierają:
2)
wskazanie instalacji komunalnych na obszarze województwa;
3)
plan zamykania instalacji niespełniających wymagań ochrony środowiska, których modernizacja nie jest możliwa z przyczyn technicznych lub nie jest uzasadniona z przyczyn ekonomicznych.
6.
Instalacją komunalną jest instalacja do przetwarzania niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych lub pozostałości z przetwarzania tych odpadów, określona na liście, o której mowa w art. 38b ust. 1 pkt 1, spełniająca wymagania najlepszej dostępnej techniki, o której mowa w art. 207 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, lub technologii, o której mowa w art. 143 tej ustawy, zapewniająca:
1)
mechaniczno-biologiczne przetwarzanie niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych i wydzielanie z niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych frakcji nadających się w całości lub w części do odzysku, lub
3)
składowanie odpadów powstających w procesie mechaniczno-biologicznego przetwarzania niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych oraz pozostałości z sortowania odpadów komunalnych.
7.
Wojewódzki plan gospodarki odpadami powinien być zgodny z krajowym planem gospodarki odpadami i służyć realizacji zawartych w nim celów.
8.
Organy administracji publicznej opracowują plany gospodarki odpadami, które wspierają działania zmierzające do osiągnięcia celów i spełnienia wymagań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami, w szczególności opakowań i odpadów opakowaniowych, składowania odpadów i zapobiegania zaśmiecaniu.
9.
Warunkiem dopuszczalności finansowania budowy, rozbudowy lub modernizacji instalacji przeznaczonych do przetwarzania odpadów komunalnych ze środków Unii Europejskiej lub funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej jest ich ujęcie w planie inwestycyjnym, o którym mowa w art. 35a; warunek ten nie dotyczy instalacji do recyklingu odpadów.
Art. 35a.
1.
Plan inwestycyjny określa potrzebną infrastrukturę dotyczącą odpadów komunalnych wraz z mocami przerobowymi, służącą zapobieganiu powstawaniu tych odpadów oraz gospodarowaniu tymi odpadami, zapewniającą osiągnięcie celów wyznaczonych w przepisach, o których mowa w art. 35 ust. 8.
2.
Plan inwestycyjny zawiera w szczególności:
1)
wskazanie planowanych inwestycji;
2)
oszacowanie kosztów planowanych inwestycji oraz wskazanie źródeł ich finansowania;
3)
harmonogram realizacji planowanych inwestycji.
3.
Projekt planu inwestycyjnego podlega uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu.
4.
Plan inwestycyjny stanowi załącznik do wojewódzkiego planu gospodarki odpadami.
Art. 36.
1.
Rada Ministrów uchwala krajowy plan gospodarki odpadami opracowany przez ministra właściwego do spraw klimatu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej.
2.
Sejmik województwa uchwala wojewódzki plan gospodarki odpadami opracowany przez zarząd województwa.
3.
Zarząd województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu uchwalony wojewódzki plan gospodarki odpadami, w postaci papierowej, w terminie miesiąca od dnia uchwalenia planu.
4.
Projekt wojewódzkiego planu gospodarki odpadami podlega zaopiniowaniu przez organy wykonawcze gmin z obszaru województwa, niebędących członkami związków międzygminnych, oraz organy wykonawcze związków międzygminnych lub związków metropolitalnych, a w zakresie związanym z ochroną wód – przez właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.
5.
Po zaopiniowaniu projektu wojewódzkiego planu gospodarki odpadami przez organy, o których mowa w ust. 4, zarząd województwa jest obowiązany przekazać projekt wojewódzkiego planu gospodarki odpadami do zaopiniowania, a projekt planu inwestycyjnego do uzgodnienia, ministrowi właściwemu do spraw klimatu.
6.
Organy, o których mowa w ust. 4 i 5, wyrażają opinie w terminie nie dłuższym niż miesiąc od dnia otrzymania projektu. Nieudzielenie opinii w tym terminie uznaje się za opinię pozytywną.
6a.
Jeżeli minister właściwy do spraw klimatu nie zgłasza uwag do projektu planu inwestycyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 6, projekt uznaje się za uzgodniony.
6b.
Dokonanie przez sejmik województwa zmian w planie inwestycyjnym uzgodnionym z ministrem właściwym do spraw klimatu oraz w pozostałej części wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, która odnosi się do inwestycji wskazanych w planie inwestycyjnym, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw środowiska.
7.
Przy opracowywaniu projektów planów gospodarki odpadami stosuje się przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, dotyczące udziału społeczeństwa w ochronie środowiska oraz strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.
8.
W przypadku nieprzeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, organ przygotowujący projekt planu gospodarki odpadami jest obowiązany zapewnić udział społeczeństwa, o którym mowa w dziale III w rozdziale 3, ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
Art. 36a.
1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, minister właściwy do spraw gospodarki, minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej oraz minister właściwy do spraw zdrowia współpracują z ministrem właściwym do spraw klimatu przy opracowywaniu projektu KPZPO.
2. Minister właściwy do spraw klimatu, na rok przed przystąpieniem do opracowania projektu KPZPO, przekazuje ministrom, o których mowa w ust. 1, informację o zamiarze opracowania projektu KPZPO.
3. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, każdy w zakresie swojej właściwości, przygotowują i przekazują ministrowi właściwemu do spraw klimatu, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 2, informacje niezbędne do opracowania KPZPO, obejmujące w szczególności:
1) wskazanie celów dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów;
2) wdrożone oraz proponowane działania;
3) rodzaj działań z podziałem na prawne, administracyjne, ekonomiczne, edukacyjne i kontrolne;
4) sposób, koszty i potencjalne źródło finansowania wdrażania działań;
5) oczekiwane efekty działań;
6) sposób monitorowania realizacji działań.
4. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, przekazują ministrowi właściwemu do spraw klimatu wraz z informacjami, o których mowa w ust. 3, także informacje wykorzystane do ich przygotowania.
5. Minister właściwy do spraw klimatu uzgadnia z ministrami, o których mowa w ust. 1, sposób uwzględnienia uwag zgłoszonych w wyniku konsultacji publicznych i opiniowania do projektu KPZPO w zakresie informacji, o których mowa w ust. 3.
Art. 36b.
1. Ministrowie, o których mowa w art. 36a ust. 1, oraz ministrowie realizujący zadania określone w KPZPO, w tym w programie zapobiegania powstawaniu odpadów żywności, przekazują ministrowi właściwemu do spraw klimatu coroczną informację o:
1) stanie realizacji celów i działań określonych w KPZPO, w tym w programie zapobiegania powstawaniu odpadów żywności, wraz z oceną ich efektywności,
2) wartości wskaźników, o których mowa w art. 35 ust. 1a pkt 3 oraz ust. 1b pkt 3
- w terminie do dnia 30 czerwca za poprzedni rok kalendarzowy.
2. Zarząd województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw klimatu coroczną informację o stanie realizacji działań w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów na terenie województwa wraz z oceną ich efektywności w terminie do dnia 30 czerwca za poprzedni rok kalendarzowy.
3. Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, kierując się potrzebą ujednolicenia danych przekazywanych w tych informacjach.
Art. 37.
1.
Plany gospodarki odpadami podlegają aktualizacji nie rzadziej niż co 6 lat.
1a.
Aktualizacja polega na zmianie planu gospodarki odpadami co najmniej w zakresie wskazanym w art. 35 ust. 1, 3 i 4 i art. 35a ust. 1 i 2 albo na uchwaleniu nowego planu gospodarki odpadami.
1b.
Plany gospodarki odpadami mogą być zmieniane między aktualizacjami w zakresie innym niż wskazany w ust. 1a.
2.
Zarząd województwa przedkłada projekt zaktualizowanego wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, w celu uchwalenia, sejmikowi województwa, nie później niż na miesiąc przed upływem terminu jego aktualizacji.
3.
Przepisy art. 36 i art. 36a stosuje się odpowiednio do aktualizacji planów gospodarki odpadami, o której mowa w ust. 1, oraz do zmian planów gospodarki odpadami, o których mowa w ust. 1b.
4.
Sześcioletni okres, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia uchwalenia ostatniej aktualizacji planu gospodarki odpadami, o której mowa w ust. 1a.
Art. 38b.
1.
Marszałek województwa w Biuletynie Informacji Publicznej prowadzi listę:
1)
funkcjonujących instalacji spełniających wymagania dla instalacji komunalnych, które zostały oddane do użytkowania i posiadają wymagane decyzje pozwalające na przetwarzanie odpadów, o których mowa w art. 35 ust. 6;
2)
instalacji komunalnych planowanych do budowy, rozbudowy lub modernizacji.
2.
Lista, o której mowa w ust. 1, jest aktualizowana na bieżąco.
3.
Wpisu na listę, o której mowa w ust. 1, dokonuje się na pisemny wniosek prowadzącego instalację komunalną.
4.
Do pisemnego wniosku, o którym mowa w ust. 3, dotyczącego instalacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, dołącza się dokumenty potwierdzające zakończenie budowy i oddanie do użytkowania instalacji komunalnej oraz kopię zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego przetwarzanie odpadów albo pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego przetwarzanie odpadów w tej instalacji.
5.
Marszałek województwa odmawia, w drodze decyzji, wpisu na listę instalacji komunalnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli ta instalacja nie spełnia wymagań dla instalacji komunalnej.
6.
Marszałek województwa wykreśla, w drodze decyzji, z listy instalację komunalną, o której mowa w ust. 1 pkt 1:
1)
jeżeli instalacja przestała spełniać wymagania dla instalacji komunalnej lub
2)
jeżeli wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzymał działalność posiadacza odpadów w zakresie przetwarzania odpadów, lub
3)
jeżeli prowadzący instalację komunalną nie ma wymaganej decyzji w zakresie przetwarzania odpadów, lub
4)
jeżeli instalacja komunalna przestała funkcjonować z innych przyczyn;
5)
na wniosek prowadzącego instalację komunalną.
7.
Ponownego wpisu na listę instalacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, dokonuje się na pisemny wniosek prowadzącego instalację komunalną, jeżeli ustały przyczyny wykreślenia. Do wniosku dołącza się dowody potwierdzające ustanie tych przyczyn, w szczególności kopię zgody wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska na podjęcie wstrzymanej działalności albo kopię wymaganej decyzji w zakresie przetwarzania odpadów.
8.
Marszałkiem województwa właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1-7, jest marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce prowadzenia działalności w zakresie przetwarzania odpadów.
Art. 39.
1.
Z realizacji planów gospodarki odpadami są sporządzane sprawozdania, obejmujące okres 3 lat kalendarzowych, według stanu na dzień 31 grudnia roku kończącego ten okres, zwany dalej „okresem sprawozdawczym”.
2.
Sprawozdania z realizacji planów gospodarki odpadami zawierają informacje dotyczące realizacji postanowień tych planów, ocenę stanu gospodarki odpadami, ocenę stanu realizacji zadań oraz osiągnięcia celów.
2a.
Właściwi ministrowie realizujący zadania określone w krajowym planie gospodarki odpadami, każdy w zakresie swojej właściwości, przygotowują i przedkładają ministrowi właściwemu do spraw klimatu informację dotyczącą realizacji tych zadań, według stanu na dzień 31 grudnia roku kończącego okres sprawozdawczy, w terminie 9 miesięcy od dnia upływu okresu sprawozdawczego.
2b.
Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, o której mowa w ust. 2a, kierując się potrzebą ujednolicenia sposobu przygotowywania informacji oraz przepisami prawa Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami.
3.
Sprawozdanie z realizacji:
1)
krajowego planu gospodarki odpadami – przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów minister właściwy do spraw klimatu, w terminie 18 miesięcy po upływie okresu sprawozdawczego;
2)
wojewódzkiego planu gospodarki odpadami – przygotowuje i przedkłada sejmikowi województwa oraz ministrowi właściwemu do spraw klimatu zarząd województwa, w terminie 12 miesięcy po upływie okresu sprawozdawczego.
Art. 40.
1. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, sposób i formę sporządzania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami oraz wzór planu inwestycyjnego, kierując się potrzebą ujednolicenia sposobu przygotowywania wojewódzkich planów gospodarki odpadami wraz z planami inwestycyjnymi, a także przepisami prawa Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami.
2. Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres sprawozdania z realizacji wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, sposób i formę jego sporządzania oraz wzór tego sprawozdania, kierując się potrzebą ujednolicenia sposobu przygotowywania sprawozdań z realizacji tych planów oraz przepisami prawa Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami.
DZIAł IV
Uprawnienia wymagane do gospodarowania odpadami oraz prowadzenie rejestru
Rozdział 1
Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów
Art. 41.
1.
Prowadzenie zbierania odpadów i prowadzenie przetwarzania odpadów wymaga uzyskania zezwolenia.
2.
Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje, w drodze decyzji, organ właściwy odpowiednio ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów.
3.
Organem właściwym jest:
1)
marszałek województwa:
a)
dla przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko,
b)
dla odpadów innych niż niebezpieczne poddawanych odzyskowi w procesie odzysku polegającym na wypełnianiu terenów niekorzystnie przekształconych, jeżeli ilość umieszczanych w wyrobisku lub zapadlisku odpadów jest nie mniejsza niż 10 Mg na dobę lub całkowita pojemność wyrobiska lub zapadliska jest nie mniejsza niż 25 000 Mg,
c)
dla instalacji komunalnych,
d)
do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów, w przypadku gdy maksymalna łączna masa wszystkich rodzajów odpadów magazynowanych w okresie roku przekracza 3000 Mg;
2)
starosta – w pozostałych przypadkach.
4.
Organem właściwym do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów i zezwolenia na przetwarzanie odpadów na terenach zamkniętych jest regionalny dyrektor ochrony środowiska.
5.
Działalność wymagająca uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów i zezwolenia na przetwarzanie odpadów może być, na wniosek posiadacza odpadów, objęta jednym zezwoleniem na zbieranie i przetwarzanie odpadów.
6.
W przypadku prowadzenia w tym samym miejscu przedsięwzięć, z których co najmniej jedno należy do przedsięwzięć wymienionych w ust. 3 pkt 1, organem właściwym do wydania zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów jest marszałek województwa.
6a.
Organ właściwy wydaje zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów po zasięgnięciu opinii wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, właściwych ze względu na miejsce prowadzenia zbierania odpadów lub przetwarzania odpadów. Wymóg zasięgania opinii prezydenta miasta nie dotyczy prezydenta miasta na prawach powiatu, jeżeli jest on organem właściwym do wydania zezwolenia.
6b.
W przypadku niewydania opinii w terminie określonym w art. 106 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149, 650 i 1544) przyjmuje się, że wydano opinię pozytywną
8.
Do wydania zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
9.
Ilekroć w ustawie jest mowa o zezwoleniu na zbieranie odpadów lub zezwoleniu na przetwarzanie odpadów rozumie się przez to również zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów.
Art. 41a.
1.
Zezwolenie na zbieranie odpadów, zezwolenie na przetwarzanie odpadów oraz pozwolenie na wytwarzanie odpadów uwzględniające zbieranie lub przetwarzanie odpadów są wydawane po przeprowadzeniu przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, z udziałem przedstawiciela właściwego organu, kontroli instalacji lub jej części, obiektu budowlanego lub jego części lub miejsc magazynowania odpadów, w których ma być prowadzone przetwarzanie odpadów lub zbieranie odpadów, w zakresie spełniania wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska
1a.
Zezwolenie na zbieranie odpadów, zezwolenie na przetwarzanie odpadów oraz pozwolenie na wytwarzanie odpadów uwzględniające zbieranie lub przetwarzanie odpadów są wydawane po przeprowadzeniu przez komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej kontroli instalacji lub jej części, obiektu budowlanego lub jego części lub miejsc magazynowania odpadów, w których ma być prowadzone przetwarzanie odpadów lub zbieranie odpadów, w zakresie spełniania wymagań określonych w przepisach dotyczących ochrony przeciwpożarowej oraz w zakresie zgodności z warunkami ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w operacie przeciwpożarowym, o którym mowa w art. 42 ust. 4b pkt 1, oraz w postanowieniu, o którym mowa w art. 42 ust. 4c
2.
Do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli występuje właściwy organ, przekazując kopię niezbędnej do przeprowadzenia kontroli dokumentacji, w szczególności wniosku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lub 2, oraz operatu przeciwpożarowego, o którym mowa w art. 42 ust. 4b pkt 1, wraz z postanowieniem, o którym mowa w art. 42 ust. 4c
2a.
Jeżeli wniosek o przeprowadzenie kontroli dotyczy instalacji objętej obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego, kontrola wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz postanowienie, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczą oceny wymagań, o których mowa w art. 204 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.
3.
Po przeprowadzeniu kontroli wojewódzki inspektor ochrony środowiska niezwłocznie wydaje postanowienie w przedmiocie spełnienia wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska. Na postanowienie nie służy zażalenie.
3a.
Po przeprowadzeniu kontroli komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej wydaje postanowienie w przedmiocie spełnienia wymagań określonych w przepisach dotyczących ochrony przeciwpożarowej oraz w zakresie zgodności z warunkami ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w operacie przeciwpożarowym, o którym mowa w art. 42 ust. 4b pkt 1, oraz w postanowieniu, o którym mowa w art. 42 ust. 4c. Na postanowienie nie służy zażalenie.
4.
W przypadku postanowienia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska negatywnie opiniującego spełnienie wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów. Właściwy organ, mimo postanowienia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska negatywnie opiniującego spełnienie wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska, może wydać zezwolenie na zbieranie odpadów, zezwolenie na przetwarzanie odpadów lub pozwolenie na wytwarzanie odpadów uwzględniające zbieranie lub przetwarzanie odpadów, jeżeli stwierdzi, że niespełnienie wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska nie spowoduje powstania zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi lub dla środowiska.
4a.
W przypadku postanowienia komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej negatywnie opiniującego spełnienie wymagań określonych w przepisach dotyczących ochrony przeciwpożarowej lub zgodność z warunkami ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w operacie przeciwpożarowym, o którym mowa w art. 42 ust. 4b pkt 1, oraz w postanowieniu, o którym mowa w art. 42 ust. 4c, właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów
5.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy zezwolenie na przetwarzanie odpadów dotyczy przygotowania do ponownego użycia.
5a.
Przepisu ust. 1a nie stosuje się w przypadku, gdy zezwolenie na przetwarzanie odpadów dotyczy odzysku poza instalacjami i urządzeniami lub przygotowania do ponownego użycia
6.
W przypadku istotnej zmiany zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów stosuje się przepisy ust. 1-5a.
7.
Do kontroli, o której mowa w ust. 1, 1a i 6, nie stosuje się art. 48 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646 i 1479).
8.
Przepisów dotyczących przeprowadzania kontroli przez komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej oraz wykonania operatu przeciwpożarowego, o którym mowa w art. 42 ust. 4b pkt 1, nie stosuje się w przypadku:
1)
zakładu stwarzającego zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, o którym mowa w art. 3 pkt 48a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
2)
zezwoleń na zbieranie odpadów, zezwoleń na przetwarzanie odpadów oraz pozwoleń na wytwarzanie odpadów uwzględniających zbieranie lub przetwarzanie odpadów, które dotyczą wyłącznie odpadów niepalnych.
9.
Do kontroli, o której mowa w ust. 1a, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1313) dotyczące czynności kontrolno-rozpoznawczych
Art. 41b.
1.
Gospodarowanie odpadami, polegające na zbieraniu odpadów niebezpiecznych, odzysku odpadów przez wypełnianie terenów niekorzystnie przekształconych, zbieraniu lub przetwarzaniu odpadów komunalnych lub odpadów pochodzących z przetwarzania odpadów komunalnych, wymagające uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, odbywa się wyłącznie na nieruchomości, której właścicielem, użytkownikiem wieczystym, użytkownikiem albo dzierżawcą jest posiadacz odpadów gospodarujący odpadami.
2.
Ustanowienie użytkowania nieruchomości, na której będą zbierane lub przetwarzane odpady, wymaga złożenia oświadczenia w formie aktu notarialnego również przez użytkownika. W oświadczeniu wskazuje się masę i rodzaje odpadów, które mogą być zbierane lub przetwarzane w okresie roku na nieruchomości będącej przedmiotem użytkowania.
3.
Umowa dzierżawy nieruchomości, na której będą zbierane lub przetwarzane odpady, wymaga zawarcia w formie aktu notarialnego. W umowie wskazuje się masę i rodzaje odpadów, które mogą być zbierane lub przetwarzane w okresie roku na tej nieruchomości.
4.
Ustanawiający użytkowanie oraz dzierżawca są obowiązani zawrzeć, odpowiednio w oświadczeniu o ustanowieniu użytkowania lub w umowie dzierżawy, oświadczenie, że są świadomi odpowiedzialności solidarnej, o której mowa w art. 12 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie.
5.
Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do jednostek budżetowych.
Art. 42.
1.
Zezwolenie na zbieranie odpadów wydaje się na wniosek posiadacza odpadów. Wniosek zawiera:
1)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;
2)
wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do zbierania;
3)
oznaczenie miejsca zbierania odpadów;
a)
miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów,
b)
maksymalnej masy poszczególnych rodzajów odpadów i maksymalnej łącznej masy wszystkich rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w tym samym czasie oraz które mogą być magazynowane w okresie roku,
c)
największej masy odpadów, które mogłyby być magazynowane w tym samym czasie w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub innym miejscu magazynowania odpadów, wynikającej z wymiarów instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów,
d)
całkowitej pojemności (wyrażonej w Mg) instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
5)
szczegółowy opis stosowanej metody lub metod zbierania odpadów;
6)
przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających należycie wykonywać działalność w zakresie zbierania odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych lub przeszkolenia pracowników oraz liczby i jakości posiadanych instalacji i urządzeń odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska;
7)
oznaczenie przewidywanego okresu wykonywania działalności w zakresie zbierania odpadów;
8)
opis czynności podejmowanych w ramach monitorowania i kontroli działalności objętej zezwoleniem;
9)
opis czynności, które zostaną podjęte w przypadku zakończenia działalności objętej zezwoleniem i związanej z tym ochrony terenu, na którym działalność ta była prowadzona;
9a)
proponowaną formę i wysokość zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 48a;
10)
informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.
2.
Zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje się na wniosek posiadacza odpadów. Wniosek zawiera:
1)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;
2)
wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do przetwarzania;
3)
określenie masy odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych przetwarzaniu i powstających w wyniku przetwarzania w okresie roku;
4)
oznaczenie miejsca przetwarzania odpadów;
a)
miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów,
b)
maksymalnej masy poszczególnych rodzajów odpadów i maksymalnej łącznej masy wszystkich rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w tym samym czasie oraz które mogą być magazynowane w okresie roku,
c)
największej masy odpadów, które mogłyby być magazynowane w tym samym czasie w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub innym miejscu magazynowania odpadów, wynikającej z wymiarów instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów,
d)
całkowitej pojemności (wyrażonej w Mg) instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
6)
szczegółowy opis stosowanej metody lub metod przetwarzania odpadów, w tym wskazanie procesu przetwarzania zgodnie z załącznikami nr 1 i 2 do ustawy, oraz opis procesu technologicznego z podaniem rocznej mocy przerobowej instalacji lub urządzenia, a w uzasadnionych przypadkach, w szczególności w przypadku instalacji do termicznego przekształcania odpadów - także godzinowej mocy przerobowej;
6a)
wskazanie rodzajów odpadów, które mogą utracić status odpadów, w przypadku gdy utrata statusu odpadów jest przewidywana, oraz informacje o spełnieniu warunków określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1, a ponadto:
a) informacje o spełnieniu szczegółowych warunków utraty statusu odpadów, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2, jeżeli zostały określone w przepisach prawa Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 1a,
b) proponowane szczegółowe warunki utraty statusu odpadów, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2, jeżeli nie zostały określone w przepisach prawa Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 1a;
7)
przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających należycie wykonywać działalność w zakresie przetwarzania odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych lub przeszkolenia pracowników oraz liczby i jakości posiadanych instalacji i urządzeń odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska;
8)
oznaczenie przewidywanego okresu wykonywania działalności w zakresie przetwarzania odpadów;
9)
opis czynności podejmowanych w ramach monitorowania i kontroli działalności objętej zezwoleniem;
10)
opis czynności, które zostaną podjęte w przypadku zakończenia działalności objętej zezwoleniem i związanej z tym ochrony terenu, na którym działalność ta była prowadzona;
11)
informacje dotyczące:
a)
minimalnej i maksymalnej ilości odpadów niebezpiecznych, ich najniższej i najwyższej wartości kalorycznej oraz maksymalnej zawartości zanieczyszczeń, w szczególności PCB, pentachlorofenolu (PCP), chloru, fluoru, siarki i metali ciężkich,
b)
środków, które zostaną podjęte w celu zagwarantowania, że ciepło wytworzone w trakcie termicznego przekształcania odpadów będzie odzyskiwane w zakresie, w jakim jest to wykonalne, przez produkcję ciepła, wytwarzanie pary technologicznej lub energii elektrycznej,
c)
sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko,
d)
dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów
-
w przypadku zezwoleń dotyczących instalacji do termicznego przekształcania odpadów;
13)
informacje, o których mowa w art. 98 ust. 1 – w przypadku zezwoleń na przetwarzanie dotyczących unieszkodliwiania odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów, przez ich składowanie – do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska;
13a)
informacje, o których mowa w art. 102a ust. 1 pkt 1-4 - w przypadku zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków;
13b)
proponowaną formę i wysokość zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 48a;
14)
informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.
3.
W przypadku gdy określenie rodzajów odpadów jest niewystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów.
3a.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów oraz do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów dołącza się:
1)
zaświadczenie o niekaralności:
a)
posiadacza odpadów będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą,
b)
wspólnika, prokurenta, członka zarządu lub członka rady nadzorczej posiadacza odpadów będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej
-
za przestępstwa przeciwko środowisku lub przestępstwa, o których mowa w art. 163, art. 164 lub art. 168 w związku z art. 163 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2017 r. poz. 2204 oraz z 2018 r. poz. 20, 305 i 663);
2)
zaświadczenie o niekaralności posiadacza odpadów za przestępstwa przeciwko środowisku na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2018 r. poz. 703 i 1277);
3)
oświadczenie o niekaralności osób, o których mowa w pkt 1, lub o liczbie prawomocnych wyroków skazujących te osoby, za wykroczenia określone w art. 183, art. 189 ust. 2 pkt 6 lub art. 191;
4)
oświadczenie, że w stosunku do:
a)
osoby, o której mowa w pkt 1 lit. a,
b)
posiadacza odpadów będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, wspólnika, prokurenta, członka zarządu lub członka rady nadzorczej tego posiadacza odpadów prowadzącego działalność gospodarczą jako osoba fizyczna
-
w ostatnich 10 latach nie wydano ostatecznej decyzji o cofnięciu zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów, zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie i przetwarzanie odpadów lub nie wymierzono co najmniej trzykrotnie administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w art. 194, w wysokości przekraczającej łącznie kwotę 150 000 zł;
5)
oświadczenie, że wspólnik, prokurent, członek zarządu lub członek rady nadzorczej posiadacza odpadów nie jest lub nie był wspólnikiem, prokurentem, członkiem rady nadzorczej lub członkiem zarządu innego przedsiębiorcy:
a)
w stosunku do którego w ostatnich 10 latach wydano ostateczną decyzję o cofnięciu zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów, zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie i przetwarzanie odpadów lub
b)
któremu wymierzono co najmniej trzykrotnie administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 194, w ostatnich 10 latach, w wysokości przekraczającej łącznie kwotę 150 000 zł
-
za naruszenia popełnione w czasie, gdy jest lub był wspólnikiem, prokurentem, członkiem rady nadzorczej lub członkiem zarządu tego innego przedsiębiorcy.
3b.
Oświadczenia, o których mowa w ust. 3a pkt 3-5, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
3c.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów oraz do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów dołącza się decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 i 1566 oraz z 2018 r. poz. 1496 i 1544), w przypadku gdy dla terenu, którego wniosek dotyczy, nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, chyba że uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie jest wymagane.
3d.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów oraz do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów, poprzedzonych decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach wydaną w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa, dołącza się załącznik graficzny określający przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz przewidywany obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie, o ile dołączenie tego załącznika było wymagane przez przepisy obowiązujące w dniu złożenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, w szczególności mapę, o której mowa w art. 74 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
4a.
Do wniosku o zezwolenie na:
1)
zbieranie odpadów niebezpiecznych,
2)
przetwarzanie odpadów przez wypełnianie terenów niekorzystnie przekształconych,
3)
zbieranie odpadów komunalnych lub odpadów pochodzących z przetwarzania odpadów komunalnych,
4)
przetwarzanie odpadów komunalnych lub odpadów pochodzących z przetwarzania odpadów komunalnych
-
posiadacz odpadów, z wyłączeniem jednostek budżetowych, dołącza dokument potwierdzający prawo własności, prawo użytkowania wieczystego, prawo użytkowania albo umowę dzierżawy nieruchomości, o której mowa w art. 41b ust. 1.
4b.
Do wniosku o zezwolenie na zbieranie odpadów oraz do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie odpadów dołącza się:
1)
operat przeciwpożarowy, zawierający warunki ochrony przeciwpożarowej instalacji, obiektu lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów, uzgodnione z komendantem powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej, wykonany przez:
a)
rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, o którym mowa w rozdziale 2a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 620) - w przypadku gdy organem właściwym jest marszałek województwa albo regionalny dyrektor ochrony środowiska,
b)
osobę, o której mowa w art. 4 ust. 2a tej ustawy - w przypadku gdy organem właściwym jest starosta;
2)
postanowienie, o którym mowa w ust. 4c.
4c.
Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 4b pkt 1, następuje w drodze postanowienia komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, na które przysługuje zażalenie.
4d.
Uzgadniając warunki ochrony przeciwpożarowej instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów, komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej:
1)
wyraża zgodę na ich zastosowanie albo
2)
wyraża zgodę na ich zastosowanie pod warunkiem spełnienia dodatkowych wymagań, albo
3)
nie wyraża zgody na ich zastosowanie.
4e.
Operat przeciwpożarowy stanowi opinię, o której mowa w art. 11n ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej
5.
Do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie odpadów przez termiczne przekształcanie odpadów lub składowanie odpadów dołącza się świadectwo stwierdzające kwalifikacje kierownika odpowiednio spalarni lub współspalarni albo składowiska odpadów w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
6a.
Do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków dołącza się zaświadczenie, o którym mowa w art. 102a ust. 1 pkt 5.
7.
Organ administracji zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w postępowaniu, którego przedmiotem jest wydanie zezwolenia dotyczącego instalacji do termicznego przekształcania odpadów lub decyzji o zmianie tego zezwolenia.
Art. 43.
1.
W zezwoleniu na zbieranie odpadów określa się:
1)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;
2)
rodzaje odpadów przewidywanych do zbierania;
3)
oznaczenie miejsca zbierania odpadów;
a)
miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów,
b)
maksymalnej masy poszczególnych rodzajów odpadów i maksymalnej łącznej masy wszystkich rodzajów odpadów, które w tym samym czasie mogą być magazynowane oraz które mogą być magazynowane w okresie roku,
c)
największej masy odpadów, które mogłyby być magazynowane w tym samym czasie w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub innym miejscu magazynowania odpadów, wynikającej z wymiarów instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów,
d)
całkowitej pojemności (wyrażonej w Mg) instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
5)
opis metody lub metod zbierania odpadów;
6)
dodatkowe warunki zbierania odpadów, jeżeli wymaga tego specyfika odpadów, w szczególności niebezpiecznych, lub potrzeba zachowania wymagań ochrony życia lub zdrowia ludzi lub środowiska;
6a)
wymagania wynikające z warunków ochrony przeciwpożarowej instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
7)
wymagania wynikające z przepisów odrębnych;
8)
czas obowiązywania zezwolenia.
2.
W zezwoleniu na przetwarzanie odpadów określa się:
1)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;
2)
rodzaj i masę odpadów przewidywanych do przetworzenia i powstających w wyniku przetwarzania w okresie roku;
3)
miejsce i dopuszczoną metodę lub metody przetwarzania odpadów, ze wskazaniem procesu przetwarzania zgodnie z załącznikami nr 1 i 2 do ustawy, oraz opis procesu technologicznego z podaniem rocznej mocy przerobowej instalacji lub urządzenia, a w uzasadnionych przypadkach, w szczególności w przypadku instalacji do termicznego przekształcania odpadów - także godzinowej mocy przerobowej;
3a)
rodzaje odpadów, które utracą status odpadów, w przypadku gdy utrata statusu odpadów jest przewidywana, oraz szczegółowe warunki utraty statusu odpadów, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2, jeżeli nie zostały określone w przepisach prawa Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 1a;
4)
dodatkowe warunki przetwarzania odpadów, jeżeli wymaga tego rodzaj odpadów, w szczególności niebezpiecznych, lub potrzeba zachowania wymagań ochrony życia, zdrowia ludzi lub środowiska;
a)
miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów,
b)
maksymalnej masy poszczególnych rodzajów odpadów i maksymalnej łącznej masy wszystkich rodzajów odpadów, które w tym samym czasie mogą być magazynowane oraz które mogą być magazynowane w okresie roku,
c)
największej masy odpadów, które mogłyby być magazynowane w tym samym czasie w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub innym miejscu magazynowania odpadów, wynikającej z wymiarów instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów,
d)
całkowitej pojemności (wyrażonej w Mg) instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
6)
minimalną i maksymalną ilość odpadów niebezpiecznych, ich najniższą i najwyższą wartość kaloryczną oraz maksymalną zawartość zanieczyszczeń, w szczególności PCB, pentachlorofenolu (PCP), chloru, fluoru, siarki i metali ciężkich – w przypadku zezwoleń dotyczących instalacji do termicznego przekształcania odpadów;
7a)
informacje, o których mowa w art. 102a ust. 1 pkt 1-4 - w przypadku zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków;
7b)
wymagania wynikające z warunków ochrony przeciwpożarowej instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
8)
informacje wynikające z przepisów odrębnych;
9)
czas obowiązywania zezwolenia.
3.
Jeżeli zezwolenie na przetwarzanie odpadów jest wydawane na okres krótszy niż rok, w zezwoleniu określa się ilość odpadów przewidywanych do przetworzenia w okresie obowiązywania tego zezwolenia.
4.
W zezwoleniu na przetwarzanie odpadów można dodatkowo określić uzasadnione technologicznie warunki eksploatacyjne odbiegające od normalnych oraz czas ich utrzymywania, uzasadniony względami technologicznymi.
5.
W przypadku nowej instalacji do przetwarzania odpadów, zezwolenie na przetwarzanie odpadów może dodatkowo określać warunki eksploatacyjne odbiegające od normalnych na czas potrzebny do rozruchu tej instalacji i osiągnięcia przez nią mocy przerobowej, nie dłuższy niż rok.
6.
Przepisu ust. 4 i 5 nie stosuje się do składowiska odpadów.
7.
Instalacje, obiekty budowlane lub ich części oraz inne miejsca przeznaczone do zbierania, magazynowania lub przetwarzania odpadów są projektowane, wykonywane, wyposażane, uruchamiane, użytkowane i zarządzane w sposób ograniczający możliwość powstania pożaru, a w razie jego wystąpienia zapewniający:
1)
zachowanie nośności konstrukcji obiektów budowlanych przez określony czas;
2)
ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia i dymu w ich obrębie;
3)
ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru na sąsiednie obiekty budowlane lub tereny przyległe;
4)
możliwość ewakuacji ludzi lub ich uratowania w inny sposób;
5)
uwzględnienie bezpieczeństwa ekip ratowniczych, a w szczególności zapewnienie warunków do podejmowania przez te ekipy działań gaśniczych.
8.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jakie mają spełniać obiekty budowlane lub ich części oraz inne miejsca przeznaczone do zbierania, magazynowania lub przetwarzania odpadów, kierując się możliwością wdrożenia wymagań z zakresu bezpieczeństwa pożarowego oraz ryzykiem związanym z zagrożeniem pożarowym.
9.
Przepis ust. 7 i przepisy wydane na podstawie ust. 8 stanowią przepisy przeciwpożarowe w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej.
Art. 44.
1.
Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.
2.
Zezwolenie na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 5 lat.
3.
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przedłużone na czas oznaczony, nie dłuższy niż kolejne 5 lat.
Art. 45.
1.
Z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się:
1)
podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);
2)
osobę fizyczną i jednostkę organizacyjną niebędące przedsiębiorcami, wykorzystujące odpady na potrzeby własne, zgodnie z art. 27 ust. 8;
3)
osobę władającą powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1–3;
4)
podmiot obowiązany do uzyskania pozwolenia zintegrowanego, o którym mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
5)
posiadacza odpadów prowadzącego działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów przez ich składowanie w składowiskach podziemnych, który jest obowiązany do uzyskania koncesji na prowadzenie takiej działalności na podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;
6)
posiadacza odpadów obowiązanego do uzyskania decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami wydobywczymi lub zezwolenia na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. Nr 138, poz. 865, z późn. zm.
8));
7)
wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady, niebędące odpadami niebezpiecznymi, unieszkodliwia w miejscu ich wytworzenia zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 3;
8)
posiadacza odpadów, który poddaje odzyskowi odpady zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 3;
9)
władającego nieruchomością, który zbiera odpady komunalne, wytwarzane na terenie tej nieruchomości;
10)
wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady zbiera w miejscu ich wytworzenia;
11)
punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych prowadzony samodzielnie przez gminę lub wspólnie z inną gminą lub gminami lub przez związek metropolitalny bezpośrednio przez urząd obsługujący wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, gminną jednostkę budżetową lub gminny zakład budżetowy lub urząd obsługujący związek metropolitalny;
12)
podmiot:
a) zajmujący się wytwarzaniem, przechowywaniem, transportem lub wprowadzaniem na rynek pasz leczniczych lub produktów pośrednich,
b) który jedynie transportuje lub przechowuje pasze lecznicze lub produkty pośrednie wyłącznie w zaplombowanych opakowaniach lub pojemnikach,
c) prowadzący handel detaliczny paszami leczniczymi dla zwierząt domowych
- który zbiera niezużyte lub przeterminowane pasze lecznicze lub produkty pośrednie od podmiotów, które jedynie kupują, przechowują lub transportują pasze lecznicze do stosowania wyłącznie w swoim gospodarstwie, od posiadaczy zwierząt futerkowych oraz posiadaczy zwierząt domowych.
2.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest obowiązany posiadać umowę zawartą w formie pisemnej pod rygorem nieważności, z posiadaczem odpadów posiadającym zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów wymienionych w ust. 1 pkt 1, dotyczącą co najmniej nieodpłatnego przyjmowania odpadów
2a.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 12, jest obowiązany posiadać umowę zawartą w formie pisemnej pod rygorem nieważności z posiadaczem odpadów posiadającym odpowiednio zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów wymienionych w ust. 1 pkt 12.
3.
Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i ilość odpadów, jakie mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, oraz metodę przetwarzania odpadów, która ma być zastosowana, a w przypadku odpadów niebezpiecznych – także szczegółowe warunki zwolnień w zakresie odzysku odpadów, kierując się właściwościami odpadów oraz potencjalnym zagrożeniem dla środowiska w trakcie przetwarzania odpadów.
4.
Wytwórca odpadów, który prowadzi zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów, może być zwolniony z obowiązku uzyskania odrębnego zezwolenia na prowadzenie tej działalności, jeżeli posiada pozwolenie na wytwarzanie odpadów.
5.
Wytwórca odpadów, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany uwzględnić we wniosku o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów odpowiednio wymagania przewidziane dla wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów lub wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów, w tym dołączyć wymagane załączniki.
5a.
Przepis ust. 5 stosuje się do wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego określającego wymagania dla zbierania lub przetwarzania odpadów.
6.
Właściwy organ, wydając pozwolenie na wytwarzanie odpadów, uwzględnia odpowiednio wymagania przewidziane dla zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
7.
Pozwolenie na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w ust. 6, wydaje organ właściwy do wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
8.
Pozwolenie na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w ust. 6, jest jednocześnie odpowiednio zezwoleniem na zbieranie odpadów lub zezwoleniem na przetwarzanie odpadów.
9.
Jeżeli pozwolenie zintegrowane obejmuje zbieranie odpadów lub ich przetwarzanie, przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.
Art. 46.
1.
Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, w przypadku gdy zamierzony sposób gospodarowania odpadami:
1)
mógłby powodować zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi lub dla środowiska;
2)
jest niezgodny z planami gospodarki odpadami;
3)
jest niezgodny z przepisami prawa, w tym prawa miejscowego.
1a.
Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów przedsiębiorcy będącemu osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, jeżeli w stosunku do:
1)
tego przedsiębiorcy lub
2)
wspólnika, prokurenta, członka rady nadzorczej lub członka zarządu tego przedsiębiorcy, prowadzącego działalność gospodarczą jako osoba fizyczna
-
wydano decyzję, o której mowa w art. 47 ust. 2, a nie minęło 10 lat od dnia, gdy decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.
1b.
Przepis ust. 1a stosuje się także, jeżeli wspólnik, prokurent, członek rady nadzorczej lub członek zarządu tego przedsiębiorcy jest lub był, w czasie gdy zostało popełnione naruszenie, z powodu którego cofnięto zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, wspólnikiem, prokurentem, członkiem rady nadzorczej lub członkiem zarządu innego przedsiębiorcy, w stosunku do którego wydano decyzję o cofnięciu zezwolenia, a nie minęło 10 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.
1c.
Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną, jeżeli osoba ta została ukarana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa przeciwko środowisku lub przestępstwa, o których mowa w art. 163, art. 164 lub art. 168 w związku z art. 163 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny.
1d.
Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów przedsiębiorcy będącemu osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, jeżeli:
1)
wobec przedsiębiorcy prawomocnie orzeczono karę pieniężną za przestępstwa przeciwko środowisku na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary;
2)
wspólnikiem, prokurentem, członkiem rady nadzorczej lub członkiem zarządu tego przedsiębiorcy jest osoba, która została skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa przeciwko środowisku lub przestępstwa, o których mowa w art. 163, art. 164 lub art. 168 w związku z art. 163 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks kamy.
1e.
Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów:
1)
przedsiębiorcy będącemu osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, jeżeli co najmniej trzykrotnie:
a)
będący osobą fizyczną wspólnik, prokurent, członek rady nadzorczej lub członek zarządu tego przedsiębiorcy został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za wykroczenia, o których mowa w art. 183, art. 189 ust. 2 pkt 6 lub art. 191,
b)
wymierzono administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 194, w ostatnich 10 latach, w wysokości przekraczającej łącznie kwotę 150 000 zł:
– temu przedsiębiorcy,
– wspólnikowi, prokurentowi, członkowi zarządu lub członkowi rady nadzorczej tego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą jako osoba fizyczna,
– innemu przedsiębiorcy, którego wspólnikiem, prokurentem, członkiem rady nadzorczej lub członkiem zarządu, w czasie gdy zostało popełnione naruszenie, z powodu którego wymierzono administracyjną karę pieniężną, jest lub był wspólnik, prokurent, członek zarządu lub członek rady nadzorczej posiadacza odpadów składającego wniosek;
2)
przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną, jeżeli co najmniej trzykrotnie:
a)
został on skazany prawomocnym wyrokiem sądu za wykroczenia, o których mowa w art. 183, art. 189 ust. 2 pkt 6 lub art. 191,
b)
wymierzono mu administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 194, w ostatnich 10 latach, w wysokości przekraczającej łącznie kwotę 150 000 zł.
1f.
Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, w przypadku gdy na terenie, którego wniosek dotyczy, nie ma instalacji, obiektu budowlanego lub jego części, wskazanych we wniosku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lub 2.
2.
Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów przez termiczne przekształcenie odpadów lub składowanie odpadów, w przypadku gdy kierownik spalarni odpadów lub współspalarni odpadów albo kierownik składowiska odpadów nie posiadają świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
3.
Marszałek województwa odmawia wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegrowanego, w przypadku gdy instalacja komunalna nie spełnia wymagań ochrony środowiska lub wymagań określonych dla takiej instalacji.
4.
Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do odmowy przedłużenia zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków.
Art. 47.
1.
Jeżeli posiadacz odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, narusza przepisy ustawy w zakresie działalności objętej zezwoleniem, w sposób istotny narusza wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej lub działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, właściwy organ wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń, wyznaczając termin usunięcia nieprawidłowości.
1a.
Jeżeli posiadacz odpadów, który uzyskał zezwolenie na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków, narusza przepisy ustawy w zakresie działalności objętej zezwoleniem lub działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, lub prowadzony przez niego zakład recyklingu statków nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1257/2013, właściwy organ wzywa prowadzącego zakład recyklingu statków do niezwłocznego zaniechania naruszeń, wyznaczając termin usunięcia nieprawidłowości.
2.
W przypadku gdy posiadacz odpadów, o którym mowa w ust. 1 i 1a, mimo wezwania nadal narusza przepisy ustawy, działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, narusza wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej lub gdy prowadzony przez niego zakład recyklingu statków nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1257/2013, właściwy organ cofa to zezwolenie, w drodze decyzji, bez odszkodowania, określając termin jej wykonania.
3.
Cofnięcie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 1a, powoduje zakończenie działalności objętej tym zezwoleniem.
4.
Decyzji, o której mowa w ust. 2, właściwy organ może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska zakończenia działalności.
5.
Posiadacz odpadów, któremu cofnięto zezwolenie, jest obowiązany do usunięcia odpadów i negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, w ramach prowadzonej działalności objętej tym zezwoleniem, na własny koszt, w terminie wskazanym w decyzji, o której mowa w ust. 2. Przepisy art. 26 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
6.
Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, wszczyna się z urzędu.
7.
Nie wydaje się zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, jeżeli wniosek dotyczy uprawnień wnioskodawcy objętych decyzją, o której mowa w ust. 2, a nie minęło 10 lat od dnia, gdy decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.
8.
W przypadku stwierdzenia nieważności, uchylenia lub wygaśnięcia zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów przepisy ust. 3 i 5 stosuje się odpowiednio.
9.
W przypadku, o którym mowa w ust. 8, nie stosuje się przepisów art. 26 ust. 2 i 3.
Art. 48.
Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów wygasa:
1)
po upływie czasu, na jaki zostało wydane;
2)
jeżeli podmiot objęty zezwoleniem zaprzestał działalności objętej zezwoleniem lub z innych powodów zezwolenie stało się bezprzedmiotowe;
3)
na wniosek podmiotu objętego zezwoleniem;
4)
jeżeli podmiot objęty zezwoleniem nie rozpoczął działalności objętej zezwoleniem w terminie roku od dnia, w którym zezwolenie stało się ostateczne;
5)
jeżeli podmiot objęty zezwoleniem nie prowadził działalności objętej zezwoleniem przez 2 lata.
Art. 48a.
1.
Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, z wyłączeniem zarządzającego składowiskiem odpadów, jest obowiązany do ustanowienia zabezpieczenia roszczeń w wysokości umożliwiającej pokrycie kosztów wykonania zastępczego:
1)
decyzji nakazującej posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania, o której mowa w art. 26 ust. 2,
2)
obowiązku wynikającego z art. 47 ust. 5
-
w tym usunięcia odpadów i ich zagospodarowania łącznie z odpadami stanowiącymi pozostałości z akcji gaśniczej lub usunięcia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie w ramach prowadzonej działalności polegającej na zbieraniu lub przetwarzaniu odpadów.
1a.
Jeżeli w przypadku, o którym mowa w art. 26a ust. 1, posiadacz odpadów nie zwrócił poniesionych przez właściwy organ kosztów działań polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi zgodnie z art. 26a ust. 6, środki z zabezpieczenia roszczeń przeznacza się na pokrycie tych kosztów.
2.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy:
1)
odpadów obojętnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
2)
odpadów spełniających kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów obojętnych, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
3)
popiołów, żużli i gipsów oraz wydobytej w trakcie robót budowlanych niezanieczyszczonej gleby lub ziemi.
3.
Wysokość zabezpieczenia roszczeń oblicza się jako iloczyn największej masy odpadów, które mogłyby być magazynowane w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub miejscu magazynowania odpadów, z uwzględnieniem wymiarów obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów, oraz stawki zabezpieczenia roszczeń.
3a.
Wysokość zabezpieczenia roszczeń dla odzysku polegającego na wypełnianiu terenu niekorzystnie przekształconego oblicza się jako iloczyn masy odpadów przewidywanych do przetworzenia w okresie roku oraz stawki zabezpieczenia roszczeń w wysokości określonej dla magazynowanych odpadów w przepisach wydanych na podstawie ust. 22.
3b.
W przypadku gdy zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 odpadom, o których mowa w ust. 3a, można przyporządkować więcej niż jedną stawkę zabezpieczenia roszczeń, przyjmuje się najwyższą stawkę spośród tych stawek.
4.
Zabezpieczenie roszczeń może mieć formę depozytu, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej.
5.
W gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisie ubezpieczeniowej stwierdza się, że w dowolnym czasie, do wydania ostatecznej decyzji o zwrocie gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej, o której mowa w ust. 18, w razie wystąpienia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, powstałych w wyniku niewywiązania się przez podmiot z obowiązków określonych w niniejszej ustawie, w tym obowiązków wynikających z posiadanego zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, lub konieczności usunięcia odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich magazynowania lub składowania, bank lub zakład ubezpieczeniowy uregulują zobowiązania na rzecz organu prowadzącego egzekucję tych obowiązków.
6.
W przypadku gdy zabezpieczenie roszczeń ma formę gwarancji bankowej lub gwarancji ubezpieczeniowej, gwarantem może być wyłącznie instytucja finansowa:
1)
upoważniona do gwarantowania długu celnego;
2)
mająca siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
7.
Właściwy organ określa formę i wysokość zabezpieczenia w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.
8.
W przypadku zmiany okoliczności faktycznych mających wpływ na wysokość określonego zabezpieczenia roszczeń lub jego formę, podmiot jest obowiązany do złożenia wniosku o zmianę formy lub wysokości zabezpieczenia roszczeń. Zmiana następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
9.
Zabezpieczenie roszczeń w formie depozytu jest wpłacane na odrębny rachunek bankowy wskazany przez organ właściwy do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, a zabezpieczenie roszczeń w formie gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej jest składane do tego organu, a w przypadku decyzji wydawanych przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska - do wojewody właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności.
10.
Posiadacz odpadów jest obowiązany wpłacić zabezpieczenie roszczeń w formie depozytu i poinformować o tym organ właściwy do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów albo złożyć oryginały gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej organowi, o którym mowa w ust. 9, w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia ostatecznego postanowienia, o którym mowa w ust. 7 lub 8.
11.
Posiadacz odpadów jest obowiązany utrzymywać ustanowione zabezpieczenie roszczeń przez okres obowiązywania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów i po zakończeniu obowiązywania tych zezwoleń, do czasu uzyskania ostatecznej decyzji o zwrocie zabezpieczenia roszczeń, o której mowa w ust. 18.
12.
Właściwy organ przechowuje złożone przez posiadacza odpadów dokumenty potwierdzające wniesienie zabezpieczenia roszczeń przez cały okres obowiązywania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
13.
W razie stwierdzenia, że zabezpieczenie roszczeń nie zostało ustanowione lub zostało ustanowione niezgodnie z postanowieniem, o którym mowa w ust. 7, w szczególności w wysokości niższej niż wymagana, właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
14.
W razie stwierdzenia po wydaniu zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, że zabezpieczenie roszczeń nie zostało ustanowione lub zostało ustanowione niezgodnie z postanowieniem, o którym mowa w ust. 7 lub 8, w szczególności w wysokości niższej niż wymagana, właściwy organ cofa to zezwolenie.
15.
W razie stwierdzenia, że posiadacz odpadów, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w ust. 11, nie utrzymuje ustanowionego zabezpieczenia roszczeń, właściwy organ cofa zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, a w przypadku zakończenia obowiązywania zezwolenia, niezwłocznie wszczyna egzekucję wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 47 ust. 5, zgodnie z ustawą z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356 i 1499).
16.
Odsetki od depozytu, po potrąceniu kosztów obsługi rachunku bankowego, na którym jest on przechowywany, są dopisywane do sumy depozytu i zwracane wraz z nim. Na wniosek posiadacza odpadów odsetki są zwracane po zakończeniu roku kalendarzowego, za który przysługują, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.
17.
W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ prowadzący egzekucję orzeka, w drodze decyzji, o przeznaczeniu środków z zabezpieczenia roszczeń zgodnie z ust. 1, o ile posiadacz odpadów wszystkich tych działań nie wykonał w całości i o ile nie wykonał ich na własny koszt.
18.
Właściwy organ orzeka, na wniosek posiadacza odpadów, w drodze decyzji, o zwrocie zabezpieczenia roszczeń w formie depozytu wraz z odsetkami lub o zwrocie gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej:
1)
jeżeli odmówił wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów;
2)
jeżeli zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów wygasło z powodu, o którym mowa w art. 48 pkt 4, albo
3)
w przypadku wykonania przez posiadacza odpadów wszystkich obowiązków związanych z usunięciem oraz zagospodarowaniem odpadów i usunięciem negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie;
4)
w przypadku wydania ostatecznego postanowienia o zmianie formy zabezpieczenia roszczeń.
18a.
W przypadku, o którym mowa w ust. 18 pkt 4, zwrot zabezpieczenia roszczeń w dotychczasowej formie następuje po wniesieniu przez posiadacza odpadów zabezpieczenia roszczeń w nowej formie.
19.
Do wniosku o zwrot zabezpieczenia roszczeń dołącza się, odpowiednio:
1)
decyzję o wygaszeniu zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów z powodu, o którym mowa w art. 48 pkt 4;
2)
decyzję odmawiającą wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów;
3)
dowody, w tym dokumenty stosowane na potrzeby ewidencji odpadów, potwierdzające wykonanie przez posiadacza odpadów wszystkich obowiązków związanych z usunięciem oraz zagospodarowaniem odpadów i usunięciem negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie w ramach prowadzonej działalności;
4)
ostateczne postanowienie, w którym określono nową formę zabezpieczenia roszczeń, i odpowiednio informację o wpłaceniu zabezpieczenia roszczeń w formie depozytu albo oryginał gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej.
20.
W przypadku obniżenia wysokości ustanowionego zabezpieczenia roszczeń w formie depozytu, wynikającego ze zmiany zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, właściwy organ może orzec, w drodze decyzji, o zwrocie części depozytu wraz z odsetkami.
21.
W przypadku gdy organem właściwym do wydania decyzji jest regionalny dyrektor ochrony środowiska, kompetencje organu egzekucyjnego przysługują wojewodzie.
22.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wysokość stawek zabezpieczenia roszczeń za Mg magazynowanych odpadów, kierując się właściwościami odpadów oraz kosztami usunięcia odpadów z działalności polegającej na zbieraniu lub przetwarzaniu odpadów i ich zagospodarowania, w tym odpadów stanowiących pozostałości z akcji gaśniczej, oraz usunięcia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie.
23.
Przepisy ust. 1-22 stosuje się do pozwoleń na wytwarzanie odpadów uwzględniających zbieranie lub przetwarzanie odpadów oraz do pozwoleń zintegrowanych uwzględniających zbieranie lub przetwarzanie odpadów.
Art. 49.
1.
Marszałek województwa prowadzi rejestr podmiotów:
1)
wprowadzających produkty,
2)
wprowadzających produkty w opakowaniach,
3)
prowadzących jednostki handlu detalicznego lub hurtowego, w których są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową, o której mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 542, 1403 i 1579),
4)
gospodarujących odpadami,
5)
będących przedsiębiorcami, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
6)
podmiotów reprezentujących prowadzących systemy kaucyjne, o których mowa w art. 40g ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, zwanych dalej "podmiotami reprezentującymi"
-
zwany dalej "rejestrem".
2.
Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek lub z urzędu.
3.
Wpisu do rejestru na wniosek dokonuje marszałek województwa, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podmiotu.
4.
Wpisu do rejestru z urzędu, w przypadkach, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1–5, dokonuje marszałek województwa, właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności.
5.
Rejestr jest prowadzony w systemie teleinformatycznym w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565, z późn. zm.
9)).
6.
Rejestr stanowi integralną część Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
7.
Rejestr jest publicznie dostępny, z wyłączeniem:
1)
warunków umowy, jaką wprowadzający sprzęt w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, zwany dalej "wprowadzającym sprzęt", albo autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 26 tej ustawy, zawarł z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
2)
dokumentów, o których mowa w art. 53 ust. 7 pkt 6;
3)
rodzaju i wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
6)
informacji i dokumentów, o których mowa w art. 4a ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;
7)
informacji, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
8)
informacji, o których mowa w art. 15 ust. 8 pkt 1 lit. b oraz art. 76 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
8.
Rejestr zawiera linki do rejestrów prowadzonych w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym w celu ułatwienia rejestracji w nich.
9.
Rejestr zawiera wykaz funkcjonujących spalarni odpadów i współspalarni odpadów, w podziale na województwa oraz w podziale na instalacje o przepustowości poniżej 2 Mg na godzinę oraz instalacje o mocy przerobowej 2 Mg na godzinę lub więcej.
Art. 50.
1.
Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek:
1)
z zakresu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej:
a)
przedsiębiorców wprowadzających do obrotu produkty lub autoryzowanych przedstawicieli, o których mowa w art. 8a ust. 1 tej ustawy,
b)
prowadzących odzysk lub recykling odpadów powstałych z produktów,
d)
dokonujących eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów powstałych z produktów w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi,
e)
przedsiębiorców, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2 tej ustawy,
f)
przedsiębiorców prowadzących portowe urządzenia do odbioru odpadów oraz przedsiębiorców prowadzących inne równoważne systemy zbierania;
a)
wprowadzających pojazdy,
b)
prowadzących punkty zbierania pojazdów,
c)
prowadzących stacje demontażu,
d)
prowadzących strzępiarki;
3)
z zakresu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:
a)
wprowadzających sprzęt lub autoryzowanych przedstawicieli,
b)
zbierających zużyty sprzęt,
c)
prowadzących zakład przetwarzania,
d)
organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
e)
prowadzących działalność w zakresie recyklingu,
f)
prowadzących działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;
a)
wprowadzających baterie lub akumulatory,
b)
prowadzących odzysk lub recykling odpadów powstałych z produktów,
c)
podmiotów pośredniczących;
5)
z zakresu niniejszej ustawy:
a)
posiadaczy odpadów prowadzących przetwarzanie odpadów zwolnionych z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów, z wyjątkiem wymienionych w art. 45 ust. 1 pkt 2 i 3,
b)
transportujących odpady,
c)
sprzedawców odpadów i pośredników w obrocie odpadami, o ile nie podlegają wpisowi do rejestru na podstawie pkt 1 i 3 lub z urzędu,
d)
prowadzących zakłady recyklingu statków,
e)
wytwórców odpadów obowiązanych do prowadzenia ewidencji odpadów, z wyłączeniem posiadaczy odpadów wymienionych w art. 51 ust. 1 pkt 1 i 2;
6)
z zakresu ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1863, 1948 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 2056) - organizacji samorządu gospodarczego, o których mowa w art. 25 ust. 1 tej ustawy, a także przedsiębiorców:
a)
będących organizacjami odzysku opakowań,
b)
dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy:
- odpadów opakowaniowych,
- produktów w opakowaniach,
- odpady opakowaniowe,
- opakowania,
- produkty w opakowaniach,
d)
prowadzących recykling odpadów opakowaniowych,
e)
wprowadzających opakowania,
f)
wprowadzających produkty w opakowaniach,
g)
przedsiębiorców prowadzących jednostki handlu detalicznego lub hurtowego, w których są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową, o której mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
h)
podmiotów reprezentujących;
7)
z zakresu ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2018 r. poz. 1454 i 1629 oraz z 2019 r. poz. 730 i 1403):
a)
punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych prowadzonych samodzielnie przez gminę lub wspólnie z inną gminą lub gminami,
b)
podmiotów, które uzyskały wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości.
2.
Przed rozpoczęciem działalności w zakresie, o którym mowa w ust. 1, podmiot jest obowiązany uzyskać wpis do rejestru.
3.
Działalność w zakresie, o którym mowa w ust. 1, może prowadzić wyłącznie podmiot wpisany do rejestru.
4.
Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do wprowadzającego sprzęt, który korzysta z uprawnienia określonego w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
5.
Autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 26 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, jest obowiązany do zamieszczenia w rejestrze wykazu wprowadzających sprzęt, którzy przekazali mu informacje, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.
5a.
Autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, jest obowiązany do zamieszczenia w rejestrze odpowiednio wykazu przedsiębiorców wprowadzających do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne, którzy przekazali mu dane, o których mowa w art. 8b ust. 1 pkt 2 tej ustawy.
6.
Organizacja samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, składa wniosek o wpis do rejestru niezwłocznie po zawarciu porozumienia, o którym mowa w tym przepisie.
Art. 51.
1.
Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru z urzędu:
1)
posiadacza odpadów, który uzyskał pozwolenie zintegrowane,
2)
posiadacza odpadów, który uzyskał pozwolenie na wytwarzanie odpadów,
3)
posiadacza odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów,
4)
podmiotu, który uzyskał decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami wydobywczymi lub zezwolenie na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych,
5)
podmiotu, który uzyskał koncesję na podziemne składowanie odpadów na podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. –
Prawo geologiczne i górnicze
-
jeżeli nie uzyskali wpisu do rejestru na podstawie art. 50 ust. 2.
2.
Nie podlegają wpisowi do rejestru:
1)
osoba fizyczna oraz jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami wykorzystujące odpady na potrzeby własne, zgodnie z art. 27 ust. 8;
2)
podmiot władający powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1–3, zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów;
3)
podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);
4)
transportujący wytworzone przez siebie odpady;
5)
wytwórca odpadów będący rolnikiem gospodarującym na powierzchni użytków rolnych poniżej 75 ha, o ile nie podlega wpisowi do rejestru na podstawie ust. 1.
Art. 52.
1.
W przypadku podmiotów wpisywanych do rejestru na wniosek, rejestr zawiera następujące informacje:
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby, adres e-mail, a w przypadku wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa odpowiednio w art. 26 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym albo art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej - również kod pocztowy, miejscowość, nazwę ulicy, numer domu i lokalu, kraj, numer telefonu i faksu oraz osobę do kontaktu, a także imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby producenta, który wyznaczył tego autoryzowanego przedstawiciela;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany;
3a)
numer PESEL - w przypadku podmiotów będących osobami fizycznymi nieobowiązanymi do posiadania numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
4)
z zakresu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej w odniesieniu do:
a)
przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu produkty lub autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 8a ust. 1 tej ustawy:
- informację o sposobie wykonania obowiązku zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu, odpadów powstałych z produktów,
- nazwę i numer rejestrowy organizacji odzysku, która przejęła obowiązek zapewnienia odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów, o ile została zawarta umowa z organizacją odzysku,
- wykaz producentów, z którymi autoryzowany przedstawiciel zawarł umowę, o której mowa w art. 8a ust. 2 tej ustawy, zawierający ich imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby - w przypadku autoryzowanego przedstawiciela,
b)
prowadzącego recykling odpadów powstałych z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy:
– kod i nazwę rodzaju odpadów przyjmowanych do recyklingu,
– informację o stosowanym procesie recyklingu,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie recyklingu,
– informację o decyzjach związanych z recyklingiem odpadów,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji do recyklingu, w odniesieniu do poszczególnych rodzajów odpadów
c)
prowadzącego odzysk odpadów powstałych z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy:
– kod i nazwę rodzaju odpadów przyjmowanych do odzysku,
– informację o stosowanym procesie odzysku,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie odzysku,
– informację o decyzjach związanych z odzyskiem,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
– informację o masie poszczególnych rodzajów odpadów dopuszczonych do odzysku wraz z podaniem rocznej mocy przerobowej instalacji lub urządzenia służących do odzysku,
d)
dokonującego eksportu odpadów powstałych z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów powstałych z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy w celu poddania ich odzyskowi i recyklingowi:
– kod i nazwę rodzajów odpadów powstałych z produktów przyjmowanych w celu eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
- informację o rodzaju produktów wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy, w stosunku do których organizacja odzysku zamierza wykonywać obowiązek zapewniania odzysku i recyklingu odpadów z nich powstałych,
- informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
f)
przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 8a ust. 1 tej ustawy:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
– informacje o rodzajach wprowadzanych do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych,
g)
przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne - informację o rodzaju prowadzonej działalności,
h)
przedsiębiorców, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2 tej ustawy - informację o:
– rodzaju prowadzonej działalności,
– rodzajach oferowanych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do tej ustawy będących opakowaniami objętych opłatą, o której mowa w art. 3b ust. 1 tej ustawy,
– miejscu albo miejscach prowadzenia działalności;
5)
z zakresu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji w odniesieniu do:
a)
wprowadzającego pojazdy:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
– informację o stacjach demontażu i punktach zbierania pojazdów działających w ramach sieci zbierania pojazdów wraz z datą, od której dana stacja lub punkt funkcjonuje w sieci oraz datę, do której dane stacje lub punkty funkcjonowały w tej sieci, w przypadku zaprzestania ich funkcjonowania,,
b)
prowadzącego punkt zbierania pojazdów:
– adres punktu zbierania pojazdów,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
c)
prowadzącego stację demontażu:
– adres stacji demontażu,
– informację o stosowanych procesach przetwarzania,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
d)
prowadzącego strzępiarkę:
– adres strzępiarki,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku;
6)
z zakresu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym w odniesieniu do:
a)
wprowadzającego sprzęt lub autoryzowanego przedstawiciela:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
- nazwę marki sprzętu, numer i nazwę grupy sprzętu, typ sprzętu (sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych),
- informację o umowie z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy, a w przypadku wprowadzającego sprzęt, który wprowadził do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który nie zawarł umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego - informację o masie sprzętu, który zamierza wprowadzić do obrotu w danym roku kalendarzowym, zaliczonego do poszczególnych grup sprzętu oraz o formie i wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy,
- informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu,
- wykaz producentów sprzętu, z którymi autoryzowany przedstawiciel zawarł umowę, o której mowa w art. 26 ust. 3 tej ustawy, zawierający ich imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby - w przypadku autoryzowanego przedstawiciela,
b)
zbierającego zużyty sprzęt:
– numer i nazwę grupy sprzętu, z której powstał zebrany przez niego zużyty sprzęt,
– adresy miejsc, w których jest zbierany zużyty sprzęt,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
c)
prowadzącego zakład przetwarzania:
– numer i nazwę grupy sprzętu, z której powstał przyjmowany przez niego zużyty sprzęt,
– adres zakładu przetwarzania,
– informację o rocznej mocy przerobowej zakładu przetwarzania,
– informację o zbieranym zużytym sprzęcie, w tym adresy miejsc, w których jest zbierany zużyty sprzęt,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
d)
prowadzącego działalność w zakresie recyklingu:
– kod i nazwę rodzaju przyjmowanych odpadów,
– informację o stosowanym procesie recyklingu,
– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji służącej do recyklingu,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie recyklingu,
– informację o decyzjach związanych z recyklingiem odpadów,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
e)
prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku:
– kod i nazwę rodzajów przyjmowanych odpadów,
– informację o stosowanym procesie odzysku,
– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji służącej do odzysku,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie odzysku,
– informację o decyzjach związanych z odzyskiem odpadów,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
f)
organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego:
– wykaz autoryzowanych przedstawicieli z informacją o imieniu i nazwisku lub nazwie oraz adresie zamieszkania lub siedziby producentów sprzętu, którzy ich wyznaczyli, lub wykaz wprowadzających sprzęt, z którymi organizacja zawarła umowy, o których mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy, zawierający firmy przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe,
– kopię zaświadczenia wydanego przez bank prowadzący rachunek organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego na pokrycie tego kapitału;
7)
z zakresu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach w odniesieniu do:
a)
wprowadzającego baterie lub akumulatory:
– informację o rodzaju wprowadzanych baterii i akumulatorów,
– informację o sposobie realizowania obowiązków wynikających z ustawy, a w przypadku realizacji obowiązków za pośrednictwem innego podmiotu – dane tego podmiotu,
– informację o marce wprowadzanych baterii i akumulatorów, o ile posiada on taką informację,
b)
prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów:
– informację o rodzajach przetwarzanych baterii i akumulatorów oraz o prowadzonych procesach przetwarzania i recyklingu,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o rocznej mocy przerobowej zakładu przetwarzania,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
c)
podmiotu pośredniczącego:
- wykaz wprowadzających baterie lub akumulatory, z którymi podmiot pośredniczący zawarł umowę, o której mowa w art. 28 ust. 4 tej ustawy, zawierający firmy przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe,
- informację o wdrożonym systemie zarządzania środowiskowego albo o jego braku;
organizacji odzysku opakowań:
- wskazanie rodzajów opakowań, w stosunku do których organizacja odzysku opakowań zamierza wykonywać obowiązek zapewniania recyklingu odpadów opakowaniowych,
- informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
przedsiębiorców eksportujących odpady opakowaniowe oraz przedsiębiorców dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów opakowaniowych:
– kod i rodzaj odpadów opakowaniowych przyjmowanych w celu poddania ich recyklingowi poza terytorium kraju,
– informację o decyzjach związanych z gospodarowaniem odpadami,
c)
przedsiębiorców prowadzących recykling odpadów opakowaniowych:
– kod i rodzaj odpadów opakowaniowych przyjmowanych do recyklingu,
– informację o decyzjach związanych z gospodarowaniem odpadami,
– informację o stosowanym procesie odzysku,
– informację o masie poszczególnych rodzajów odpadów dopuszczonych do odzysku wraz z podaniem rocznej mocy przerobowej instalacji lub urządzenia służących do odzysku,
– informację o miejscu prowadzenia działalności w zakresie recyklingu,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
d)
wprowadzających produkty w opakowaniach:
– informację o sposobie wykonania obowiązku zapewnienia recyklingu odpadów opakowaniowych samodzielnie, za pośrednictwem organizacji odzysku opakowań lub organizacji samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 tej ustawy,
– nazwę i numer rejestrowy organizacji odzysku opakowań, której zlecili wykonanie obowiązku zapewnienia recyklingu odpadów opakowaniowych,
– nazwę i numer rejestrowy organizacji samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 tej ustawy - w przypadku wprowadzających produkty w opakowaniach wielomateriałowych lub wprowadzających środki niebezpieczne w opakowaniach, którzy przystąpili do porozumienia, o którym mowa w art. 25 tej ustawy,
- nazwę i numer rejestrowy podmiotu reprezentującego, któremu zlecili wykonanie obowiązku osiągnięcia poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych, o ile została zawarta umowa z podmiotem reprezentującym,
wprowadzających opakowania oraz eksportujących produkty w opakowaniach i dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
– informację o rodzaju wytwarzanych, przywożonych z zagranicy oraz wywożonych za granicę opakowań,
f)
organizacji samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 tej ustawy - informację o zakresie i terminie realizacji zawartego przez tę organizację porozumienia z marszałkiem województwa;
g)
przedsiębiorców prowadzących jednostki handlu detalicznego lub hurtowego, w których są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową, o której mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
– informację o miejscu albo miejscach prowadzenia działalności,
h)
podmiotów reprezentujących:
– wskazanie rodzajów opakowań, dla których podmiot reprezentujący tworzy system kaucyjny w rozumieniu art. 8 pkt 13a ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, zwany dalej "systemem kaucyjnym",
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku;
7b)
z zakresu ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w odniesieniu do podmiotu, który uzyskał wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości - nazwę gminy, powiatu i województwa, w których podmiot ten odbiera odpady komunalne;
8)
z zakresu niniejszej ustawy w odniesieniu do:
a)
transportującego odpady – kod i nazwę rodzajów transportowanych odpadów,
b)
sprzedawcy odpadów – kod i nazwę rodzajów nabywanych i zbywanych odpadów,
c)
pośrednika w obrocie odpadami – kod i nazwę rodzajów odpadów będących przedmiotem obrotu,
d)
posiadacza odpadów, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a:
– kod i nazwę rodzajów przetwarzanych odpadów,
– informację o przyczynie zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów;
e)
prowadzącego zakład recyklingu statków:
– adres zakładu recyklingu statków,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o metodzie recyklingu statków,
– informację o rodzaju i wielkości statków, które można poddać recyklingowi statków,
– informację o ograniczeniach i uwarunkowaniach w funkcjonowaniu zakładu recyklingu statków, w tym dotyczących gospodarowania odpadami niebezpiecznymi,
– informację o maksymalnej rocznej wielkości recyklingu statków, którą oblicza się jako sumę mas statków wyrażoną w tonach masy statku pustego (LDT) w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia 1257/2013,
f)
wytwórcy odpadów - informację o miejscu wytwarzania odpadów niepodlegających obowiązkowi uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów albo pozwolenia zintegrowanego,
g)
punktu selektywnego zbierania odpadów komunalnych, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 11:
– adres punktu selektywnego zbierania odpadów komunalnych,
– kod i nazwę rodzajów zbieranych odpadów komunalnych.
2.
W przypadku podmiotów wpisanych do rejestru z urzędu, rejestr zawiera następujące informacje:
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
4)
odpowiednio informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami, a także o decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami wydobywczymi, zezwoleniu na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych, koncesji na podziemne składowanie odpadów, o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze lub o wpisie do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach;
5)
informacje zawarte w decyzjach, o których mowa w pkt 4:
a)
nazwę i adres instalacji lub nazwę i adres miejsca zbierania odpadów,
b)
informacje o rodzajach odpadów wytwarzanych, zbieranych lub przetwarzanych,
c)
informacje o dopuszczonej w decyzji mocy przerobowej instalacji lub urządzenia,
d)
informacje o procesie odzysku lub procesie unieszkodliwiania;
6)
informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku;
8)
wskazanie, czy jest prowadzona regeneracja olejów odpadowych lub inny recykling - w przypadku przetwarzania olejów odpadowych;
9)
współrzędne geograficzne instalacji:
b)
obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych,
d)
współspalarni odpadów.
3.
W przypadku gdy marszałek województwa nie dysponuje informacją, o której mowa w ust. 2 pkt 2, , 2a i 9 wzywa podmiot do przekazania tej informacji.
4.
Podmiot, o którym mowa w ust. 2, który wdrożył system jakości lub system zarządzania środowiskowego, niezwłocznie informuje o tym fakcie marszałka województwa.
5.
Przez decyzje związane z gospodarką odpadami w rozumieniu niniejszego rozdziału rozumie się:
1)
zezwolenie na zbieranie odpadów;
2)
zezwolenie na przetwarzanie odpadów;
3)
pozwolenie na wytwarzanie odpadów;
4)
pozwolenie zintegrowane.
Art. 53.
1.
Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek podmiotu, po stwierdzeniu, że wniosek o wpis do rejestru nie zawiera braków formalnych, niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
2.
Wniosek o wpis do rejestru składa się przy użyciu rejestrowego formularza elektronicznego za pośrednictwem strony internetowej określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 84.
2a.
Przedsiębiorca zagraniczny, w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, składa w formie pisemnej wniosek o wpis do rejestru wygenerowany za pośrednictwem strony internetowej określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 84, opatrzony podpisem tego przedsiębiorcy lub osoby go reprezentującej.
3.
Przedsiębiorca zagraniczny wykonujący działalność w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, składa wniosek o wpis do rejestru:
1)
za pośrednictwem osoby upoważnionej do jego reprezentowania, zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 649), do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę oddziału - jeżeli ustanowił oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
bezpośrednio do Marszałka Województwa Mazowieckiego - jeżeli nie ustanowił oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3a.
Przedsiębiorca zagraniczny, będący wprowadzającym baterie lub akumulatory w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, składa wniosek o wpis do rejestru:
1)
za pośrednictwem osoby upoważnionej do jego reprezentowania, zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę oddziału - jeżeli ustanowił oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
za pośrednictwem podmiotu pośredniczącego, z którym zawarł umowę, o której mowa w art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę podmiotu pośredniczącego - jeżeli nie ustanowił oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5.
Wniosek o wpis do rejestru zawiera
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby, adres e-mail, a w przypadku wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 26 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, również kod pocztowy, miejscowość, nazwę ulicy, numer domu i lokalu, kraj, numer telefonu i faksu oraz osobę do kontaktu, a także imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby producenta, który go wyznaczył, oraz wykaz wprowadzających sprzęt, którzy mogą korzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 tej ustawy,
1a)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby, adres e-mail, a w przypadku wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, również kod pocztowy, miejscowość, nazwę ulicy, numer domu i lokalu, kraj, numer telefonu i faksu oraz osobę do kontaktu, a także imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby producenta, który go wyznaczył, oraz wykaz przedsiębiorców wprowadzających do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub przedsiębiorców wprowadzających do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne, którzy mogą korzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 8b ust. 1 tej ustawy,
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile posiada, a w przypadku wprowadzających baterie lub akumulatory – także europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,
2a)
imię i nazwisko oraz adres e-mail osoby uprawnionej do reprezentacji podmiotu,
4)
imię i nazwisko oraz adres e-mail osoby wypełniającej formularz rejestrowy
-
oraz odpowiednio informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1, stosownie do zakresu działalności.
6.
Podmiot wykonujący działalność w więcej niż jednym zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, składa jeden wniosek o wpis do rejestru. Wniosek zawiera odpowiednio wszystkie wymagane informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1, stosownie do zakresów działalności, którą podmiot zamierza wykonywać.
7.
Do wniosku o wpis do rejestru, dołącza się:
1)
w przypadku wszystkich podmiotów:
a)
kopię dowodu uiszczenia opłaty rejestrowej, o ile przedsiębiorca podlega obowiązkowi jej uiszczenia,
b)
oświadczenie o spełnieniu wymagań niezbędnych do wpisu do rejestru lub oświadczenie o braku okoliczności skutkujących wykreśleniem z rejestru oraz oświadczenie potwierdzające, że dane zawarte w tych wnioskach są zgodne ze stanem faktycznym;
2)
w przypadku wprowadzającego sprzęt lub autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 26 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:
a)
kopię umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o ile została zawarta,
b)
kopię dokumentu potwierdzającego wniesienie zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, o ile zabezpieczenie finansowe jest wymagane,
c)
kopię umowy, o której mowa w art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - w przypadku autoryzowanego przedstawiciela;
3)
w przypadku organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - kopię zaświadczenia wydanego przez bank prowadzący rachunek lub lokatę terminową organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego na pokrycie tego kapitału albo oświadczenie o wpłacie tej kwoty;
4)
w przypadku organizacji odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej – kopię zaświadczenia wydanego przez bank prowadzący rachunek organizacji odzysku o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku na pokrycie tego kapitału albo oświadczenie o wpłacie tej kwoty;
5)
w przypadku wprowadzających baterie lub akumulatory – informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS), o ile uczestniczą w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS);
6)
w przypadku wprowadzających pojazdy - umowy z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu zawarte w postaci elektronicznej albo kopie tych umów zawartych w postaci papierowej;
7)
w przypadku autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, kopię umowy, o której mowa w art. 8a ust. 2 tej ustawy.
8.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1 lit. b, pkt 3 i 4, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
9.
Marszałek województwa zamieszcza w rejestrze dokumenty, o których mowa w ust. 7, oraz udostępnia na żądanie właściwych organów dokumenty, o których mowa w ust. 7 pkt 6.
Art. 54.
1.
Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, nadaje podmiotowi indywidualny numer rejestrowy.
2.
Marszałek województwa zawiadamia podmiot o nadanym numerze rejestrowym.
3.
Po zakończeniu działalności przez dany podmiot, jego numer rejestrowy nie może być nadany innemu podmiotowi.
4.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, sposób nadawania numeru rejestrowego, kierując się potrzebą zidentyfikowania podmiotów wpisanych do rejestru oraz ustalenia jednego numeru rejestrowego uwzględniającego wszystkie zakresy prowadzonej działalności.
Art. 55.
1.
Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, tworzy indywidualne konto w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
2.
Marszałek województwa zawiadamia podmiot o aktywacji indywidualnego konta drogą elektroniczną.
Art. 56.
1.
Marszałek województwa weryfikuje i zatwierdza:
1)
informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1, zawarte we wniosku o wpis do rejestru;
2)
wymagane informacje, o których mowa w art. 52 ust. 2.
2.
Wpis do rejestru oraz zamieszczenie w rejestrze informacji, o których mowa w art. 52 ust. 1 i 2, następuje z chwilą zatwierdzenia, o którym mowa w ust. 1.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku zmiany wpisu w rejestrze oraz wykreślenia z rejestru.
Art. 57.
1.
Wpis do rejestru dla:
1)
wprowadzających sprzęt i autoryzowanych przedstawicieli,
2)
wprowadzających baterie lub akumulatory,
3)
wprowadzających pojazdy,
4)
producentów, importerów i wewnątrzwspólnotowych nabywców opakowań,
5)
wprowadzających do obrotu produkty w opakowaniach,
6)
wprowadzających do obrotu opony,
7)
wprowadzających do obrotu oleje smarowe,
8)
wprowadzających do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych,
9)
wprowadzających do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne,
10)
podmiotów reprezentujących
-
podlega opłacie rejestrowej.
2.
Opłaty rejestrowej nie uiszcza przedsiębiorca wpisany do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r.
o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 178, poz. 1060), który składając wniosek o wpis do rejestru przedłoży informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).
3.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1, wpisany do rejestru uiszcza w terminie do końca lutego każdego roku opłatę roczną za dany rok.
4.
Opłaty rocznej nie uiszcza się w roku, w którym została uiszczona opłata rejestrowa.
5.
Opłaty rocznej nie uiszcza także przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 2, w roku, w którym uzyskał wpis do rejestru.
6.
Wysokość opłaty rejestrowej i wysokość opłaty rocznej wynosi od 50 do 2000 zł.
7.
W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności, o której mowa w art. 50 ust. 1, w więcej niż jednym zakresie, przedsiębiorca ten uiszcza jedną opłatę rejestrową, najwyższą.
8.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość stawek:
-
biorąc pod uwagę koszty prowadzenia rejestru oraz że opłaty te nie powinny stanowić przeszkody w uzyskaniu wpisu do rejestru albo w wykonywaniu działalności gospodarczej, zwłaszcza dla mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców.
Art. 58.
1.
Opłatę rejestrową i opłatę roczną wnosi się na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego.
2.
Wpływy z opłat rejestrowych i opłat rocznych stanowią w:
1)
35,65% dochód budżetu województwa;
2)
64,35% dochód budżetu państwa.
3.
Dochód, o którym mowa w ust. 2, przeznacza się na prowadzenie rejestru oraz administrowanie i serwisowanie Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
4.
Wpływy z tytułu opłat rejestrowych i opłat rocznych, powiększone o przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o dochody budżetu województwa, o których mowa w ust. 2 pkt 1, marszałek województwa przekazuje w terminie do dnia 30 czerwca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym zostały wniesione, na rachunek dochodów budżetu państwa.
Art. 59.
1.
Podmiot wpisany do rejestru jest obowiązany do złożenia marszałkowi województwa wniosku o zmianę wpisu w rejestrze przy użyciu aktualizacyjnego formularza elektronicznego za pośrednictwem indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, w przypadku zmiany:
1)
informacji zawartych w rejestrze,
2)
zakresu prowadzonej działalności wymagającej wpisu do rejestru
-
w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.
2.
Przepisy art. 53 ust. 1, 3 i 7 stosuje się odpowiednio.
Art. 60.
1.
W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności wymagającej wpisu do rejestru, podmiot jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania tej działalności, do złożenia marszałkowi województwa wniosku o wykreślenie z rejestru przy użyciu formularza elektronicznego o wykreślenie z rejestru za pośrednictwem indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
1a.
W przypadku wyznaczenia przez producenta sprzętu autoryzowanego przedstawiciela zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym i posiadania przez tego autoryzowanego przedstawiciela wpisu do rejestru, wprowadzający sprzęt wprowadzający do obrotu sprzęt pochodzący od tego producenta sprzętu może złożyć marszałkowi województwa wniosek o wykreślenie z rejestru.
2.
Marszałek województwa wykreśla podmiot z rejestru, w drodze decyzji.
3.
Przepisy art. 53 ust. 1, 3 i 3a stosuje się odpowiednio.
Art. 62.
Marszałek województwa odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru w przypadku gdy podmiot:
1)
nie uiścił opłaty rejestrowej w wymaganej wysokości;
2)
będący wprowadzającym sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, nie wniósł w wymaganej wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
3)
będący organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie wpłacił na rachunek bankowy w banku prowadzącym rachunek tej organizacji kapitału zakładowego w wymaganej wysokości, o której mowa w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
4)
będący organizacją odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, nie wpłacił na rachunek bankowy w banku prowadzącym rachunek bankowy organizacji odzysku kapitału zakładowego w wymaganej wysokości, o której mowa w art. 6 ust. 1 tej ustawy.
Art. 63.
Podmiot, o którym mowa w art. 57 ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na dokumentach sporządzanych w związku z prowadzoną działalnością.
Art. 64.
1.
Marszałek województwa dokonuje z urzędu, w drodze decyzji, wykreślenia podmiotu z rejestru w przypadku:
1)
nieuiszczenia opłaty rocznej, w przypadkach gdy jest wymagana;
3)
stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków określonych w przepisach ustawy;
4)
stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków określonych w przepisach ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
5)
stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez podmiot działalności wymagającej wpisu do rejestru;
6)
niewniesienia w wymaganej wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - w przypadku wprowadzającego sprzęt, który wprowadził do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych;
7)
niezłożenia zaświadczenia albo dokumentu potwierdzającego wysokość gwarancji bankowej lub gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 64 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
8)
niezłożenia zaświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 4a ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej.
2.
Jeżeli podmiot prowadzi działalność objętą obowiązkiem wpisu do rejestru w więcej niż jednym zakresie, a przesłanki, o których mowa w ust. 1, dotyczą tylko niektórych zakresów działalności, a podmiot nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w art. 59 lub art. 60, marszałek województwa dokonuje z urzędu, w drodze decyzji, zmiany wpisu do rejestru w odpowiednim zakresie.
3.
W przypadku wygaśnięcia, cofnięcia, uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji związanych z gospodarką odpadami marszałek województwa dokonuje z urzędu, bez konieczności wydawania odrębnej decyzji, wykreślenia podmiotu z rejestru. Podstawę wykreślenia stanowią ostateczne decyzje wydawane przez marszałka województwa oraz ostateczne decyzje organów właściwych przekazane marszałkowi województwa zgodnie z art. 80 ust. 4, a także prawomocne orzeczenia sądów administracyjnych.
Art. 65.
1.
Do wniosku o wpis do rejestru oraz wniosku o zmianę wpisu w rejestrze stosuje się
art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.
15)).
3.
Formularze rejestrowe, aktualizacyjne i o wykreśleniu z rejestru złożone za pośrednictwem strony internetowej, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 84 albo indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami nie wymagają opatrzenia ich podpisem.
4.
Pisma w sprawach dotyczących wpisu do rejestru, zmiany wpisu w rejestrze oraz wykreślenia z rejestru doręcza się za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730), chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
5.
Przepisu ust. 4 nie stosuje się do wezwania do przekazania informacji w przypadku, o którym mowa w art. 52 ust. 3, gdy marszałek województwa nie posiada adresu e-mail posiadacza odpadów.
DZIAł V
Ewidencja odpadów i sprawozdawczość
Rozdział 1
Ewidencja odpadów
Art. 66.
1.
Posiadacz odpadów jest obowiązany do prowadzenia na bieżąco ich ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie z katalogiem odpadów określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, zwanej dalej „ewidencją odpadów”.
2.
W przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 1, do prowadzenia ewidencji w zakresie wytwarzanych odpadów obowiązany jest podmiot na rzecz którego przeniesiono odpowiedzialność za wytwarzane odpady.
3.
Sprzedawca odpadów i pośrednik w obrocie odpadami niebędący posiadaczami odpadów są obowiązani do prowadzenia na bieżąco ilościowej i jakościowej ewidencji odpadów niebezpiecznych.
4.
Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy:
b)
odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów,
c)
będących rolnikami gospodarującymi na powierzchni użytków rolnych poniżej 75 ha, o ile nie podlegają wpisowi do rejestru na podstawie art. 51 ust. 1,
d)
odpadów budowlanych i rozbiórkowych pochodzących z robót budowlanych prowadzonych przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami;
2)
osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby własne, zgodnie z art. 27 ust. 8;
3)
podmiotów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 12;
4)
rodzajów odpadów lub ilości odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5.
5.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów lub ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, kierując się ich szkodliwością oraz potrzebą wprowadzenia ułatwień w przypadku wytwarzania niewielkich ilości odpadów.
Art. 67.
1.
Ewidencję odpadów prowadzi się z zastosowaniem następujących dokumentów:
1)
w przypadku posiadaczy odpadów:
a)
karty przekazania odpadów, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w pkt 3,
b)
karty ewidencji odpadów,
c)
karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych,
d)
karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
e)
karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji;
2)
w przypadku sprzedawcy odpadów i pośrednika w obrocie odpadami, niebędących posiadaczami odpadów – karty ewidencji odpadów niebezpiecznych;
a)
podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,
b)
posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie lub przetwarzanie odpadów komunalnych,
c)
transportującego odpady komunalne
-
karty przekazania odpadów komunalnych.
2.
W przypadku posiadacza odpadów przekazującego odpady do składowania oraz zarządzającego składowiskiem odpadów ewidencja odpadów obejmuje dodatkowo dokumenty, o których mowa w dziale VIII w rozdziale 1:
1)
podstawową charakterystykę odpadów;
2)
wyniki testów zgodności.
3.
Dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, zawierają następujące informacje:
1)
imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów, w tym wykonującego usługę transportu odpadów, adres zamieszkania lub siedziby oraz adres miejsca prowadzenia działalności;
2)
numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1;
3)
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
4)
imię i nazwisko lub nazwę sprzedawcy odpadów lub pośrednika w obrocie odpadami oraz adres zamieszkania lub siedziby, o ile przekazanie odpadów odbywa się z udziałem tych podmiotów;
5)
imię i nazwisko osoby sporządzającej - w przypadku karty ewidencji odpadów;
6)
imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby władającego powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1-3;
7)
rodzaj prowadzonej działalności w zakresie gospodarki odpadami, w szczególności wytwarzania, zbierania, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów;
8)
adres miejsca pochodzenia odpadów, w tym spoza terytorium kraju - z wyłączeniem wytwórców odpadów;
9)
masę odpadów lub suchą masę odpadów oraz kod i rodzaj odpadów;
10)
sposób gospodarowania odpadami - w przypadku posiadacza odpadów prowadzącego przetwarzanie odpadów;
11)
adres miejsca przeznaczenia odpadów, a w przypadku przeznaczenia odpadów poza terytorium kraju również datę rozpoczęcia transportu, rodzaj środka transportu oraz przewidywaną metodę przetwarzania odpadów;
12)
masę oraz rodzaj produktów i materiałów powstałych w wyniku przygotowania do ponownego użycia, recyklingu lub innego odzysku - w przypadku posiadacza odpadów prowadzącego odzysk.
3a.
Karta przekazania odpadów zawiera dodatkowo następujące informacje:
1)
datę i godzinę rozpoczęcia transportu odpadów do następnego posiadacza odpadów;
2)
datę i godzinę przejęcia odpadów przez następnego posiadacza odpadów.
4.
Karta ewidencji odpadów niebezpiecznych zawiera dodatkowo:
1)
imię i nazwisko, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy posiadacza odpadów, który przekazuje odpad;
2)
imię i nazwisko, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy posiadacza odpadów, który przejmuje odpad;
3)
informację o rodzaju prowadzonej działalności w zakresie sprzedaży odpadów lub pośredniczenia w ich obrocie.
4a.
Karta przekazania odpadów komunalnych zawiera dodatkowo następujące informacje:
1)
nazwę gminy, z terenu której odpady komunalne są odbierane od właścicieli nieruchomości;
2)
obszar gminy, z terenu której odpady komunalne są odbierane od właścicieli nieruchomości;
3)
datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości;
4)
datę i godzinę rozpoczęcia transportu odpadów komunalnych do następnego posiadacza odpadów;
5)
datę i godzinę przejęcia odpadów komunalnych przez następnego posiadacza odpadów albo datę i godzinę ich przekazania do stacji przeładunkowej, miejsca zbierania lub miejsca przetwarzania odpadów komunalnych, prowadzonych przez podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości.
4b.
Posiadacz odpadów zamieszcza informacje w karcie przekazania odpadów oraz karcie przekazania odpadów komunalnych w zakresie prowadzonej działalności.
4c.
Dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w ust. 1, zawierają informacje inne niż wskazane w ust. 3-4a dotyczące identyfikacji posiadacza odpadów i miejsca prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania lub gospodarowania odpadami, ustalenia ilości i jakości odpadów, środków transportu oraz prawidłowego postępowania z odpadami, jeżeli informacje te zostały określone w przepisach wydanych na podstawie art. 68 ust. 1.
5.
Ewidencję odpadów prowadzi się w systemie teleinformatycznym, umożliwiającym podpisanie dokumentów ewidencji odpadów za pomocą kwalifikowanego podpisu elektronicznego albo podpisu potwierdzonego profilem zaufanym ePUAP.
6.
Dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, sporządza się, wprowadzając informacje do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
7.
W przypadku awarii systemu teleinformatycznego, w którym Baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami jest prowadzona, uniemożliwiającej sporządzanie dokumentów ewidencji odpadów w sposób określony w ust. 6, sporządza się dokumenty ewidencji odpadów w formie papierowej lub elektronicznej poza Bazą danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, przez czas trwania awarii. W przypadku zastosowania formy papierowej przekazujący odpady sporządza kartę przekazania odpadów lub kartę przekazania odpadów komunalnych w odpowiedniej liczbie egzemplarzy dla każdego z posiadaczy odpadów – przekazującego odpady, każdego transportującego odpady oraz przejmującego odpady.
8.
Administrator Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami zamieszcza komunikat o czasie trwania awarii na swojej stronie Biuletynu Informacji Publicznej oraz na stronie internetowej rejestru umożliwiającej dostęp do indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o ile jest to technicznie możliwe.
9.
W przypadku awarii, o której mowa w ust. 7, kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady lub odpady komunalne, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu odpowiednio kartę przekazania odpadów lub jej kopię, lub kartę przekazania odpadów komunalnych lub jej kopię, sporządzoną w formie określonej w ust. 7.
10.
Informacje zawarte odpowiednio w karcie ewidencji odpadów, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b–e lub pkt 2, sporządzonej w formie określonej w ust. 7, wprowadza się do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami niezwłocznie po ustaniu awarii, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia ustania awarii.
11.
Informacje zawarte w karcie przekazania odpadów albo w karcie przekazania odpadów komunalnych, sporządzonej w formie określonej w ust. 7, posiadacz odpadów, który przekazuje odpady, wprowadza do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami niezwłocznie po ustaniu awarii, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia ustania awarii. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady, oraz transportujący odpady wprowadzają do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami odpowiednio informacje o przejęciu odpadów lub o potwierdzeniu transportu odpadów niezwłocznie po wystawieniu karty przekazania odpadów lub karty przekazania odpadów komunalnych przez posiadacza odpadów, który przekazuje odpady.
12.
Wzór karty przekazania odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego, o której mowa w ust. 7, określa załącznik nr 5a do ustawy.
13.
Wzór karty przekazania odpadów komunalnych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego, o której mowa w ust. 7, określa załącznik nr 5b do ustawy.
14.
Wzór karty ewidencji odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego, o której mowa w ust. 7, określa załącznik nr 5c do ustawy.
15.
Wzór karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego, o której mowa w ust. 7, określa załącznik nr 5d do ustawy.
16.
Wzór karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego, o której mowa w ust. 7, określa załącznik nr 5e do ustawy.
17.
Wzór karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego, o której mowa w ust. 7, określa załącznik nr 5f do ustawy.
18.
Wzór karty ewidencji odpadów niebezpiecznych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego, o której mowa w ust. 7, określa załącznik nr 5g do ustawy.
Art. 69.
1.
Kartę przekazania odpadów sporządza posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do następnego posiadacza odpadów albo do prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, przed rozpoczęciem ich transportu.
1a.
Kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, umożliwiające weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów ze stanem rzeczywistym.
3.
Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przejęciu tych odpadów, jest obowiązany potwierdzić w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami przejęcie odpadów oraz dodać w niej informacje o masie odpadów, jeżeli jest ona inna niż masa podana przez posiadacza, który przekazał odpady, a także informacje o dacie i godzinie przejęcia odpadów.
3a.
Posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami informacje o masie odpadów oraz o dacie i godzinie ich przekazania.
3b.
Transportujący odpady potwierdza transport odpadów w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami niezwłocznie po zakończeniu transportu.
4.
Dopuszcza się niesporządzanie karty przekazania odpadów, jeżeli jeden z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem prowadzenia ewidencji odpadów.
Art. 70.
1.
Posiadacz odpadów prowadzi kartę ewidencji odpadów dla każdego rodzaju odpadów odrębnie, z tym że:
1)
dla komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 – wytwórca tych osadów prowadzi kartę ewidencji komunalnych osadów ściekowych;
2)
dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego - przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym prowadzi kartę ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
3)
dla pojazdów wycofanych z eksploatacji – przedsiębiorca prowadzący stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów, o których mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, prowadzi kartę ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.
Art. 71.
Uproszczoną ewidencję odpadów z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów prowadzą:
a)
wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
b)
wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie;
2)
transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;
3)
władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1–3.
Art. 71a.
1.
Kartę przekazania odpadów komunalnych sporządza podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości przed rozpoczęciem odbierania tych odpadów, odrębnie dla każdego ładunku transportowanych odpadów komunalnych danego rodzaju przekazywanych do następnego posiadacza odpadów albo do prowadzonych przez siebie stacji przeładunkowej, miejsca zbierania odpadów komunalnych lub miejsca przetwarzania odpadów komunalnych.
2.
W przypadku transportu odpadów komunalnych z prowadzonych przez siebie stacji przeładunkowej, miejsca zbierania odpadów komunalnych lub miejsca przetwarzania odpadów komunalnych, podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości sporządza kartę przekazania odpadów komunalnych przed rozpoczęciem transportu tych odpadów do następnego posiadacza odpadów.
3.
Kierujący środkiem transportu, którym transportowane są odpady komunalne do posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie odpadów komunalnych lub przetwarzanie odpadów komunalnych, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, umożliwiające weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów komunalnych ze stanem rzeczywistym.
4.
Posiadacz odpadów prowadzący zbieranie odpadów komunalnych, w tym w stacji przeładunkowej prowadzonej przez podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, lub przetwarzanie odpadów komunalnych, niezwłocznie, każdorazowo po ich przejęciu, jest obowiązany potwierdzić ich przejęcie w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami oraz dodać w niej informacje o masie odpadów komunalnych, a także o dacie i godzinie przejęcia tych odpadów.
5.
Podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, który przekazuje te odpady do prowadzonych przez siebie stacji przeładunkowej, miejsca zbierania odpadów komunalnych lub miejsca przetwarzania odpadów komunalnych, niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami informacje o masie odpadów komunalnych oraz o dacie i godzinie ich przekazania.
6.
Podmiot transportujący odpady komunalne, inny niż podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, potwierdza transport odpadów komunalnych w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, niezwłocznie po zakończeniu transportu.
Art. 72.
1.
Posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania dokumentów i wszelkich danych, na podstawie których są sporządzane dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone te dokumenty ewidencji odpadów, z zastrzeżeniem art. 116.
2.
Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów i wszelkich danych, o których mowa w ust. 1, na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli.
3.
Marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce odbierania odpadów komunalnych, wytwarzania, przetwarzania odpadów albo miejsce zamieszkania lub siedzibę transportującego odpady wykonującego usługę transportu odpadów, w drodze decyzji, zobowiązuje posiadacza odpadów do przedłożenia dokumentów i wszelkich danych, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1, budzą wątpliwości co do prawidłowości sporządzenia lub gdy jest to niezbędne do prowadzenia innych postępowań z zakresu ochrony środowiska należących do jego właściwości.
Rozdział 2
Sprawozdawczość w zakresie produktów, opakowań oraz gospodarki odpadami
Art. 73.
1.
Roczne sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi sporządzają:
1)
wprowadzający opakowania oraz eksportujący opakowania, o którym mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
2)
wprowadzający produkty w opakowaniach, eksportujący i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach, o którym mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
2a)
przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową, o której mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
3)
przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty, o których mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, lub autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 8a ust. 1 tej ustawy;
4)
wprowadzający pojazdy, o którym mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji;
5)
wprowadzający sprzęt lub autoryzowany przedstawiciel;
6)
wprowadzający baterie lub akumulatory, o którym mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;
7)
podmiot reprezentujący.
2.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1)
dane identyfikujące podmiot:
b)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
c)
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany, a w przypadku wprowadzającego baterie lub akumulatory
– także europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,
2)
w zakresie opakowań i odpadów opakowaniowych informacje o:
a)
masie wytworzonych i przywiezionych z zagranicy opakowań według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, w tym o:
– opakowaniach jednorazowego użytku,
– opakowaniach wielokrotnego użytku,
– przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
– toksyczności lub zagrożeniach ze strony materiałów opakowaniowych lub składników stosowanych do produkcji opakowań,
b)
liczbie wprowadzonych do obrotu lekkich toreb na zakupy z tworzywa sztucznego,
c)
masie opakowań, w tym opakowań środków niebezpiecznych, w których zostały wprowadzone do obrotu produkty, z podziałem na poszczególne ich rodzaje,
ca)
masie opakowań, w których zostały wprowadzone do obrotu produkty będące napojami, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
d)
masie poddanych recyklingowi odpadów opakowaniowych, w tym odpadów opakowaniowych powstałych z opakowań środków niebezpiecznych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje oraz z uwzględnieniem podziału na odpady pochodzące z gospodarstw domowych i ze źródeł innych niż gospodarstwa domowe, a także z podziałem według sposobu ich recyklingu,
da)
masie tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu wykorzystanej do wytworzenia opakowań na napoje będących butelkami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych o pojemności do trzech litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, oraz masie wprowadzonych do obrotu takich opakowań, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, z podziałem na butelki, których głównym składnikiem jest politereftalan etylenu, oraz pozostałe butelki,
db)
masie zebranych selektywnie odpadów opakowaniowych, z wyszczególnieniem zebranych w ramach systemu kaucyjnego, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
dc)
wysokości pobranej kaucji za opakowania, o których mowa w poz. 3 załącznika nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
dd)
wysokości zwróconej kaucji za opakowania, o których mowa w poz. 3 załącznika nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
e)
osiągniętych poziomach recyklingu odpadów opakowaniowych, w tym odpadów opakowaniowych powstałych z opakowań środków niebezpiecznych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje,
ea)
osiągniętym poziomie udziału wagowego tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w wytworzonych opakowaniach na napoje będących butelkami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych o pojemności do trzech litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych,
eb)
osiągniętym poziomie udziału wagowego tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w wytworzonych opakowaniach na napoje będących butelkami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych o pojemności do trzech litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, których głównym składnikiem jest politereftalan etylenu,
ec)
osiągniętych poziomach selektywnego zbierania w ramach systemu kaucyjnego opakowań i odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
ed)
osiągniętych poziomach selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
f)
wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań i dla wszystkich opakowań razem, w tym opakowań środków niebezpiecznych - w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu recyklingu, poziomu udziału wagowego tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w opakowaniach na napoje będących butelkami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych o pojemności do trzech litrów, poziomu udziału wagowego tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w wytworzonych opakowaniach na napoje będących butelkami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych o pojemności do trzech litrów, których głównym składnikiem jest politereftalan etylenu, oraz poziomu selektywnego zbierania odpadów opakowaniowych powstałych z opakowań na napoje będących butelkami jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych o pojemności do trzech litrów,
fa)
wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
g)
masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, z podziałem na opakowania jednorazowego użytku oraz opakowania wielokrotnego użytku - w przypadku przedsiębiorcy, który eksportuje lub dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań lub produktów w opakowaniach,
h)
przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel lub wysokości należnych środków, o których mowa w art. 19 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, oraz o wysokości środków, które powinny zostać przeznaczone na publiczne kampanie edukacyjne;
2a)
w zakresie lekkich i pozostałych toreb na zakupy z tworzywa sztucznego objętych opłatą recyklingową, o której mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi - informację o liczbie nabytych i wydanych lekkich i pozostałych toreb na zakupy z tworzywa sztucznego;
2b)
w zakresie funkcjonowania systemu kaucyjnego informacje o:
a) wysokości środków przeznaczonych na funkcjonowanie systemu kaucyjnego, w tym gospodarowanie opakowaniami i odpadami opakowaniowymi w ramach systemu kaucyjnego,
b) jednostkach handlu detalicznego i hurtowego oraz innych punktach zbierających opakowania i odpady opakowaniowe, które uczestniczą w systemie kaucyjnym, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, które te jednostki i punkty zbierają,
c) wysokości pobranej, zwróconej oraz nieodebranej kaucji, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
d) masie opakowań, w których produkty będące napojami zostały wprowadzone do obrotu przez wprowadzających, którzy przystąpili do systemu kaucyjnego prowadzonego przez podmiot reprezentujący składający to sprawozdanie, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
e) masie odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, z których powstały, zebranych selektywnie w ramach systemu kaucyjnego,
f) masie opakowań, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań zebranych selektywnie w ramach systemu kaucyjnego,
g) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań, o których mowa w załączniku nr 1a do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
h) sposobach gospodarowania odpadami opakowaniowymi zebranymi selektywnie w ramach systemu kaucyjnego,
i) średniej liczbie rotacji, jaką w danym roku odbyły opakowania wielokrotnego użytku,
j) wprowadzających produkty w opakowaniach na napoje oraz wprowadzających bezpośrednio produkty w opakowaniach na napoje, którzy przystąpili do systemu kaucyjnego prowadzonego przez podmiot reprezentujący składający to sprawozdanie, w postaci listy tych podmiotów zawierającej imiona i nazwiska lub nazwy tych wprowadzających oraz ich numery rejestrowe;
3)
w zakresie produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, z podziałem na określone w tym załączniku rodzaje produktów, informacje o:
a)
masie produktów wprowadzonych do obrotu,
b)
masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów poużytkowych,
c)
osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów poużytkowych,
d)
wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie dla poszczególnych produktów wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy - w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku i recyklingu;
3a)
w zakresie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załącznikach nr 6, 9 i 10 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej oraz narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne, o których mowa w tej ustawie, z podziałem na rodzaje tych produktów oraz narzędzi połowowych - informacje o:
a) masie i liczbie wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do tej ustawy będących opakowaniami oraz wymienionych w pkt 1 i 4 w sekcji I załącznika nr 9 do tej ustawy, w tym zawartości tworzyw sztucznych,
b) masie wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne oraz masie zebranych narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne,
c) osiągniętych poziomach selektywnego zbierania narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne,
d) wysokości należnej opłaty produktowej, o której mowa w art. 12 ust. 2 tej ustawy,
e) wysokości należnej opłaty, o której mowa w art. 3b ust. 1 tej ustawy, obliczanej oddzielnie dla poszczególnych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do tej ustawy będących opakowaniami,
f) ilości nabytych oraz wydanych w danym roku kalendarzowym przez przedsiębiorców, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2 tej ustawy, produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do tej ustawy będących opakowaniami,
g) wysokości należnej opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 i 2 tej ustawy, obliczonej oddzielnie dla poszczególnych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 9 do tej ustawy,
h) przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych, o których mowa w art. 11b ust. 1 tej ustawy, wraz ze wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel, lub wysokości opłat, o których mowa w art. 11b ust. 4 tej ustawy,
i) ilości wprowadzonych do obrotu przez przedsiębiorców, o których mowa w art. 3k ust. 1 i 2 tej ustawy, poszczególnych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 9 do tej ustawy;
4)
w zakresie pojazdów informacje o:
a)
liczbie pojazdów wprowadzonych na terytorium kraju w ciągu roku,
b)
liczbie dni, w których do zapewnienia sieci zbierania pojazdów brakowało kolejnych stacji demontażu lub punktów zbierania pojazdów,
c)
wysokości należnej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów.
5)
w zakresie sprzętu oraz zużytego sprzętu w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:
a)
informacje o:
– masie sprzętu wprowadzonego do obrotu, z podziałem na grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych, oraz na sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych i na sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych,
– masie zebranego zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych oraz z innych źródeł niż gospodarstwa domowe, masie zużytego sprzętu przetworzonego w zakładzie przetwarzania, masie zużytego sprzętu przygotowanego do ponownego użycia, masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego użycia, poddanych recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku oraz unieszkodliwianiu, z podziałem na grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych,
– masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju w celu poddania ich recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku, oraz unieszkodliwianiu, z podziałem na odpady wywiezione na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz na terytorium państwa niebędącego tym państwem członkowskim, z podziałem na grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych,
– osiągniętym minimalnym rocznym poziomie zbierania zużytego sprzętu, z podziałem na grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych, poziomie odzysku oraz poziomie przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu, z podziałem na grupy sprzętu,
– wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, dla poszczególnych grup sprzętu, a w przypadku grupy sprzętu nr 4 obliczonej oddzielnie dla paneli fotowoltaicznych oraz pozostałego sprzętu z tej grupy - w przypadku nieosiągnięcia wymaganego minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu,
- wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, dla poszczególnych grup sprzętu - w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku lub poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu,
b)
wykaz zakładów przetwarzania, z których prowadzącymi została zawarta umowa, o której mowa w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, przez wprowadzającego sprzęt lub organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, za pośrednictwem której autoryzowany przedstawiciel lub wprowadzający sprzęt realizuje obowiązki wynikające z tej ustawy, zawierający:
– imię i nazwisko lub nazwę podmiotu prowadzącego zakład przetwarzania, z którym została zawarta umowa, oraz adres zamieszkania lub siedziby,
– numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany,
– adresy zakładów przetwarzania,
– numer i nazwę grupy sprzętu, z którego powstał przyjmowany przez prowadzącego zakład przetwarzania zużyty sprzęt,
– informację o zdolnościach przetwórczych zakładów przetwarzania,
– wskazanie, na jaki okres zawarto umowy z prowadzącymi zakłady przetwarzania,
c)
informacje o sposobie przeprowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych ze wskazaniem, czy obowiązek ten był zrealizowany samodzielnie, czy za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, przy czym w przypadku wprowadzającego sprzęt przeprowadzającego publiczne kampanie edukacyjne samodzielnie informacje o wysokości:
– środków przeznaczonych na ten cel lub wysokości należnych środków, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
– osiągniętego przychodu netto z tytułu wprowadzania do obrotu sprzętu elektrycznego i elektronicznego na terytorium kraju w poprzednim roku kalendarzowym;
6)
w zakresie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i zużytych akumulatorów:
a)
informacje o rodzaju i masie wprowadzonych do obrotu baterii i akumulatorów,
b)
wykaz zakładów przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, z których prowadzącymi wprowadzający baterie lub akumulatory ma zawartą umowę, o której mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, zawierający:
– numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów,
– imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów,
– numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, o ile został nadany,
– informacje o masie i rodzajach przetworzonych zużytych baterii i zużytych akumulatorów, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach,
c)
informacje o przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel lub wysokości należnych środków, o których mowa w art. 37 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach,
d)
w przypadku zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych:
– informacje o osiągniętych poziomach zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych,
– informacje o wysokości należnej opłaty produktowej – w przypadku nieosiągnięcia wymaganych poziomów zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych;
- wykaz punktów zbierania zużytych baterii przenośnych lub zużytych akumulatorów przenośnych prowadzonych przez zbierającego zużyte baterie lub zużyte akumulatory, z którym wprowadzający baterie lub akumulatory zawarł umowę, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, oraz wykaz miejsc odbioru, z których zbierający zużyte baterie lub zużyte akumulatory odbiera zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory przenośne.
3.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku wprowadzającego sprzęt, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, nie zawiera informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 5 lit. a tiret drugie, trzecie i czwarte, oraz wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w ust. 2 pkt 5 lit. b.
4.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lit. ca, db, ec oraz fa, w przypadku wprowadzającego produkty w opakowaniach na napoje, który zawarł umowę z podmiotem reprezentującym, w zakresie tych informacji, jest sporządzane przez ten podmiot.
Art. 74.
1.
W przypadku gdy:
1)
obowiązek określony w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
2)
obowiązki wprowadzającego sprzęt określone w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
3)
obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi
-
wykonuje odpowiednio organizacja odzysku albo organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego albo organizacja odzysku opakowań, roczne sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza ta organizacja.
1a.
W przypadku autoryzowanego przedstawiciela sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 1, sporządza organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym; do sprawozdania dołącza się wykaz wprowadzających sprzęt, o którym w art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
1b.
W przypadku gdy wprowadzający środki niebezpieczne w opakowaniach lub wprowadzający produkty w opakowaniach wielomateriałowych wykonuje obowiązki określone w art. 18 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi przez przystąpienie do porozumienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 tej ustawy, roczne sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza organizacja samorządu gospodarczego reprezentująca tych wprowadzających.
2.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, a także informacje określone w:
1)
art. 73 ust. 2 pkt 2 - w przypadku organizacji odzysku opakowań, o której mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
2)
art. 73 ust. 2 pkt 3 - w przypadku organizacji odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej;
3)
art. 73 ust. 2 pkt 5 oraz wykaz przedsiębiorców, w odniesieniu do których organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego wykonywała obowiązki określone w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - w przypadku organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
3.
W przypadku otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości organizacji odzysku opakowań, przyjęty przez nią obowiązek ponownie staje się, z dniem otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości, obowiązkiem wprowadzającego produkty w opakowaniach, od którego został on przejęty, w odniesieniu do masy opakowań wprowadzonych przez niego do obrotu od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie likwidacji lub ogłoszenie upadłości organizacji odzysku opakowań.
3a.
Sprawozdanie organizacji odzysku opakowań zawiera dodatkowo:
1)
wykaz przedsiębiorców, od których organizacja odzysku opakowań przejęła obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
2)
informacje o przeprowadzonych przez organizację odzysku opakowań publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel oraz o wysokości środków, które organizacja odzysku opakowań powinna przeznaczyć na publiczne kampanie edukacyjne;
3)
wykaz posiadaczy odpadów, którym organizacja odzysku opakowań zleciła w roku kalendarzowym, którego dotyczy sprawozdanie, wykonanie czynności określonych w art. 17 ust. 7 tej ustawy, obejmujący:
d)
określenie czynności, które zostały zlecone posiadaczowi odpadów w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi,
e)
określenie rodzajów odpadów opakowaniowych w odniesieniu do których posiadaczowi odpadów zostało zlecone wykonanie czynności z zakresu gospodarowania odpadami opakowaniowymi,
f)
określenie okresu, na który zawarto umowę zlecającą posiadaczowi odpadów wykonanie czynności w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi.
6.
Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, przedkłada sprawozdanie obejmujące informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 5, oddzielnie dla każdego wprowadzającego sprzęt i autoryzowanego przedstawiciela, dla których wykonywała obowiązki określone w tej ustawie.
7.
Organizacja odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, do rocznego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, dołącza wykaz przedsiębiorców, w imieniu których działa.
Art. 74a.
Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, jest obowiązana do sporządzania rocznego sprawozdania o:
1)
wprowadzających sprzęt, z którymi organizacja zawarła umowy, o których mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy, zawierający firmy przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe;
2)
masie zebranego zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych oraz z innych źródeł niż gospodarstwa domowe, masie zużytego sprzętu przetworzonego w zakładzie przetwarzania, masie zużytego sprzętu przygotowanego do ponownego użycia, masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego użycia, poddanych recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku oraz unieszkodliwianiu, z podziałem na grupy sprzętu;
3)
osiągniętych poziomach zbierania, odzysku oraz przygotowaniu do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
4)
przeprowadzonych przez nią publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel lub wysokości należnych środków oraz wysokości osiągniętego przychodu netto, o których mowa w art. 62 ust. 2 albo 3 tej ustawy.
Art. 75.
1.
Roczne sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami sporządza:
1)
wytwórca obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów;
2)
prowadzący działalność polegającą na gospodarowaniu odpadami, z wyłączeniem prowadzącego odbieranie odpadów komunalnych, w zakresie:
-
obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów;
3)
podmiot prowadzący działalność polegającą na wydobywaniu odpadów ze składowiska odpadów lub ze zwałowiska odpadów, na podstawie zgody na wydobywanie odpadów lub decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów w fazie poeksploatacyjnej.
2.
Roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1)
dane identyfikujące podmiot, o którym mowa w ust. 1:
b)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
c)
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany,
2)
w przypadku podmiotu, o którym mowa w ust. 1 – informacje o:
a)
masie i rodzajach odpadów,
b)
sposobie gospodarowania odpadami, o ile podmiot gospodaruje odpadami,
c)
instalacjach i urządzeniach służących do przetwarzania tych odpadów, w tym dane techniczne i informacje na temat funkcjonowania instalacji i urządzenia, takie jak terminy i czas trwania postoju lub awarii oraz liczba godzin pracy na dobę, o ile podmiot przetwarza odpady,
d)
informacje, o których mowa w art. 99 ust. 1 – w przypadku posiadacza odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów,
e)
masie i rodzaju produktów i materiałów powstałych w wyniku przygotowania do ponownego użycia, recyklingu lub innego odzysku - w przypadku posiadacza odpadów prowadzącego odzysk,
f)
masie i rodzajach wytworzonych odpadów żywności;
3)
w przypadku wytwórcy komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 - informacje o:
a)
adresie oczyszczalni ścieków,
b)
rodzaju przeprowadzonej obróbki komunalnych osadów ściekowych,
c)
masie i suchej masie komunalnych osadów ściekowych,
d)
składzie i właściwościach komunalnych osadów ściekowych,
e)
władającym powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe, z podaniem imienia i nazwiska lub nazwy podmiotu oraz adresu jego zamieszkania lub siedziby,
f)
miejscu i powierzchni stosowania komunalnych osadów ściekowych,
g)
celu stosowania komunalnych osadów ściekowych;
4)
w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu pojazdów, o której mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji – informacje o:
a)
liczbie, markach, masie i roku produkcji pojazdów oraz masie pojazdów wycofanych z eksploatacji, przyjętych do stacji demontażu,
b)
masie odpadów poddanych odzyskowi, w tym recyklingowi, oraz przekazanych do odzysku, w tym recyklingu, a także masie przeznaczonych do ponownego użycia przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
c)
masie odpadów poddanych unieszkodliwianiu lub przekazanych do unieszkodliwiania,
d)
przedsiębiorcach, którym przekazano odpady do odzysku, w tym recyklingu, z podaniem firmy, siedziby i adresu,
e)
przedsiębiorcach, którym przekazano odpady do unieszkodliwiania, z podaniem firmy przedsiębiorcy, oznaczenia jego siedziby i adresu,
f)
osiągniętym w danej stacji demontażu poziomie odzysku i recyklingu,
g)
wysokości należnej opłaty za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku i recyklingu;
5)
w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego strzępiarkę, o której mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji – informacje o:
a)
wynikach próby strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli w roku, którego dotyczy sprawozdanie przeprowadzono próby strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
b)
masie odpadów przeznaczonych do recyklingu, odzysku energii oraz unieszkodliwiania, powstałych ze strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji.
6)
w przypadku zbierającego zużyty sprzęt w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - informacje o:
a)
masie zebranego zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych oraz z innych źródeł niż gospodarstwa domowe, z podaniem numeru i nazwy grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych,
b)
masie zużytego sprzętu przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania, z podaniem numeru i nazwy grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych;
7)
w przypadku prowadzącego zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - informacje o:
a)
adresie zakładu przetwarzania,
b)
masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego przyjętego przez prowadzącego zakład przetwarzania, z podaniem numeru i nazwy grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych, z którego powstał ten zużyty sprzęt, oraz o procesach przetwarzania,
c)
kodzie, rodzaju i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu, przekazanych prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu, innych niż recykling procesów odzysku lub unieszkodliwiania, oraz o masie zużytego sprzętu, a także o kodzie i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przygotowanych do ponownego użycia, z podaniem typu procesu zastosowanego w zakładzie przetwarzania oraz numeru i nazwy grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych,
d)
kodzie, rodzaju i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych z terytorium kraju w podziale na inne niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskie w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz państwa niebędące tymi państwami członkowskimi, w celu poddania recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu, z podaniem numeru i nazwy grupy sprzętu, z wyodrębnieniem paneli fotowoltaicznych;
8)
w przypadku prowadzącego działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, o których mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - informacje o kodzie i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu przyjętych oraz poddanych odpowiednio recyklingowi lub innym niż recykling procesom odzysku wraz z podaniem typu procesu;
9)
w przypadku prowadzącego działalność w zakresie zbierania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów - informacje o masie zebranych zużytych baterii przenośnych lub zużytych akumulatorów przenośnych, ogółem i z podziałem na poszczególnych wprowadzających baterie lub akumulatory, z którymi ten zbierający ma zawartą umowę, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach lub zbiorcze informacje o masie zebranych zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych w przypadku zbierającego, który ma podpisaną umowę z podmiotem pośredniczącym, o którym mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;
10)
w przypadku prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów – informacje o:
a)
rodzaju i masie przyjętych do przetwarzania zużytych baterii i zużytych akumulatorów,
b)
rodzaju i masie przetworzonych zużytych baterii i zużytych akumulatorów,
c)
osiągniętych poziomach recyklingu;
d)
osiągniętych poziomach wydajności recyklingu.
Art. 76.
1.
Podmioty obowiązane do sporządzenia sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, składają je w terminie do dnia 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy marszałkowi województwa właściwemu ze względu na:
1)
siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy - w przypadku sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi oraz sprawozdania o przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych; w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo jest Marszałek Województwa Mazowieckiego;
2)
miejsce wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów – w przypadku sprawozdania o wytwarzanych odpadach i gospodarowaniu odpadami;
3)
miejsce prowadzenia przez przedsiębiorcę jednostki handlu detalicznego lub hurtowego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową, o której mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi - w przypadku sprawozdania o liczbie nabytych i wydanych lekkich i pozostałych toreb na zakupy z tworzywa sztucznego;
4)
miejsce prowadzenia przez przedsiębiorcę jednostki handlu detalicznego, jednostki handlu hurtowego lub jednostki gastronomicznej, o których mowa w art. 3b ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, lub lokalizację urządzenia vendingowego, o którym mowa w art. 3b ust. 2 tej ustawy.
2.
Podmioty obowiązane do sporządzania sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, sporządzają te sprawozdania za pośrednictwem indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
2a.
W przypadku awarii systemu teleinformatycznego, w którym Baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami jest prowadzona, uniemożliwiającej złożenie sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, w terminie określonym w ust. 1, podmioty obowiązane składają sprawozdania niezwłocznie po ustaniu awarii.
2b.
Administrator Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami zamieszcza komunikat o czasie trwania awarii na swojej stronie Biuletynu Informacji Publicznej oraz na stronie internetowej rejestru umożliwiającej dostęp do indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o ile jest to technicznie możliwe.
3.
W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności przedsiębiorca sporządza i składa sprawozdania, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, w terminie 7 dni od dnia zaprzestania wykonywania tej działalności.
5.
Do terminu złożenia sprawozdań, o którym mowa w art. 76 ust. 1, stosuje się art. 57 § 4 i 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
6.
Sprawozdania sporządzane za pośrednictwem indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami nie wymagają opatrzenia ich podpisem.
Art. 77.
1.
Marszałek województwa weryfikuje informacje zawarte w sprawozdaniach, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, za poprzedni rok kalendarzowy, w terminie do dnia 30 września następnego roku.
2.
Jeżeli z weryfikacji, o której mowa w ust. 1, wynika, że informacje zawarte w sprawozdaniu są niezgodne ze stanem faktycznym, marszałek województwa wzywa za pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami do korekty sprawozdania, określając termin przekazania korekty nie dłuższy niż 14 dni od dnia otrzymania wezwania. Przepis art. 76 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3.
W przypadku niedokonania korekty sprawozdania w wyznaczonym terminie, o którym mowa w ust. 2, uznaje się, że posiadacz odpadów nie wykonał obowiązku przekazania sprawozdania.
Art. 78.
1.
Dokumenty, na podstawie których są sporządzane sprawozdania, przechowuje się przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą.
2.
Zarządzający składowiskiem odpadów, a w przypadku jego braku władający powierzchnią ziemi, przechowuje dokumenty, o których mowa w ust. 1, do czasu zamknięcia składowiska odpadów.
3.
Zarządzający składowiskiem odpadów przekazuje dokumenty, na podstawie których sporządzono roczne sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami, następnemu zarządzającemu składowiskiem odpadów lub władającemu powierzchnią ziemi.
4.
Obowiązek sporządzenia sprawozdań przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, za który sprawozdania należało sporządzić.
DZIAł VI
Baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami
Art. 79.
1.
Tworzy się Bazę danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, zwaną dalej „BDO”.
2.
W BDO gromadzi się informacje o:
1)
wprowadzanych na terytorium kraju opakowaniach, produktach w opakowaniach, w podziale na poszczególne rodzaje opakowań, oraz odpadach z nich powstających;
2)
wprowadzanych do obrotu olejach smarowych, oponach oraz o odpadach z nich powstających;
3)
wprowadzanych pojazdach, zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, bateriach i akumulatorach oraz o odpadach z nich powstających;
4)
osiągniętych poziomach:
a)
recyklingu odpadów powstałych z opakowań, o których mowa w pkt 1,
aa)
odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów, o których mowa w pkt 2,
b)
odzysku i recyklingu pojazdów,
c)
zbierania, odzysku, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
d)
zbierania, recyklingu i wydajności recyklingu zużytych baterii i zużytych akumulatorów,
e)
selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych;
5)
rodzajach i ilości wytwarzanych odpadów oraz ich wytwórcach;
6)
ilości i jakości komunalnych osadów ściekowych, ich wytwórcach, miejscach zastosowania i podmiotach władających powierzchnią ziemi, na której te osady zostały zastosowane;
7)
rodzaju i ilości odpadów poddanych przetwarzaniu i zastosowanych procesach przetwarzania;
8)
decyzjach z zakresu gospodarki odpadami, z uwzględnieniem pozwoleń na wytwarzanie odpadów i pozwoleń zintegrowanych, decyzji zatwierdzających program gospodarowania odpadami wydobywczymi oraz zezwoleń na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych;
9)
innych niż wymienione w pkt 8 decyzjach wydawanych na podstawie niniejszej ustawy;
10)
transgranicznym przemieszczaniu odpadów, w tym odpadów opakowaniowych, zużytych baterii i zużytych akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
11)
wpływach z opłat produktowych wraz z odsetkami, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań i produktów, a także podmiotach, które te opłaty uiściły;
13)
składowiskach odpadów, z podziałem na składowiska w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej, w tym informacje o zamkniętych składowiskach odpadów w trakcie monitoringu, zamkniętych składowiskach odpadów, dla których został zakończony monitoring, z podaniem współrzędnych położenia granic obszaru składowiska określonych w państwowym systemie odniesień przestrzennych oraz rodzajów składowanych odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem składowisk odpadów, na których są składowane odpady zawierające azbest lub wydzielonych części na terenie składowisk zaliczonych do składowisk innych niż niebezpieczne i obojętne, przeznaczonych do składowania wyłącznie odpadów zawierających azbest;
14)
poszczególnych rodzajach instalacji do zagospodarowania odpadów wraz z podaniem ich położenia, mocy przerobowych i rodzaju stosowanej technologii oraz ilości i rodzajów odpadów przetwarzanych w tych instalacjach;
15)
podmiotach odbierających odpady komunalne od właścicieli nieruchomości wraz z informacjami o ilości odebranych odpadów komunalnych, z podziałem na odbierane selektywnie i zmieszane, z wyodrębnieniem odpadów komunalnych ulegających biodegradacji;
16)
gospodarowaniu odpadami komunalnymi w zakresie objętym rocznym sprawozdaniem z realizacji zadań, o których mowa w art. 9q i art. 9s ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
3.
BDO zawiera także informacje objęte rejestrem.
4.
W BDO gromadzi się również informacje niezbędne do realizacji obowiązków, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie statystyk odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 09.12.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 257).
5.
W BDO gromadzi się również informacje zawarte w:
1)
dokumentach ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1;
2)
sprawozdaniach, o których mowa w art. 73-75;
3)
dokumentach, o których mowa w art. 23 ust. 3 oraz art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
4)
dokumentach, o których mowa w art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, oraz zaświadczeniach, o których mowa w art. 8d ust. 9 tej ustawy;
5)
zaświadczeniach, o których mowa w art. 53 ust. 1, art. 55 ust. 1 i art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
6)
zaświadczeniach, o których mowa w art. 59a ust. 1 oraz art. 64a ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;
7)
zaświadczeniach, oświadczeniach, informacjach oraz dokumentach, o których mowa w art. 4a ust. 2 pkt 1 lit. a oraz lit. b ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;
8)
zaświadczeniach, oświadczeniach oraz informacjach, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz lit. b ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
9)
zaświadczeniach, oświadczeniach oraz informacjach, o których mowa w art. 15 ust. 8 pkt 1 oraz art. 76 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
6.
Baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami umożliwia dla danego rodzaju odpadów identyfikację ich wytwórcy oraz kolejnych posiadaczy tych odpadów.
7.
W celu dokonywania czynności w BDO gromadzi się w niej również informacje: imię, nazwisko, numer PESEL oraz adres e-mail osoby fizycznej, która jest użytkownikiem BDO upoważnionym przez podmiot, niezbędne do dokonywania tych czynności.
Art. 80.
1.
Marszałek województwa:
1)
prowadzi i aktualizuje BDO, w tym rejestr;
2)
przetwarza dane i informacje gromadzone w BDO;
3)
zapewnia bezpieczeństwo przetwarzanych danych, informacji oraz dokumentów, które otrzymał w związku z prowadzeniem BDO, zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych.
1a.
Marszałek województwa w celu realizacji zadań związanych z prowadzeniem BDO przetwarza dane osobowe i jest administratorem tych danych.
1b.
Dane osobowe, o których mowa w ust. 1a, przechowuje się:
1)
w przypadku dokumentów ewidencji odpadów - przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone te dokumenty;
2)
w przypadku dokumentów innych niż dokumenty ewidencji odpadów - przez 100 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone te dokumenty.
1c.
Dane osobowe, o których mowa w ust. 1a, podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu polegającym co najmniej na:
1)
dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;
2)
pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych do zachowania ich w poufności.
2.
Marszałek województwa niezwłocznie weryfikuje informacje, o których mowa w art. 79 ust. 2, na podstawie:
1)
rocznych sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75;
2)
decyzji, o których mowa w art. 79 ust. 2 pkt 8 i 9;
3)
odrębnych przepisów ustawowych o umieszczaniu informacji w BDO.
3.
Marszałek województwa zamieszcza w BDO kopie ostatecznych decyzji w zakresie gospodarki odpadami, o których mowa w art. 79 ust. 2.
4.
Organy właściwe do wydawania decyzji w zakresie gospodarki odpadami oraz innych decyzji wydawanych na podstawie niniejszej ustawy przekazują do właściwego marszałka województwa – w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna – kopie ostatecznych decyzji w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne – w celu umieszczenia ich w BDO.
5.
Właściwym marszałkiem województwa, o którym mowa w ust. 4, jest marszałek tego województwa, na obszarze którego znajduje się obszar właściwości organu, który wydał decyzję w I instancji.
Art. 81.
1.
Administratorem BDO jest minister właściwy do spraw klimatu.
2.
Administratorem danych osobowych przetwarzanych w BDO jest minister właściwy do spraw klimatu. Przepisy art. 80 ust. 1b i 1c stosuje się odpowiednio.
3.
Minister właściwy do spraw klimatu może powierzyć innemu podmiotowi administrowanie BDO w całości lub w określonym zakresie.
4.
Podmiotem, o którym mowa w ust. 3, jest jednostka sektora finansów publicznych lub jednostka podległa lub nadzorowana przez ministra właściwego do spraw klimatu.
5.
Administrator BDO koordynuje realizację zadań określonych w art. 80 ust. 1.
6.
Administrator BDO trwale zabezpiecza przed utratą i nieuprawnionym dostępem informacje zawarte w rejestrze dotyczące podmiotu wykreślonego z rejestru oraz informacje, które uległy zmianie.
7.
Administrator BDO zbiera, przetwarza, przechowuje i zabezpiecza przed utratą dane i informacje gromadzone w BDO.
8.
Administrator BDO wykonuje obowiązki organu właściwego do określenia wzorów dokumentów elektronicznych i przekazuje je w celu umieszczenia w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych, w tym zamieszcza na stronie internetowej określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 84 formularz, o którym mowa w art. 53 ust. 2, oraz w BDO formularze, o których mowa w art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1.
9.
Zadania administratora BDO są finansowane ze środków budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji ministra właściwego do spraw klimatu lub ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Art. 82.
1.
BDO jest prowadzona w systemie teleinformatycznym w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
2.
BDO jest prowadzona zgodnie z minimalnymi wymaganiami dla systemów teleinformatycznych oraz zgodnie z minimalnymi wymaganiami dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w formie elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
Art. 83.
1.
Dostęp do BDO posiadają:
1)
minister właściwy do spraw klimatu,
2)
administrator, jeżeli nie jest nim minister właściwy do spraw klimatu,
2a)
minister właściwy do spraw środowiska,
3)
minister właściwy do spraw gospodarki,
4)
minister właściwy do spraw rolnictwa,
5)
minister właściwy do spraw transportu,
6)
minister właściwy do spraw zdrowia,
6a)
minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej,
7)
Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska i regionalni dyrektorzy ochrony środowiska,
8)
Prezes Głównego Urzędu Statystycznego i dyrektorzy urzędów statystycznych,
9)
Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie,
10)
Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej,
11)
Główny Geodeta Kraju,
12)
marszałek województwa,
15)
wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
16)
organy Inspekcji Ochrony Środowiska,
17)
organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
18)
zarząd związku międzygminnego utworzonego w celu realizacji zadań z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi
-
zwani dalej „użytkownikami”, z tym że dostęp do rejestru odbywa się zgodnie z art. 49 ust. 7,
20)
Inspekcja Transportu Drogowego,
21)
organy nadzoru górniczego,
22)
zarząd związku metropolitalnego realizujący zadania z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi
2.
Użytkownicy posiadają uprawnienia do nieodpłatnego dostępu do BDO w zakresie związanym z ich kompetencjami i zadaniami.
2a.
Użytkownicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 7 oraz 12-18, posiadają uprawnienia do ciągłego dostępu do BDO oraz możliwości weryfikacji zgodności ze stanem rzeczywistym prowadzonej przez posiadaczy odpadów ewidencji odpadów.
3.
Administrator BDO współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnej w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.
Art. 84.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:
1)
adres strony internetowej rejestru umożliwiającej dostęp do indywidualnego konta w BDO,
2)
zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników
-
mając na uwadze zapewnienie sprawnego przetwarzania informacji zgodnie z wymaganiami informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, a także zakres zadań publicznych realizowanych przez użytkowników;
Art. 84a.
1. W przypadku doręczenia pisma w formie dokumentu elektronicznego za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO przez organ administracji publicznej doręczenie jest skuteczne, jeżeli adresat potwierdzi odbiór pisma, w sposób wskazany w pouczeniu dotyczącym sposobu odbioru pisma zawartym w zawiadomieniu.
2. W przypadku nieodebrania pisma w formie dokumentu elektronicznego w sposób, o którym mowa w ust. 1, organ administracji publicznej po upływie 7 dni, licząc od dnia wysłania zawiadomienia, przesyła powtórne zawiadomienie o możliwości odebrania tego pisma.
3. W przypadku nieodebrania pisma w formie dokumentu elektronicznego, doręczenie uważa się za dokonane po upływie 14 dni, licząc od dnia przesłania pierwszego zawiadomienia.
4. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być automatycznie tworzone i przesyłane przez system teleinformatyczny organu administracji publicznej, a odbioru tych zawiadomień nie potwierdza się.
5. Jeżeli pismo w formie dokumentu elektronicznego zostało uznane za doręczone na podstawie ust. 3, organ administracji publicznej umożliwia adresatowi pisma dostęp do treści pisma w formie dokumentu elektronicznego przez co najmniej 3 miesiące od dnia uznania pisma w formie dokumentu elektronicznego za doręczone oraz do informacji o dacie uznania pisma za doręczone i datach wysłania zawiadomień, o których mowa w ust. 1 i 2, w swoim systemie teleinformatycznym.
DZIAł VII
Szczególne zasady gospodarowania niektórymi rodzajami odpadów
Rozdział 1
PCB oraz odpady zawierające PCB
Art. 85.
Zakazuje się odzysku PCB.
Art. 86.
1.
Odpady zawierające PCB mogą być przetwarzane tylko po usunięciu z tych odpadów PCB.
2.
Jeżeli usunięcie PCB z odpadów jest niemożliwe, do unieszkodliwiania odpadów zawierających PCB stosuje się przepisy dotyczące unieszkodliwiania PCB.
Art. 87.
1.
PCB unieszkodliwia się przez spalanie w spalarni odpadów.
2.
Dopuszcza się również unieszkodliwianie PCB w procesach unieszkodliwiania D8, D9, D12 i D15, wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, jeżeli zastosowana w tych procesach technika zapewnia bezpieczne dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi unieszkodliwianie PCB.
Art. 88.
Zakazuje się spalania PCB na statkach.
Art. 89.
W karcie ewidencji odpadów zamieszcza się informacje o zawartości PCB w odpadach.
Rozdział 2
Oleje odpadowe
Art. 90.
1.
Oleje odpadowe zbiera się selektywnie, o ile jest to technicznie wykonalne, z uwzględnieniem wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 33 ust. 2, jeżeli zostały one określone.
2.
W przypadku gdy jest to technicznie wykonalne, olejów odpadowych o różnych właściwościach nie miesza się ze sobą ani z innymi odpadami lub substancjami, jeżeli takie mieszanie utrudnia ich regenerację lub inny recykling.
Art. 91.
1.
Oleje odpadowe powinny być przetwarzane zgodnie z hierarchią sposobów postępowania z odpadami oraz wymaganiami ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w tym bez niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc o szczególnym znaczeniu, w szczególności przyrodniczym lub kulturowym.
2.
Oleje odpadowe powinny być w pierwszej kolejności poddawane regeneracji. Oleje odpadowe mogą być poddawane recyklingowi innemu niż regeneracja, jeżeli recykling ten zapewnia wynik całkowity równoważny lub korzystniejszy dla środowiska.
3.
Jeżeli regeneracja olejów odpadowych jest niemożliwa ze względu na stopień ich zanieczyszczenia, oleje te powinny być poddawane innym procesom odzysku.
4.
Jeżeli regeneracja lub inne procesy odzysku olejów odpadowych są niemożliwe, dopuszcza się ich unieszkodliwianie.
5.
Przez regenerację, o której mowa w ust. 2–4, rozumie się jakikolwiek proces recyklingu, w którym w wyniku rafinacji olejów odpadowych mogą zostać wyprodukowane oleje bazowe, w szczególności przez usunięcie znajdujących się w olejach odpadowych zanieczyszczeń, produktów reakcji utleniania i dodatków.
6.
Szczegółowy sposób postępowania z olejami odpadowymi określają przepisy wydane na podstawie art. 33 ust. 2.
Art. 92.
Zakazuje się mieszania olejów odpadowych z innymi odpadami niebezpiecznymi, w tym zawierającymi PCB, w czasie ich zbierania lub magazynowania, jeżeli poziom określonych substancji przekracza dopuszczalne wartości.
Art. 93.
Zakazuje się zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi.
Rozdział 3
Odpady medyczne i odpady weterynaryjne
Art. 94.
1.
Zakazuje się odzysku odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, z wyjątkiem rodzajów odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.
2.
Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu oraz właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, których odzysk jest dopuszczalny, kierując się brakiem zagrożeń stwarzanych przez niektóre odpady medyczne i odpady weterynaryjne oraz możliwościami poddania ich odzyskowi.
Art. 95.
1.
Posiadacz odpadów medycznych lub odpadów weterynaryjnych unieszkodliwiający te odpady jest obowiązany do prowadzenia procesów unieszkodliwiania oraz do ich monitoringu, z uwzględnieniem właściwości odpadów i charakteru procesu oraz zgodnie z wymaganiami i sposobami prowadzenia unieszkodliwiania odpadów, określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 11.
2.
Zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne unieszkodliwia się przez termiczne przekształcanie w spalarniach odpadów niebezpiecznych.
3.
Zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych we współspalarniach odpadów.
11.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne sposoby unieszkodliwiania i warunki magazynowania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych oraz warunki prowadzenia procesów unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, a także sposób monitoringu tych procesów, dla których prowadzenie monitoringu jest konieczne dla zapewnienia prawidłowego prowadzenia tych procesów, kierując się potrzebą zapobiegania zagrożeniom stwarzanym przez odpady medyczne i odpady weterynaryjne oraz koniecznością zapewnienia prowadzenia prawidłowego magazynowania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych.
13.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób wydawania dokumentu potwierdzającego unieszkodliwienie, terminy jego przekazywania oraz wzór tego dokumentu, kierując się potrzebą zapewnienia wiarygodnych dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań w zakresie unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych.
Rozdział 4
Komunalne osady ściekowe
Art. 96.
1.
Odzysk polegający na stosowaniu komunalnych osadów ściekowych:
1)
w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz,
2)
do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu,
3)
do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz,
4)
do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne,
5)
przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
-
odbywa się z zachowaniem warunków określonych w ust. 2–13.
2.
Komunalne osady ściekowe mogą być przekazywane do stosowania władającemu powierzchnią ziemi wyłącznie przez wytwórcę tych osadów.
3.
Odpowiedzialność za prawidłowe stosowanie komunalnych osadów ściekowych w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, spoczywa na wytwórcy tych osadów.
4.
Stosowanie komunalnych osadów ściekowych jest możliwe, jeżeli są one ustabilizowane oraz przygotowane odpowiednio do celu i sposobu ich stosowania, w szczególności przez poddanie ich obróbce biologicznej, chemicznej, termicznej lub innemu procesowi, który obniża podatność komunalnych osadów ściekowych na zagniwanie i eliminuje zagrożenie dla środowiska lub życia i zdrowia ludzi.
5.
Zakazuje się nawadniania komunalnych osadów ściekowych poddanych uprzednio procesowi osuszania.
6.
Przed stosowaniem komunalne osady ściekowe oraz grunty, na których osady te mają być stosowane, poddaje się badaniom, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 13, przez wytwórcę komunalnych osadów ściekowych.
7.
Wytwórca komunalnych osadów ściekowych jest obowiązany do przekazywania, wraz z tymi osadami, władającemu powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe mają być stosowane, informacji o dawkach tego osadu, które mogą być stosowane na poszczególnych gruntach, oraz wyników badań, o których mowa w ust. 6.
8.
Wytwórca komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, powiadamia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o zamiarze przekazania tych osadów władającemu powierzchnią ziemi, na której te osady mają być stosowane, na co najmniej 7 dni przed przekazaniem.
9.
Powiadomienie, o którym mowa w ust. 8, jest dokonywane w formie pisemnej i zawiera informacje wskazujące władającego powierzchnią ziemi oraz numery ewidencyjne działek, na których komunalne osady ściekowe mają być stosowane.
10.
Władający powierzchnią ziemi, na której mają być stosowane komunalne osady ściekowe, jest obowiązany przechowywać wyniki badań, o których mowa w ust. 6, oraz informacje, o których mowa w ust. 7, przez okres 5 lat od dnia zastosowania komunalnych osadów ściekowych.
11.
Władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe mają być stosowane w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub obowiązku wpisu do rejestru.
12.
Zakazuje się stosowania komunalnych osadów ściekowych:
1)
na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody;
2)
na terenach ochrony pośredniej stref ochronnych ujęć wody, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566);
3)
w pasie gruntu o szerokości 50 m bezpośrednio przylegającego do brzegów jezior i cieków;
4)
na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz na terenach czasowo podtopionych i bagiennych;
5)
na terenach czasowo zamarzniętych i pokrytych śniegiem;
6)
na gruntach o dużej przepuszczalności, stanowiących w szczególności piaski luźne i słabogliniaste oraz piaski gliniaste lekkie, jeżeli poziom wód gruntowych znajduje się na głębokości mniejszej niż 1,5 m poniżej powierzchni gruntu;
7)
na gruntach rolnych o spadku przekraczającym 10%;
8)
na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 141 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne;
9)
na terenach objętych pozostałymi formami ochrony przyrody niewymienionymi w pkt 1, jeżeli osady ściekowe zostały wytworzone poza tymi terenami;
10)
na terenach położonych w odległości mniejszej niż 100 m od ujęcia wody, domu mieszkalnego lub zakładu produkcji żywności;
11)
na gruntach, na których rosną rośliny sadownicze i warzywa, z wyjątkiem drzew owocowych;
12)
na gruntach przeznaczonych pod uprawę roślin jagodowych i warzyw, których części jadalne bezpośrednio stykają się z ziemią i są spożywane w stanie surowym – w ciągu 18 miesięcy poprzedzających zbiory i w czasie zbiorów;
13)
na gruntach wykorzystywanych na pastwiska i łąki;
14)
na gruntach wykorzystywanych do upraw pod osłonami.
13.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki stosowania komunalnych osadów ściekowych, w tym dawki tych osadów, które można stosować na gruntach, a także zakres, częstotliwość i metody referencyjne badań komunalnych osadów ściekowych i gruntów, na których osady te mają być stosowane, kierując się zasadami ochrony środowiska oraz ochrony gruntów rolnych.
Rozdział 5
Odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów
Art. 97.
Zakazuje się unieszkodliwiania, polegającego na odprowadzaniu do morza, w tym lokowania na dnie morza, odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów.
Art. 98.
1.
Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów, ubiegający się o zezwolenie na przetwarzanie odpadów polegające na unieszkodliwianiu tych odpadów przez ich składowanie, jest obowiązany do podania we wniosku o wydanie tego zezwolenia informacji dotyczących:
1)
właściwości fizycznych łącznie z określeniem postaci (stała, szlam, płynna lub gazowa) oraz właściwości chemicznych, biochemicznych i biologicznych odpadów;
2)
toksyczności, trwałości fizycznej, chemicznej i biologicznej odpadów;
3)
akumulowania i biotransformacji składników odpadów w organizmach żywych lub osadach;
4)
podatności odpadów na zmiany fizyczne, chemiczne i biochemiczne oraz wzajemnego oddziaływania w danym środowisku z innymi substancjami organicznymi i nieorganicznymi;
5)
położenia geograficznego składowiska odpadów wraz z charakterystyką przyległych obszarów;
6)
sposobu opakowania oraz stosowanych sposobów ograniczania rozprzestrzeniania się odpadów;
7)
środków ostrożności podjętych w celu uniknięcia zanieczyszczenia środowiska.
2.
Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów jest obowiązany do prowadzenia monitoringu składowisk oraz miejsc magazynowania tych odpadów.
3.
Marszałek województwa, biorąc pod uwagę stan środowiska oraz zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi, może, w drodze decyzji, zobowiązać posiadacza odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów do prowadzenia dodatkowych badań wpływu tych odpadów na jakość wód oraz zwiększyć częstotliwość prowadzenia wszystkich badań.
4.
Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, wszczyna się z urzędu.
Art. 99.
1.
Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów jest obowiązany w sprawozdaniu o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami, o którym mowa w art. 75, zamieścić informację o ilości siarczanów lub chlorków w odpadach przypadających na Mg wyprodukowanego dwutlenku tytanu.
2.
W procesie siarczanowym wytwarzania dwutlenku tytanu ilość wytwarzanych odpadów w przeliczeniu na tonę wyprodukowanego dwutlenku tytanu nie może przekraczać 5,0 Mg siarczanów.
Art. 100.
1.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów, które nie mogą być unieszkodliwiane przez ich składowanie, kierując się właściwościami odpadów oraz ich oddziaływaniem na środowisko w trakcie długotrwałego składowania.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, zakres, obowiązkowe i dodatkowe badania wpływu odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów na jakość wód, sposoby, metody referencyjne badań i warunki prowadzenia monitoringu składowisk tych odpadów oraz miejsc ich magazynowania, kierując się właściwościami odpadów oraz ich oddziaływaniem na środowisko w trakcie długotrwałego składowania.
Rozdział 6
Odpady z wypadków
Art. 101.
1.
Jeżeli wymagają tego względy ochrony życia, zdrowia ludzi lub środowiska, starosta właściwy ze względu na miejsce powstania odpadów z wypadków, w drodze decyzji, wydanej z urzędu, może nałożyć na sprawcę wypadku obowiązki dotyczące gospodarowania odpadami z wypadków, w tym obowiązek przekazania ich wskazanemu posiadaczowi odpadów.
2.
W przypadku odpadów z wypadków powodujących zanieczyszczenie morza za sprawcę wypadku uważa się armatora statku, który spowodował powstanie odpadu, o ile statek jest znany.
3.
Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje w przypadku:
1)
przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych regionalny dyrektor ochrony środowiska;
2)
odpadów z wypadków powodujących zanieczyszczenie morza dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na miejsce powstania odpadów.
4.
Decyzji, o której mowa w ust. 1, może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
5.
Organ właściwy do wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, dokonuje gospodarowania odpadami z wypadków, jeżeli:
1)
nie można wszcząć postępowania egzekucyjnego dotyczącego obowiązku zagospodarowania odpadów z wypadków albo egzekucja okazała się bezskuteczna lub
2)
konieczne jest natychmiastowe zagospodarowanie tych odpadów ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, lub możliwość zaistnienia nieodwracalnych szkód w środowisku.
6.
W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy wypadku albo bezskuteczności egzekucji wobec sprawcy wypadku koszty gospodarowania odpadami z wypadków, z wyjątkiem kosztów gospodarowania odpadami z wypadków powodujących zanieczyszczenie morza, są pokrywane, na wniosek odpowiednio starosty lub regionalnego dyrektora ochrony środowiska, ze środków finansowych wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
Rozdział 6a
Odpady budowlane i rozbiórkowe
Art. 101a.
1. Odpady budowlane i rozbiórkowe zbiera się oraz odbiera selektywnie, z podziałem co najmniej na: drewno, metale, szkło, tworzywa sztuczne, gips, odpady mineralne, w tym beton, cegłę, płytki i materiały ceramiczne oraz kamienie.
2. Obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do gospodarstw domowych, punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych ani do odpadów budowlanych i rozbiórkowych, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5.
3. Odpady budowlane i rozbiórkowe, które nie zostały zebrane i odebrane w sposób selektywny, podlegają sortowaniu co najmniej na: drewno, metale, szkło, tworzywa sztuczne, gips, odpady mineralne, w tym beton, cegłę, płytki i materiały ceramiczne oraz kamienie.
Art. 102.
1.
Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany, przy przyjmowaniu tych odpadów od osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami, do wypełniania formularza przyjęcia odpadów metali w dwóch egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla przekazującego i dla przyjmującego odpady.
2.
Formularz, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1)
określenie rodzaju odpadów, rodzaju produktu, z którego powstał odpad, oraz źródło pochodzenia;
2)
imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby przekazującej odpady.
3.
Osoba przekazująca odpady metali jest obowiązana do okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w celu potwierdzenia jej tożsamości.
4.
Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany odmówić przyjęcia odpadów metali w przypadku, gdy osoba przekazująca te odpady odmawia okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.
5.
Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany przechowywać wypełnione formularze przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je sporządzono.
6.
Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany przedstawić przechowywane formularze na żądanie organów przeprowadzających kontrolę, Policji, straży miejskiej i służb ochrony kolei.
7.
Przepisy ust. 1-6 nie dotyczą:
1)
metalowych odpadów opakowaniowych po produktach żywnościowych;
2)
odpadów komunalnych przyjmowanych przez podmiot prowadzący punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych w ramach systemu gospodarowania odpadami komunalnymi.
8.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia tego dokumentu, zapewnienia właściwej kontroli obrotu odpadami metali oraz zapobiegania kradzieży i dewastacji w szczególności urządzeń telekomunikacyjnych, elektroenergetycznych, kolejowych i wodno-kanalizacyjnych.
Rozdział 8
Statki przeznaczone do recyklingu
Art. 102a.
1.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków dołącza się:
1)
informację o metodzie recyklingu statków;
2)
informację o rodzaju i wielkości statków, które można poddać recyklingowi statków;
3)
informację o ograniczeniach i uwarunkowaniach w funkcjonowaniu zakładu recyklingu statków, w tym dotyczące gospodarowania odpadami niebezpiecznymi;
4)
informację o maksymalnej rocznej wielkości recyklingu statków, którą oblicza się jako sumę masy statków wyrażoną w tonach masy statku pustego (LDT) w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia 1257/2013;
5)
zaświadczenie o zgodności z wymogami, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. b-j rozporządzenia 1257/2013, wydane przez uznaną organizację upoważnioną zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2016 r. poz. 281 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 32, 60 i 785), wydane nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.
2.
Do wniosku o przedłużenie zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków dołącza się zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5.
Art. 102b.
1.
Organ właściwy do wydania zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków zatwierdza plan recyklingu statku, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia 1257/2013, w drodze decyzji, w terminie 60 dni, licząc od dnia jego przedłożenia przez prowadzącego zakład recyklingu statków.
2.
Zatwierdzenie planu recyklingu statku wymaga zasięgnięcia opinii dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na miejsce przetwarzania. Właściwość dyrektora urzędu morskiego określa się zgodnie z art. 17 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim.
3.
Dyrektor urzędu morskiego wydaje opinię o planie recyklingu statku w terminie 30 dni, licząc od dnia jego otrzymania. Niewydanie opinii w tym terminie uznaje się za brak zastrzeżeń do planu.
4.
W przypadku gdy plan recyklingu statków nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1257/2013, organ, o którym mowa w ust. 1, odmawia zatwierdzenia tego planu, w drodze decyzji.
Art. 102c.
1.
Organ właściwy do wydania zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków, pozwolenia na wytwarzanie odpadów dla prowadzącego zakład recyklingu statków oraz pozwolenia zintegrowanego dla prowadzącego zakład recyklingu statków informuje niezwłocznie ministra właściwego do spraw klimatu o wydaniu, przedłużeniu i cofnięciu tego zezwolenia oraz pozwolenia, a także przekazuje informacje, które są istotne dla zaktualizowania europejskiego wykazu, o którym mowa w art. 16 rozporządzenia 1257/2013.
2.
Minister właściwy do spraw klimatu informuje niezwłocznie Komisję Europejską o uzyskaniu przez prowadzącego zakład recyklingu statków zezwolenia oraz pozwolenia, o których mowa w ust. 1, o ich przedłużeniu i cofnięciu oraz o wstrzymaniu działalności prowadzącego zakład recyklingu statków, a także przekazuje informacje, które są istotne dla zaktualizowania europejskiego wykazu, o którym mowa w art. 16 rozporządzenia 1257/2013.
DZIAł VIII
Wymagania dotyczące prowadzenia procesów przetwarzania odpadów
Rozdział 1
Składowanie odpadów
Art. 103.
1.
Odpady składuje się:
1)
na składowisku odpadów;
2)
w podziemnym składowisku odpadów, o którym mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;
3)
w obiekcie unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o którym mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych.
2.
Wyróżnia się następujące typy składowisk odpadów:
1)
składowisko odpadów niebezpiecznych;
2)
składowisko odpadów obojętnych;
3)
składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne.
Art. 104.
1.
Zakazuje się magazynowania odpadów na składowisku odpadów.
2.
Zakazuje się zbierania lub przetwarzania odpadów na składowisku odpadów w inny sposób niż składowanie odpadów, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 124 ust. 6.
Art. 105.
1.
Odpady przed umieszczeniem na składowisku odpadów poddaje się procesowi przekształcenia fizycznego, chemicznego, termicznego lub biologicznego, włącznie z segregacją, w celu ograniczenia zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub dla środowiska oraz ograniczenia ilości lub objętości składowanych odpadów, a także ułatwienia postępowania z nimi lub prowadzenia odzysku.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do odpadów obojętnych oraz odpadów, w stosunku do których proces przekształcenia fizycznego, chemicznego, termicznego lub biologicznego, włącznie z segregacją, nie doprowadzi do osiągnięcia celów, o których mowa w ust. 1.
Art. 106.
1.
Na składowisku odpadów niebezpiecznych nie mogą być składowane odpady inne niż niebezpieczne.
2.
Stałe odpady niebezpieczne mogą być składowane na wydzielonych częściach składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne.
3.
Wydzielone części składowiska odpadów, o których mowa w ust. 2, muszą spełniać wymagania określone dla składowiska odpadów niebezpiecznych.
4.
Na wydzielonych częściach składowisk odpadów, o których mowa w ust. 2, nie mogą być składowane odpady inne niż niebezpieczne.
Art. 107.
1.
Na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, mogą być składowane:
2)
odpady inne niż niebezpieczne i obojętne;
3)
stałe odpady niebezpieczne lub odpady powstałe w wyniku przekształcenia odpadów niebezpiecznych, spełniające kryteria dopuszczenia do składowania na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 118.
2.
Odpady, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie mogą być składowane na wydzielonych częściach składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne przeznaczonych do składowania odpadów innych niż niebezpieczne, które ulegają biodegradacji.
Art. 108.
Na składowisku odpadów obojętnych mogą być składowane tylko odpady obojętne.
Art. 109.
Do składowania na składowisku odpadów mogą być dopuszczone wyłącznie odpady:
1)
w stosunku do których została sporządzona podstawowa charakterystyka odpadów, przeprowadzono testy zgodności, o ile są wymagane zgodnie z art. 113, i dokonano weryfikacji, o której mowa w art. 114 ust. 2;
2)
spełniają kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 118.
Art. 110.
1.
Podstawową charakterystykę odpadów sporządza wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami, kierujący odpady do składowania na składowisko odpadów, a w przypadku odpadów komunalnych – podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
2.
Podstawowa charakterystyka odpadów zawiera:
1)
informacje podstawowe:
a)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
c)
syntetyczny opis procesu wytwarzania odpadów uwzględniający podstawowe użyte surowce i wytworzone produkty,
d)
oświadczenie o braku wśród odpadów kierowanych na składowisko odpadów, odpadów objętych zakazem składowania wymienionych w art. 122 ust. 1,
e)
opis zastosowanego procesu przetwarzania odpadów, a także opis sposobu segregowania odpadów lub oświadczenie o przyczynie, dla której wymienione działania nie zostały wykonane,
f)
opis odpadów podający kolor, postać fizyczną oraz jego zapach,
g)
wykaz właściwości, w odniesieniu do odpadów, które mogą zostać przekwalifikowane na odpady inne niż niebezpieczne zgodnie z art. 7 i art. 8,
h)
wskazanie typu składowiska odpadów, na którym odpady mogą być składowane po przeprowadzeniu badań, o których mowa w art. 117, zgodnie z kryteriami dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
i)
oświadczenie o braku możliwości odzysku, w tym recyklingu odpadów,
j)
podanie częstotliwości przeprowadzania testów zgodności;
2)
informacje dodatkowe, o ile są istotne dla eksploatacji danego typu składowiska odpadów, dotyczące:
a)
fizykochemicznego składu oraz podatności odpadów na wymywanie,
b)
zachowania środków ostrożności na składowisku odpadów.
3.
W przypadku gdy wydano pozwolenie zintegrowane albo pozwolenie na wytwarzanie odpadów, które zawiera wszystkie informacje, o których mowa w ust. 2, nie sporządza się podstawowej charakterystyki odpadów.
4.
W przypadku gdy wydano pozwolenie zintegrowane albo pozwolenie na wytwarzanie odpadów, które nie zawiera wszystkich informacji, o których mowa w ust. 2, sporządza się podstawową charakterystykę odpadów, która zawiera brakujące informacje.
5.
Podstawową charakterystykę odpadów bez przeprowadzenia badań, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. h, sporządza się dla odpadów:
1)
obojętnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
2)
dla których wszelkie informacje niezbędne do sporządzenia podstawowej charakterystyki są znane i uzasadnione, zgodnie z wymaganiami dotyczącymi składowania odpadów, określonymi w decyzjach właściwych organów,
3)
dla których wykonywanie badań jest niepraktyczne lub dla których testy zgodności nie mogą zostać wykonane ze względów technicznych lub właściwe metody badań poszczególnych kryteriów dopuszczania, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 118, są niedostępne,
-
o ile pochodzą od jednego wytwórcy odpadów i stanowią jeden strumień odpadów.
6.
W przypadku odpadów komunalnych, za jeden strumień odpadów uznaje się odpady pochodzące z jednego regionu gospodarki odpadami komunalnymi.
7.
W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, odpady mogą być dopuszczone do składowania na składowisku odpadów danego typu, jeżeli wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za ich zagospodarowanie przekaże uzasadnienie w tym zakresie zarządzającemu składowiskiem odpadów, odpowiednio je dokumentując.
Art. 111.
1.
Podstawowa charakterystyka odpadów dla odpadów wytwarzanych regularnie zawiera informacje, o których mowa w art. 110 ust. 2, oraz wskazuje:
1)
zmiany mogące wystąpić w składzie odpadów;
2)
zmiany mogące wystąpić w składzie odpadów;
3)
podatność odpadów na wymywanie ustalane podczas testu wymywania przeprowadzonego dodatkowo na partii odpadów, o ile test jest uzasadniony;
4)
główne zmieniające się właściwości odpadów.
2.
Przez odpady wytwarzane regularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach jednego rodzaju pod względem technologicznym, przy zastosowaniu surowców charakterystycznych dla tego procesu technologicznego.
3.
Jeżeli w instalacji wprowadzono zmiany związane z zastosowaniem innych surowców, materiałów lub zmiany powodujące zmniejszenie albo zwiększenie negatywnego oddziaływania na środowisko, sporządza się nową podstawową charakterystykę odpadów.
Art. 112.
1.
Dla każdej partii odpadów wytwarzanych nieregularnie przed ich skierowaniem na składowisko odpadów sporządza się odrębną podstawową charakterystykę odpadów.
2.
Przez odpady wytwarzane nieregularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach i procesach różnego rodzaju lub odpady, których skład nie może zostać jednoznacznie scharakteryzowany, w szczególności odpady powstające wskutek wstępnego przetwarzania, mieszania lub innych działań powodujących zmianę charakteru lub składu tych odpadów.
Art. 113.
1.
Odpady wytwarzane regularnie, kierowane na składowisko odpadów danego typu, poddaje się testowi zgodności, podczas którego sprawdza się dopuszczalne graniczne wartości wymywania oraz wybrane parametry charakterystyczne dla danego rodzaju odpadów.
2.
Test zgodności przeprowadza posiadacz odpadów, o którym mowa w art. 110 ust. 1.
3.
Test zgodności przeprowadza się:
1)
co najmniej raz na 12 miesięcy lub częściej, jeżeli wynika to z podstawowej charakterystyki odpadów;
2)
w przypadku zmian w procesie produkcji, w szczególności dotyczących zmiany użytych surowców lub materiałów.
4.
W przypadku braku zgodności wyniku testu zgodności z informacjami zawartymi w podstawowej charakterystyce odpadów sporządza się nową podstawową charakterystykę odpadów.
5.
Testu zgodności nie przeprowadza się dla odpadów, o których mowa w art. 110 ust. 5.
Art. 114.
1.
Podstawową charakterystykę odpadów oraz testy zgodności wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami przekazuje zarządzającemu składowiskiem odpadów, przed przekazaniem odpadów na składowisko odpadów.
2.
Zarządzający składowiskiem odpadów dokonuje weryfikacji odpadów, która polega na:
1)
oględzinach przed i po rozładunku odpadów;
2)
sprawdzeniu zgodności przyjmowanych odpadów z informacjami zawartymi w podstawowej charakterystyce odpadów.
3.
Weryfikacja odpadów może być przeprowadzana w miejscu ich wytwarzania, jeżeli są one składowane na składowisku odpadów zarządzanym przez ich wytwórcę.
Art. 115.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów pobiera próbki odpadów dostarczonych do składowania na składowisku odpadów co najmniej raz w miesiącu i przechowuje je przez okres co najmniej miesiąca.
2.
Próbek nie pobiera się w przypadku odpadów, o których mowa w art. 110 ust. 5.
Art. 116.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów, a w przypadku jego braku władający powierzchnią ziemi, przechowuje do czasu zamknięcia składowiska odpadów podstawową charakterystykę odpadów oraz wyniki testów zgodności.
2.
Zarządzający składowiskiem odpadów przekazuje podstawową charakterystykę odpadów i wyniki testów zgodności następnemu zarządzającemu składowiskiem odpadów lub władającemu powierzchnią ziemi.
Art. 117.
1.
Kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu uważa się za spełnione, jeżeli są potwierdzone badaniami laboratoryjnymi wykonanymi przez laboratorium, o którym mowa w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
2.
Kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu obejmują:
1)
dopuszczalne graniczne wartości wymywania;
2)
parametry charakterystyczne dla danego rodzaju odpadów.
Art. 118.
Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:
1)
odpady obojętne, dla których podstawową charakterystykę odpadów sporządza się bez przeprowadzania badań, o których mowa w art. 110 ust. 2 pkt 1 lit. h,
2)
kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu,
3)
zakres badań, o których mowa w art. 117 ust. 1
-
kierując się właściwościami odpadów i potrzebą zapewnienia właściwego postępowania z odpadami na składowisku odpadów oraz uwzględniając rodzaje odpadów i zawartość w nich substancji organicznych.
Art. 119.
Zarządzający składowiskiem odpadów, przed przyjęciem odpadów do składowania na składowisku odpadów, jest obowiązany także:
1)
ustalić masę przyjmowanych odpadów;
2)
sprawdzić zgodność przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadów lub dokumentach wymaganych przy międzynarodowym przemieszczaniu odpadów;
3)
w przypadku odpadów rtęci metalicznej – sprawdzić pojemniki i certyfikat wymagane dla składowania tych odpadów.
Art. 120.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów odmawia przyjęcia odpadów do składowania na składowisku odpadów w przypadku stwierdzenia:
1)
niezgodności przyjmowanych odpadów z informacjami zawartymi w podstawowej charakterystyce odpadów lub niedostarczenia testów zgodności, o ile są wymagane, niezwłocznie po ich przeprowadzeniu;
2)
niezgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadów lub dokumentami wymaganymi przy międzynarodowym przemieszczaniu odpadów;
3)
niezgodności przyjmowanych odpadów z decyzją zatwierdzającą instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, instrukcją prowadzenia składowiska odpadów, pozwoleniem zintegrowanym lub zezwoleniem na przetwarzanie odpadów.
2.
W przypadku przekazywania do składowania na składowisku odpadów, odpadów niezgodnych z dokumentami, o których mowa w ust. 1, zarządzający składowiskiem odpadów zawiadamia o tym niezwłocznie wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
Art. 121.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do składowania odpadów na składowisku odpadów w sposób selektywny, mając na uwadze uniknięcie szkodliwych dla środowiska reakcji pomiędzy składnikami tych odpadów, możliwość dalszego ich wykorzystania oraz rekultywację i ponowne zagospodarowanie terenu składowiska odpadów.
2.
Dopuszcza się składowanie odpadów, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 3, na składowisku odpadów w sposób nieselektywny, jeżeli w wyniku takiego składowania nie nastąpi zwiększenie negatywnego oddziaływania tych odpadów na środowisko.
3.
Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów, które mogą być składowane na składowisku odpadów w sposób nieselektywny, kierując się właściwościami odpadów oraz mając na uwadze, aby w wyniku reakcji pomiędzy wspólnie składowanymi odpadami nie nastąpiło zwiększenie zagrożenia dla środowiska.
Art. 122.
1.
Zakazuje się składowania na składowisku odpadów następujących odpadów:
1)
występujących w postaci ciekłej, w tym odpadów zawierających wodę w ilości powyżej 95% masy całkowitej, z wyłączeniem szlamów;
2)
o właściwościach wybuchowych, żrących, utleniających, wysoce łatwopalnych lub łatwopalnych;
3)
zakaźnych medycznych i zakaźnych weterynaryjnych;
4)
powstających w wyniku badań naukowych i prac rozwojowych lub działalności dydaktycznej, które nie są zidentyfikowane lub są nowe i których oddziaływanie na środowisko jest nieznane;
5)
opon i ich części, z wyłączeniem opon rowerowych i opon o średnicy zewnętrznej większej niż 1400 mm;
5a)
selektywnie zebranych w celu przygotowania ich do ponownego użycia lub recyklingu, z wyłączeniem odpadów powstających w wyniku dalszego przetwarzania odpadów selektywnie zebranych, jeżeli w tym przypadku składowanie zapewnia wynik najlepszy dla środowiska, zgodnie z hierarchią sposobów postępowania z odpadami;
6)
ulegających biodegradacji selektywnie zebranych;
7)
określonych w przepisach odrębnych.
2.
Zakazuje się składowania odpadów w śródlądowych wodach powierzchniowych i podziemnych, w polskich obszarach morskich oraz w przypadkach określonych w przepisach odrębnych.
3.
Zakazuje się rozcieńczania lub sporządzania mieszanin odpadów ze sobą lub z innymi substancjami lub przedmiotami w celu spełnienia kryteriów dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 118.
Art. 123.
1.
Okres przygotowania do budowy, budowy oraz prowadzenia składowiska odpadów obejmuje fazy:
1)
przedeksploatacyjną – okres poprzedzający uzyskanie pierwszej ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów;
2)
eksploatacyjną – okres od dnia uzyskania pierwszej ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów do dnia zakończenia rekultywacji składowiska odpadów;
3)
poeksploatacyjną – okres 30 lat liczony od dnia zakończenia rekultywacji składowiska odpadów.
2.
Dzień zakończenia rekultywacji składowiska odpadów jest równocześnie dniem zamknięcia tego składowiska.
Art. 124.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów posiada tytuł prawny do całej nieruchomości, na której znajduje się składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną.
2.
Lokalizacja, budowa oraz prowadzenie składowiska odpadów musi spełniać wymagania zapewniające bezpieczne dla życia i zdrowia ludzi oraz dla środowiska składowanie odpadów, w szczególności wymagania zapobiegające zanieczyszczeniu wód powierzchniowych i podziemnych, gleby i ziemi oraz powietrza.
3.
Prowadzenie składowiska odpadów obejmuje wszystkie działania podejmowane w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej dotyczące funkcjonowania składowiska odpadów, w tym monitoring składowiska odpadów. Składowisko odpadów prowadzi zarządzający składowiskiem odpadów.
4.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany prowadzić monitoring składowiska odpadów w fazie przedeksploatacyjnej, eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej.
5.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany przekazywać wyniki monitoringu składowiska odpadów wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska w terminie do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego po zakończeniu roku, którego te wyniki dotyczą.
6.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowe wymagania dotyczące lokalizacji, budowy i prowadzenia składowiska odpadów, jakim odpowiadają poszczególne typy składowisk odpadów,
2)
zakres, czas i częstotliwość oraz sposób i warunki prowadzenia monitoringu składowisk odpadów
-
kierując się zależnościami między możliwością występowania zagrożeń dla życia i zdrowia ludzi oraz dla środowiska a lokalizacją, technicznymi parametrami i sposobem prowadzenia składowiska odpadów oraz uwzględniając zjawiska przyrodnicze i uwarunkowania geologiczne, a także systemy kontroli poszczególnych elementów środowiska, oraz kierując się specyficznymi wymaganiami dotyczącymi składowania niektórych rodzajów odpadów.
Art. 125.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do ustanowienia zabezpieczenia roszczeń z tytułu wystąpienia negatywnych skutków w środowisku oraz szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, w związku z prowadzeniem składowiska odpadów.
2.
Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może mieć formę depozytu, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej.
3.
Zabezpieczenie w formie depozytu jest wpłacane na odrębny rachunek bankowy wskazany przez organ wydający decyzję zatwierdzającą instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, a zabezpieczenie w formie gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej jest składane do organu wydającego tę decyzję.
4.
Gwarancja bankowa, gwarancja ubezpieczeniowa lub polisa ubezpieczeniowa powinna stwierdzać, że w razie wystąpienia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku, bank lub firma ubezpieczeniowa ureguluje zobowiązania w przypadku, o którym mowa w art. 131 ust. 4, na rzecz organu, o którym mowa w art. 129 ust. 1.
Art. 126.
1.
Wyznaczenie lokalizacji składowiska odpadów wymaga zgody dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie związanym z ochroną wód.
2.
Wyznaczenie lokalizacji składowiska odpadów:
1)
w pobliżu lotnisk – wymaga zgody organów administracji lotniczej;
2)
w pobliżu obiektów zabytkowych lub na terenie, na którym znajdują się zabytki archeologiczne – wymaga zgody wojewódzkiego konserwatora zabytków;
3)
w obszarze pasa nadbrzeżnego oraz portów i przystani morskich – wymaga zgody dyrektora urzędu morskiego.
3.
Organ właściwy do wydania dla składowiska odpadów decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu odmawia wydania decyzji w przypadku:
1)
braku zgody, o której mowa w ust. 1 lub 2;
2)
określonym w przepisach odrębnych.
Art. 127.
1.
Wniosek o wydanie pozwolenia na budowę składowiska odpadów, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. –
Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.
18)), dodatkowo zawiera:
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz adres składowiska odpadów;
2)
określenie rodzajów odpadów przewidzianych do składowania na składowisku odpadów;
3)
określenie przewidywanej rocznej i całkowitej masy składowanych odpadów oraz pojemności składowiska odpadów i jego docelowej rzędnej (maksymalnej wysokości składowania);
4)
opis terenu składowiska odpadów, w szczególności jego charakterystykę geologiczną i hydrogeologiczną;
5)
opis sposobu zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska lub ograniczenia ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;
6)
plan dotyczący prowadzenia, w tym zarządzania i monitoringu składowiska odpadów;
7)
wytyczne technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunek jego rekultywacji;
8)
określenie sposobów zapobiegania awariom i sposobów postępowania w przypadku ich wystąpienia.
2.
Do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę składowiska odpadów dołącza się oświadczenie o posiadanym tytule prawnym do dysponowania całą nieruchomością, na której będzie zlokalizowane składowisko odpadów wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem tego składowiska odpadów, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną.
3.
Organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę składowiska odpadów określa w tym pozwoleniu wymagania zapewniające ochronę życia i zdrowia ludzi, ochronę środowiska oraz ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.
4.
Wymagania, o których mowa w ust. 3, dotyczą:
1)
typu składowiska odpadów;
2)
warunków technicznych składowiska odpadów;
3)
rodzaju odpadów przeznaczonych do składowania na składowisku odpadów;
4)
rodzaju odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do składowania na wydzielonej części składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, jeżeli część tego składowiska wydzielono do składowania odpadów niebezpiecznych;
5)
rocznej i całkowitej masy odpadów dopuszczonych do składowania oraz pojemności składowiska odpadów i docelowej rzędnej (maksymalnej wysokości składowania);
6)
sposobu prowadzenia składowiska odpadów;
7)
sposobu gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania odcieków;
8)
sposobu gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub unieszkodliwiania gazu składowiskowego;
9)
sposobu, częstotliwości i czasu prowadzenia monitoringu składowiska odpadów;
10)
sposobu postępowania w przypadku wystąpienia awarii;
11)
wytycznych technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunku jego rekultywacji.
5.
W przypadku gdy budowa składowiska odpadów nie jest określona w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę składowiska odpadów odmawia wydania tego pozwolenia.
Art. 128.
Zarządzający składowiskiem odpadów może rozpocząć działalność polegającą na prowadzeniu składowiska odpadów po uzyskaniu kolejno:
1)
pozwolenia zintegrowanego albo zezwolenia na przetwarzanie odpadów;
2)
pozwolenia na użytkowanie składowiska odpadów;
3)
decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 129.
1.
Decyzję zatwierdzającą instrukcję prowadzenia składowiska odpadów wydaje, na wniosek zarządzającego składowiskiem, marszałek województwa, a w przypadku przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych – regionalny dyrektor ochrony środowiska. Właściwość miejscową organu określa się według miejsca lokalizacji składowiska odpadów.
2.
Wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów zawiera:
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz adres składowiska odpadów;
2)
informację o uzyskanym pozwoleniu na użytkowanie składowiska odpadów;
3)
informację o proponowanej formie i wysokości zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 125.
3.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1)
instrukcję prowadzenia składowiska odpadów;
2)
dokumenty potwierdzające posiadanie tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której będzie zlokalizowane składowisko wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem tego składowiska, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną;
3)
kopię świadectwa stwierdzającego kwalifikacje kierownika składowiska odpadów w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów;
4)
zaświadczenie o niekaralności zarządzającego składowiskiem:
a)
a w przypadku zarządzającego składowiskiem będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, także jego wspólnika, prokurenta, członka rady nadzorczej lub członka zarządu, za przestępstwa przeciwko środowisku,
b)
będącego osobą fizyczną, a w przypadku zarządzającego składowiskiem będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, jego wspólnika, prokurenta, członka rady nadzorczej lub członka zarządu, za przestępstwa, o których mowa w art. 163, art. 164 lub art. 168 w związku z art. 163 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny;
5)
zarządzający składowiskiem odpadów będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą albo wspólnik, prokurent, członek rady nadzorczej lub członek zarządu zarządzającego składowiskiem będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa przeciwko środowisku lub za przestępstwa, o których mowa w art. 163, art. 164 lub art. 168 w związku z art. 163 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny;
6)
wobec zarządzającego składowiskiem prawomocnie orzeczono karę pieniężną za przestępstwa przeciwko środowisku na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary.
4.
Instrukcja prowadzenia składowiska odpadów obejmuje fazę eksploatacyjną oraz fazę poeksploatacyjną i zawiera:
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz adres składowiska odpadów;
2)
określenie typu składowiska odpadów;
3)
określenie, czy na składowisku odpadów, którego dotyczy instrukcja, jeżeli jest to składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, zostały wydzielone części, na których mają być składowane określone rodzaje odpadów niebezpiecznych;
4)
rodzaje odpadów przeznaczonych do składowania na składowisku odpadów;
5)
roczną i całkowitą masę odpadów dopuszczonych do składowania;
6)
docelową rzędną (maksymalną wysokość składowania) i pojemność składowiska odpadów;
7)
rodzaje odpadów, które mogą zostać użyte na tym składowisku odpadów, zamiast innych materiałów, w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej, oraz sposób ich użycia;
8)
wyszczególnienie urządzeń technicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania składowiska odpadów;
9)
wyszczególnienie aparatury kontrolno-pomiarowej wraz ze schematem rozmieszczenia punktów pomiarowych;
10)
określenie sposobu składowania poszczególnych rodzajów odpadów;
11)
określenie rodzaju i grubości stosowanej warstwy izolacyjnej;
12)
określenie godzin otwarcia składowiska odpadów;
13)
określenie sposobu zabezpieczenia składowiska odpadów przed dostępem osób nieuprawnionych;
14)
określenie procedury przyjęcia odpadów na składowisko odpadów;
15)
określenie sposobów i częstotliwości prowadzonych badań, o których mowa w art. 117;
16)
określenie planu awaryjnego, w szczególności na wypadek wykrycia zmian w jakości wód gruntowych z powodu emisji substancji ze składowiska odpadów;
17)
sposób technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunek jego rekultywacji;
18)
inne działania prowadzone na składowisku odpadów dotyczące prowadzenia i nadzoru nad składowiskiem odpadów w celu zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania.
5.
Instrukcja prowadzenia składowiska odpadów stanowi załącznik do decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
6.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany posiadać instrukcję prowadzenia składowiska odpadów do czasu zakończenia fazy poeksploatacyjnej składowiska.
7.
Na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów, organ o którym mowa w ust. 1, po zakończeniu fazy poeksploatacyjnej, wydaje decyzję o wygaśnięciu decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 130.
1.
Właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów może określić dodatkowe wymagania związane ze specyfiką składowania odpadów.
2.
W decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, zatwierdza również wysokość i formę zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 125.
Art. 131.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do ustanowienia zabezpieczenia roszczeń nie później niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca instrukcję prowadzenia składowiska odpadów stała się ostateczna.
2.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany utrzymywać ustanowione zabezpieczenie roszczeń przez okres zarządzania przez niego składowiskiem odpadów.
3.
Zarządzający składowiskiem odpadów, po uzyskaniu decyzji o wygaśnięciu decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, o której mowa w art. 129 ust. 7, może złożyć wniosek o zwrot ustanowionego zabezpieczenia roszczeń.
4.
W przypadku wystąpienia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, orzeka, w drodze decyzji, o przeznaczeniu środków z zabezpieczenia roszczeń na usunięcie tych skutków, o ile działań tych nie wykonał na własny koszt zarządzający składowiskiem odpadów.
Art. 132.
Na stanowisku kierownika składowiska odpadów zarządzający składowiskiem odpadów zatrudnia osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 133.
W przypadku gdy z przeglądu ekologicznego lub dokumentacji hydrogeologicznej wynika brak możliwości monitorowania wód powierzchniowych, podziemnych lub gazu składowiskowego, właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, może określić odrębny zakres prowadzenia monitoringu danego składowiska odpadów, odstępując od wymogów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 124 ust. 6 pkt 2.
Art. 134.
Właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, odmawia, w drodze decyzji, zatwierdzenia instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, w przypadku gdy:
1)
zarządzający składowiskiem odpadów nie posiada tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem tego składowiska, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną;
2)
sposób prowadzenia składowiska odpadów jest sprzeczny z pozwoleniem na budowę;
3)
sposób prowadzenia składowiska odpadów mógłby powodować zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska;
4)
kierownik składowiska odpadów nie posiada świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 135.
1.
Zarządzający składowiskiem odpadów ponosi odpowiedzialność za całokształt działalności składowiska odpadów i jest obowiązany do realizacji wszystkich obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów i decyzji, o których mowa w art. 128.
2.
Zarządzający składowiskiem odpadów utrzymuje i prowadzi składowisko odpadów w sposób zapewniający właściwe funkcjonowanie urządzeń technicznych stanowiących wyposażenie składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań sanitarnych, bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także wymagań ochrony środowiska, zgodnie z instrukcją prowadzenia składowiska odpadów i decyzją zatwierdzającą tę instrukcję.
3.
Zmiany na składowisku odpadów, o których mowa w art. 129 ust. 4 pkt 2–7, 9–11 i 17, wymagają wydania decyzji zatwierdzającej nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
4.
W decyzji zatwierdzającej nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, orzeka o wygaśnięciu dotychczasowej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 136.
Zarządzającym gminnym składowiskiem odpadów nie może być jednostka sektora finansów publicznych. Gmina może utworzyć podmiot niebędący taką jednostką w celu prowadzenia gminnego składowiska odpadów lub powierzyć wykonywanie praw i obowiązków zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów podmiotowi niebędącemu jednostką sektora finansów publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236).
Art. 137.
1.
Cena za przyjęcie odpadów do składowania na składowisku odpadów uwzględnia w szczególności koszty budowy, prowadzenia, w tym zamknięcia i rekultywacji, oraz nadzoru, w tym monitoringu składowiska odpadów.
2.
Z dniem rozpoczęcia przyjmowania odpadów na składowisko odpadów, zarządzający składowiskiem odpadów tworzy fundusz rekultywacyjny, na którym gromadzi środki pieniężne na realizację obowiązków związanych z zamknięciem, rekultywacją, nadzorem, w tym monitoringiem. Środki są odprowadzane na fundusz w wysokości wystarczającej do pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem kosztów budowy.
3.
Fundusz rekultywacyjny może mieć formę odrębnego rachunku bankowego, rezerwy lub gwarancji bankowej.
4.
Z dniem, gdy decyzja o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów albo decyzja o zamknięciu składowiska odpadów stała się ostateczna, zarządzający składowiskiem odpadów może przeznaczyć środki zgromadzone na funduszu rekultywacyjnym na realizację obowiązków, o których mowa w ust. 2.
5.
Funduszem rekultywacyjnym zarządza zarządzający składowiskiem odpadów.
6.
Zarządzający składowiskiem odpadów podaje do publicznej wiadomości, w tym zamieszcza na stronie internetowej, o ile ją posiada, udział w cenie za przyjęcie odpadów do składowania na składowisku odpadów środków odprowadzanych na fundusz rekultywacyjny, o którym mowa w ust. 2.
7.
Przepisy ust. 1–6 stosuje się do podmiotu zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów, o którym mowa w art. 136.
Art. 138.
Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany powiadomić niezwłocznie wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego o stwierdzonych na składowisku odpadów zmianach obserwowanych parametrów, wskazujących na możliwość wystąpienia lub powstanie zagrożeń dla środowiska lub dla życia lub zdrowia ludzi.
Art. 139.
1.
W przypadku stwierdzenia na składowisku odpadów zmian obserwowanych parametrów, wskazujących na możliwość wystąpienia lub powstanie zagrożeń dla środowiska, wojewódzki inspektor ochrony środowiska określa, w drodze decyzji, zakres i harmonogram działań niezbędnych do ustalenia przyczyn zmian obserwowanych parametrów oraz możliwych zagrożeń dla środowiska.
2.
Po ustaleniu przyczyn zmian obserwowanych parametrów oraz możliwych zagrożeń dla środowiska wojewódzki inspektor ochrony środowiska określa, w drodze decyzji, zakres i harmonogram działań niezbędnych do usunięcia przyczyn i skutków stwierdzonych zagrożeń dla środowiska.
3.
W decyzji, o której mowa w ust. 2, wojewódzki inspektor ochrony środowiska uwzględnia w szczególności plan awaryjny, o którym mowa w art. 129 ust. 4 pkt 16.
4.
W przypadku zmian obserwowanych parametrów wskazujących na możliwość wystąpienia lub powstanie zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
Art. 140.
1.
Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wydaje decyzję o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów w przypadku stwierdzenia:
1)
niedopełnienia przez zarządzającego składowiskiem odpadów obowiązków, o których mowa w art. 138, lub
2)
niewykonania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w art. 139 ust. 2.
2.
W przypadku stwierdzenia niewykonania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w art. 139 ust. 2, decyzję o wstrzymaniu użytkowania składowiska wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
3.
W decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, określa się termin wstrzymania użytkowania składowiska odpadów. Termin ten nie może być późniejszy niż rok od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.
4.
W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów, odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, może ustalić, w drodze postanowienia, termin do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, zawieszając na ten czas postępowanie. Ustalony termin nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.
5.
W przypadku nieusunięcia nieprawidłowości w ustalonym terminie odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny wstrzyma, w drodze decyzji, użytkowanie składowiska odpadów.
6.
Odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów, po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania użytkowania składowiska odpadów, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na wznowienie użytkowania składowiska odpadów. Zarządzający składowiskiem odpadów może wznowić użytkowanie składowiska odpadów z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna.
7.
Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 139 ust. 1 i 2, są wydawane z urzędu.
8.
Odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz art. 139 ust. 1 i 2, może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia lub zdrowia ludzi lub dla środowiska.
Art. 141.
1.
Decyzja o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów nie wyłącza odpowiedzialności zarządzającego składowiskiem odpadów za skutki zagrożeń dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi spowodowane niedopełnieniem obowiązków nałożonych na niego niniejszą ustawą lub określonych w decyzjach, o których mowa w art. 139 ust. 1 i 2.
2.
Usunięcie przyczyn i skutków stwierdzonych zagrożeń dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi odbywa się na koszt zarządzającego składowiskiem odpadów.
3.
Wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny przekazuje kopie wydanych decyzji, o których mowa w art. 139 ust. 1 i 2, art. 140 ust. 1, 2 i 6, właściwemu organowi, o którym mowa w art. 129 ust. 1, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.
Art. 142.
W przypadku wstrzymania użytkowania składowiska odpadów na okres dłuższy niż rok cofa się zezwolenie na przetwarzanie odpadów.
Art. 143.
1.
Dopuszcza się wydobywanie odpadów składowanych na składowisku odpadów.
2.
Wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów posiadającego instrukcję prowadzenia składowiska odpadów odbywa się na zasadach ustalonych w tej instrukcji.
3.
W przypadku wydobywania odpadów ze składowiska odpadów instrukcja prowadzenia składowiska odpadów dodatkowo określa:
1)
rodzaj i ilość odpadów przewidzianych do wydobycia;
2)
techniczny sposób wydobywania odpadów;
3)
sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;
4)
opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;
5)
opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów, a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów lub jego części także opis działań rekultywacyjnych.
Art. 144.
1.
Wydobywanie odpadów:
1)
z zamkniętego składowiska odpadów nieposiadającego instrukcji prowadzenia składowiska odpadów,
-
wymaga uzyskania zgody na wydobywanie odpadów.
2.
Przez zwałowisko odpadów rozumie się miejsce składowania odpadów przemysłowych, dla którego nie było wymagane uzyskanie decyzji dotyczącej lokalizacji lub decyzji o pozwoleniu na budowę.
3.
Zgoda na wydobywanie odpadów jest wydawana, w drodze decyzji, przez właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1.
4.
Wniosek o wydanie zgody na wydobywanie odpadów zawiera:
1)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2)
adres składowiska odpadów albo lokalizację zwałowiska odpadów, którego wniosek dotyczy.
5.
Do wniosku zainteresowany wydobyciem odpadów dołącza ekspertyzę dotyczącą wydobywania odpadów, która obejmuje w szczególności:
1)
rodzaj i szacunkową masę odpadów przewidzianych do wydobycia;
2)
techniczny sposób wydobywania odpadów;
3)
sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;
4)
opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;
5)
opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów, a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów lub jego części także opis działań rekultywacyjnych.
6.
Zgoda na wydobywanie odpadów określa:
1)
rodzaj i masę odpadów dopuszczonych do wydobycia;
2)
techniczny sposób wydobywania odpadów;
3)
sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;
4)
opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;
5)
opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów, a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów lub jego części także opis działań rekultywacyjnych.
Art. 145.
1.
Zakazane jest wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów, na którym są składowane zmieszane odpady komunalne lub niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne z innymi rodzajami odpadów.
2.
Dopuszcza się wydobywanie odpadów, o których mowa w ust. 1, w przypadku rozbiórki składowiska odpadów, w tym zrekultywowanego składowiska odpadów, jeżeli:
1)
w inny sposób nie można usunąć negatywnego oddziaływania składowiska odpadów na środowisko;
2)
jest to konieczne w związku z realizacją planowanego przedsięwzięcia w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
Art. 146.
1.
Zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wymaga uzyskania zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
2.
Zgoda jest wydawana, w drodze decyzji, przez właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, na wniosek złożony przez zarządzającego składowiskiem odpadów.
3.
Wniosek o wyrażenie zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części zawiera:
1)
datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów lub jego wydzielonej części;
2)
określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem;
3)
określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;
4)
termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
4.
Jeżeli określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, lub określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem lub tą rekultywacją wymaga zmiany instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany równocześnie z wnioskiem o wydanie zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części złożyć wniosek o zatwierdzenie nowej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów.
5.
Przed wydaniem zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na wniosek właściwego organu, o którym mowa w art. 129 ust. 1, oraz z udziałem przedstawiciela tego organu przeprowadza kontrolę składowiska odpadów.
6.
Kontroli, o której mowa w ust. 5, nie przeprowadza się, jeżeli konieczność zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wynika z zarządzenia pokontrolnego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
Art. 147.
1.
Decyzja o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części zawiera:
1)
datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów lub jego wydzielonej części, przy czym data ta nie może być późniejsza niż 3 miesiące od dnia doręczenia tej decyzji;
2)
określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem;
3)
określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;
4)
termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;
5)
określenie sposobu sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów lub jego wydzieloną częścią, w tym monitoringu, oraz warunki wykonywania tego nadzoru.
2.
Zarządzający składowiskiem odpadów zawiadamia właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o wykonaniu prac rekultywacyjnych określonych w decyzji o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów.
Art. 148.
1.
W przypadku gdy zarządzający składowiskiem odpadów nie wystąpił z wnioskiem o wyrażenie zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, a zachodzą następujące okoliczności:
1)
składowisko odpadów lub jego wydzielona część nie spełnia wymogów technicznych lub formalnych określonych w przepisach prawa lub
2)
w wyniku przeprowadzonej kontroli wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdzi, że na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, na którym są składowane odpady komunalne, co najmniej od roku nie są przyjmowane odpady, lub
3)
pojemność składowiska odpadów, określona w zatwierdzonej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, została zapełniona
-
właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, sporządza ekspertyzę dotyczącą zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
2.
Ekspertyza dotycząca zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części określa w szczególności:
1)
techniczny sposób zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem;
2)
sposób rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;
3)
sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów lub jego wydzieloną częścią, w tym monitoringu, oraz warunki wykonywania tego nadzoru.
3.
Na podstawie ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, z urzędu, wydaje decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
4.
Wydając decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, jednocześnie wydaje, z urzędu, decyzję zatwierdzającą nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 149.
1.
Decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części i instrukcję prowadzenia składowiska odpadów wraz z decyzją zatwierdzającą tę instrukcję jest obowiązany wykonać zarządzający składowiskiem odpadów.
2.
W przypadku gdy zarządzającego składowiskiem odpadów nie można zidentyfikować lub egzekucja okazała się bezskuteczna, obowiązanym do wykonania decyzji, o których mowa w ust. 1, jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta, właściwy ze względu na lokalizację składowiska odpadów.
3.
Władający powierzchnią ziemi jest obowiązany umożliwić wykonanie decyzji, o których mowa w ust. 1.
4.
Decyzja o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części zawiera:
1)
datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów lub jego wydzielonej części;
2)
określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem;
3)
określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;
4)
termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;
5)
sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów lub jego wydzieloną częścią, w tym monitoringu, oraz warunki wykonywania tego nadzoru.
5.
Decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wydaje się nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wykonania ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
6.
Przepis art. 147 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 150.
1.
Koszty sporządzenia ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz nowej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, o których mowa w art. 148 ust. 1, ponosi zarządzający składowiskiem odpadów.
2.
Na pokrycie kosztów związanych:
1)
ze sporządzeniem ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz nowej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów,
2)
z zamknięciem składowiska odpadów lub jego wydzielonej części w przypadkach, o których mowa w art. 149 ust. 2
-
mogą być przeznaczone środki finansowe z ustanowionego zabezpieczenia roszczeń.
Art. 151.
1.
Zmiana zarządzającego składowiskiem odpadów wymaga:
1)
przeniesienia na podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów praw i obowiązków wynikających z decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów oraz odpowiednio z:
a)
pozwolenia zintegrowanego albo zezwolenia na przetwarzanie odpadów,
b)
zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części lub decyzji o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;
2)
uzyskania przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska odpadów.
2.
Warunkiem przejęcia składowiska odpadów jest ustanowienie zabezpieczenia roszczeń przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów oraz wyrażenie zgody przez:
1)
podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów – na przyjęcie wszystkich praw i obowiązków zawartych w decyzjach, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2)
zarządzającego dotychczas składowiskiem odpadów – na przejęcie składowiska odpadów przez podmiot, o którym mowa w pkt 1.
3.
Podmioty, o których mowa w ust. 2, wyrażają zgodę, składając pisemne oświadczenia.
4.
Przeniesienie praw i obowiązków może nastąpić w przypadku, gdy podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów daje rękojmię prawidłowego wykonania obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
5.
Przeniesienie praw i obowiązków z pozwolenia zintegrowanego następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
6.
Przeniesienie praw i obowiązków następuje na wniosek podmiotu zainteresowanego przejęciem składowiska odpadów.
7.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, dołącza się oświadczenia, o których mowa w ust. 3, oraz dokumenty i oświadczenia potwierdzające możliwość prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
8.
Przeniesienie praw i obowiązków lub odmowa przeniesienia praw i obowiązków następuje w drodze decyzji właściwego organu, o którym mowa w art. 129 ust. 1.
Art. 152.
1.
Podmiot, który uzyskał decyzję o przeniesieniu praw i obowiązków oraz tytuł prawny do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska, przejmuje wszystkie prawa i obowiązki wynikające z decyzji, o których mowa w art. 151 ust. 1 pkt 1.
2.
Z dniem uzyskania przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, tytułu prawnego, środki zgromadzone na funduszu rekultywacyjnym przechodzą, z mocy prawa, na podmiot, który uzyskał decyzję o przeniesieniu praw i obowiązków.
3.
W decyzji o przeniesieniu praw i obowiązków zatwierdza się wysokość i formę ustanowionego zabezpieczenia roszczeń.
Art. 153.
Zarządzający dotychczas składowiskiem odpadów może złożyć wniosek o zwrot ustanowionego zabezpieczenia roszczeń po uzyskaniu przez nowego zarządzającego składowiskiem tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.
Art. 154.
1.
Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wywołuje skutki prawne po uzyskaniu przez wnioskodawcę tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.
2.
Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wygasa po upływie roku od dnia jej doręczenia, jeżeli wnioskodawca nie uzyskał tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.
Art. 154a.
Przepisów art. 103-154 nie stosuje się do składowania odpadów wydobywczych pochodzących z poszukiwania, rozpoznawania, wydobywania, przeróbki i magazynowania kopalin ze złóż.
Rozdział 2
Termiczne przekształcanie odpadów
Art. 155.
Termiczne przekształcanie odpadów prowadzi się wyłącznie w spalarniach odpadów lub we współspalarniach odpadów, z zastrzeżeniem art. 31.
Art. 156.
1.
Zarządzającym spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest podmiot prowadzący termiczne przekształcanie odpadów odpowiednio w spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.
2.
Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest obowiązany zatrudniać na stanowisku kierownika spalarni odpadów lub współspalarni odpadów wyłącznie osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 157.
1.
Spalarnie odpadów oraz współspalarnie odpadów są projektowane, budowane, wyposażane i użytkowane w sposób zapewniający osiągnięcie poziomu termicznego przekształcania odpadów, przy którym ilość i szkodliwość dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, odpadów i innych emisji powstających wskutek termicznego przekształcania odpadów będzie jak najmniejsza.
2.
Jeżeli do termicznego przekształcania odpadów stosuje się procesy inne niż utlenianie, takie jak piroliza, zgazowanie lub proces plazmowy, wówczas spalarnia odpadów lub współspalarnia odpadów obejmuje zarówno te procesy, jak i następujący po nich proces spalania substancji powstających podczas tych procesów termicznego przekształcania odpadów.
Art. 158.
1.
Termiczne przekształcanie:
1)
odpadów niebezpiecznych,
2)
stałych odpadów komunalnych
-
stanowi proces unieszkodliwiania D10, wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy.
2.
Termiczne przekształcanie, w celu odzysku energii:
1)
odpadów opakowaniowych,
2)
odpadów innych niż niebezpieczne,
3)
stałych odpadów komunalnych w spalarniach odpadów przeznaczonych do przetwarzania stałych odpadów komunalnych, których efektywność energetyczna jest co najmniej równa wartościom określonym w załączniku nr 1 do ustawy,
4)
odpadów, o których mowa w art. 163
-
stanowi proces odzysku R1, wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy.
2a.
Zakazuje się przekazywania do termicznego przekształcania odpadów selektywnie zebranych w celu przygotowania ich do ponownego użycia lub recyklingu, z wyjątkiem odpadów powstających w wyniku dalszego przetwarzania odpadów selektywnie zebranych, jeżeli w tym przypadku termiczne przekształcanie zapewnia wynik najlepszy dla środowiska, zgodnie z hierarchią sposobów postępowania z odpadami.
3.
Zakazuje się przekazywania niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych do termicznego przekształcania.
4.
Dopuszcza się przekazywanie niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych do termicznego przekształcania, jeżeli został spełniony warunek, o którym mowa w art. 9e ust. 1d ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
Art. 159.
1.
Część energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów zawierających frakcje biodegradowalne może stanowić energię z odnawialnego źródła energii, jeżeli są spełnione warunki techniczne zakwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcenia odpadów jako energii z odnawialnego źródła energii, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.
2.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne kwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów jako energii z odnawialnego źródła energii, kierując się możliwościami technicznymi, frakcjami biodegradowalnymi zawartymi w określonych rodzajach odpadów oraz ochroną środowiska.
Art. 160.
1.
Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest obowiązany, w czasie przyjmowania i termicznego przekształcania odpadów, do podejmowania niezbędnych środków ostrożności mających na celu zapobieżenie lub ograniczenie negatywnych skutków dla środowiska, w szczególności w odniesieniu do zanieczyszczeń powietrza,gleby, wód powierzchniowych i gruntowych oraz zapachów i hałasu, a także bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, oraz przestrzegania wymagań w zakresie termicznego przekształcania odpadów.
2.
Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, przyjmując odpady do ich termicznego przekształcenia, jest obowiązany również do:
1)
ustalenia masy odpadów;
2)
sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w:
a)
karcie przekazania odpadów,
b)
dokumentach wymaganych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów - w przypadku przywozu odpadów z zagranicy,
c)
dokumentach wymaganych przepisami o transporcie towarów niebezpiecznych – w przypadku transportu odpadów stanowiących towary niebezpieczne.
3.
Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, przyjmując odpady niebezpieczne do ich termicznego przekształcenia, jest obowiązany również do:
1)
zapoznania się z przekazywanym przez posiadacza odpadów opisem odpadów, który powinien obejmować:
a)
stan fizyczny i skład chemiczny odpadów niebezpiecznych oraz informacje niezbędne do dokonania oceny przydatności tych odpadów do procesu termicznego przekształcenia odpadów,
c)
wskazanie substancji, z którymi te odpady nie mogą być łączone w celu ich łącznego termicznego przekształcenia,
d)
niezbędne środki ostrożności związane z postępowaniem z tymi odpadami;
2)
pobrania próbek, przed rozładowaniem odpadów, w celu zweryfikowania zgodności stanu fizycznego i składu chemicznego oraz właściwości odpadów z opisem, o którym mowa w pkt 1;
3)
przechowywania próbek, o których mowa w pkt 2, przez okres co najmniej jednego miesiąca po termicznym przekształceniu odpadów.
4.
Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się do odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych.
5.
Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, termicznie przekształcając odpady, jest obowiązany do:
1)
badania fizycznych i chemicznych właściwości odpadów powstałych w wyniku termicznego przekształcania odpadów, w tym w szczególności rozpuszczalnych frakcji metali ciężkich
2)
transportu i magazynowania odpadów w postaci pylistej, powstałych w wyniku termicznego przekształcania odpadów, w zamkniętych pojemnikach;
3)
określenia bezpiecznej trasy transportu odpadów niebezpiecznych powstałych w wyniku termicznego przekształcania odpadów, jeżeli odpadów tych nie udało się poddać odzyskowi lub unieszkodliwić w miejscu ich powstania.
6.
Przepisów ust. 3 nie stosuje się do wytwórcy odpadów, który termicznie przekształca wyłącznie własne odpady w miejscu ich powstania, pod warunkiem dotrzymywania wymagań dla spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.
7.
Spalanie lub współspalanie odpadów z odzyskiem energii odbywa się przy zachowaniu wysokiego poziomu efektywności energetycznej.
8.
Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów, z wyjątkiem odpadów medycznych i weterynaryjnych, oraz sposoby postępowania z odpadami powstałymi w wyniku termicznego przekształcania odpadów, kierując się właściwościami odpadów i ochroną środowiska.
Art. 161.
1.
W przypadku niewykonania przez zarządzającego spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów obowiązków, o których mowa w art. 155–160, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, może wydać decyzję o wstrzymaniu termicznego przekształcania odpadów w tej spalarni lub współspalarni.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek zarządzającego spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, może, w drodze postanowienia, ustalić termin do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, zawieszając na ten czas postępowanie. Termin ten nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.
3.
W przypadku nieusunięcia nieprawidłowości w ustalonym terminie, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzyma, w drodze decyzji, termiczne przekształcanie odpadów w spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.
4.
W decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 3, określa się również termin wstrzymania termicznego przekształcania odpadów, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla życia lub zdrowia ludzi, lub dla środowiska wstrzymania termicznego przekształcania odpadów. Termin ten nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia decyzji.
5.
Postępowanie w sprawie wydania decyzji o wstrzymaniu termicznego przekształcania odpadów wszczyna się z urzędu.
6.
Decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 3, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia lub zdrowia ludzi, lub dla środowiska.
Art. 162.
1.
Wstrzymanie termicznego przekształcania odpadów nie wyłącza obowiązku usunięcia skutków termicznego przekształcenia odpadów na koszt zarządzającego spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów.
2.
Po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania działalności, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na wniosek zarządzającego spalarnią lub współspalarnią odpadów, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na podjęcie termicznego przekształcania odpadów.
3.
W przypadku wstrzymania termicznego przekształcania odpadów na okres dłuższy niż rok cofa się zezwolenie na przetwarzanie odpadów.
Art. 163.
1.
Przepisów art. 155–162 nie stosuje się do instalacji termicznie przekształcających wyłącznie odpady:
1)
roślinne z rolnictwa i leśnictwa;
2)
roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną energię cieplną;
3)
włókniste, roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu produkcji, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana;
5)
drewna, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, w skład których wchodzą w szczególności odpady drewna pochodzącego z budowy, remontów i rozbiórki obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej;
6)
pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy i gazu ziemnego na platformach wydobywczych na morzu oraz spalanych na tych platformach.
2.
Przepisów art. 155–162 nie stosuje się również do eksperymentalnych instalacji wykorzystywanych do badań, rozwoju i testowania prowadzonych w celu poprawy procesu spalania, w których jest przetwarzane mniej niż 50 Mg odpadów rocznie, pod warunkiem że instalacje te są eksploatowane w okresie nie dłuższym niż rok.
2a.
Przepisów art. 155-162 nie stosuje się również do instalacji do zgazowania lub pirolizy odpadów, jeżeli gazy powstałe w wyniku procesów zgazowania lub pirolizy są oczyszczone w takim stopniu, że przed spaleniem nie stanowią już odpadów i nie mogą spowodować emisji większych niż w wyniku spalania gazu ziemnego.
3.
Wymagania dotyczące termicznego przekształcania odpadów niebezpiecznych nie mają zastosowania w odniesieniu do następujących odpadów niebezpiecznych:
1)
ciekłych odpadów palnych, w tym olejów odpadowych spełniających łącznie następujące warunki:
a)
zawartość PCB i pentachlorofenolu (PCP) nie przekracza wartości, które powodowałyby, że odpady te są niebezpieczne,
b)
zawartość składników wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy nie przekracza stężeń powodujących, że odpady te są niebezpieczne,
Rozdział 3
Kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami
Art. 164.
Kierownikiem spalarni odpadów, współspalarni odpadów, składowiska odpadów, a także osobą zarządzającą obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych może być wyłącznie osoba posiadająca świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 165.
1.
Świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami wydaje marszałek województwa, po złożeniu przez zainteresowanego, z wynikiem pozytywnym, egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami.
2.
Za wydanie świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami pobiera się opłatę w wysokości 1% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni kwartał, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Art. 166.
1.
Wniosek o przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami zawiera imię i nazwisko wnioskodawcy, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce zamieszkania wnioskodawcy, a także wskazanie zakresu kwalifikacji, o jakie ubiega się wnioskodawca.
2.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dowód uiszczenia opłaty za przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami.
3.
Za przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami pobiera się opłatę w wysokości 34% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 165 ust. 2.
Art. 167.
1.
Egzamin w zakresie gospodarowania odpadami przeprowadza się i świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami wydaje się w następujących zakresach:
1)
termiczne przekształcanie odpadów;
3)
prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych.
2.
Egzamin w zakresie gospodarowania odpadami przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez marszałka województwa.
3.
W skład komisji egzaminacyjnej mogą być powołane osoby posiadające wyższe wykształcenie z zakresu nauk biologicznych, chemicznych, prawa, ochrony środowiska, inżynierii środowiska, inżynierii chemicznej lub technologii chemicznej oraz spełniające szczegółowe wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
4.
Członkom komisji egzaminacyjnej za udział w pracach komisji przysługuje wynagrodzenie, w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
5.
W przypadku uzyskania negatywnego wyniku z egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami zainteresowany może ponownie przystąpić do egzaminu nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od dnia przeprowadzenia egzaminu, z którego uzyskał wynik negatywny.
6.
Opłaty, o których mowa w art. 165 ust. 2 i art. 166 ust. 3, ponosi zainteresowany. Wpływy z tych opłat stanowią dochód budżetu państwa.
7.
Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:
1)
tryb powoływania komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 2, jej skład oraz szczegółowe wymagania wobec członków komisji,
2)
szczegółowy zakres wiadomości podlegających sprawdzeniu na egzaminie w zakresie gospodarowania odpadami,
3)
tryb przeprowadzania egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami,
4)
sposób uiszczenia opłaty związanej z przeprowadzeniem egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami i wydaniem świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami,
5)
wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej,
6)
wzór świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami
-
mając na uwadze konieczność sprawnego przeprowadzenia egzaminu i zapewnienia należytego sprawdzenia wiadomości zainteresowanych oraz kierując się potrzebą zapewnienia prawidłowego unieszkodliwiania odpadów oraz potrzebami ochrony środowiska.
DZIAł IX
Zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez samorząd województwa i przepisy szczególne w postępowaniu o wydanie decyzji z zakresu gospodarki odpadami
Art. 168.
Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 8 ust. 5, art. 23 ust. 4, art. 31 ust. 1, art. 41 ust. 3 pkt 1 i ust. 6, art. 46, art. 47 ust. 1, 1a, 2, 4 i 7, art. 48a ust. 10-13 oraz 15, art. 102b ust. 1 i 4, art. 102c ust. 1, art. 129 ust. 1, art. 130, art. 131 ust. 4, art. 133, art. 134, art. 135 ust. 3 i 4, art. 144 ust. 3, art. 146 ust. 2 i 5, art. 148 ust. 1, 3 i 4, art. 151 ust. 8, art. 165 ust. 1 i art. 167 ust. 2, są zadaniami zleconymi z zakresu administracji rządowej
Art. 169.
Minister właściwy do spraw klimatu jest organem wyższego stopnia w stosunku do marszałka województwa w sprawach, o których mowa w art. 11 ust. 4 i art. 168, z wyjątkiem spraw określonych w art. 165 ust. 1 i art. 167 ust. 2.
Art. 170.
1.
Do postępowań w sprawach zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów, zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów, decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz zgody na wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów nie stosuje się art. 31 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
1a.
Przepis ust. 1 stosuje się do postępowań w sprawach potwierdzenia spełnienia warunków uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny albo stwierdzenia niespełnienia tych warunków.
1b.
Do postępowań w sprawach wydania zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów oraz zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów, poprzedzonych decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, stosuje się przepisy art. 86f ust. 6, art. 86g oraz art. 86h ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
1c.
Do zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów oraz zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów, poprzedzonych decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, stosuje się przepisy art. 72 ust. 6 i 6a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
2.
Stronami postępowań, o których mowa w ust. 1, nie są właściciele nieruchomości sąsiadujących z instalacją lub nieruchomością, na której będzie prowadzone zbieranie odpadów, przetwarzanie odpadów lub wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów.
3.
Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w postępowaniu o wydanie pozwolenia zintegrowanego lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów dla spalarni lub współspalarni odpadów.
DZIAł X
Przepisy karne i administracyjne kary pieniężne
Rozdział 1
Przepisy karne
Art. 171.
Kto prowadzi gospodarkę odpadami niezgodnie z nakazem określonym w art. 16
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 172.
1.
Kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 3, poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone:
1)
stosuje komunalne osady ściekowe albo
2)
unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne albo zakaźne odpady weterynaryjne
podlega karze aresztu albo grzywny.
2.
Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 4 przywozi na obszar województwa odpady, o których mowa w ust. 1, wytworzone poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 1.
Art. 176.
1.
Kto wbrew przepisowi art. 33 ust. 1 prowadzi procesy przetwarzania odpadów w sposób niezapewniający, aby procesy te nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska podlega karze aresztu albo grzywny.
2.
Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 33 ust. 1 prowadzi procesy przetwarzania odpadów w sposób niezapewniający, aby odpady powstające z tych procesów nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska.
Art. 177.
Kto, nie mając zawartej umowy, o której mowa w art. 45 ust. 2, zbiera odpady
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 178.
Kto gospodaruje odpadami niezgodnie z informacjami zgłoszonymi do rejestru, o których mowa w art. 52
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 179.
Kto wbrew przepisom art. 50 ust. 1, art. 59 ust. 1 oraz art. 60 ust. 1 nie składa wniosku o wpis do rejestru, o zmianę wpisu do rejestru lub o wykreślenie z rejestru albo składa wniosek niezgodny ze stanem faktycznym, podlega karze aresztu albo grzywny.
2.
Kto nie dopełnia ciążących na nim obowiązków w zakresie:
1)
posiadania w trakcie transportu odpadów potwierdzenia wygenerowanego z BDO, zgodnie z art. 69 ust. 1a,
2)
posiadania w trakcie transportu odpadów komunalnych potwierdzenia wygenerowanego z BDO, zgodnie z art. 71a ust. 3
3.
Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 72 nie przechowuje przez określony czas, nie udostępnia lub nie przedkłada dokumentów i wszelkich danych, o których mowa w art. 72 ust. 1.
4.
Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 67 ust. 10 albo ust. 11, nie wprowadza albo nie wprowadza w terminie do BDO informacji zawartych w dokumentach ewidencji odpadów sporządzonych w formie określonej w art. 67 ust. 7.
Art. 180a.
Kto, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 76, nie składa sprawozdania, podlega karze grzywny.
Art. 181.
Kto wbrew przepisom art. 85 i art. 88, PCB:
2)
spala na statkach
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 182.
Kto wbrew przepisowi art. 92 miesza oleje odpadowe z innymi odpadami niebezpiecznymi, w tym zawierającymi PCB, w czasie ich zbierania lub magazynowania, jeżeli poziom określonych substancji w olejach odpadowych przekracza dopuszczalne wartości, podlega karze aresztu albo grzywny.
1)
poddaje odzyskowi takie rodzaje odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, których odzysk jest niedopuszczalny zgodnie z art. 94 ust. 1 lub
2)
unieszkodliwia odpady medyczne lub odpady weterynaryjne z naruszeniem art. 95 ust. 1 lub 2
podlega karze aresztu albo grzywny.
2.
Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 95 ust. 3 unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne przez ich współspalanie.
Art. 184.
1.
Kto, nie będąc wytwórcą komunalnych osadów ściekowych, przekazuje do stosowania władającemu powierzchnią ziemi komunalne osady ściekowe
podlega karze aresztu albo grzywny.
2.
Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 96 ust. 8, nie powiadamia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o zamiarze przekazania komunalnych osadów ściekowych władającemu powierzchnią ziemi, na której te osady mają być stosowane.
Art. 185.
1.
Kto niezgodnie z warunkami określonymi w art. 96 ust. 4 lub wbrew zakazom, o których mowa w art. 96 ust. 5 lub 12, stosuje komunalne osady ściekowe
podlega karze aresztu albo grzywny.
2.
Tej samej karze podlega wytwórca komunalnych osadów ściekowych, który niezgodnie z art. 96 ust. 6 i 7, przed stosowaniem, nie poddaje badaniom komunalnych osadów ściekowych oraz gruntów, na których osady te mają być stosowane albo nie przekazuje wraz z komunalnymi osadami ściekowymi informacji o dawkach osadów oraz wyników badań.
Art. 186.
Kto, będąc władającym powierzchnią ziemi, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 96 ust. 10, nie przechowuje wyników badań lub informacji, o których mowa w art. 96 ust. 6 i 7
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 187.
Kto wbrew przepisowi art. 97, unieszkodliwia poprzez odprowadzanie do morza, w tym lokowanie na dnie morza, odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 188.
Kto, prowadząc punkt zbierania odpadów metali, przyjmuje odpady metali inne niż metalowe odpady opakowaniowe po produktach żywnościowych:
1)
bez potwierdzenia tożsamości osoby przekazującej te odpady, lub
2)
bez wypełnienia formularza przyjęcia odpadów metali, lub
3)
wypełniając formularz przyjęcia odpadów metali niezgodnie ze stanem rzeczywistym
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 189.
1.
Kto, będąc zarządzającym składowiskiem odpadów, przyjmuje do składowania odpady, w stosunku do których:
1)
nie została sporządzona podstawowa charakterystyka odpadów, o której mowa w art. 110 ust. 2, lub
2)
nie przeprowadzono testu zgodności, o którym mowa w art. 113 ust. 1, o ile jest wymagany
podlega karze aresztu albo grzywny.
2.
Tej samej karze podlega, kto, będąc zarządzającym składowiskiem odpadów, nie dopełnia ciążących na nim obowiązków w zakresie:
1)
dokonania weryfikacji, o której mowa w art. 114 ust. 2, lub
2)
pobierania i przechowywania próbek odpadów dostarczonych do składowania na składowisko odpadów zgodnie z art. 115 ust. 1, lub
3)
ustalenia masy odpadów przyjmowanych do składowania, zgodnie z art. 119 pkt 1, lub
4)
sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadów lub dokumentach wymaganych przy międzynarodowym przemieszczaniu odpadów, zgodnie z art. 119 pkt 2, lub
5)
sprawdzenia pojemników i certyfikatu wymaganych dla składowania odpadów rtęci metalicznej, zgodnie z art. 119 pkt 3, lub
6)
odmowy przyjęcia odpadów do składowania na składowisku odpadów w przypadkach, o których mowa w art. 120 ust. 1, lub
7)
zapewnienia selektywnego składowania odpadów, o którym mowa w art. 121 ust. 1, składowanych na składowisku odpadów, z uwzględnieniem warunku określonego w art. 121 ust. 2, lub
8)
prowadzenia monitoringu składowiska odpadów, zgodnie z art. 124 ust. 4, lub
9)
przekazywania wyników monitoringu składowiska odpadów wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, zgodnie z art. 124 ust. 5, lub
10)
utrzymywania i prowadzenia składowiska odpadów w sposób zapewniający właściwe funkcjonowanie urządzeń technicznych stanowiących wyposażenie składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań sanitarnych, bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także wymagań ochrony środowiska, zgodnie z instrukcją prowadzenia składowiska odpadów i decyzją zatwierdzającą tę instrukcję, zgodnie z art. 135 ust. 2, lub
11)
powiadamiania wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego o stwierdzonych na składowisku odpadów zmianach obserwowanych parametrów, zgodnie z art. 138, lub
12)
przechowywania dokumentów, na podstawie których jest sporządzane sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami do czasu zamknięcia składowiska odpadów oraz przekazania tych dokumentów następnemu zarządzającemu składowiskiem lub władającemu powierzchnią ziemi, zgodnie z art. 78 ust. 2 i 3, lub
13)
zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisko odpadów lub jego wydzielonej części w przypadku uzyskania zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, o której mowa w art. 146 ust. 1, albo decyzji o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, o której mowa w art. 148 ust. 3.
Art. 190.
Kto zatrudnia, wbrew przepisom art. 132 i art. 156 ust. 2, na stanowisku kierownika składowiska odpadów, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów, osobę nieposiadającą świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonego procesu unieszkodliwiania odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 191.
Kto, wbrew przepisowi art. 155, termicznie przekształca odpady poza spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 192.
Kto będąc zarządzającym spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów:
1)
przyjmując odpady do ich termicznego przekształcenia, nie ustala masy odpadów lub nie sprawdza zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w dokumentach, o których mowa w art. 160 ust. 2 pkt 2, lub
2)
przyjmując odpady niebezpieczne do ich termicznego przekształcenia, nie zapoznaje się z opisem odpadów lub nie pobiera, lub nie przechowuje próbek tych odpadów, zgodnie z art. 160 ust. 3
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 193.
Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 171–192 następuje na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848, z późn. zm.
19)).
Rozdział 2
Administracyjne kary pieniężne
Art. 194.
1.
Administracyjną karę pieniężną wymierza się za:
1)
zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne, o której mowa w art. 5, przez ich rozcieńczanie lub mieszanie ze sobą, lub z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia początkowego stężenia substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom określony dla odpadów niebezpiecznych;
2)
mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszanie odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne lub mieszanie odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami, w tym rozcieńczanie substancji, o którym mowa w art. 21 ust. 1, lub mieszanie tych odpadów, wbrew warunkom, o których mowa w art. 21 ust. 2;
2a)
transport odpadów niezgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 24;
2b)
magazynowanie odpadów niezgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 25 ust. 1-6;
2c)
nieprowadzenie wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów albo prowadzenie tego systemu niezgodnie z przepisami art. 25 ust. 6a;
2d)
przekazywanie odpadów powstających w procesie mechaniczno-biologicznego przetwarzania niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych lub pozostałości z sortowania odpadów komunalnych, przeznaczonych do składowania, do instalacji komunalnej niezgodnie z przepisem art. 29a ust. 2;
3)
zbieranie odpadów wbrew zakazom, o których mowa w art. 23 ust. 2;
3a)
zlecanie wykonywania obowiązku gospodarowania odpadami podmiotom, które nie uzyskały wymaganych decyzji lub wymaganego wpisu do rejestru, wbrew przepisom art. 27 ust. 2;
4)
nieutrzymywanie zabezpieczenia roszczeń wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 48a ust. 11, lub niezłożenie wniosku o zmianę formy lub wysokości zabezpieczenia roszczeń zgodnie z art. 48a ust. 8.
5)
prowadzenie działalności w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, bez wymaganego wpisu do rejestru;
5a)
nieumieszczanie numeru rejestrowego na dokumentach sporządzanych w związku z prowadzoną działalnością, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 63;
5b)
nieprowadzenie ewidencji odpadów albo prowadzenie tej ewidencji w sposób nieterminowy lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym;
6)
dokonanie zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi, wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 93;
6a)
nieprowadzenie selektywnego zbierania, odbierania i sortowania odpadów budowlanych i rozbiórkowych, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 101a;
7)
rozcieńczanie lub sporządzanie mieszanin odpadów ze sobą lub z innymi substancjami lub przedmiotami, o którym mowa w art. 122 ust. 3;
8)
wydobywanie odpadów, niezgodnie z przepisami, o których mowa w art. 143 ust. 2 i art. 144;
8a)
przekazywanie do termicznego przekształcania odpadów selektywnie zebranych w celu przygotowania ich do ponownego użycia lub recyklingu, wbrew obowiązkowi określonemu w art. 158 ust. 2a;
9)
przekazywanie niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych do termicznego przekształcania niezgodnie z przepisami art. 158 ust. 3 i 4.
2.
Przepisów ust. 1 i 4 nie stosuje się, w przypadku gdy za naruszenie może być ustalona opłata podwyższona, o której mowa w art. 293 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.
3.
Administracyjna kara pieniężna za naruszenia, o których mowa w ust. 1, wynosi nie mniej niż 1000 zł i nie może przekroczyć 1 000 000 zł.
4.
Administracyjną karę pieniężną wymierza się za zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia, o którym mowa w art. 41. Kara wynosi nie mniej niż 1000 zł i nie może przekroczyć 1 000 000 zł.
5.
Administracyjną karę pieniężną wymierza się za gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem, o którym mowa w art. 41. Kara wynosi nie mniej niż 1000 zł i nie może przekroczyć 1 000 000 zł.
7.
Wysokość kary, o której mowa w ust. 4 i 5, ustala się, uwzględniając ilość i właściwości odpadów, okoliczności naruszenia przepisów ustawy oraz przesłanki określone w art. 199.
Art. 194a.
Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 194 ust. 4 i 5, wymierza się w wysokości dwukrotności kwoty określonej w art. 194 ust. 4 lub 5, w przypadku gdy wymierza się ją po raz drugi lub kolejny.
Art. 194b.
1.
Administracyjną karę pieniężną wymierza się za niedostarczanie odpadów przez transportującego odpady, wbrew przepisom art. 24 ust. 4, do:
2)
miejsca przeznaczenia odpadów
-
wskazanego przez zlecającego usługę transportu odpadów.
2.
Kara, o której mowa w ust. 1, wynosi nie mniej niż 1000 zł i nie może przekroczyć 100 000 zł.
Art. 195.
Kto, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 233 ust. 2, transportuje odpady bez uzyskania zezwolenia na transport odpadów lub wpisu do rejestru
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 2000 do 10 000 zł.
Art. 195a.
1.
Starosta, który wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 24a ust. 4, nie utworzył miejsca spełniającego warunki magazynowania odpadów podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 10 000 do 100 000 zł.
2.
Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza się na koniec każdego roku, w którym nie został zrealizowany obowiązek, o którym mowa w art. 24a ust. 4.
Art. 195b.
Organ, który wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 24a ust. 3, nie wyznacza w wojewódzkim planie gospodarki odpadami miejsca spełniającego warunki magazynowania podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 10 000 do 100 000 zł.
Art. 195c.
Kary, o których mowa w art. 195a i art. 195b, wymierza wojewódzki inspektor ochrony środowiska, biorąc pod uwagę liczbę i wagę stwierdzonych uchybień oraz naruszonych przez organ obowiązków.
Art. 196.
Administracyjną karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska właściwy ze względu na miejsce wytwarzania lub gospodarowania odpadami.
Art. 197.
Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenie w szczególności na podstawie:
1)
kontroli, w tym dokonanych w ich trakcie pomiarów lub za pomocą innych środków;
2)
pomiarów i badań prowadzonych przez podmiot obowiązany do takich pomiarów i badań;
3)
zawiadomienia dokonanego odpowiednio przez marszałka województwa, regionalnego dyrektora ochrony środowiska lub ministra właściwego do spraw klimatu.
Art. 198.
W decyzji wymierzającej administracyjną karę pieniężną określa się w szczególności:
1)
rodzaj naruszenia i dzień stwierdzenia naruszenia;
2)
wysokość administracyjnej kary pieniężnej.
Art. 199.
Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej wojewódzki inspektor ochrony środowiska uwzględnia rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia.
Art. 201.
1.
Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej stała się ostateczna, na odrębny rachunek bankowy właściwego odpowiednio wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
2.
Wpływy z administracyjnych kar pieniężnych wojewódzki inspektor ochrony środowiska przekazuje na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w terminie do końca następnego miesiąca po upływie każdego kwartału.
Art. 202.
W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.
20)), z tym że uprawnienia organu podatkowego przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
DZIAł XI
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Rozdział 1
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 203.
Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Art. 206.
W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391 i 951) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 6r po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku przejęcia przez związek międzygminny zadań gminy, o których mowa w art. 3 ust. 2 w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi, opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi mogą stanowić w całości lub w części dochód związku międzygminnego.”;
2)
w art. 9c dodaje się ust. 9 i 10 w brzmieniu:
„9. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazuje marszałkowi województwa wykaz podmiotów wpisanych w danym miesiącu do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości oraz wykreślonych z tego rejestru, zawierający dane, o których mowa w art. 9b ust. 4.
10. Wykaz, o którym mowa w ust. 9, jest przekazywany do końca miesiąca następującego po okresie objętym wykazem.”;
Art. 207.
W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.
25)) wprowadza się następujące zmiany:
a)
pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) odpadach – rozumie się przez to odpady w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21);”,
b)
pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) PCB – rozumie się przez to substancje, o których mowa w art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”;
2)
w art. 147 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Jeżeli wykonane przez prowadzącego instalację do termicznego przekształcania odpadów pomiary wykażą, że zostały przekroczone dopuszczalne wielkości emisji do wód, ustanowione w odrębnych przepisach, prowadzący instalację jest obowiązany w ciągu 24 godzin od momentu stwierdzenia przekroczenia tych emisji powiadomić o tym organ ochrony środowiska właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego.”;
3)
po art. 180 dodaje się art. 180a w brzmieniu:
„Art. 180a. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do wytwarzania odpadów:
1) o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
2) o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.”;
4)
w art. 181 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Do pozwolenia zintegrowanego i pozwolenia na wytwarzanie odpadów nie stosuje się art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.26)).”;
a)
po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:
„2b. Wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 4, zawiera dodatkowo:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i właściwości;
3) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
4) wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;
5) opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów;
6) wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzajów magazynowanych odpadów.”,
b)
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dodatkowe wymagania dotyczące wniosku o wydanie pozwolenia określają art. 208 i art. 221.”;
6)
w art. 186 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) nie są spełnione wymagania, o których mowa w art. 141 ust. 2, art. 143 i art. 204 ust. 1, a w przypadku pozwolenia na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 4, oraz pozwolenia zintegrowanego – także jeżeli zamierzony sposób gospodarowania odpadami jest niezgodny z planami gospodarki odpadami, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”;
a)
po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:
„2b. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów określa dodatkowo:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i właściwości;
3) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
4) wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;
5) opis sposobu dalszego gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów;
6) wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzaju magazynowanych odpadów.”,
b)
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dodatkowe wymagania dotyczące pozwolenia określają przepisy art. 211 i art. 224.”;
8)
w art. 193 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 7 i 8 w brzmieniu:
„7) w przypadku wstrzymania użytkowania składowiska na czas dłuższy niż rok;
8) w przypadku wstrzymania termicznego przekształcania odpadów na czas dłuższy niż rok.”;
9)
w art. 293 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Za składowanie odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów podmiot korzystający ze środowiska ponosi, z zastrzeżeniem ust. 3–5, opłaty podwyższone w wysokości 0,05 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania.
2. Magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania traktuje się jako składowanie odpadów bez wymaganej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska, z zastrzeżeniem ust. 3.”;
10)
w art. 298 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) naruszenie warunków decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów albo decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów, wymaganych przepisami ustawy o odpadach, co do rodzaju i sposobów składowania lub magazynowania odpadów;”;
11)
w art. 309 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Za składowanie odpadów z naruszeniem warunków dotyczących rodzaju i sposobów składowania odpadów, określonych w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska, lub magazynowanie odpadów z naruszeniem decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów wymierza się karę w wysokości 0,1 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania.”;
12)
w art. 319 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Jeżeli odroczeniu podlegały opłaty albo kary wymierzone w związku ze składowaniem lub magazynowaniem odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów lub bez decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów albo wymierzone za przekroczenie warunków określonych w decyzji, w razie terminowego zrealizowania przedsięwzięcia właściwy organ stwierdza, w drodze decyzji, umorzenie odroczonych opłat albo kar.”;
13)
w art. 400a w ust. 1:
a)
pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) koszty gospodarowania odpadami z wypadków, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b)
po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
„8a) wykonywanie badań i pomiarów związanych z odpadami, prowadzenie postępowań administracyjnych oraz uczestniczenie w postępowaniach przed sądami;”;
-
pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) wpływy z opłat produktowych pobieranych na podstawie przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej;”,
-
pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) wpływy z opłat, o których mowa w art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, a także wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 80 ust. 2–9 tej ustawy;”,
-
pkt 11a otrzymuje brzmienie:
„11a) wpływy z administracyjnych kar pieniężnych wymierzanych na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b)
w ust. 8 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wpływy z opłat, o których mowa w art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, a także wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 80 ust. 2–9 tej ustawy;”;
16)
w art. 401c ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Środki Narodowego Funduszu w wysokości nie mniejszej niż kwota przychodów, o których mowa
w art. 401 ust. 7 pkt 8–13, po pomniejszeniu o koszty obsługi tych przychodów, przeznacza się na:
1) dofinansowanie przedsięwzięć i zadań związanych z gospodarowaniem odpadami, zapobieganiem powstawaniu odpadów oraz edukację ekologiczną;
2) finansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji;
3) utworzenie i wdrażanie Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
4) dofinansowanie działań w zakresie:
a) gospodarowania odpadami w przypadkach, o których mowa w art. 23–25, rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów,
b) szkolenia organów administracji publicznej wykonujących obowiązki Rzeczypospolitej Polskiej związane z kontrolą i nadzorem nad międzynarodowym przemieszczaniem odpadów,
c) zakupu sprzętu i oprogramowania dla organów, o których mowa w lit. b.”;
a)
ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Zarząd województwa przed przekazaniem na rachunek Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich funduszy wpływów z opłat, o których mowa w art. 401 ust. 1, pomniejsza je o:
1) 3% – w przypadku województw, w których wpływy z opłat w poprzednim roku kalendarzowym wyniosły do 100 mln zł,
2) 1,5% – w przypadku województw, w których wpływy z opłat w poprzednim roku kalendarzowym wyniosły powyżej 100 mln zł.”,
b)
po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:
„2b. Kwotę uzyskaną z tytułu pomniejszenia, o którym mowa w ust. 2a, przeznacza się na:
1) tworzenie i modyfikację baz danych zawierających informacje o podmiotach korzystających ze środowiska;
2) zatrudnianie osób zajmujących się kontrolą oraz windykacją opłat za korzystanie ze środowiska.”,
c)
ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Wpływy z tytułu opłat i kar za składowanie i magazynowanie odpadów stanowią w 50% dochód budżetu gminy, a w 10% dochód budżetu powiatu, na których obszarze są składowane odpady. Jeżeli składowisko odpadów jest zlokalizowane na obszarze więcej niż jednego powiatu lub więcej niż jednej gminy, dochód podlega podziałowi proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez składowisko na obszarze tych powiatów i gmin. W przypadku gdy gmina należy do związku międzygminnego, którego zadaniem statutowym jest gospodarka odpadami, wpływy należne gminie stanowią wyłączny dochód budżetu tego związku międzygminnego i są przeznaczone na jego cele statutowe.”,
d)
ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Wpływy z opłat, o których mowa w art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 69 ust. 2, a także z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 80 ust. 2–9 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, odpowiednio wojewódzkie fundusze, Główny Inspektor Ochrony Środowiska i wojewódzcy inspektorzy ochrony środowiska przekazują na rachunek bankowy Narodowego Funduszu, w terminie do końca następnego miesiąca po upływie każdego kwartału.”,
e)
uchyla się ust. 12 i 14;
e)
w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) złożył w terminie sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”.
Art. 208.
W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.
29)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 5a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań, o których mowa w ust. 1, może zlecić działania edukacyjne w zakresie właściwego gospodarowania odpadami opakowaniowymi organizacji odzysku, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm.30)).”;
2)
po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
„Art. 6a. Producent, importer, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach podlega, w zakresie prowadzonej działalności, wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
3)
art. 7 otrzymuje brzmienie:
„Art. 7. Producent, importer, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań oraz eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach są obowiązani do sporządzania rocznych sprawozdań zawierających informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a–d oraz lit. f ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
4)
art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. Obowiązki producenta, importera i dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów w opakowaniach w zakresie osiągania poziomów odzysku i recyklingu określa ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej.”;
5)
art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15. Jednostki handlu detalicznego powierzchni handlowej powyżej 2000 m2 są obowiązane do prowadzenia na własny koszt selektywnego zbierania, w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, odpadów opakowaniowych po produktach w opakowaniach, które znajdują się w ich ofercie handlowej.”;
6)
uchyla się rozdział 5;
Art. 209.
W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm.
31)) wprowadza się następujące zmiany:
a)
ust. 9a i 9b otrzymują brzmienie:
„9a. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów odzysku dla odpadów opakowaniowych i poużytkowych do odzysku zalicza się procesy R1–R9 i R13 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).
9b. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych do recyklingu zalicza się procesy R2–R9 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b)
ust. 11c otrzymuje brzmienie:
„11c. Przy obliczaniu poziomu recyklingu olejów odpadowych wlicza się wyłącznie masę olejów odpadowych poddanych regeneracji w instalacjach wpisanych do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przedsiębiorca lub organizacja może zlecić wykonanie poszczególnych czynności związanych z odzyskiem i recyklingiem posiadaczowi odpadów spełniającemu wymagania określone w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
3)
w art. 6 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Organizacja odzysku jest obowiązana, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, przedstawić marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę tej organizacji, zaświadczenie wydane przez bank prowadzący rachunek bankowy tej organizacji stwierdzające, że w ciągu całego poprzedniego roku kalendarzowego utrzymywała na odrębnym rachunku bankowym kapitał własny w wysokości co najmniej połowy minimalnego kapitału zakładowego, o którym mowa w ust. 1.”;
4)
art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność polegającą na wytwarzaniu, imporcie lub wewnątrzwspólnotowym nabyciu produktów w opakowaniach, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy, lub produktów, o których mowa w załączniku nr 3 do ustawy, przedsiębiorca prowadzący odzysk lub recykling odpadów opakowaniowych lub odpadów poużytkowych, a także przedsiębiorca dokonujący eksportu odpadów opakowaniowych lub poużytkowych oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów opakowaniowych lub poużytkowych w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi oraz organizacja odzysku, podlegają, w zakresie tej działalności, wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na dokumentach sporządzanych w związku z wykonywaniem działalności w zakresie objętym wpisem do rejestru, o którym mowa w ust. 1.”;
5)
art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, i organizacja odzysku są obowiązani do sporządzania sprawozdań zawierających informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a–d i lit. f oraz pkt 3 lit. a–c ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
a)
ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Przedsiębiorca i organizacja odzysku są obowiązani do prowadzenia dodatkowej ewidencji, obejmującej informacje o:
1) odpowiednio masie opakowań, wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, w których przedsiębiorca wprowadził na rynek krajowy produkty, lub wprowadzonych na rynek krajowy produktów, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, z podziałem na poszczególne ich rodzaje – w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1;
2) wykazie przedsiębiorców, w imieniu których działa organizacja oraz odpowiednio masie opakowań, wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, w których przedsiębiorcy wymienieni w wykazie wprowadzili na rynek krajowy produkty, lub wprowadzonych na rynek krajowy przez przedsiębiorców produktów, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, z podziałem na poszczególne ich rodzaje – w przypadku organizacji.
2. Informacje o:
1) odpowiednio masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych z podziałem na poszczególne ich rodzaje i według sposobu ich odzysku i recyklingu, oraz odpadów poużytkowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje – w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1,
2) odpowiednio masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje i według sposobu ich odzysku i recyklingu, oraz odpadów poużytkowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje – w przypadku organizacji
– są ustalane na podstawie dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling.”,
b)
ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Przedsiębiorca i organizacja są obowiązani do przechowywania dodatkowej ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz dokumentów, o których mowa w ust. 3, 8 i 9, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą.”;
8)
art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15. Przedsiębiorca i organizacja, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 2a, są obowiązani do sporządzenia rocznego sprawozdania, zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. e oraz pkt 3 lit. d ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
11)
art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 37a i art. 37b następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 133, poz. 848, z późn. zm.32)).”.
Art. 210.
W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, 951 i 1513) w art. 92 w ust. 3 pkt 15 otrzymuje brzmienie:
„15) opiniowanie projektów wojewódzkich planów gospodarki odpadami, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) w zakresie ochrony zasobów wodnych;”.
Art. 211.
W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 87 w ust. 1 w pkt 3 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) dokumenty wymagane przy przewozie odpadów, w tym w odniesieniu do transportującego odpady wydane przez właściwy organ potwierdzenie posiadania numeru rejestrowego, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21), o ile wpis do rejestru jest wymagany,”;
2)
w załączniku nr 3 do ustawy w tabeli:
a)
w lp. 4.2 treść w kolumnie II „Wyszczególnienie naruszeń” otrzymuje brzmienie:
„Wykonywanie przewozu drogowego odpadów innych niż niebezpieczne przez transportującego odpady bez wymaganego wpisu do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b)
w lp. 4.3 treść w kolumnie II „Wyszczególnienie naruszeń” otrzymuje brzmienie:
„Wykonywanie przewozu drogowego odpadów niebezpiecznych przez transportującego odpady bez wymaganego wpisu do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”.
Art. 212.
W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, 951 i 1445) w art. 52 w ust. 2:
1)
w pkt 2 lit. b i c otrzymują brzmienie:
„b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych oraz powierzchni terenu podlegającej przekształceniu, przedstawione w formie opisowej i graficznej,
c) określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko;”;
2)
dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) w przypadku lokalizacji składowiska odpadów:
a) docelową rzędną składowiska odpadów,
b) roczną i całkowitą ilość składowanych odpadów oraz rodzaje składowanych odpadów,
c) sposób gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania ścieków,
d) sposób gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub unieszkodliwiania gazu składowiskowego.”.
Art. 213.
W ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202, z późn. zm.
33)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
art. 13 otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. Wprowadzający pojazd podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
2)
art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15. Wprowadzający pojazd sporządza roczne sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i trybie określonych w tej ustawie.”;
3)
po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
„Art. 21a. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
4)
w art. 28 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Przy obliczaniu poziomów recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji do recyklingu zalicza się procesy oznaczone jako R2–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz wymontowanie przedmiotów wyposażenia i części pojazdów przeznaczonych do ponownego użycia.
4. Przy obliczaniu poziomów odzysku odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji do odzysku zalicza się procesy uwzględnione przy obliczaniu poziomu recyklingu oraz procesy oznaczone jako R1 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
5)
art. 30 otrzymuje brzmienie:
„Art. 30. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do sporządzenia rocznego sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
6)
po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
„Art. 32a. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
7)
w art. 35 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do transportu pojazdów wycofanych z eksploatacji do stacji demontażu lub punktu zbierania pojazdów nie stosuje się przepisów art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, chyba że ich stan stwarza zagrożenie dla środowiska.”;
8)
w art. 37 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
9)
w art. 38 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę sporządza roczne sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, sposób wykonania próby strzępienia, o której mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ustalenia średniej zawartości uzyskiwanych frakcji materiałowych dla poszczególnych stacji demontażu.”;
11)
art. 42 otrzymuje brzmienie:
„Art. 42. 1. Marszałek województwa zamieszcza na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu marszałkowskiego wykaz przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu oraz punkty zbierania pojazdów, wpisanych do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje:
1) firmę przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów oraz oznaczenie jego siedziby i adres;
2) adresy stacji demontażu lub punktów zbierania pojazdów.”;
13)
art. 53 otrzymuje brzmienie:
„Art. 53. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 44–51, następuje na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 133, poz. 848, z późn. zm.34)).”.
Art. 214.
W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.
35)) wprowadza się następujące zmiany:
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy art. 21, art. 23, art. 24, art. 26, art. 27, art. 29 i art. 31 dotyczące wprowadzającego sprzęt stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż sprzętu przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 2012 r. poz. 1225), z terytorium kraju do państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska lub do państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.”,
b)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Do przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż sprzętu przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) dotyczące wprowadzającego sprzęt.”;
a)
pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) decyzje związane z gospodarką odpadami – decyzje, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.36));”,
b)
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) odzysk – odzysk w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
c)
pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) recykling – recykling w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
d)
po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) rejestr – rejestr, o którym mowa w art. 49 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
e)
pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) unieszkodliwianiu odpadów – unieszkodliwianie w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
f)
pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) zużyty sprzęt – sprzęt stanowiący odpady w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
3)
w art. 3a ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt nie jest wpisany do rejestru albo będąc wpisanym do rejestru nie realizuje zgodnie z ustawą obowiązków obciążających wprowadzającego sprzęt, obowiązki, o których mowa w art. 18, art. 19, art. 21, art. 24, art. 25, art. 27–34, art. 64 oraz art. 67 przejmuje przedsiębiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia jego sprzętu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia podlega wpisowi do rejestru i we wniosku o wpis do rejestru podaje dane określone dla wprowadzającego sprzęt.”;
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Podstawę obliczenia wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w ust. 1, stanowi w przypadku:
1) wprowadzającego sprzęt, który nie jest wpisany do rejestru – masa sprzętu, który zamierza wprowadzić w danym roku kalendarzowym;
2) wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru – masa sprzętu wprowadzonego w poprzednim roku kalendarzowym.”,
b)
ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, wpisany do rejestru, wnosi zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 30 czerwca roku, którego dotyczy to zabezpieczenie.
5. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który nie jest wpisany do rejestru, wnosi zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w ust. 1, przed złożeniem wniosku o wpis do rejestru.”;
7)
w art. 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Jeżeli wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wniósł zabezpieczenie finansowe w wysokości wyższej niż opłata produktowa wskazana w rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 67, Główny Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia finansowego w wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy środkami należnymi z zabezpieczenia finansowego a należną opłatą produktową.”;
8)
art. 21 otrzymuje brzmienie:
„Art. 21. 1. Wprowadzający sprzęt podlega wpisowi do rejestru.
2. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na fakturach i innych dokumentach w związku z wykonywaniem działalności objętej rejestrem.”;
9)
art. 24 otrzymuje brzmienie:
„Art. 24. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
10)
w art. 27a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wpisany do rejestru liczy poziomy zbierania, o których mowa w ust. 1, w stosunku do masy sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju w poprzednim roku kalendarzowym. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który rozpoczyna działalność w danym roku kalendarzowym, liczy poziomy zbierania, o których mowa w ust. 1, w stosunku do sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju w tym roku kalendarzowym.”;
11)
w art. 29 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wprowadzający sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych i użytkownik tego sprzętu są obowiązani przekazywać zużyty sprzęt do zbierającego zużyty sprzęt lub zakładu przetwarzania, wpisanych do rejestru.”;
12)
w art. 30 ust. 3–5 otrzymują brzmienie:
„3. Przez masę zużytego sprzętu, o której mowa w ust. 1, należy rozumieć masę zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania wpisanego do rejestru.
4. Przy obliczaniu poziomów odzysku zużytego sprzętu do odzysku zalicza się procesy odzysku oznaczone jako R1–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
5. Przy obliczaniu poziomów recyklingu zużytego sprzętu do recyklingu zalicza się procesy odzysku oznaczone jako R2–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
13)
art. 31 otrzymuje brzmienie:
„Art. 31. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret drugie i trzecie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do zawarcia umowy z prowadzącym zakład przetwarzania wpisanym do rejestru, o zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.”,
b)
w ust. 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia marszałkowi województwa, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, wykazu zakładów przetwarzania, z których prowadzącymi zawarł umowę, o której mowa w ust. 1, zawierającego:”;
15)
art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Wprowadzający sprzęt określony w grupie 5, rodzaje 2–5, w załączniku nr 1 do ustawy jest obowiązany do przekazania, w drodze umowy, organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obowiązków określonych w ustawie, z wyłączeniem obowiązków, o których mowa w art. 21–23, art. 25 i art. 26.”;
16)
w art. 37 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 3 w brzmieniu:
„3) uzyskania wpisu do rejestru.”;
17)
art. 38 otrzymuje brzmienie:
„Art. 38. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany przekazać zebrany zużyty sprzęt prowadzącemu zakład przetwarzania wpisanemu do rejestru.”;
18)
art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
19)
w art. 41 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) sprzedaży wyłącznie sprzętu wprowadzanego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru;”;
20)
po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu:
„Art. 43a. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru.”;
21)
w art. 48 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany podać we wniosku o wydanie decyzji w zakresie gospodarki odpadami numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstaje przetwarzany przez niego zużyty sprzęt.”;
22)
art. 49 otrzymuje brzmienie:
„Art. 49. Prowadzący zakład przetwarzania w dokumentach ewidencji odpadów i w sprawozdaniach, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, jest obowiązany podać numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstał przetwarzany przez niego zużyty sprzęt.”;
a)
w ust. 1 pkt 15–17 otrzymują brzmienie:
„15) oznaczenie procesu recyklingu, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
16) oznaczenie innego niż recykling procesu odzysku, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
17) oznaczenie procesu unieszkodliwiania, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b)
ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Zaświadczenia o zużytym sprzęcie i oświadczenia, o których mowa w ust. 6, mogą być wydawane wyłącznie przez prowadzącego zakład przetwarzania, wpisanego do rejestru.”;
24)
art. 51 i art. 52 otrzymują brzmienie:
„Art. 51. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do sporządzania sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.
Art. 52. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przechowywać zaświadczenia o zużytym sprzęcie, zaświadczenia potwierdzające recykling, zaświadczenia potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.”;
a)
w ust. 2 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) oznaczenie procesu recyklingu, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b)
ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Zaświadczenie potwierdzające recykling może być wydawane wyłącznie przez prowadzącego działalność w zakresie recyklingu, wpisanego do rejestru.
5. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu jest obowiązany przechowywać zaświadczenia potwierdzające recykling przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.”;
a)
w ust. 2 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) oznaczenie innego niż recykling procesu odzysku z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b)
ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Zaświadczenie stwierdzające inne niż recykling procesy odzysku może być wydawane wyłącznie przez prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, wpisanego do rejestru.
5. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku jest obowiązany przechowywać zaświadczenia potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku oraz sprawozdania, o których mowa w art. 56, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia i sprawozdania.”;
27)
art. 56 otrzymuje brzmienie:
„Art. 56. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku sporządzają sprawozdania zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 8 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może przejąć obowiązków, o których mowa w art. 21–23, art. 25, art. 26 i art. 32 ust. 1.”,
b)
uchyla się ust. 7 i 8;
29)
w art. 59 ust. 4a otrzymuje brzmienie:
„4a. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, przedstawić marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę tej organizacji zaświadczenie wydane przez bank prowadzący rachunek bankowy tej organizacji stwierdzające, że w ciągu całego poprzedniego roku kalendarzowego utrzymywała na odrębnym rachunku bankowym kapitał własny w wysokości co najmniej połowy minimalnego kapitału zakładowego, o którym mowa w ust. 1.”;
30)
w art. 63 uchyla się ust. 2;
31)
art. 67 otrzymuje brzmienie:
„Art. 67. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret czwarte ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
c)
pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) wbrew przepisowi art. 33 ust. 4, nie przekazuje marszałkowi województwa wykazu zakładów przetwarzania albo przekazuje wykaz zawierający nierzetelne informacje”;
33)
w art. 75 w pkt 2b na końcu skreśla się przecinek i uchyla pkt 3;
34)
w art. 77 w pkt 3 na końcu skreśla się przecinek i uchyla pkt 4;
35)
w art. 78 w pkt 2 na końcu skreśla się przecinek i uchyla pkt 3;
b)
ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy, który wbrew przepisowi art. 41 pkt 1 prowadzi sprzedaż sprzętu pochodzącego od wprowadzającego sprzęt niezarejestrowanego w rejestrze, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.”,
c)
ust. 10–13 otrzymują brzmienie:
„10. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 2–9, wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
11. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2–9, uwzględnia się stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu, a w szczególności masę sprzętu, którą wprowadzający sprzęt wprowadził do obrotu.
12. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 2–9, wnosi się na odrębny rachunek bankowy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
13. W sprawach dotyczących kar pieniężnych, o których mowa w ust. 2–9, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.”.
Art. 215.
W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282, 1448 i 1512) w załączniku wprowadza się następujące zmiany:
-
w ust. 12 w pkt 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„pozwoleń na wprowadzanie substancji i energii do środowiska wydawanych na podstawie przepisów o ochronie środowiska:”,
-
ust. 47 otrzymuje brzmienie:
„47. Decyzja zatwierdzająca instrukcję prowadzenia składowiska odpadów”,
d)
po ust. 48 dodaje się ust. 48a–48e w brzmieniu:
| |
48a. Zgoda na podjęcie wstrzymanej działalności posiadacza odpadów |
100 zł |
|
| |
48b. Zgoda na wznowienie użytkowania składowiska odpadów |
100 zł |
|
| |
48c. Zgoda na wydobywanie odpadów:
1) z zamkniętego składowiska odpadów nieposiadającego instrukcji prowadzenia
składowiska odpadów
2) ze zwałowiska odpadów |
500 zł |
|
| |
48d. Zgoda na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części |
500 zł |
|
| |
48e. Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wynikających z decyzji dotyczących
składowiska odpadów na rzecz podmiotu zainteresowanego przejęciem składowiska
odpadów |
259 zł |
|
a)
w kolumnie 2 w ust. 40 wstęp do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Pozwolenie na wprowadzenie substancji i energii do środowiska wydawane na podstawie przepisów o ochronie środowiska:”,
b)
po ust. 43b dodaje się ust. 43c w brzmieniu:
| |
43c. Zezwolenie na:
a) zbieranie odpadów
b) przetwarzanie odpadów
c) zbieranie i przetwarzanie odpadów |
616 zł |
|
Art. 216.
W ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493, z późn. zm.37)) w art. 3 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21):
a) zbieranie lub przetwarzanie odpadów wymagające uzyskania zezwolenia,
b) działalność wymagającą uzyskania wpisu do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a i b tej ustawy;”.
Art. 217.
W ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz. U. Nr 124, poz. 859, z 2010 r. Nr 28, poz. 145 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy ustawy nie naruszają postanowień ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.38)) oraz ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
2)
w art. 2 uchyla się ust. 2–4;
a)
pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zezwolenie na przetwarzanie odpadów lub zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów lub pozwolenia, o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;”,
4)
w art. 7 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Kopie zezwoleń, o których mowa w art. 4, Główny Inspektor Ochrony Środowiska niezwłocznie przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Komendantowi Głównemu Straży Granicznej, Komendantowi Głównemu Policji oraz odpowiednio Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego, Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego, właściwym organom kraju przeznaczenia, tranzytu lub wywozu odpadów.
2. Kopie zezwolenia na przywóz odpadów z zagranicy na teren kraju Główny Inspektor Ochrony Środowiska niezwłocznie przekazuje także, właściwym ze względu na miejsce prowadzenia procesu przetwarzania odpadów, marszałkowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, oraz wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, a także organowi właściwemu do wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów.”;
5)
po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
„Art. 11a. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów, których przywóz na terytorium kraju podlega ograniczeniu, oraz warunki, na jakich te odpady mogą być przywożone z zagranicy do instalacji termicznego przekształcania odpadów klasyfikowanych jako instalacje odzysku, mając na uwadze potrzebę zapewnienia pierwszeństwa termicznego przekształcania odpadów wytwarzanych na terytorium kraju.”.
Art. 218.
W ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. Nr 138, poz. 865, z późn. zm.
39)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W sprawach dotyczących postępowania z odpadami wydobywczymi w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21), z wyjątkiem działu II rozdziału 7 i działu VIII rozdziału 1.”;
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Odpady wydobywcze składowane w obiekcie unieszkodliwiania odpadów wydobywczych mogą być z niego pozyskane po uzyskaniu zgody na wydobywanie odpadów, o której mowa w art. 144 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b)
w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Do zgody na wydobywanie odpadów wydobywczych pozyskiwanych z obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, z uwzględnieniem:”;
3)
art. 22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 22. Posiadacz odpadów wydobywczych prowadzący obiekt unieszkodliwiania odpadów wydobywczych jest obowiązany do zatrudniania na stanowisku zarządzającego obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania, o którym mowa w art. 164 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
4)
w art. 26 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do odpadów wydobywczych obojętnych, innych niż niebezpieczne i obojętne oraz niezanieczyszczonej gleby, składowanych w obiekcie unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, nie stosuje się przepisów tytułu V ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, z wyłączeniem przepisów o opłatach podwyższonych oraz o administracyjnych karach pieniężnych.”;
5)
w art. 46 w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) zatrudniania na stanowisku osoby zarządzającej obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych osoby posiadającej świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami;”.
Art. 219.
W ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.
40)) wprowadza się następujące zmiany:
1.
w art. 16 w ust. 1 w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 11 w brzmieniu:
„11) danych zawartych w rejestrze, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) o:
a) warunkach umowy, jaką wprowadzający sprzęt zawarł z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
b) zabezpieczeniu finansowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.41)),
c) wysokości wnoszonych opłat rejestrowych i rocznych.”;
a)
pkt 25 otrzymuje brzmienie:
„25) z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach o:
a) zezwoleniach na zbieranie odpadów, zezwoleniach na przetwarzanie odpadów oraz zezwoleniach na zbieranie i przetwarzanie odpadów,
b) zezwoleniach na zbieranie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych,
c) decyzjach zatwierdzających zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne oraz decyzjach o wyrażeniu sprzeciwu,
d) decyzjach o wyrażeniu sprzeciwu wobec uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny,
e) decyzjach nakazujących posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania,
f) zezwoleniach na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami,
g) decyzjach nakładających na sprawcę wypadku obowiązki dotyczące gospodarowania odpadami z wypadków,
h) decyzjach zatwierdzających instrukcję prowadzenia składowiska odpadów,
i) decyzjach określających zakres i harmonogram działań niezbędnych do ustalenia przyczyn zmian obserwowanych parametrów oraz możliwych zagrożeń dla środowiska i decyzjach określających zakres i harmonogram działań niezbędnych do usunięcia przyczyn i skutków stwierdzonych zagrożeń dla środowiska,
j) decyzjach o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów,
k) decyzjach wstrzymujących działalność posiadacza odpadów,
l) zgodach na wydobywanie odpadów,
m) decyzjach wyrażających zgodę na zamknięcie składowiska odpadów,
n) decyzjach o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części,
o) decyzjach o przeniesienie praw i obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa w art. 151 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
3.
w art. 24 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) dotyczące produktów, opakowań i gospodarki odpadami, zgromadzone w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, niezawierające danych jednostkowych,”;
a)
w pkt 1 w lit. b wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach:”,
-
wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach:”,
-
tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„– rejestr, z wyłączeniem informacji, o których mowa w art. 49 ust. 7 tej ustawy,”,
c)
w pkt 7 uchyla się lit. b;
a)
w ust. 1 dodaje się pkt 21 w brzmieniu:
„21) zezwolenia na przetwarzanie odpadów i zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów wydawanego na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Wymogu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed uzyskaniem zezwoleń, o którym mowa w ust. 1 pkt 21, nie stosuje się w przypadku, gdy zezwolenie dotyczy odzysku polegającego na przygotowaniu do ponownego użycia.”.
Art. 220.
W ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. Nr 79, poz. 666, z późn. zm.
42)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
art. 5 otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. W sprawach dotyczących zużytych baterii i zużytych akumulatorów w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
a)
pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) decyzje związane z gospodarką odpadami – decyzje, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.43));”,
b)
pkt 26 otrzymuje brzmienie:
„26) zużyte baterie, zużyte akumulatory – baterie i akumulatory będące odpadami w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
4)
art. 18 otrzymuje brzmienie:
„Art. 18. Przedsiębiorca przed rozpoczęciem działalności w zakresie wprowadzania do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju lub przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, przed dokonaniem pierwszego wprowadzenia do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju lub pierwszego przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
5)
uchyla się art. 19–26;
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wprowadzający baterie lub akumulatory sporządza sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. a ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”,
7)
art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Art. 35. Wprowadzający baterie przenośne lub akumulatory przenośne sporządza sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. d tiret pierwsze ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie; do sprawozdania dołącza się wykaz punktów zbierania prowadzonych przez zbierającego zużyte baterie lub zużyte akumulatory, z którym wprowadzający zawarł umowę, oraz wykaz miejsc odbioru, z których ten zbierający odbiera zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory przenośne.”;
a)
ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wprowadzający baterie lub akumulatory sporządza wykaz, o którym mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. b ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”,
a)
ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Wprowadzający baterie lub akumulatory sporządza sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. c ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”,
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Wprowadzający baterie przenośne lub akumulatory przenośne sporządza sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. d tiret drugie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadzie i w trybie określonych w tej ustawie.”,
a)
pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
2) uzyskania wpisu do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b)
pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) prowadzenia ewidencji odpadów, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
12)
w art. 58 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zbierający zużyte baterie kwasowo-ołowiowe lub zużyte akumulatory kwasowo-ołowiowe jest obowiązany do przekazania tych baterii i akumulatorów prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, który spełnia wymagania, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1 i w przepisach wydanych na podstawie art. 63 ust. 7 oraz jest wpisany do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zbierający zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory przenośne sporządza sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 9 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”,
14)
w art. 63 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Sortowanie zużytych baterii i zużytych akumulatorów na poszczególne rodzaje stanowi proces odzysku R12 wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
5. Przetwarzanie i recykling, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stanowią, w zależności od stosowanej metody, procesy odzysku R3–R6 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
a)
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Prowadzący zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów jest obowiązany do sporządzania sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 10 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”,
16)
w art. 69 uchyla się ust. 1–3;
17)
w art. 70 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
„2a. Czynności kontrolne są wykonywane przez kontrolującego po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
2b. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2a, zawiera co najmniej:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu kontroli;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) firmę przedsiębiorcy objętego kontrolą;
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) datę rozpoczęcia i przewidywany termin zakończenia kontroli;
8) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego przedsiębiorcy.”;
18)
po art. 71 dodaje się art. 71a w brzmieniu:
„Art. 71a. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.44)).”.
19)
w art. 72 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przedkłada Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, w terminie do dnia 15 lutego każdego roku, zbiorczą informację o wynikach kontroli przedsiębiorców wpisanych do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, skontrolowanych w poprzednim roku kalendarzowym.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o których mowa w ust. 1, oraz posiadanych informacji, w tym danych zawartych w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, sporządza i przedkłada ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie do dnia 15 maja roku następującego po roku, którego dotyczy, roczny raport o funkcjonowaniu gospodarki bateriami i akumulatorami oraz zużytymi bateriami i zużytymi akumulatorami,
w tym informacje na temat osiągniętych poziomów zbierania oraz recyklingu.”;
21)
w art. 83 uchyla się pkt 2;
23)
w art. 85 uchyla się pkt 2;
24)
w art. 92 uchyla się pkt 2;
25)
w art. 95 uchyla się pkt 2.
Art. 221.
W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 125 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie podziemnego składowania odpadów jest obowiązany zatrudnić w ruchu zakładu górniczego osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, o którym mowa w art. 165 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
2)
art. 127 otrzymuje brzmienie:
„Art. 127. Do podziemnego składowania odpadów stosuje się odpowiednio przepisy art. 105, art. 106, art. 107 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 108, art. 119, art. 120, art. 121 ust. 1, art. 128 pkt 3, art. 129, art. 130 ust. 1, art. 134 pkt 3 i 4, art. 135 ust. 2 i 3 oraz art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”.
Rozdział 2
Przepisy epizodyczne, przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 222.
Określone w dotychczasowych przepisach procesy odzysku R14 i R15 stają się odpowiednio procesami odzysku R3, R5, R11 i R12, określonymi w załączniku nr 1 do niniejszej ustawy.
Art. 223.
Wytwórcy odpadów, którzy na podstawie przepisów dotychczasowych dokonali zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, są obowiązani do przedłożenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 224.
Posiadacz odpadów prowadzący zbieranie odpadów, które powstały podczas unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych metodami innymi niż termiczne przekształcanie odpadów, może prowadzić działalność w tym zakresie zgodnie z decyzjami wydanymi na podstawie przepisów dotychczasowych, nie dłużej jednak niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, o ile wcześniej nie straciły ważności.
Art. 225.
Zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami lub urządzeniami, o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane.
Art. 226.
Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 45 ust. 3, posiadacz odpadów wymieniony w art. 45 ust. 1 pkt 7 i 8 jest obowiązany do uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów. Z dniem wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 45 ust. 3, zezwolenie na przetwarzanie odpadów wygasa w zakresie objętym tymi przepisami.
Art. 226a.
1. W okresie do dnia 31 grudnia 2025 r. zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów nie wygasa ze względu na upływ czasu, na jaki zostało wydane, jeżeli posiadacz odpadów w terminie nie później niż trzy miesiące przed upływem tego czasu złoży wniosek o wydanie nowego zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
2. Dotychczasowe zezwolenie na zbieranie odpadów zezwolenie na przetwarzanie odpadów wygasa w dniu następującym po dniu, w którym:
1) nowe zezwolenie, decyzja o odmowie wydania nowego zezwolenia albo decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie wydania nowego zezwolenia stały się ostateczne, albo
2) wniosek o wydanie nowego zezwolenia właściwy organ pozostawił bez rozpatrzenia.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, posiadacz odpadów jest zobowiązany do utrzymania zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 48a, przez okres obowiązywania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów i po zakończeniu obowiązywania tych zezwoleń, do czasu uzyskania ostatecznej decyzji o zwrocie zabezpieczenia roszczeń, o której mowa w art. 48a ust. 18.
Art. 227.
Krajowy plan gospodarki odpadami oraz wojewódzkie plany gospodarki odpadami uchwalone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się odpowiednio krajowym planem gospodarki odpadami oraz wojewódzkimi planami gospodarki odpadami w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.
Art. 227a.
1.
Zarząd województwa przygotuje i przedłoży sejmikowi województwa oraz ministrowi właściwemu do spraw klimatu sprawozdanie z realizacji wojewódzkiego planu gospodarki odpadami za okres sprawozdawczy obejmujący lata 2017-2019 w terminie 16 miesięcy po upływie tego okresu sprawozdawczego.
2.
Minister właściwy do spraw klimatu przygotuje i przedłoży Radzie Ministrów sprawozdanie z realizacji krajowego planu gospodarki odpadami za okres sprawozdawczy obejmujący lata 2017-2019 w terminie 22 miesięcy po upływie tego okresu sprawozdawczego.
Art. 228.
1.
Tracą moc uchwały dotyczące przyjęcia powiatowych i gminnych planów gospodarki odpadami po upływie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2.
Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami podjęta na podstawie ustawy, o której mowa w art. 252, zachowuje moc do czasu aktualizacji wojewódzkiego planu gospodarki odpadami i może być zmieniana na podstawie niniejszej ustawy.
Art. 229.
Regiony gospodarki odpadami komunalnymi określone w uchwale w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, podjętej na podstawie ustawy, o której mowa w art. 252, stają się regionami gospodarki odpadami komunalnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 230.
Regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych określone w uchwałach w sprawie wykonania wojewódzkich planów gospodarki odpadami stają się regionalnymi instalacjami do przetwarzania odpadów komunalnych w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 231.
1.
Decyzje zatwierdzające program gospodarki odpadami niebezpiecznymi i decyzje zatwierdzające program gospodarki odpadami, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, wygasają z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem art. 232 ust. 3.
2.
Informacje o wytwarzanych odpadach i o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami, złożone na podstawie przepisów dotychczasowych, tracą ważność z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
3.
Pozwolenia na wytwarzanie odpadów, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane.
4.
Wytwórca odpadów, który w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 3, dokonał zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, jest obowiązany dostosować pozwolenie na wytwarzanie do przepisów niniejszej ustawy w terminie dwóch lat od dnia jej wejścia w życie.
Art. 232.
1.
Zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenia na odzysk lub unieszkodliwianie odpadów wydane na podstawie przepisów dotychczasowych stają się odpowiednio zezwoleniami na zbieranie odpadów i zezwoleniami na przetwarzanie odpadów, w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.
2.
Zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenia na odzysk lub unieszkodliwianie odpadów, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane, nie dłużej jednak niż przez trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3.
Decyzje wydane na podstawie art. 31 ust. 3 i art. 32 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują ważność w zakresie zbierania, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów na czas, na jaki zostały wydane, nie dłużej niż przez trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
4.
Przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, posiadacz odpadów może prowadzić zbieranie lub przetwarzanie odpadów na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 3.
5.
W okresie nie dłuższym niż trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, posiadacz odpadów może zlecić wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami podmiotom posiadającym decyzje, o których mowa w ust. 1-3; przekazanie odpadów takiemu posiadaczowi powoduje przejście odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami na tego posiadacza.
6.
Pozwolenia zintegrowane, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, obejmujące wytwarzanie i gospodarowanie odpadami, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane.
7.
Wytwórca odpadów, który w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 6, dokonał zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, jest obowiązany dostosować pozwolenie zintegrowane do przepisów niniejszej ustawy w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 233.
1.
Zezwolenia na transport odpadów wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność na czas na jaki zostały wydane, nie dłużej jednak niż do czasu upływu terminu do złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, lub z dniem uzyskania wpisu do tego rejestru, w przypadku gdy wpis nastąpił w terminie wcześniejszym.
2.
Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, transportujący odpady są obowiązani do uzyskania zezwolenia na transport odpadów lub wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 33 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 252, na podstawie przepisów dotychczasowych.
3.
Do wydawania zezwoleń na transport odpadów do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 252.
Art. 234.
1.
Rejestr, o którym mowa w art. 49 ust. 1, tworzy się łącznie z BDO.
2.
Podmioty objęte obowiązkiem złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, są obowiązane do złożenia tego wniosku w terminie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru.
3.
Podmioty posiadające wpis do rejestru prowadzonego przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na podstawie przepisów dotychczasowych są wpisywane do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, z urzędu. Marszałek województwa dokonuje wpisu w terminie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1. Dokonując wpisu marszałek województwa przydziela nowy numer rejestrowy.
4.
Inne niż wymienione w ust. 3 podmioty, podlegające z urzędu wpisowi do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, zgodnie z art. 51 ust. 1, spełniające wymagania do uzyskania tego wpisu w dniu utworzenia rejestru, są wpisywane do tego rejestru w terminie 6 miesięcy od dnia jego utworzenia.
5.
W przypadku gdy marszałek województwa, dokonując z urzędu wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, stwierdzi brak informacji wymaganych na podstawie niniejszej ustawy, wzywa podmiot, o którym mowa w ust. 3 lub 4, do złożenia brakujących informacji. W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym terminie marszałek województwa nie dokonuje wpisu do rejestru z urzędu. Przepis art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
6.
W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym terminie, podmiot o którym mowa w ust. 3 lub 4, jest obowiązany do złożenia wniosku o wpis do rejestru.
7.
W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia o nadaniu nowego numeru rejestrowego podmioty, o których mowa w ust. 3, mogą używać numeru rejestrowego nadanego na podstawie przepisów dotychczasowych.
8.
Podmioty, które posiadają w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wpis do dotychczasowych rejestrów, są zwolnione z obowiązku uiszczenia opłaty rejestrowej.
9.
Po upływie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru lub z dniem uzyskania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, przez podmiot, o którym mowa w ust. 2-4, wygasają wpisy do rejestru prowadzonego na podstawie przepisów dotychczasowych odpowiednio przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska lub przez starostę.
10.
Przepisy art. 208 pkt 2, art. 209 pkt 10 w zakresie uchylenia art. 37 pkt 1, art. 213 pkt 11, art. 214 pkt 35, art. 219 pkt 1 oraz art. 220 pkt 19 i 20 stosuje się od dnia utworzenia rejestru.
11.
Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, stosuje się art. 13 ustawy, o której mowa w art. 213, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 235.
1.
Starosta prowadzący rejestr na podstawie przepisów dotychczasowych zakończy prowadzenie tego rejestru z dniem utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
2.
Główny Inspektor Ochrony Środowiska prowadzący rejestr na podstawie przepisów dotychczasowych zakończy prowadzenie tego rejestru z dniem utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
3.
Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, do rejestrów stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 236.
1.
Do dnia 31 grudnia 2014 r. do ewidencji odpadów stosuje się przepisy dotychczasowe.
2.
Ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie prowadzą podmioty, wymienione w art. 66 ust. 4.
3.
Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 68 ust. 1, sprzedawca odpadów oraz pośrednik w obrocie odpadami, niebędący posiadaczami odpadów, nie prowadzą ewidencji odpadów niebezpiecznych.
Art. 236a.
1.
W okresie do dnia 31 grudnia 2020 r. dopuszcza się sporządzanie dokumentów ewidencji odpadów w formie papierowej, z tym, że prowadzenie karty przekazania odpadów lub karty przekazania odpadów komunalnych w formie papierowej jest dopuszczalne, jeżeli przekazujący odpady wystawi kartę przekazania odpadów lub kartę przekazania odpadów komunalnych w tej formie.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady lub odpady komunalne, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu odpowiednio kartę przekazania odpadów lub jej kopię albo kartę przekazania odpadów komunalnych lub jej kopię, sporządzoną w formie papierowej.
4.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przekazujący odpady sporządza kartę przekazania odpadów lub kartę przekazania odpadów komunalnych w odpowiedniej liczbie egzemplarzy dla każdego z posiadaczy odpadów – przekazującego odpady, każdego transportującego odpady oraz przejmującego odpady.
5.
Wzór karty przekazania odpadów sporządzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5a do ustawy.
6.
Wzór karty przekazania odpadów komunalnych sporządzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5b do ustawy.
7.
Wzór karty ewidencji odpadów sporządzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5c do ustawy.
8.
Wzór karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych sporządzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5d do ustawy.
9.
Wzór karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego sporządzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5e do ustawy.
10.
Wzór karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji sporządzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5f do ustawy.
11.
Wzór karty ewidencji odpadów niebezpiecznych sporządzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5g do ustawy.
Art. 236b.
1.
Podmioty, o których mowa w art. 50 ust. 1 i art. 51 ust. 1, mogą prowadzić ewidencję odpadów na zasadach określonych w art. 236a ust. 1 przed uzyskaniem wpisu do rejestru.
2.
Podmioty, o których mowa w ust. 1, nie stosują numeru rejestrowego, o którym mowa w art. 54 ust. 1, na dokumentach, których wzory zostały określone w załącznikach nr 5a–5g do ustawy.
3.
W terminie do dnia 31 grudnia 2020 r. do podmiotów, o których mowa w art. 50 ust. 1, które złożyły wniosek o wpis do rejestru, nie stosuje się przepisów art. 50 ust. 2 i 3 oraz art. 194 ust. 1 pkt 5.
Art. 237.
1.
Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania:
1)
zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku i unieszkodliwiania tych odpadów – na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 252,
2)
sprawozdań – na podstawie art. 4 ust. 5, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
3)
sprawozdań – na podstawie art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych,
4)
sprawozdań – na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
5)
sprawozdań – na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 51 ust. 1, art. 56 ust. 1 i art. 67 ust. 1 oraz wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
6)
sprawozdań – na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3 i art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach
-
sporządzają i składają je, za lata 2012–2014, stosując przepisy dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych zestawień danych, sprawozdań lub wykazu zakładów przetwarzania lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym podlega karze, o której mowa w art. 200.
2.
Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 237a.
1.
Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania:
1)
zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku i unieszkodliwiania tych odpadów - na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 252,
2)
sprawozdań - na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
3)
sprawozdań - na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 40, art. 51 ust. 1, art. 56 ust. 1 i art. 67 ust. 1 oraz wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
4)
sprawozdań - na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3 i art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach
-
sporządzają i składają je, za rok 2015 i za rok 2016, stosując przepisy dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych zestawień danych, sprawozdań lub wykazu zakładów przetwarzania lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym podlega karze grzywny, o której mowa w art. 180a.
2.
Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 237aa.
1.
Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania:
1)
zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku i unieszkodliwiania tych odpadów - na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 252,
2)
sprawozdań - na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
3)
sprawozdań - na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3 i art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach
-
sporządzają i składają je, za rok 2017 i za rok 2018, stosując przepisy dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych zestawień danych lub sprawozdań lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny, o której mowa w art. 180a.
2.
Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 237ab.
1.
Podmioty, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 3, obowiązane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania sprawozdań na podstawie art. 4 ust. 5, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej - w zakresie dotyczącym produktów, o których mowa w załączniku nr 4a do tej ustawy, sporządzają i składają je, za rok 2017 i za rok 2018, stosując odpowiednio przepisy dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych zestawień danych lub sprawozdań lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny, o której mowa w art. 180a.
2.
Do złożonych sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotychczasowe.
Art. 237b.
1.
Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, za lata 2015-2018, sporządzają i składają sprawozdania zawierające w szczególności:
1)
dane identyfikujące podmiot:
a)
imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
b)
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany, a w przypadku wprowadzającego baterie lub akumulatory - także europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,
c)
numer REGON, o ile został nadany;
2)
w zależności od rodzaju działalności odpowiednio:
a)
masie wytworzonych i przywiezionych z zagranicy opakowań według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, w tym:
– o opakowaniach wielokrotnego użytku,
– o przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
b)
masie opakowań, w których zostały wprowadzone do obrotu produkty, z podziałem na poszczególne ich rodzaje,
c)
masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje oraz z uwzględnieniem podziału na odpady pochodzące z gospodarstw domowych i z innych źródeł niż gospodarstwa domowe, a także według sposobu ich odzysku i recyklingu,
d)
osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje,
e)
wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań - w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu,
f)
masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem opakowań wielokrotnego użytku - w przypadku przedsiębiorcy, który eksportuje lub dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań lub produktów w opakowaniach,
g)
informacje o sposobie wykonania obowiązku prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych, a w przypadku samodzielnego wykonania tego obowiązku - także o przeprowadzonych przez przedsiębiorcę publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem poniesionych na ten cel kosztów.
2.
W przypadku gdy obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi wykonuje organizacja odzysku opakowań, roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza ta organizacja.
2a.
W przypadku gdy wprowadzający środki niebezpieczne w opakowaniach lub wprowadzający produkty w opakowaniach wielomateriałowych wykonuje obowiązki określone w art. 18 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi przez przystąpienie do porozumienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 tej ustawy, roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza organizacja samorządu gospodarczego reprezentująca tego wprowadzającego.
2b.
Organizacja samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, składa sprawozdanie do marszałka województwa właściwego odpowiednio dla wprowadzającego środki niebezpieczne w opakowaniach lub wprowadzającego produkty w opakowaniach wielomateriałowych.
3.
Sprawozdanie składane przez organizację odzysku opakowań i organizację samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, zawiera informacje, o których mowa w ust. 1.
3a.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 i 3, za rok 2018, zawiera dodatkowo informacje o toksyczności lub zagrożeniach ze strony materiałów opakowaniowych lub składników stosowanych do produkcji opakowań.
4.
Sprawozdanie organizacji odzysku opakowań zawiera dodatkowo:
1)
wykaz przedsiębiorców, od których organizacja odzysku opakowań przejęła obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;
2)
informacje o przeprowadzonych przez organizację odzysku opakowań publicznych kampanii edukacyjnych wraz ze wskazaniem poniesionych na ten cel kosztów;
3)
wykaz posiadaczy odpadów, którym organizacja odzysku opakowań zleciła w roku kalendarzowym, którego dotyczy sprawozdanie, wykonanie czynności określonych w art. 17 ust. 7 tej ustawy, obejmujący:
a)
imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby posiadacza odpadów,
b)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów, o ile został nadany,
c)
numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany,
d)
określenie czynności, które zostały zlecone posiadaczowi odpadów w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi,
e)
określenie rodzajów odpadów opakowaniowych, w odniesieniu do których posiadaczowi odpadów zostało zlecone wykonanie czynności z zakresu gospodarowania odpadami opakowaniowymi,
f)
określenie okresu, na który zawarto umowę zlecającą posiadaczowi odpadów wykonanie czynności w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi.
5.
Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca, organizacja odzysku opakowań lub organizacja samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, składają w terminie do dnia 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy marszałkowi województwa, o którym mowa w art. 8 pkt 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.
5a.
Kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w ust. 1-5, nie sporządza i nie przekazuje sprawozdań za rok 2017 lub za rok 2018 lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny, o której mowa w art. 180a.
6.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę ujednolicenia zakresu danych przekazywanych przez przedsiębiorców oraz ułatwienia przekazywania danych do marszałka województwa.
Art. 237c.
1.
Marszałek województwa jest obowiązany do przesyłania ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zbiorczego sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 237b ust. 1 pkt 2 lit. a-f w terminie do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie. Zbiorcze sprawozdanie za rok 2018 zawiera dodatkowo informacje, o których mowa w art. 237b ust. 3a.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę ujednolicenia sprawozdań.
Art. 237d.
1.
Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania sprawozdań w zakresie sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz zużytego sprzętu - na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 40, art. 51 ust. 1, art. 56 ust. 1 i art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w art. 33 ust. 4 tej ustawy, sporządzają i składają je, za rok 2017, stosując przepisy dotychczasowe, z tym że:
1)
sprawozdania za okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 czerwca 2017 r. i wykaz zakładów przetwarzania za rok 2017 składa się w terminie do dnia 15 marca 2018 r.;
2)
jeżeli obowiązki wprowadzającego sprzęt wykonuje organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, sprawozdanie za rok 2017 sporządzane i składane na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1 i art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym sporządza organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, oddzielnie dla każdego wprowadzającego sprzęt i autoryzowanego przedstawiciela, dla których wykonuje obowiązki, i składa do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska;
3)
ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych sprawozdań lub wykazu zakładów przetwarzania lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym podlega karze grzywny, o której mowa w art. 180a.
2.
Do złożonych sprawozdań i wykazów, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 237e.
1.
Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane na podstawie tych przepisów do sporządzania sprawozdań w zakresie sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz zużytego sprzętu, sporządzają je za rok 2018 zgodnie z art. 73, art. 74 i art. 75 i składają je do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w terminie do dnia 15 marca 2019 r.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy sprawozdań, o których mowa w ust. 1, za rok 2018, mając na uwadze potrzebę ujednolicenia zakresu danych przekazywanych przez przedsiębiorców oraz ułatwienia przekazywania danych do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
Art. 237ea.
1.
Podmioty obowiązane do sporządzenia za rok 2019 sprawozdań, o których mowa w art. 73 i art. 74a, składają je w terminie do dnia 11 września 2020 r.
2.
Podmioty obowiązane do sporządzenia za rok 2019 sprawozdań, o których mowa w art. 75, składają je w terminie do dnia 31 października 2020 r., z wyjątkiem podmiotów, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 4 i 5, które składają je w terminie do dnia 11 września 2020 r.
Art. 237f.
Podmioty obowiązane do sporządzania i składania sprawozdań, o których mowa w art. 237d, dołączają do nich informację odpowiednio o masie wprowadzonych do obrotu lamp LED, zużytych lamp LED: zebranych, przetworzonych w zakładzie przetwarzania, poddanych recyklingowi i poddanych innym niż recykling procesom odzysku oraz osiągniętych poziomach zbierania, odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytych lamp LED.
Art. 238.
1.
BDO tworzy się najpóźniej do dnia 24 stycznia 2018 r.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska ogłosi, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” informację o dacie utworzenia BDO, w tym rejestru.
3.
Centralna i wojewódzkie bazy danych, o których mowa w art. 37 ust. 6 i 10 ustawy, o której mowa w art. 252, oraz baza danych, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, do czasu utworzenia BDO są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych.
5.
Do czasu utworzenia BDO marszałek województwa przesyła ministrowi właściwemu do spraw środowiska kopie decyzji zatwierdzających zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, o których mowa w art. 8 ust. 5.
6.
Do czasu utworzenia BDO, kopię wydanego zezwolenia na zbieranie lub przetwarzanie odpadów odpowiednio marszałek województwa lub starosta przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, właściwym ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów.
7.
Do czasu utworzenia BDO, kopię wydanego zezwolenia na zbieranie lub przetwarzanie odpadów regionalny dyrektor ochrony środowiska przekazuje marszałkowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, właściwym ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów.
8.
Do czasu utworzenia BDO Zarząd Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej sporządza i przekazuje zbiorczą informację, o której mowa w art. 400k ust. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 207, zgodnie z przepisami dotychczasowymi.
9.
Do czasu utworzenia BDO stosuje się art. 24 ustawy, o której mowa w art. 209.
10.
Przepisy art. 33 ust. 4 i art. 72 pkt 9 ustawy zmienianej w art. 214 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 219 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się od dnia utworzenia BDO.
Art. 239.
Ustanowione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zabezpieczenia roszczeń dla istniejących składowisk odpadów stają się zabezpieczeniami roszczeń, o których mowa w art. 125 ust. 1.
Art. 240.
1.
Zarządzający istniejącym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy składowiskiem odpadów jest obowiązany złożyć wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2.
Do czasu utworzenia BDO wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów zawiera informacje o uzyskanym pozwoleniu zintegrowanym albo zezwoleniu na przetwarzanie odpadów.
3.
Decyzja zatwierdzająca instrukcję eksploatacji składowiska odpadów wydana na podstawie ustawy, o której mowa w art. 252, wygasa z dniem, z którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stanie się ostateczna.
4.
W przypadku gdy zarządzający składowiskiem odpadów nie złożył wniosku o zatwierdzenie instrukcji prowadzenia składowiska odpadów w terminie, o którym mowa w ust. 1, decyzja zatwierdzająca instrukcję eksploatacji składowiska odpadów wygasa z upływem dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy.
5.
Do czasu utworzenia BDO stosuje się art. 19 i 22 ustawy, o której mowa w art. 208.
Art. 241.
1.
Wymogu posiadania tytułu prawnego, o którym mowa w art. 124 ust. 1, nie stosuje się do zarządzającego istniejącym w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy składowiskiem odpadów, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie posiada tytułu prawnego do całej nieruchomości, na której znajduje się składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.
2.
Zarządzający składowiskiem odpadów, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany utrzymać dotychczas posiadany tytuł prawny co najmniej w takim zakresie, w jakim dysponował nim w dniu wejścia w życie ustawy, do zakończenia fazy poeksploatacyjnej.
3.
Wymogu uzyskania przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów tytułu prawnego, o którym mowa w art. 151 ust. 1 pkt 2, nie stosuje się w przypadku przejęcia składowiska odpadów od zarządzającego składowiskiem odpadów, o którym mowa w ust. 1. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 242.
1.
W przypadku, o którym mowa w art. 143 ust. 2, pozwolenie na wytwarzanie odpadów w zakresie wydobywania odpadów wydane na podstawie art. 54a ustawy, o której mowa w art. 252, wygasa z dniem uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
2.
W przypadku, o którym mowa w art. 144 ust. 1, pozwolenie na wytwarzanie odpadów w zakresie wydobywania odpadów wydane na podstawie art. 54a ustawy, o której mowa w art. 252, zachowuje ważność na czas, na jaki zostało wydane.
3.
Podmiot, który posiada pozwolenie, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany, w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, złożyć wniosek o zmianę tego pozwolenia, w celu dostosowania go do przepisów niniejszej ustawy; do wniosku dołącza się ekspertyzę, o której mowa w art. 144 ust. 5.
Art. 243.
W przypadku gdy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy składowiskiem odpadów zarządza gminna jednostka sektora finansów publicznych, gmina jest obowiązana dostosować się do wymagań, o których mowa w art. 136, w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 243a.
Dopuszcza się aby gminnym składowiskiem odpadów zarządzała jednostka sektora finansów publicznych, jeżeli dla tego składowiska odpadów:
1)
wydano decyzję o zgodzie na zamknięcie składowiska odpadów na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 252, lub decyzję o zamknięciu składowiska odpadów na podstawie art. 54c ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 252, lub
2)
w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r. wydano decyzję o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów na podstawie art. 146 lub art. 148 ust. 3.
Art. 244.
Zarządzający składowiskiem odpadów tworzy fundusz rekultywacyjny, o którym mowa w art. 137 ust. 2, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 244a.
1.
Zgoda na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, wydana na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 252, oraz decyzja o zamknięciu składowiska odpadów, wydana na podstawie art. 54c ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 252, mogą być zmieniane w zakresie:
1)
technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;
2)
harmonogramu działań związanych z rekultywacją składowiska odpadów;
3)
sposobu sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów, w tym monitoringu, oraz warunków wykonania tego obowiązku.
2.
Prawa i obowiązki wynikające z decyzji, o których mowa w ust. 1, mogą być przeniesione na inny podmiot, jeżeli podmiot ten daje rękojmię prawidłowego wykonania obowiązków wynikających z tych decyzji i wyrazi zgodę na przejęcie wszystkich praw i obowiązków wynikających z tych decyzji.
3.
Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, jest marszałek województwa, a w przypadku przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych - regionalny dyrektor ochrony środowiska.
Art. 245.
Zachowują ważność uzyskane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy świadectwa stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami wydane na podstawie art. 49 ustawy, o której mowa w art. 252.
Art. 246.
W sprawach wszczętych i niezakończonych stosuje się dotychczasowe przepisy karne oraz o karach pieniężnych w dotychczasowym brzmieniu, z zastrzeżeniem art. 237.
Art. 247.
Do wpływów z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie:
1)
art. 80 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 214, stosuje się art. 402 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 207, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy;
2)
art. 79b ustawy, o której mowa w art. 252, stosuje się art. 402 ust. 12 ustawy, o której mowa w art. 207, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy;
3)
art. 79c ustawy, o której mowa w art. 252, stosuje się art. 402 ust. 12 i 14 ustawy, o której mowa w art. 207, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 248.
Przekazane na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie:
1)
art. 80 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 214,
2)
art. 79b i art. 79c ustawy, o której mowa w art. 252
-
stanowią przychody tego Funduszu i są uwzględniane przy ustalaniu wysokości zobowiązania określonego w art. 401c ust. 9 ustawy, o której mowa w art. 207.
Art. 249.
Starostowie przekażą akta prowadzonych przez siebie wszczętych i niezakończonych spraw administracyjnych, w których odpowiednio właściwym organem stał się marszałek województwa albo regionalny dyrektor ochrony środowiska, tym organom w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.
Art. 250.
1.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 2, art. 7 ust. 4, art. 13 ust. 2a i 2b, art. 33 ust. 3, art. 40 ust. 7 i 8, art. 42 ust. 2 i 3, art. 43 ust. 7, art. 44 ust. 8 i 9, art. 47 oraz art. 55 ust. 3 i 5 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 7 ust. 2, art. 27 ust. 10, art. 30 ust. 4 i 5, art. 33 ust. 2, art. 94 ust. 2, art. 95 ust. 11, art. 96 ust. 13, art. 100 ust. 1 i 2, art. 118, art. 121 ust. 3, art. 159 ust. 2 oraz art. 160 ust. 8 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 36 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 14 ust. 10 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują moc przez okres 36 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3.
Przepisy wydane na podstawie art. 33 ust. 4 i 11 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują moc w zakresie transportu odpadów do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
4.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 400k ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 207, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 400k ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 207, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
5.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 213, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 213, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
6.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 33 ust. 5 i art. 55 ustawy, o której mowa w art. 214, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 33 ust. 5 i art. 55 ustawy, o której mowa w art. 214, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
7.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 72 ust. 3 oraz art. 121 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 220, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 72 ust. 3 oraz art. 121 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 220, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 251.
1.
W latach 2016-2030 maksymalny limit wydatków ministra właściwego do spraw klimatu będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1)
2016 r. - 1000 tys. zł;
2)
2017 r. - 636,5 tys. zł;
3)
2018 r. - 1080 tys. zł;
4)
2019 r.- 3436,5 tys. zł;
5)
2020 r. -2211 tys. zł;
6)
2021 r. - 2079 tys. zł;
7)
2022 r. - 2937 tys. zł;
8)
2023 r. - 2932 tys. zł;
9)
2024 r. - 2932 tys. zł;
10)
2025 r. - 2932 tys. zł;
11)
2026 r. - 2932 tys. zł;
12)
2027 r. - 2932 tys. zł;
13)
2028 r. - 2932 tys. zł;
14)
2029 r. - 2932 tys. zł;
15)
2030 r. - 2932 tys. zł.
1a.
W latach 2022-2030 maksymalny limit wydatków ministra właściwego do spraw gospodarki będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2022 r. - 245 tys. zł;
2) 2023 r. - 244 tys. zł;
3) 2024 r. - 244 tys. zł;
4) 2025 r. - 244 tys. zł;
5) 2026 r. - 244 tys. zł;
6) 2027 r. - 244 tys. zł;
7) 2028 r. - 244 tys. zł;
8) 2029 r. - 244 tys. zł;
9) 2030 r. - 244 tys. zł.
1b.
W latach 2022-2030 maksymalny limit wydatków ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2022 r. - 122 tys. zł;
2) 2023 r. - 122 tys. zł;
3) 2024 r. - 122 tys. zł;
4) 2025 r. - 122 tys. zł;
5) 2026 r. - 122 tys. zł;
6) 2027 r. - 122 tys. zł;
7) 2028 r. - 122 tys. zł;
8) 2029 r. - 122 tys. zł;
9) 2030 r. - 122 tys. zł.
2.
W latach 2016-2025 maksymalny limit wydatków budżetów samorządów województw będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
4)
2019 r. - 2219 tys. zł;
5)
2020 r. - 2219 tys. zł;
6)
2021 r. - 2219 tys. zł;
7)
2022 r. - 2219 tys. zł;
8)
2023 r. - 2219 tys. zł;
9)
2024 r. - 2219 tys. zł;
10)
2025 r. -2219 tys. zł.
3.
W latach 2016-2028 maksymalny limit wydatków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1)
2016 r. - 5500 tys. zł;
3)
2018 r. - 3250 tys. zł;
4)
2019 r. - 14 624 tys. zł;
5)
2020 r. - 9854 tys. zł;
6)
2021 r. - 12 480 tys. zł;
7)
2022 r. - 12 910 tys. zł;
8)
2023 r. - 12 786 tys. zł;
9)
2024 r. - 13 096 tys. zł;
10)
2025 r. - 1400 tys. zł;
11)
2026 r. - 2200 tys. zł;
12)
2027 r. - 1400 tys. zł;
13)
2028 r. - 1400 tys. zł.
4.
W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków, wprowadza się mechanizmy korygujące polegające na ograniczeniu wydatków związanych z funkcjonowaniem BDO.
5.
Działania, o których mowa w ust. 4, polegają na ograniczeniu lub wstrzymaniu rozbudowy systemu BDO w danym roku budżetowym.
6.
Działania, o których mowa w ust. 4, nie mogą stwarzać zagrożenia utraty możliwości realizacji obowiązków Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z prawa Unii Europejskiej oraz zagrożenia polegającego na utracie możliwości zbierania danych lub bezpiecznego ich przechowywania.
7.
Minister właściwy do spraw klimatu monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz w razie potrzeby wdraża mechanizmy korygujące.
8.
Minister właściwy do spraw gospodarki monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o których mowa w ust. 1a, oraz w razie potrzeby wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa w ust. 9.
9.
W przypadku gdy wielkość wydatków po pierwszym półroczu danego roku budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok, minister właściwy do spraw gospodarki obniża wielkość środków przeznaczonych na wydatki w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę między wielkością tego limitu a kwotą przekroczenia wydatków.
10.
Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o których mowa w ust. 1b, oraz w razie potrzeby wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa w ust. 11.
11.
W przypadku gdy wielkość wydatków po pierwszym półroczu danego roku budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok, minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa obniża wielkość środków przeznaczonych na wydatki w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę między wielkością tego limitu a kwotą przekroczenia wydatków.
Art. 252.
Traci moc ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 i Nr 203, poz. 1351, z 2011 r. Nr 106, poz. 622, Nr 117, poz. 678, Nr 138, poz. 809, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2012 r. poz. 951 i 1513).
Art. 253.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów:
1)
art. 207 pkt 17 w zakresie art. 402 ust. 2a i 2b w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz art. 209 pkt 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.;
2)
art. 178, art. 179, art. 194 ust. 1 pkt 5, art. 213 pkt 8, które wchodzą w życie po upływie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, z tym że wymienione przepisy stosuje się od daty utworzenia BDO ogłoszonej w komunikacie, o którym mowa w art. 238 ust. 2.
3)
art. 207 pkt 18, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.
Załącznik 1
Niewyczerpujący wykaz procesów odzysku
Załącznik 2
Niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania
Załącznik 2a
Niewyczerpujący wykaz kategorii odpadów niepalnych
Załącznik 3
(uchylony)
Załącznik 4
Składniki, które mogą powodować, że odpady są odpadami niebezpiecznymi
Załącznik 4a
Przykładowe instrumenty ekonomiczne i inne środki, które mają zachęcać do stosowania hierarchii sposobów postępowania z odpadami
Załącznik 5
Przykłady środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów
Załącznik 5a
Wzór karty przekazania odpadów
Załącznik 5b
Wzór karty przekazania odpadów komunalnych
Załącznik 5c
Wzór karty ewidencji odpadów
Załącznik 5d
Wzór karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych
Załącznik 5e
Wzór karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
Załącznik 5f
Wzór karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji
Załącznik 5g
Wzór karty ewidencji odpadów niebezpiecznych
Załącznik 6
(uchylony)
| 1) |
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawę z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, ustawę z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, ustawę z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, ustawę z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, ustawę z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów, ustawę z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych, ustawę z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, ustawę z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach oraz ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze. Niniejsza ustawa służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str. 1). |
| 2) |
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw:
1) dyrektywy Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54 z 25.02.1978, str. 19, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 71);
2) dyrektywy Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie (Dz. Urz. WE L 181 z 04.07.1986, str. 6, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 265);
3) dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz. Urz. WE L 135
z 30.05.1991, str. 40, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 26);
4) dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349);
5) dyrektywy Rady 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT) (Dz. Urz. WE L 243 z 24.09.1996, str. 31; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 3, str. 75);
6) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz. Urz. WE L 182 z 16.07.1999, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 228);
7) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 269 z 21.10.2000, str. 34, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 224);
8) dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000, str. 91, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 353);
9) (uchylony);
10) dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającej dyrektywę 2004/35/WE (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 15, z późn. zm.);
11) dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylającej dyrektywę 91/157/EWG (Dz. Urz. UE L 266 z 26.09.2006, str. 1, z późn. zm.);
12) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312 z 22.11.2008, str. 3);
13) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 17);
14) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz. Urz. UE L 197 z 24.07.2012, str. 38, z późn. zm.).
|
| 3) |
Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej dnia 26 kwietnia 2012 r. pod numerem 2012/0263/PL, zgodnie z art. 16 dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349), oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), wdrażającego postanowienia dyrektywy 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337). |
| 4) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154, poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341 oraz z 2012 r. poz. 460, 951, 1342 i 1513.
|
| 5) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 138, poz. 865 i Nr 199, poz. 1227, z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 152, poz. 897, Nr 227, poz. 1367 i Nr 228, poz. 1368 oraz z 2012 r. poz. 1513. |
| 6) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 42, poz. 340, Nr 84, poz. 700
i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 28, poz. 145, Nr 106, poz. 675, Nr 119, poz. 804, Nr 143, poz. 963 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 122, poz. 695, Nr 132, poz. 766, Nr 135, poz. 789, Nr 152, poz. 897, Nr 163, poz. 981, Nr 170, poz. 1015 i Nr 178, poz. 1060 oraz z 2012 r. poz. 460, 472, 908, 951 i 1529. |
| 7) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593, z 2011 r. Nr 85, poz. 459, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132, poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171, poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855, 1166, 1407, 1445 i 1529. |
| 8) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 28, poz. 145, z 2011 r. Nr 163, poz. 981 oraz z 2012 r. poz. 1513. |
| 9) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 12, poz. 65 i Nr 73, poz. 501, z 2008 r. Nr 127, poz. 817,
z 2009 r. Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 40, poz. 230 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654, Nr 185, poz. 1092 i Nr 204, poz. 1195.
|
| 10) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016. |
| 11) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 662. |
| 12) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78, z 2004 r. Nr 11, poz. 97 i Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 175, poz. 1458 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322. |
| 13) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1458, z 2007 r. Nr 176, poz. 1236, z 2009 r. Nr 79, poz. 666, Nr 92, poz. 753 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 28, poz. 145 i Nr 76, poz. 489, z 2011 r. Nr 63, poz. 322 oraz z 2012 r. poz. 1448. |
| 14) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897, Nr 171, poz. 1016 i Nr 178, poz. 1060. |
| 15) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984,
Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524, z 2008 r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r. Nr 195, poz. 1501 i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 182, poz. 1228 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. Nr 6, poz. 18, Nr 34, poz. 173, Nr 106, poz. 622 i Nr 186, poz. 1100 oraz z 2012 r. poz. 1101 i 1529. |
| 16) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2125, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, z 2006 r. Nr 145, poz. 1050, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, z 2010 r. Nr 40, poz. 230 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622. |
| 17) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 25, poz. 219
i Nr 33, poz. 285, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 165, poz. 1170 i Nr 176, poz. 1238, z 2010 r. Nr 41, poz. 233, Nr 182, poz. 1228 i Nr 229, poz. 1497 oraz z 2011 r. Nr 230, poz. 1371.
|
| 18) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 45, poz. 235, Nr 94, poz. 551, Nr 135, poz. 789, Nr 142, poz. 829, Nr 185, poz. 1092 i Nr 232, poz. 1377 oraz z 2012 r. poz. 472, 951 i 1256.
|
| 19) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r. Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1431 i Nr 244, poz. 1454 oraz z 2012 r. poz. 1101.
|
| 20) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1101, 1342 i 1529. |
| 21) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540. |
| 22) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016. |
| 23) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 102, poz. 585, Nr 106, poz. 622, Nr 134,
poz. 781, Nr 178, poz. 1059, Nr 205, poz. 1202 i Nr 234, poz. 1389 i 1391 oraz z 2012 r. poz. 362, 596, 769, 1010, 1342, 1448 i 1540. |
| 24) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016. |
| 25) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154, poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341 oraz z 2012 r. poz. 460, 951, 1342 i 1513. |
| 26) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593, z 2011 r. Nr 85, poz. 459, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132, poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171, poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855, 1166, 1407, 1445 i 1529. |
| 27) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1458, z 2007 r. Nr 176, poz. 1236, z 2009 r. Nr 79, poz. 666, Nr 92, poz. 753 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 28, poz. 145 i Nr 76, poz. 489, z 2011 r. Nr 63, poz. 322 oraz z 2012 r. poz. 1448. |
| 28) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016. |
| 29) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78, z 2004 r. Nr 11, poz. 97 i Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 175, poz. 1458 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322. |
| 30) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622. |
| 31) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622. |
| 32) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r. Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1431 i Nr 244, poz. 1454 oraz z 2012 r. poz. 1101.
|
| 33) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1458, z 2007 r. Nr 176, poz. 1236, z 2009 r. Nr 79, poz. 666, Nr 92, poz. 753 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 28, poz. 145 i Nr 76, poz. 489, z 2011 r. Nr 63, poz. 322 oraz z 2012 r. poz. 1448. |
| 34) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r. Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1431 i Nr 244, poz. 1454 oraz z 2012 r. poz. 1101. |
| 35) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016. |
| 36) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154,
poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341, z 2012 r. poz. 460, 951, 1342 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21. |
| 37) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 138, poz. 865 i Nr 199, poz. 1227, z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 152, poz. 897, Nr 227, poz. 1367 i Nr 228, poz. 1368 oraz z 2012 r. poz. 1513. |
| 38) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154,
poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341, z 2012 r. poz. 460, 951, 1342 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21. |
| 39) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 28, poz. 145, z 2011 r. Nr 163, poz. 981 oraz z 2012 r. poz. 1513. |
| 40) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 42, poz. 340, Nr 84, poz. 700
i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 28, poz. 145, Nr 106, poz. 675, Nr 119, poz. 804, Nr 143, poz. 963 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 122, poz. 695, Nr 132, poz. 766, Nr 135, poz. 789, Nr 152, poz. 897, Nr 163, poz. 981, Nr 170, poz. 1015 i Nr 178, poz. 1060 oraz z 2012 r. poz. 460, 472, 908, 951 i 1529. |
| 41) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664, z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2013 r. poz. 21. |
| 42) |
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897, Nr 171, poz. 1016 i Nr 178, poz. 1060. |
| 43) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154,
poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341, z 2012 r. poz. 460, 951, 1342 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21. |
| 44) |
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593, z 2011 r. Nr 85, poz. 459, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132, poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171, poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855, 1166, 1407, 1445 i 1529. |
